Ο Καιρός των Τσιγγάνων στο Κιλκίς
Του Παναγιώτη Φλωρίδη.
Τα τετράποδα στις φωτογραφίες μας είναι «γνωστά». Τα βλέπουμε, τα ζούμε, τα φροντίζουμε, τα φοβόμαστε κάθε μέρα. “Κοσμούν” την πόλη μας και είναι το σήμα κατατεθέν του παρακμιακού «ιστορικού» κέντρου της.
Οι άμοιροι των άλλων φωτογραφιών μας είναι άγνωστοι. Δεν παίζει ρόλο εξ άλλου, αφού συνιστούν μια «τρύπα στη γεωγραφία». Δεν έχει σημασία από πού ξεκίνησε το ταξίδι τους μέχρι να ναυαγήσουν οδυνηρά σε κάποια ξέρα της απάνθρωπης πολιτισμένης Δύσης, συνήθως. Αυτοί οι ανώνυμοι, αχαρτογράφητοι πολίτες του 21ου αιώνα μας έρχονται κάθε Σάββατο.
Ο κεντρικός δρόμος και ο χώρος της Λαϊκής παραπέμπουν στη θρυλική ταινία του Κουστουρίτσα. Μιας ταινίας προφητικής που από το ’80 μας προειδοποίησε για την κατάληξη ενός δράματος που παιζόταν στα πεδία των μαχών τότε, και στα Χρηματιστήρια σήμερα. Όχι βέβαιο ότι σήμερα εξέλιπε το αίμα. Δείκτες Χρηματιστηρίων και αιματοκυλίσματα ανέκαθεν πήγαιναν μαζί.
Αυτά τα απομεινάρια της ζωής είναι πολύ πιθανό να μην «έλκουν την καταγωγή» τους απ’ τη χώρα μας. Είναι γνωστά τα κυκλώματα, ημεδαπά και αλλοδαπά, που διακρίνονται στην εισαγωγή ζητιάνων, συνήθως αναπήρων, από τρισάθλιους καταυλισμούς Ρομά από τη Βουλγαρία, Ρουμανία κλπ. Από χώρες της Ευρωπαϊκης Ενωσης σημειωτέον… Σε μια χώρα της Ευρωζώνης σημειωτέον, επίσης.
Ούτε η καταγωγή τους όμως έχει σημασία. Η έσχατη δυστυχία δεν γνωρίζει και δεν αναγνωρίζει σύνορα. Το ζήτημα είναι ότι αυτοί “οι πολίτες του Πουθενά” δεν έρχονται από μόνοι τους, ούτε στη χώρα, ούτε στο Κιλκίς. Κάποιοι τους μεταφέρουν στοιβαγμένους σε κλειστά φορτηγά απ’ τα άγρια χαράματα. Και όταν τελειώσει η μέρα κάποιοι τους παίρνουν και το τελευταίο λεπτό και τους μεταφέρουν στη Θεσσαλονίκη με τον ίδιο απάνθρωπο τρόπο. Για να στηθεί το σκηνικό από τον «Καιρό των Τσιγγάνων» την άλλη μέρα σε άλλη πόλη, σε άλλη Λαϊκή.
Αυτούς τους «κάποιους» πρέπει να ψάξουν οι Αρχές. Και είναι εύκολο να τους εντοπίσουν. Όχι για να «απαλλαγούμε» εμείς οι πολιτισμένοι από τους ενοχλητικούς παρείσακτους. Αλλά για να μειωθεί κάπως η αέναη τυραννία τους. Και ίσως δουν μια καλύτερη μέρα. Μια ανθρώπινη μέρα.
Και ίσως τότε, το ριμέικ της ταινίας να καταστεί λιγότερο επίκαιρο…
Άρθρο στην ΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ
