Μαλάλα η σοσιαλίστρια
Του Αρη Χατζηστεφάνου. Δηλώνοντας τυφλή υπακοή στο πνεύμα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής η νορβηγική επιτροπή των Νόμπελ αποφάσισε να μη βραβεύσει τον ήρωα της χρονιάς – τον Εντουαρντ Σνόουντεν. Επιλέγοντας όμως τη νεαρή Μαλάλα Γιουσαφζάι βρέθηκε μπροστά σε μια ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη. «Είμαι πεπεισμένη ότι ο σοσιαλισμός είναι η μόνη λύση» Μαλάλα Γιουσαφζάι Τα πορτρέτα του Τρότσκι και του Λένιν που κοσμούσαν το πόντιουμ έδειχναν παράταιρα μπροστά στη Μαλάλα – τη 17χρονη ακτιβίστρια που κέρδισε την καρδιά του δυτικού κόσμου μετά την επίθεση που δέχτηκε το 2012 από ομάδα εξτρεμιστών ισλαμιστών του Πακιστάν που συνεργάζονται με τους Ταλιμπάν. Το περιεχόμενο…
Το κόστος της κουτοπονηριάς
Του Γιάννη Βαρουφάκη. Τα πράγματα είναι απλά. Το success story βασίστηκε σε δύο φούσκες που στήθηκαν το τελευταίο 18μηνο με την ενεργό συμμετοχή Βερολίνου-Φραγκφούρτης ώστε να φανεί πως η Κρίση του Ευρώ πέρασε – και τι καλύτερος τρόπος να αποδειχθεί αυτό από το να φανεί πως ακόμα και η Ελλάς βγαίνει από την κρίση! — Η μία ήταν η φούσκα των ομολόγων του δημοσίου και η έξοδός μας στις αγορές – υπό την κηδεμονία της ΕΚΤ. — Η άλλη ήταν η φούσκα των μετοχών των τραπεζών, που βασίστηκε στην πολιτική των στραβών ματιών στις μαύρες τρύπες στο εσωτερικό τους, σε…
Νεοφιλελευθερισμός, φτώχεια…
…και φιλότιμο. Του Γιάννη Μυλόπουλου. Το κοινωνικό πρόταγμα του νεοφιλελευθερισμού, η υπόσχεση δηλαδή που νομιμοποίησε το οικονομικό μοντέλο που κυριάρχησε μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου στον πλανήτη και το οποίο στηρίχθηκε στην απόλυτη ελευθερία των αγορών, αλλά και στην κατάργηση των συνόρων για την ελεύθερη διακίνηση προϊόντων και κεφαλαίου, ήταν η μείωση των ανισοτήτων και η καταπολέμηση της φτώχειας. Η αύξηση της οικονομικής δραστηριότητας και η εντατικοποίηση των ρυθμών της ανάπτυξης που θα έφερνε η μεγαλύτερη ελευθερία των αγορών, θα καταπολεμούσαν την ανεργία, θα απομάκρυναν τη φτώχεια και θα οδηγούσαν ολοένα και περισσότερα κράτη και ανθρώπους σε τροχιά…
Γιατί δεν κινητοποιούνται…
…οι άνεργοι; Του Χριστόφορου Κάσδαγλη. Θα μπορούσε να την αποκαλέσει κανείς «ερώτηση του 1.000.000 ευρώ», αλλά ασφαλώς δεν πρόκειται περί αυτού. Μια ερώτηση που δεν επιδέχεται απαντήσεις – εκτός εάν διατυπωθεί στο σωστό χρόνο και με τους κατάλληλους όρους. Όπου βρεθώ κι όπου σταθώ ταξιδεύοντας αυτές τις μέρες στη Βόρεια Ελλάδα, το πιο δημοφιλές, όσο και αγωνιώδες, ερώτημα που αντιμετωπίζω είναι η απορία γιατί οι άνεργοι κάθονται στ’ αυγά τους και δεν κινητοποιούνται. Δεν αντιδρούν όταν απολύονται. Δεν αντιδρούν στημένοι σε ουρές έξω από τα κατά τόπους γραφεία του ΟΑΕΔ ή στα συσσίτια της εκκλησίας. Δεν αντιδρούν όταν τους φορολογούν…
Κυβέρνηση με την πλάτη…
…στον τοίχο. Του Στέλιου Κούλογλου. Ένα από τα προβλήματα με τη συντηρητική παράταξη και την πασοκική συνιστώσα της που μας κυβερνούν είναι ότι ούτε βιβλία διαβάζουν ούτε πολλές ταινίες βλέπουν. Γιατί αν είχαν λίγο μελετήσει τις βιογραφίες της Μέρκελ ή είχαν δει τη Νονά, το ντοκιμαντέρ για τη ζωή και την προσωπικότητά της, θα είχαν καταλάβει ότι η άσημη, απολίτικη φυσικός από την Ανατολική Γερμανία είναι μανούλα στις προδοσίες, χάρη στις οποίες κατάφερε να επικρατήσει στη γερμανική πολιτική σκηνή. Θα μάθαιναν, επίσης, κάτι πολύ ουσιαστικό, όταν πρόκειται να συζητήσεις μαζί της: ότι η ισχυρότερη γυναίκα στον κόσμο δεν λέει ποτέ…
Το “πολύφερνο” Ποτάμι
Του Παναγιώτη Φλωρίδη. Το 1974 η ίδρυση του ΠΑΣΟΚ ήταν κάτι πρωτόγνωρο για τη χώρα. Η παραδοσιακή τριπλέτα Δεξιά-Αριστερά-Κέντρο, έσπαγε και από τότε τίποτε δεν έμελλε να είναι ίδιο στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Το νεοσύστατο Κίνημα γρήγορα απορρόφησε το σύνολο του Κέντρου καταφέροντας παράλληλα σοβαρά «πλήγματα» στα εκλογικά σώματα Δεξιάς και Αριστεράς. Ο Ανδρέας Παπανδρέου μετά την 3η Σεπτέμβρη διοργάνωση του νέου εγχειρήματος, όρισε την μονολεκτική κατεύθυνση: «Αυτοοργανωθείτε». Με δεδομένη την κομματική προέλευση των ενθουσιωδών πολιτών που το πλαισίωναν, το Κίνημα. παρουσίασε σε χρόνο ρεκόρ μια εντυπωσιακή ομοιομορφία σε όλη τη χώρα. Με πρωταγωνιστές φυσικά τους ανθρώπους της Αριστεράς…
Αρπάχτε τα, αλλά…«εντίμως»!
Του Νίκου Μπογιόπουλου. Όταν η «Siemens» μοιράζει 1,5 δισ. ευρώ σε «μαύρο» χρήμα για να κάνει τις δουλειές της σε 160 χώρες ανά τον κόσμο, αυτό λέγεται «μίζες», «διαφθορά» και «σκάνδαλο». Όταν, όμως, οι υποψήφιοι των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικάνων επιχορηγούνται με 1,5 δισ. δολάρια από τους πολυεθνικούς κολοσσούς των ΗΠΑ, για να διεξαγάγουν τον προεκλογικό τους αγώνα, αυτό λέγεται «εκλογές»… Το σημειώνουμε, διότι ορισμένοι «οργανικοί διανοούμενοι» της πλάκας, τρέφουν ένα ασίγαστο πάθος για το «αμερικάνικο όνειρο», το οποίο προσπαθούν να το πουλήσουν σαν «αμερικανικό παράδειγμα», που πρέπει μάλιστα να το ακολουθήσουμε κι εμείς ως λαός και ως χώρα….
Οι γενναίοι του Σταύρου…
…Μπρανκαλεόνε. Του Γιώργου Ανανδρανιτσάκη. Μέχρι τώρα νόμιζα ότι επανάσταση είναι να τα βάζεις με τον βασιλιά της Γαλλίας, με τον τσάρο της Ρωσίας, να παίρνεις τους συντρόφους σου και να πολεμάς στα βουνά της Βολιβίας με τον στρατό και την CIA και άλλα παρόμοια. Α πα πα, αυτά είναι περσινά ξινά σταφύλια, παρωχημένες πρακτικές, παρωχημένων χρόνων. Στις μέρες μας, επανάσταση είναι να αφήνεις τη μεταμεσονύχτια εκπομπή σου του Μega, να εγκαταλείπεις το πολυτελές εστιατόριό σου, να μαζεύεις τους φίλους και να φτιάχνεις ένα κόμμα θερμοκηπίου, προστατευμένο και παραχαϊδεμένο. Και να μας απειλείς ότι αν δεν σου δώσουμε 5% ή 10%,…
Παραδίδει καμένη γη
Στέλιος Κούλογλου. Μια παράγραφος του Business Insider αρκεί να συνοψίσει την νέα κρίση στην οποία μπαίνει η χώρα: «Μετά το ξέσπασμα του Έμπολα, την φρίκη των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους, την επιβράδυνση της Κίνας, την Ουκρανία, την επιδείνωση της γερμανικής οικονομίας, ο κόσμος είναι αντιμέτωπος για άλλη μια φορά με την Ελλάδα». Για μια ακόμη φορά, το σάπιο πολιτικό σύστημα της χώρας δίνει μια πισώπλατη μαχαιριά στην εθνική οικονομία. Συνηθίζει άλλωστε να υπονομεύει την χώρα, ακριβώς κάθε 5 χρόνια. Το 2004 ήταν η διαβόητη απογραφή των Αλογοσκούφη – Καραμανλή που εξέθεσε την Ελλάδα διεθνώς, για μικροκομματικούς λόγους. Το πληρώνουμε ακόμη….
