My Twitter Feed

27 Απριλίου, 2022

ΕΙΔΗΣΕΙΣ.ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ:

SOS κτηνοτρόφων του Ν. Κιλκίς! -

Τρίτη, 26 Απριλίου, 2022

Μεγάλη επένδυση στο Κιλκίς -

Τρίτη, 26 Απριλίου, 2022

Η αποκλιμάκωση έγινε θεαματική! -

Τρίτη, 26 Απριλίου, 2022

Νερό από Μπέλλες στις Μουριές -

Παρασκευή, 22 Απριλίου, 2022

Υποψήφιοι για τη ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ -

Πέμπτη, 21 Απριλίου, 2022

Ξεκινά υπογειοποίηση σε Κιλκίς -

Τετάρτη, 20 Απριλίου, 2022

Τα απίστευτα ενός αγώνα θρίλερ! -

Τρίτη, 19 Απριλίου, 2022

Τρεις ποιητές μας σε ανθολογία -

Τρίτη, 19 Απριλίου, 2022

Η Ουκρανία κι η μόνιμα «σωστή»..

…πλευρά της ιστορίας.

Του Απόστολου Καλλιστρατίδη*

Κλείνουμε δύο μήνες από τις 24 Φεβρουαρίου, μέρα εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία και της αρχής του πολέμου στην Ουκρανία. Μαθαίνοντας και εγώ τα νέα τις πρώτες μέρες με βάση τις πρώτες αντιδράσεις άρχισα να ανησυχώ μήπως κάτι δεν πήγαινε καλά με την μνήμη μου.

Στα περισσότερα μέσα ενημέρωσης βαρύγδουποι τίτλοι και ανακοινώσεις με φράσεις όπως: « ο πρώτος πόλεμος στην καρδιά της Ευρώπης από τον Β’ΠΠ». Καθώς είμαι γεννημένος το 1990, αν και πολύ μικρός τότε, οι βομβαρδισμού του ΝΑΤΟ στην Γιουγκοσλαβία το 1999 μου έμειναν χαραγμένοι στην παιδική μου μνήμη, χωρίς βέβαια να καταλαβαίνω τότε τι ήταν αυτό το απεμπλουτισμένο ουράνιο που είχαν μέσα αυτές οι βόμβες. Το πρόσχημα τότε του ΝΑΤΟ για την εισβολή ήταν η προστασία των μειονοτήτων από την εθνοκάθαρση. Το πρόσχημα της Ρωσίας σήμερα είναι η προστασία των Ρώσικων πληθυσμών στο έδαφος της Ουκρανίας. Τα προσχήματα πανομοιότυπα, τα θύματα και στις δύο περιπτώσεις οι λαοί.

Οφείλουμε όλοι να καταδικάσουμε απερίφραστα την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Βέβαια το τελευταίο διάστημα υπάρχει μια προσπάθεια, αυτή η καταδίκη του πολέμου να γίνει ψήφος εμπιστοσύνης και ενεργητική στήριξη των ενεργειών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Δεν αρκεί να καταδικάζουμε τη ρωσική επέμβαση. Πρέπει παράλληλα να τηρούμε σιγή ιχθύος για τις ευθύνες των Αμερικάνων, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, να γίνουμε υπέρμαχοι των πολιτικών τους. Ουσιαστικά θέλουν ένα φιλειρηνικό κίνημα που να στηρίζει το ΝΑΤΟ. Στην πραγματικότητα, η ευκολία με την οποία οι Αμερικάνοι και το ΝΑΤΟ εύρισκαν μια δικαιολογία για να επεμβαίνουν σε χώρες ανά τον κόσμο έδωσαν πάτημα και στην Ρωσία. Δικός τους μαθητής είναι ο Πούτιν στο κουρέλιασμα κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου.

