Οι ευθύνες του Τσίπρα
Του Τάσου Παππά. Η προχθεσινή νίκη του ΣΥΡΙΖΑ είχε υπογραφή: Αλέξης Τσίπρας. Ο ρόλος του σ’ αυτές τις εκλογές και βεβαίως στο δημοψήφισμα ήταν καθοριστικός. Δεν ήταν πολλοί στον ΣΥΡΙΖΑ αυτοί που πίστευαν και ήθελαν τη νίκη. Μερικά από τα πιο εμβληματικά στελέχη του κόμματος άργησαν να εμπλακούν στη μάχη και όταν το έκαναν διεκπεραίωσαν την αποστολή τους τυπικά, από υποχρέωση και χωρίς πάθος. Αλλα σκεπτόμενα ιδιοτελώς (άσε τον αρχηγό να βγάλει το φίδι από την τρύπα), άλλα απογοητευμένα από το Μνημόνιο και τη διάσπαση δεν είχαν το κουράγιο (για ενθουσιασμό ούτε λόγος) να συγκρουστούν με τον αντίπαλο και τους…
Οι πραγματικοί νικητές
Του Γάννη Βαρουφάκη. Ο Αλέξης Τσίπρας άρπαξε μία θριαμβευτική νίκη από τα σαγόνια της ταπεινωτικής παράδοσης του Ιουλίου, στην Τρόικα, τους δανειστές της Ελλάδας. Αψηφώντας τα κόμματα της αντιπολίτευσης, τις δημοσκοπήσεις και τους επικριτές του (μεταξύ αυτών και ο υποφαινόμενος) στους κόλπους του κόμματος του, οδηγήθηκε στον σχηματισμό κυβέρνησης με μειωμένη, αν και λειτουργική πλειοψηφία. Το ερώτημα είναι αν μπορεί να συνδυάσει την παραμονή του στο γραφείο του με την παραμονή του στην εξουσία. Οι χαμένοι των εκλογών ήταν τα μικρότερα κόμματα. Η Λαϊκή Ενότητα απέτυχε εντυπωσιακά να αποσπάσει απογοητευμένους ψηφοφόρους του “Οχι” μετά από στροφή του Τσίπρα υπέρ μιας…
Ο ήλιος ο πράσινος ανατέλλει
Του Άρη Χατζηστεφάνου. Το ΠΑΣΟΚ λοιπόν θριάμβευσε στις εκλογές. Όχι το κόμμα ΠΑΣΟΚ. Ο πολιτισμός του ΠΑΣΟΚ. Αυτοί οι άνθρωποι που εδώ και χρόνια επιλέγουν την ησυχία απέναντι στην ελευθερία. Δεν είναι και οι χειρότεροι του κόσμου. Δεν έχουν στα σπλάχνα τους πρώην γερμανοτσολιάδες και βασανιστές (η τουλάχιστον έχουν πολύ λιγότερους σε σχέση με άλλα κόμματα). Ο πατέρας τους μπορεί να έχει ξεχασμένο στο υπόγειο και κανα μικρό αντίγραφο της γκούερνικα του Πικάσο. Στην καθημερινή πολιτική πρακτική όμως είναι ίδιοι και χειρότεροι. Αδιαμφισβήτητος νικητής των εκλογών είναι φυσικά το Βερολίνο και οι δανειστές της Ελλάδας. Όχι γιατί επικράτησε ένα κοινοβούλιο…
Θρίαμβος επί της Αμφιβολίας…
…και Χρέος στη Δυνατότητα. Του Απόστολου Λυκεσά. Εάν αναλογιστούμε -και οφείλουμε στον εαυτό μας να το κάνουμε,- όσα προηγήθηκαν, το χθεσινό εκλογικό αποτέλεσμα δεν ήταν απλώς μια μεγάλη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ αλλά ένας θρίαμβος. Κι ας μην φοβόμαστε τις λέξεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ του Σεπτεμβρίου δεν ήταν το νεαρό δεντράκι που φυτεύτηκε τον Ιανουάριο αφού το περασμένο επτάμηνο, πολεμήθηκε λυσσαλέα, πετροβολήθηκε, ξυλεύτηκε και δηλητηριάστηκε με όλους του πιθανούς και απίθανους τρόπους τόσο στο εσωτερικό όσο και από το εξωτερικό. Εάν στις εκλογές του Ιανουαρίου, όσο και στο δημοψήφισμα χρησιμοποιήθηκε εναντίον της κοινωνίας ακόμη και το στοκ από το αηδιαστικό βλεννώδες έκκριμα…
Όχι συγνώμες. Εισαγγελέας!