Ποιον συμφέρει η πόλωση;
Του Τάσου Παππά. Οταν ένα σύστημα εξουσίας παραπαίει, όταν δηλαδή βλέπει ότι χάνει τα ερείσματά του στην κοινωνία και διαπιστώνει ότι οι φίλιες δυνάμεις στην οικονομία και στα μέσα ενημέρωσης αρχίζουν να κάνουν δεύτερες σκέψεις, δεν έχει άλλο δρόμο διαφυγής από την όξυνση της κατάστασης. Η δικομματική κυβέρνηση επιλέγει την πόλωση γιατί δεν έχει τίποτε άλλο να παρουσιάσει και προσδοκά πως με την κλιμάκωση της αντιπαράθεσης επί παντός επιστητού και με κάθε μέσο θα καταφέρει να συσπειρώσει το στελεχικό δυναμικό της και να περιορίσει τις διαρροές στο επίπεδο του εκλογικού ακροατηρίου της. Το κλίμα είναι βαρύ για το δίδυμο Σαμαρά-Βενιζέλου….
«Μη φοβάστε, νικάμε»
Της Κατερίνας Ιγγλέση. Η Χαλκιδική είναι το κατεξοχήν πεδίο εφαρμογής της νεοφιλελεύθερης κυβερνητικής πολιτικής. Oι νεοφιλελεύθεροι λατρεύουν το κράτος, όταν μπορούν να το ελέγξουν: το χρησιμοποιούν ως μεσάζοντα που μεταφέρει -φτηνά κι αποτελεσματικά- κοινωνική ενέργεια, πόρους και κοινωνικό πλεόνασμα στις πολυεθνικές και τους μετόχους τους. Η κυβερνητική φιλοσοφία στην περίπτωσή μας συνοψίζεται στο τρίπτυχο: Η προστασία του περιβάλλοντος είναι πολυτέλεια σε καιρούς οικονομικής κρίσης (υπουργός ΠΕΚΑ). Η επένδυση θα διασφαλιστεί με κάθε κόστος (πρωθυπουργός). Δίκιο είναι το δίκιο του επενδυτή (άρρητα αλλά ουσιαστικά). Στο κυβερνητικό αφήγημα ως «περιβάλλον» ορίζεται ένα πράγμα που, όπως τα περισσότερα πράγματα, πουλιούνται και αγοράζονται. «Ανάπτυξη»…
Πρωθυπουργικά διαπιστευτήρια
Του Φώτη Παπούλια. Η υπεράσπιση που προσέφερε ο Αντ. Σαμαράς από του βήματος της Βουλής στον Γ. Πρετεντέρη, υποθέτω ότι πρωτίστως φέρνει σε δεινή θέση τον ίδιο τον δημοσιογράφο. Αν η πολιτική αρετή ενός δημοσιογράφου συνίσταται, μεταξύ άλλων, στο να είναι απέναντι από τις εξουσίες, τότε ο πρωθυπουργός προσέφερε κάκιστες υπηρεσίες στον περί ου ο λόγος. Ενδεχομένως ο γνωστός σχολιαστής να είναι υποχρεωμένος πλέον σε κάθε του εμφάνιση να συμπληρώνει ότι «δεν είμαι πρωθυπουργικός φίλος», σε μια ύστατη προσπάθεια να διατηρήσει τον όποιο βαθμό εγκυρότητάς του ή, ακόμα χειρότερα, να υπερασπιστεί την αντικειμενικότητά του απέναντι σε όποιον καλοθελητή μετά το…
Χρηματισμός πολιτικών:
…Σιγά μη σκίσετε κανένα καλτσόν! Του Χρήστου Γιαννούλη. Πόσο ψεύτικη και φτιασιδωμένη φαντάζει η οργισμένη αντίδραση Σαμαρά και του υπόλοιπου θιάσου στο σχολιασμό από τον Πάνο Σκουρλέτη ενός δημοσιεύματος που έκανε λόγο για «ταμείο» στήριξης βουλευτών που θα «πείθονταν» να ψηφίσουν Πρόεδρο Δημοκρατίας. Στην ουσία θα ψήφιζαν την παράταση του βίου αυτής της αμαρτωλής κυβέρνησης, κόντρα στην κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα. Και αυτό ως προοπτική έχει μεγαλύτερο κόστος από τις μεγαλοστομίες περί πολιτικής αποσταθεροποίησης και όλα τα υπόλοιπα που ανασύρουν από την δεξαμενή των στερεότυπων δηλώσεων. Ζητήσαν την παρέμβαση της δικαιοσύνης. Και την είχαν σε χρόνο ρεκόρ. Ζητούν ονόματα και…
