Ιός ανατροπέας
Του Χρήστου Σπίγκου.
Το 2021 ήλθε να μας απαλλάξει από έναν ιό εφιάλτη.
Πίσω του αφήνει εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς, οικονομική καταστροφή ατόμων και επιχειρήσεων, και πολύ λιγότερους, αλλά εξαιρετικά σημαντικούς, προβληματισμούς.
Είδαμε να τινάζονται στον αέρα πάσης φύσεως σχεδιασμοί, με ανήμπορες κυβερνήσεις, περισπούδαστους αναλυτές και απροστάτευτους πολίτες να παρακολουθούν παθητικά τα τεκταινόμενα.
Η εν πολλοίς ξεχασμένη ανθρώπινη αδυναμία εγκαταλείπει την αυταρέσκεια της ελπιδοφόρας ατομικής διαδρομής και αναζητά τη σωτηρία στη συλλογική αλληλεγγύη.
Η διαστροφικά ακραία εφαρμογή της θεωρίας του κράτους-νυχτοφύλακα και του φιλ(ελεύθερου) laissez faire έδειξε τα όριά της, και οι υπερφίαλοι κήρυκές της έσκυψαν το κεφάλι.
Επιλεκτικά αόμματοι ηγέτες, που διαλαλούσαν ότι γύρω τους έβλεπαν μόνον άτομα και όχι κοινωνία, διαψεύστηκαν από το απρόβλεπτο που άρχισε να σκοτώνει άτομα, επιχειρώντας τη διάλυση της κοινωνίας.
Το αδύναμο άτομο έπεσε, αλλά η κοινωνία μπόρεσε ν’ αντιδράσει και τελικά να κερδίσει.
Το περιδεές άτομο αναζήτησε το χέρι του διπλανού, και όλοι μαζί την πρόνοια ενός απροετοίμαστου κράτους, γιατί οι ηγέτες του το ήθελαν και το είχαν οργανώσει να προστατεύει, σαν νυχτοφύλακας, άτομα από το μικρό προβλεπτό, και όχι κοινωνία από το απρόβλεπτο μείζον.
Ο ιός ηττήθηκε από τη συλλογική προσπάθεια, με φανερό πλέον το δέον γενέσθαι.
Η παγκόσμια διασυνδεδεμένη υπερεθνική οικονομία είδε να αναδύεται ξανά η χρησιμότητα της κρατικά οργανωμένης πρόνοιας, με την ατομική επιχειρηματικότητα να συμπληρώνει και να συμβάλλει στη βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών στον χώρο της υγείας.
Κοντολογίς, ένας μικροσκοπικός ιός ήλθε να μας αποσπάσει από την ανασφαλή γοητεία του εύθραυστου καθρέφτη μας, και να μας δείξει την ασφάλεια της απρόσωπης συνδρομής του άγνωστου διπλανού μας.