Του Κώστα Βαξεβάνη Εφτά ποσοστιαίες μονάδες διαφορά δεν συνιστούν ντέρμπι. Δεν είναι μικρή διαφορά, αδιόρατη, μη υπολογίσιμη ή μη ανιχνεύσιμη. Εντοπίζεται ακόμη και στις κουβέντες στα καφενεία. Ω του θαύματος όμως οι εταιρείες δημοσκόπησης (με εξαίρεση την Prorata με την οποία συνεργαστήκαμε) δεν βρήκαν σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου καμιά υπολογίσιμη διαφορά. Συστηματικά από το 2012, που ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε υπολογίσιμη δύναμη και δύναμη εξουσίας, οι εταιρείες δημοσκόπησης όλο κάνουν λάθος. Δεν βρίσκουν διαφορές, πολλές φορές βλέπουν την πραγματικότητα στατιστικά αντεστραμένη, αλλά ταυτόχρονα δεν ανακοινώνουν πως ήρθε η ώρα να κλείσουν γιατί οι καφετζούδες τα καταφέρνουν καλύτερα από…
Τέρμα η γωνία, κουφάλες
Του Θανάση Καρτερού. Κυρίες και κύριοι της αρπαχτής, της διαπλοκής, της ρεμούλας, των σούξου μούξου κυκλωμάτων, της εξουσιαστικής μονιμότητας, της μόνιμης εξουσιαστικότητας, της αβρής Ν.Δ., της σκληρής Ν.Δ., της κουτσαβάκικης Ν.Δ., των ποταμηδόν παρατασσόμενων, των παροχθίως συμπαρατασσόμενων: Δυστυχώς μπλέξατε με τα κωλόπαιδα. Ο αγύρτης επικεφαλής τους ξαναμπαίνει σήμερα στο Μαξίμου. Και θα πρέπει να το πάρετε πια απόφαση, ότι ήρθαν για να μείνουν. Ας μην είμαστε εμπαθείς, εντάξει. Αλλά δεν μπορούμε να είμαστε και απαθείς. Διότι όλοι λουστήκαμε λίγο-πολύ το μπόι και την πολιτική μουστάκα του Μεϊμαράκη. Και τις κεντροαριστερές τρακατρούκες. Και τον βιολογικό πόλεμο των δικών μας που αποφάσισαν…
10 λόγοι που κέρδισε ο ΣΥΡΙΖΑ
Του Τάσου Παππά. 1) Το επιχείρημα που διακινούσαν συστηματικά τα άλλα κόμματα, ότι δεν διαπραγματεύτηκε με τους εταίρους, το διέψευδε τόσο η ίδια η πραγματικότητα (οκτώ σύνοδοι κορυφής, 20 Eurogroup με μοναδικό αντικείμενο το ελληνικό πρόβλημα, αλλεπάλληλες συναντήσεις με Ολάντ, Μέρκελ, Λαγκάρντ, τηλεφωνικές επικοινωνίες με Ομπάμα), όσο και η ενόχληση που έδειξαν οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι για τη συμπεριφορά της ελληνικής κυβέρνησης. Το κρίσιμο από άποψη μεγέθους μέρος του ακροατηρίου που στεκόταν δίβουλο πίστεψε ότι στους επτά μήνες των διαπραγματεύσεων η κυβέρνηση έδωσε σκληρή μάχη για να πετύχει ό,τι καλύτερο μπορούσε απέναντι σ’ έναν ισχυρότερο και αδίστακτο αντίπαλο. 2) Κατάφερε ο…
Οι αναποφάσιστοι αριστεροί
Του Απόστολου Λυκεσά. Θυμάμαι, από τα πρώτα διαβάσματα, μια φράση του Καρλ Μαρξ γραμμένη σε ένα βιβλίο, όπως εκδόθηκε στην Ελλάδα, («Οικονομικά και φιλοσοφικά χειρόγραφα, 1844», μτφ. Μπ. Γραμμένος, εκδ. Γλάρος, Αθήνα 1975, σ. 166) η οποία λέει ότι: «Αν θεωρήσουμε τον άνθρωπο σαν άνθρωπο, και την σχέση του προς τον κόσμο ανθρώπινη, τότε η αγάπη μπορεί να ανταλλαγεί μόνο με αγάπη, η εμπιστοσύνη μόνο με εμπιστοσύνη». Ούτε ο προφήτης Ησαΐας θα έλεγε κάτι τέτοιο, το όλον κατατείνει στην εσχατολογία και, τέτοιος δεν είναι, θαρρώ, ο γέρο Κάρολος, διότι τότε βρισκόμαστε στον κόσμο της θεολογίας και ζούμε την κόλαση της…
Συμπεράσματα προ εκλογών
Του Περικλή Κοροβέση. Κατά κανόνα τα συμπεράσματα βγαίνουν μετά τις εκλογές. Ειδικοί όλων των κατηγοριών μάς αναλύουν τα αποτελέσματα και μας δείχνουν τις μετακινήσεις των ψηφοφόρων. Ενδιαφέροντα πράγματα, δεν λέω. Η Μεταπολίτευση ανέδειξε τρία μεγάλα κόμματα εξουσίας: τη Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Την πλειοψηφία τους τη στήριξαν στην ίδια δεξαμενή ψηφοφόρων. Πράγμα που σημαίνει πως αυτή η μάζα των ψηφοφόρων είναι χειραγωγήσιμη και αρκεί ο κατάλληλος «πολιτικός λόγος» σε συνδυασμό με την κατάλληλη επικοινωνία, συν τα απαραίτητα χρήματα για τις εκλογικές εκστρατείες και προβολές. Προϋπόθεση βέβαια γι’ αυτές τις μετακινήσεις είναι η απογοήτευση που τους δημιούργησε το κόμμα…
Η προκλητική αστική τάξη…
…και η μαφία του κράτους. Του Τάσου Παππά. Η σοβαρή αστική τάξη (γενικώς μιλάω και όχι για τη δική μας) ήταν συνήθως διακριτική. Καταλαβαίνοντας ότι η κυριαρχία της δεν ήταν ένα φυσικό φαινόμενο ή το προϊόν της βούλησης του υπέρτατου όντους , αλλά αποτέλεσμα μιας συγκεκριμένης κίνησης της ιστορίας που προκάλεσε την επικράτηση της στο πεδίο των ταξικών αγώνων και γνωρίζοντας ότι η εξέλιξη των πραγμάτων μπορεί να έκρυβε δυσάρεστες γι αυτήν εκπλήξεις, απέφευγε να προκαλεί και προσπαθούσε με διάφορους τρόπους (φιλανθρωπία, χορηγίες, οικολογικές ευαισθησίες) να αποδείξει ότι συμμεριζόταν τους πόνους και τα βάσανα των πληβείων. Αυτό συνέβαινε στο παρελθόν. Σήμερα…
Για τις Σκουριές του κόσμου
Τα τελευταία χρόνια της κρίσης στη χώρα μας συντελέστηκε κάτι το ιστορικό στον προοδευτικό χώρο, που δεν αφορά φυσικά το «πρώτη φορά αριστερά» μια και το «αριστερά» παραμένει ζητούμενο, αλλά αφορά τον ανένταχτο προοδευτικό κόσμο και τον κόσμο των κινημάτων βάσης, δηλαδή όλους όσους επιθυμούν τον μετασχηματισμό της κοινωνίας και αναζητούν λύσεις και απαντήσεις μακριά από συστημικές μορφές δράσης και ένταξης όπως τα κόμματα και θεσμικούς φορείς. Βλέποντας όλος αυτός ο κόσμος τη νέα δυστοπία που σιγά σιγά διαμορφωνόταν στην χώρα μας, με την οικονομική και ηθική εξαθλίωση να γιγαντώνεται, με τα δικαιώματα (εργασιακά, κοινωνικά, ανθρώπινα) να υποχωρούν, με την…
Τώρα “πρώτη φορά σοβαρά”
Του Παύλου Σιλβιστόπουλου. Δυστυχώς καλούμαστε για τρίτη φορά μέσα σε 8 μήνες να προσέλθουμε στις κάλπες. Αυτό σε μια κανονική χώρα θα φάνταζε περίεργο, αλλά στη δική μας περίπτωση μοιάζει με λογικό• λογικό το οποίο, όμως, υπαγορεύεται από μια παράδοξη αναγκαιότητα και ένα εξωπραγματικό αδιέξοδο. Γιατί, όμως, συμβαίνει αυτό? Οι εκλογές του Γενάρη ήταν πρόωρες και προκλήθηκαν τόσο από την επιμονή και εμμονή της κατάληψης της εξουσίας από τον Σύριζα, όσο και από την αδυναμία της Ν.Δ. Να εφαρμόσει τα συμφωνηθέντα με τους εταίρους-δανειστές. Μετά, ήρθε το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου το οποίο αποδείχτηκε πολιτικό και δημοκρατικό φιάσκο, αφού σε…
Γαργάρα με πρόκες
Του Τάσου Παππά. Τι συντονισμός είναι αυτός; Τι αυτοματισμός; Ομάδα επιπέδου ΝΒΑ. Ενα μέσο ενημέρωσης με εξαιρετικές επιδόσεις στον κιτρινισμό, τον σεξισμό και τον ρατσισμό, η ιδιοκτησία του οποίου έχει στο παρελθόν κατηγορηθεί για περίεργες δοσοληψίες με συμφέροντα και για εμπλοκή σε βρόμικες ιστορίες αποκάλυψε «σκάνδαλο» υπουργού της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. Αμέσως μετά τη σκυτάλη πήραν μέσα ενημέρωσης και το έκαναν πρώτο θέμα. Στον χορό μπήκαν και τα κόμματα, κυρίως εκείνα που έχουν λόγους να ντρέπονται για το παρελθόν τους (Νέα Δημοκρατία) και όσα έχουν δεχτεί κριτική για στενές σχέσεις με τη διαπλοκή (π.χ. Ποτάμι). Μάλιστα ο επικεφαλής του Ποταμιού, που…
Το ΚΚΕ, το πολιτικό σύστημα…
… και η παράξενη ανοχή του σταλινισμού. Του Βλάση Αγτζίδη (*) Ο μελετητής της ιστορίας της Αριστεράς, ακούγοντας την προεκλογική ρητορεία του ΚΚΕ και την απεριόριστη χρήση των όρων «λαός», «λαϊκή εξουσία» κ.λπ. μένει έκπληκτος μπροστά στην αδυναμία των υπόλοιπων πολιτικών σχηματισμών να θέσουν καίρια ερωτήματα. Ερωτήματα που να σχετίζονται με την ιστορία του και το όραμά του! Η στάση αυτή επιτρέπει στους έμπειρους αγκιτάτορες να καλλιεργούν ένα φιλολαϊκό και φιλεργατικό μύθο που σε καμιά περίπτωση δεν αντιστοιχεί στις πραγματικές αντιλήψεις και επιδιώξεις. Η έλλειψη ουσιαστικής κριτικής προς το ΚΚΕ διακρίνει το σύνολο των κοινοβουλευτικών κομμάτων. Και αν για τα…
Όποιος έχει το Mega, μυγιάζεται
Του Κώστα Βαξεβάνη. Άλλος άνθρωπος έγινε η Όλγα Τρέμη, όταν ο Τσίπρας μίλησε για κανάλια της διαπλοκής στο debate. Βγήκε από τα Chanel της.«Ποιούς εννοείτε;» φώναξε. Και μπροστά σε αυτή την απαίτηση, έκανε παράβαση της διαδικασίας, έδειξε και ασέβεια όχι στον Τσίπρα αλλά στο συνάδελφό της συντονιστή, παρουσιάστηκε αποφασισμένη να πάρει απάντηση. Μετά από τόσες ερωταπαντήσεις στο debate με τόσες ανακρίβειες, ψέματα και προσβολή της λογικής, η κυρία Όλγα δεν θέλησε να κάνει καμιά παρέμβαση. Δεν είπε «τι είναι αυτά που λέτε», «γιατί λέτε ψέματα», παρότι ακούστηκαν πολλά. Όταν όμως ακούστηκαν οι λέξεις διαπλοκή και κανάλια, σαν να της έκαναν…
H απούσα κοινωνία
Του Γιώργου Σταματόπουλου. Πολλοί φίλοι και γνωστοί δηλώνουν ότι θα ξαναψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ για να αποτραπεί η παλινόρθωση του παλιού, δεξιάς νοοτροπίας, πολιτικού συστήματος• άλλοι προσχωρούν στη Λαϊκή Ενότητα ως -πολιτικά τουλάχιστον- πιο συνεπή στο αριστερό πρόγραμμα (που το πήρε και το σήκωσε…)• μερικοί, τέλος, επιλέγουν τον μοναχικό κι επώδυνο δρόμο της αποχής. Σεβαστές όλες οι επιλογές, αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι είναι και αποδεκτές. Υποθέτουμε ότι αποτρέπεται η τρισκατάρατη παλινόρθωση• τι επικρατεί; Μια νικημένη, παραιτημένη, ταπεινωμένη Αριστερά που θα προσπαθήσει -λέει, λένε- να διακυβερνήσει με αριστερό ήθος και ύφος, ως αμόλυντη, αδιάφθορη, κοινωνική, μακριά από σκοτεινές διαπλοκές, εναντίον των μεγάλων,…
Σαν να μιλάς σε τοίχο…