Για να κατανοήσουμε τα σημερινά γεγονότα στην Ουκρανία, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε την πρόσφατη ιστορία της περιοχής. Ήδη από το 2014 έχουμε αναταραχές στην Ουκρανία με τα γεγονότα στην πλατεία Μειντάν που αποφέρουν 100 νεκρούς, με εμφανή την παρέμβαση του αμερικάνικου παράγοντα και του «αγαπητού» στην ελληνική κυβέρνηση πρόξενου Πάιατ που ήταν τότε στην Ουκρανία. Ακολουθεί η ανατροπή του Γιανουκόβιτς και αργότερα η προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία. Σε όλη αυτή τη διαμάχη μεταξύ φιλορώσων και φιλοδυτικών συνεχίζονται οι εχθροπραξίες στην ανατολική Ουκρανία με τα θύματα να υπολογίζονται στις 14.000, με χαρακτηριστικότερη νομίζω εικόνα την φωτιά στο κτήριο των συνδικάτων στην Οδησσό που σκοτώνονται 42 άνθρωποι.

Ενδεικτικό της πολιτικής κατάστασης είναι ότι στην Ουκρανία από το 2015 μέχρι και σήμερα οι ακροδεξιές ομάδες του Δεξιού Τομέα και του τάγματος Αζόφ έχουν αποκτήσει πλήρη ελευθερία κινήσεων, με το Κομμουνιστικό Κόμμα Ουκρανίας, μαζί και άλλα 11 κόμματα, να είναι εκτός νόμου. Εδώ να προσθέσουμε το εξής, καθώς το τελευταίο διάστημα βγαίνουν διάφορες φωνές που προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα στην Ουκρανία με αυτά τα ναζιστικά μορφώματα βασιζόμενοι σε εκλογικά ποσοστά: το πρόβλημα βρίσκεται στο ότι το Τάγμα Αζόφ από το 2014 αποτελεί μέρος της Ουκρανικής Εθνικής Φρουράς και δρα ως αστυνομική δύναμη. Νομίζω ότι πλέον είναι αρκετά γνωστό τι ρόλο έχει παίξει στην περιοχή και το τι ρόλο παίζει και σήμερα στην καταπίεση μειονοτήτων στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένης και της Ελληνικής.

Το παρόν κείμενο άρχισε να γράφεται λίγες μέρες πριν την ομιλία Ζελένσκι στην ελληνική βουλή και όσα ντροπιαστικά ακολούθησαν. Μέρες μετά την ομιλία δυστυχώς δεν χρειάζεται να αλλάξει ούτε μια τελεία στα όσα αναφέρονται παραπάνω για τη δράση του τάγματος Αζόφ, των άλλων ακροδεξιών ομάδων και γενικότερα την εργαλειοποίηση και τη νεκρανάσταση του ναζισμού στην Ουκρανία.

Για όσους περίμεναν έστω μια αναφορά στο Κυπριακό στην ελληνική ή έστω στην κυπριακή βουλή προτείνεται να δουν τις φωτογραφίες Ζελένσκι-Ερντογάν και τις εγκάρδιες δηλώσεις του Ουκρανού προέδρου. Επίσης βοηθητικό για την αναγκαία ένεση πραγματικότητας είναι το tour της κυρίας Νούλαντ, υφυπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ, σε Τουρκία – Ελλάδα – Κύπρο, όπου μάλιστα μέσα στο προεδρικό μέγαρο στην Λευκωσία «μπερδευτηκε» και αποκάλεσε τον ηγέτη των Τουρκοκύπριων πρόεδρο. Απ’ ότι φαίνεται έχουν πάρει μπρός οι «μηχανές» επίλυσης του Κυπριακού και της συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου.

Όλη αυτή η ιστορική αναδρομή το κύριο που μας δείχνει είναι ότι έχουμε δύο ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα που μάχονται στο έδαφος της Ουκρανίας. Από τη μία μεριά τους δυτικούς, που στην προσπάθεια να πάρουν την Ουκρανία στο δικό τους μέρος νεκρανάστησαν τον ναζισμό και από την άλλη τη Ρωσία του Πούτιν που πλέον μετρά και αυτή επεμβάσεις σε γειτονικές χώρες με πιο πρόσφατη την επέμβαση στο Καζακστάν για να καταπνίξουν την εξέγερση που πραγματοποιήθηκε ενάντια στην πρωτοφανή ακρίβεια και τις τιμές των καυσίμων.