Τυφλή ή αλλήθωρη;
Του Τάσου Παππά. Επιλεκτικά τυφλή και επιλεκτικά κουφή αποδεικνύεται η ηγεσία της Δικαιοσύνης. Η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ευτέρπη Κουτζαμάνη διέταξε επείγουσα προκαταρκτική έρευνα για τις δηλώσεις Σκουρλέτη αναφορικά με τη συγκέντρωση χρημάτων από επιχειρηματίες προκειμένου να εξασφαλιστούν οι 180 βουλευτές για να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Μάλιστα, ο πρωθυπουργός έσπευσε με προσωπική δήλωσή του να χαιρετίσει την παρέμβαση των δικαστικών αρχών. Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρθηκε σε δημοσίευμα της εφημερίδας «Κόντρα» πριν από ένα μήνα. Αργησε λίγο η κ. Κουτζαμάνη, αλλά ας είναι. Λεπτομέρεια. Ωστόσο, η κ. Κουτζαμάνη και οι άλλοι κορυφαίοι παράγοντες της Δικαιοσύνης δεν κινητοποιήθηκαν, ως…
Ροκανίζοντας το ΜΕΓΚΑ
Του Γιώργου Ανανδρανιτσάκη. Διώξαμε την ανκοργούμαν Τρέμη, διώξαμε και τον διευθυντή ειδήσεων Παναγιωτόπουλο, μας έμεινε ο Πρετεντέρης, εντάξει, δύο στα τρία, δεν είναι κι άσχημα. Στην πραγματικότητα είναι πάνω από δύο στα τρία, γιατί και του Πρετεντέρη του μειώσανε το χρόνο παρουσίας στο δελτίο, τον δείχνουνε και από μακριά για να μπερδεύονται οι τηλεθεατές και να νομίζουνε ότι είναι κάποιος άλλος (σ.σ. το 11,3% νομίζει ότι είναι ο Κώστας Πρέκας και το 8,5% ότι είναι ο Μάκης Κουρής), οπότε το ποσοστό της επιτυχίας μας ανεβαίνει στο 75%, τουλάχιστον. Μη νομίζετε και ο Πρετεντέρης δεν στέκει πολύ καλά στα πόδια του,…
ΝΕΡΙΤ, το σύμβολο
Του Στέλιου Κούλογλου. Κάθε καθεστώς που καταρρέει κουβαλάει μαζί του ένα σκάνδαλο. Η χούντα ταλαιπωρήθηκε από το σκάνδαλο με τα «κρέατα Μπαλόπουλου» πριν μετατρέψει την Κύπρο σε αιώνιο σύμβολο προδοσίας, το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ’80 είχε το σκάνδαλο Κοσκωτά, η κυβέρνηση Σημίτη την υπόθεση του Χρηματιστηρίου, του Κώστα Καραμανλή το Βατοπέδι. Της σημερινής το σύμβολο είναι η ΝΕΡΙΤ, όπου οι αλλεπάλληλες παραιτήσεις που ανακοινώνονται και το πρωτοφανές, ακόμη και για αφρικανικές χώρες μόλις απελευθερωμένες από τη γραφειοκρατία, μπάχαλο που επικρατεί στα παρασκήνια προμηνούν νέα επεισόδια και πλήρη διάλυση. Αλλά καλύτερα ας μιλήσουν η σημερινή κατάσταση και όσα έλεγε…
Το Μπούμερανγκ