Του Τάσου Παππά. Ανησυχούν οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών και οι οικονομολόγοι-οργανικοί διανοούμενοι της ευρωκρατίας για τη χαμηλή ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας και απαιτούν μέτρα προκειμένου να ενισχυθεί, διαφορετικά τίποτε δεν θα πάει καλά σ’ αυτή την ταλαίπωρη χώρα. Οταν όμως αυτοί οι τύποι μιλούν για παρεμβάσεις στο συγκεκριμένο πεδίο, ξέρουμε πολύ καλά τι εννοούν: μείωση του εργασιακού κόστους. Δηλαδή σε απλά ελληνικά, μείωση των μισθών, απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, ατομικές συμβάσεις εργασίας, μερική απασχόληση, χαμηλό ταβάνι στις αποζημιώσεις και άλλες… φιλεργατικές ρυθμίσεις. Καθόλου πρωτότυπο το μοντελάκι, θα πείτε. Σίγουρα. Το εφαρμόσαμε τα τελευταία πέντε χρόνια με συνέπεια πρωτόγνωρη για τα…
Μπροστά στη κάλπη
Του Άρη Παπαδόπουλου. Διανύουμε ήδη την τελευταία εβδομάδα των εκλογών αλλά ακόμη και σήμερα προβληματίζουν τους ψηφοφόρους ερωτηματικά και αμφιβολίες, διλήμματα και αβεβαιότητες. Η κοινωνία είναι ακόμη μουδιασμένη από τις πολιτικές εξελίξεις και ο πολιτικός χρόνος των τελευταίων επτά μηνών ήταν εξαιρετικά πυκνός. Διαπραγματεύσεις, δημοψηφίσματα, συμφωνίες (μνημόνια) έφεραν από τη μια μεριά προσδοκίες, ελπίδες και απογοητεύσεις στις λαϊκές μάζες και από την άλλη πλευρά διασπάσεις, αλλαγές και ανακατατάξεις στις ηγεσίες και στο εσωτερικό των κομμάτων. Γνωρίζουμε όμως πολύ καλά ότι κάθε διαπίστωση και κάθε αποτέλεσμα έχει τις αιτίες του. Δεν είναι λίγες οι φορές που μένουμε στο αποτέλεσμα και δεν…
Και μετά τις εκλογές τί;
Του Δημήτρη Χ. Παυλακούδη* Πρωινό Κυριακής, μια εβδομάδα ακριβώς πριν από τις κρίσιμες βουλευτικές εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη. Βαδίζω στους δρόμους της γειτονιάς μου έχοντας ήδη αγοράσει τις καθιερωμένες Κυριακάτικες εφημερίδες. Στα καφενεία και τα μπουγατσατζίδικα – σήμα κατατεθέν της Δυτικής Θεσσαλονίκης- ακούς τους ανθρώπους να συζητούν για δύο κυρίως πράγματα: Για τη χτεσινή νίκη του ΠΑΟΚ στη Βέροια-νίκη λίγο ως πολύ αναμενόμενη για όποιον κατέχει το «τόπι»- και για τους μετανάστες που ερχόμενοι κατατρεγμένοι και κυνηγημένοι από τις πατρίδες τους επιλέγονται από τα «σαρκοφάγα» Μ.Μ.Ε. για να «γεμίσουν» το κενό των τελεδελτίων. Έτσι μιας και στη Β.Ελλάδα το πρόβλημα…
To αόρατο πραξικόπημα
Του Περικλή Κοροβέση. Κάποτε στα παλιά τα χρόνια στη μακρινή Κίνα ήταν ένας σοφός δάσκαλος, ζωγράφος στο επάγγελμα, που ζωγράφισε ένα περιστέρι τόσο τέλειο, που οι μαθητές του κάθε πρωί που πήγαιναν στο σχολειό κοίταζαν να δουν αν το περιστέρι είχε πετάξει. Δουλειά των μαθητών ήταν να αντιγράψουν το περιστέρι όσο πιο πιστά μπορoύσαν. Με τη σειρά τους οι μαθητές του γινήκαν και αυτοί δάσκαλοι και εκπαίδευσαν νέους δασκάλους και πάντα το θέμα ήταν το τέλειο περιστέρι του ιδρυτή της σχολής. Οπου κάποια ωραία μέρα ένας νεαρός μαθητής κοίταξε έξω από το παράθυρο και είδε ένα πραγματικό περιστέρι. Εμεινε έκθαμβος…