Η μάχη για το ξαναμοίρασμα του κόσμου έχει αρχίσει. Ενδεικτικό ότι και η Ουκρανία είναι μια χώρα που διαθέτει ένα τεράστιο δίκτυο μεταφοράς φυσικού αερίου. Χωρίς βέβαια να ξεχνάμε ότι οι ανταγωνισμοί και οι απαιτήσεις των ΗΠΑ ήδη από την περίοδο Τράμπ για την απεξάρτηση της Ευρώπης από το Ρωσικό φυσικό αέριο και στο πλαίσιο των οικονομικών πολέμων είχαν ήδη τεθεί στο τραπέζι. Από τη μία έχουμε μια υπερδύναμη όπως οι ΗΠΑ που ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι δεν θα διστάσει να αιματοκυλήσει ολόκληρες περιοχές για τα οικονομικά της συμφέροντα και από την άλλη την καπιταλιστική Ρωσία, όπου το 3% των κατοίκων της κατέχει το 90% του πλούτου της χώρας. Βέβαια αυτούς, τους Ρώσους, τους λέμε ολιγάρχες ενώ στη χώρα μας τους λέμε επιχειρηματίες, ευεργέτες και τους δίνουμε βραβεία. Αν και είναι χαρακτηριστικό ότι και σε αυτούς, τους Ρώσους ολιγάρχες, δίναμε βραβεία πριν από 2 μήνες αλλά αυτά τώρα έχουν ήδη ξεχασθεί. Σε κάθε περίπτωση, όποια και αν είναι η έκβαση αυτού του πολέμου, χαμένοι είναι ο Ουκρανικός λαός και όλοι οι λαοί της περιοχής.

Για να είμαστε σοβαροί θα πρέπει να δούμε και τις ευθύνες της δικής μας χώρας. Η άρχουσα τάξη και όλοι όσοι κυβέρνησαν μέχρι σήμερα έχουν τοποθετήσει την Ελλάδα στην πλευρά του ενός ιμπεριαλιστικού στρατοπέδου, του ευρωατλαντικού, η χώρας μας συμμετάσχει και στηρίζει τις πολεμικές ενέργειες αυτού ιμπεριαλιστικού πόλου. Πόσο αθώοι είμαστε λοιπόν ως χώρα, όταν συμμετέχουμε ενεργά στο ΝΑΤΟ και στην επιχείρηση στρατιωτικής περικύκλωσης της Ρωσίας;

Εγώ θα έλεγα ότι είμαστε τόσο αθώοι, όσο αθώοι είμαστε και για τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Λιβύη, στη Συρία. Όσο αθώοι είμαστε όταν δίνουμε όπλα στη Σαουδική Αραβία για να βομβαρδίζει την Υεμένη ή όταν συνεργαζόμαστε και στρατιωτικά με το δολοφόνο κράτος του Ισραήλ για να γίνει πιο αποδοτικό στο να σκοτώνει Παλαιστίνιους. Σε όλους αυτούς του πολέμους οι βάσεις του ΝΑΤΟ στην Ελλάδα έπαιξαν καθοριστικό ρόλο. Δυστυχώς αυτή είναι η πλευρά της ιστορίας που έχει διαλέξει η χώρα μας, με τις επιλογές όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Η απόφαση της κυβέρνησης να σταλούν όπλα στην Ουκρανία δυστυχώς μας βάζει ακόμα περισσότερο στην ίδια λάθος πλευρά, ειδικά όταν ακόμη δεν είχαμε στείλει καν ανθρωπιστική βοήθεια. Το πώς περισσότερα όπλα βοηθάνε στο να έρθει ειρήνη στην Ουκρανία είναι ένα από τα άλυτα μυστήρια της σύγχρονης ιστορίας. Πάγιο αίτημα του φιλειρηνικού κινήματος ήταν και είναι να σταματήσει άμεσα αυτός ο πόλεμος. Από την άλλη όσες κινήσεις έχουν γίνει από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ το μόνο που κάνουν είναι να ρίχνουν λάδι στη φωτιά. Από τη μια απειλές για την έναρξη ενός 3ου Παγκόσμιου Πολέμου από τον πρόεδρο Μπάιντεν που ήρθε και για να κλείσει το «deal» για το αμερικάνικο υγροποιημένο φυσικό αέριο (γιατί ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται) και από την άλλη στρατιωτικοί εξοπλισμοί μαμούθ από την ΕΕ και αποστολή όπλων.

Η πρωτοφανής καταστολή στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης στην Απεργία της 6ης Απριλίου δείχνει ότι στόχος τους είναι να πνίξουν κάθε φωνή που αντιμάχεται στο να γίνεται η χώρα μας ορμητήριο πολέμου. Ειδικότερα όταν οι πιο πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η πλειοψηφία του ελληνικού λαού διαφωνεί με την αποστολή στρατιωτικού υλικού. Κύριο αίτημα και για την περιοχή μας είναι η χώρας μας να μην δώσει γη και ύδωρ για να περάσουν ΝΑΤΟικά στρατεύματα ή πολεμικό υλικό. Να μην σταλεί κανένα ελληνικό στρατιωτικό σώμα στην Ουκρανία, να μην εμπλακεί κανένας φαντάρος ή αξιωματικός.

Όλοι αυτοί οι πόλεμοι, όπως και ο πόλεμος στην Ουκρανία είχαν αποτέλεσμα να ξεριζωθούν από τα σπίτια τους εκατομμύρια άνθρωποι για να ξεφύγουν από τον παραλογισμό του πολέμου. Οι δικές μας ευθύνες όμως παραμένουν όσο ανεχόμαστε η χώρα μας να συμμετέχει σε οργανισμούς που είναι υπεύθυνοι για αυτούς τους πολέμους. Στο δικό μου μυαλό δεν μπορεί να υπάρξει διαχωρισμός μεταξύ των προσφύγων από τους προαναφερθέντες πολέμους με τους πρόσφυγες από τον πόλεμο στην Ουκρανία. Μόνο θλίψη προκαλούν ξενοφοβικές «προτάσεις» για ανταλλαγές προσφύγων βασιζόμενοι στο ποιοι είναι περισσότερο ή λιγότερο πρόσφυγες. Στο μυαλό τους μάλλον έχουν ότι θα έχουμε κάποια λύση χρωματολόγιου για να αποφασισθεί ποιοι θα μείνουν και ποιοι θα φύγουν. Το τι θα γίνει με όσους Ουκρανούς πρόσφυγες είναι πιο σκουρόχρωμοι είναι εξίσωση για δυνατούς λύτες.

Πλήρως εναρμονισμένη και η ΕΕ στις «ευρωπαϊκές πρακτικές» του ανθρωπισμού στοιβάζει σε στρατόπεδα κράτησης μεταναστών κυρίως φοιτητές αλλά και άλλους πολίτες από αφρικάνικες χώρες που ζούσαν και σπούδαζαν στην Ουκρανία, αφού δεν πληρούσαν τις «προϋποθέσεις» στο χρώμα του δέρματός τους.

Η απάντηση και ο δρόμος προς όφελος όλων των λαών της περιοχής αλλά και του δικού μας μπροστά στο νέο έγκλημα που συντελείται είναι ότι κανένας λαός δεν έχει τίποτα να κερδίσει επιλέγοντας τον ένα ή τον άλλο ιμπεριαλιστικό πόλο.

Η πραγματική αλληλεγγύη στον Ουκρανικό, τον Ρώσικο και τους άλλους λαούς της περιοχής περνά μέσα από το δυνάμωμα της πάλης για να κλείσουν οι ευρωατλαντικές βάσεις και υποδομές.

Να μην παραχωρηθεί καμία διευκόλυνση από τη χώρα μας για τις πολεμικές επιχειρήσεις στην Ουκρανία.

Να μην συμμετέχουν ελληνικές ένοπλες δυνάμεις σε ευρωατλαντικές αποστολές εκτός συνόρων.

*Μέλος της Επιτροπής Ειρήνης Κιλκίς.

Σχολιάστε