Του Γιάννη Μυλόπουλου. Σε μπούμερανγκ εξελίχθηκε για τη συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου η ψήφος εμπιστοσύνης που ζήτησε από την Βουλή, αφού η κυβέρνηση εξήλθε βαριά τραυματισμένη από την όλη διδιαδικασία που η ίδια προκάλεσε, έχοντας τελικά υποστεί τρεις ήττες. Η πρώτη ήττα, αναμφίβολα ήταν η αδυναμία της κυβέρνησης να κινητοποιήσει ευρύτερες κοινοβουλευτικές δυνάμεις προς στήριξή της. Οι 155 ψήφοι των δικών της και μόνο βουλευτών που έλαβε, εκτός που κάνουν την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από αυτή τη Βουλή να φαντάζει πλέον σαν μακρυνό όνειρο, περισσότερο απηχούν τα αντανακλαστικά ανασφάλειας των βουλευτών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ενόψει της επερχόμενης…
12 Οκτώβρη 1944
Του Νίκου Μπογιόπουλου. Συμπληρώθηκαν ακριβώς 70 χρόνια από στις 12 Οκτώβρη του 1944, ημέρα Πέμπτη, όταν το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ και η ΕΠΟΝ απελευθέρωσαν την Αθήνα. Στην πρωτεύουσα έγινε λαοπλημμύρα. Ήταν μια συγκλονιστική μέρα: «Ώρα έντεκα π.μ. – Η ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΦΤΕΡΟΥΓΙΖΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠ’ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΜΑΣ – Οι Γερμανοί εκκενώνουν οριστικά την πρωτεύουσα – Ο γερμανός διοικητής και όλο το στρατηγείο του Λυκαβηττού ανεχώρησαν – Η Αθήνα κηρύχτηκε ανοχύρωτη. Πριν φύγουν και οι τελευταίοι Ούννοι ο λαός ξεχύθηκε με σημαίες και ζητωκραυγές στους δρόμους. Απ’ το Πανεπιστήμιο, απ’ τις Τράπεζες, απ’ όλα τα κέντρα οι τηλεβόες του ΕΛΑΣ σαλπίζουν το χαρμόσυνο…
Δύσκολη η διαχείριση της ήττας
Του Παναγιώτη Φλωρίδη. Ο Γ.Κύρτσος είναι γνωστός δημοσιογράφος. Από τους “πυλώνες” της Δεξιάς στα τελευταία χρόνια, Διευθυντής του «Ελ.Τύπου», στη συνέχεια εκδιωχθείς και σε καραντίνα, ακολούθως σχολιαστής σε τηλεπαράθυρα αλλά πάντα εντός του Συστήματος. Στις εκλογές του 2012 ήταν υπεύθυνος τύπου του ΛΑ.Ο.Σ. Μετά την αποτυχία του κόμματος να μπει στη Βουλή, ο κ.Κύρτσος συμμετείχε στο ψηφοδέλτιο των Ευρωεκλογών με τη Ν.Δημοκρατία και σήμερα είναι ευρωβουλευτής. Φυσιολογικά πράγματα. Πριν η Ν.Δ. κερδίσει τις εκλογές του 2004 ο Γ. Κύρτσος έκανε μια αποκάλυψη που πιστοποιεί ότι, όντως, είναι για τα καλά μέσα στο Σύστημα: Σε τηλεοπτική εκπομπή αποκάλυψε ένα δείπνο όπου…
Άλλο Βουλή, άλλο…
…Συμβουλευτική του Παπαδόπουλου. Tου Στέλιου Κούλογλου. H Συμβουλευτική Βουλή, ήταν ένα “μαϊμού” Κοινοβούλιο που λανσάρισε η χούντα το 1970. Η εκλογή των 92 μελών της, από εργατικές κι άλλες οργανώσεις που ελέγχονταν από τους συνταγματάρχες ήταν μια παρωδία. Από τους 92 “βουλευτές” ο δικτάτορας Παπαδόπουλος επέλεγε τους 46, ενώ διόριζε ακόμη 10 της απολύτου αρεσκείας του. Αυτοι οι 52 εκλεκτοί δεν είχαν νομοθετική εξουσία, απλώς συμβούλευαν τον Παπαδόπουλο, όπως φρόντιζε να υπογραμμίζει και το όνομα της “Βουλής”. Κάπου κάπου, πέρναγε και ο δικτάτορας και τους έβλεπε, για τα μάτια του κόσμου. Ο κ. Μάκης Βορίδης ήταν την δεκαετία του 80…
ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΣΧΟΛΙΑ