ΣΥΡΙΖΑ: Ολομέτωπη στη ΝΔ
Της Βούλας Κεχαγιά. Με βομβαρδισμό επιθετικών και αρκούντως επικριτικών δηλώσεων πρωτοκλασάτων στελεχών απαντά η αξιωματική αντιπολίτευση στην προσπάθεια του Μαξίμου να δείξει πως συντελείται κυβερνητικό έργο και μάλιστα με πολύ καλά αποτελέσματα. Η αξιωματική αντιπολίτευση στρέφει πρωτίστως το βλέμμα της στα εγκαίνια της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης εκτιμώντας ότι η πρωθυπουργική παρέμβαση θα σηματοδοτήσει το ξήλωμα του προγραμματικού αφηγήματος της Νέας Δημοκρατίας. Ως εκ τούτου εν όψει της εμφάνισης Μητσοτάκη στην ΔΕΘ ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει πως περιμένει την κυβέρνηση στην… γωνία για να αποκαλύψει τμήμα του κρυφού της προγράμματος μέσα από τις οικονομικές εξαγγελίες του πρωθυπουργού. Ο ΣΥΡΙΖΑ αναμένεται να βγει…
Ερασιτέχνες ή κυνικοί;
Του Τάσου Παππά. Η πρακτική «άλλα έχω υποσχεθεί και άλλα κάνω» είναι σύνηθες φαινόμενο στην πολιτική. Αλλωστε η απόσταση ανάμεσα στη θεωρία και την πράξη μερικές φορές είναι μεγάλη. Η πραγματικότητα αποδεικνύεται περισσότερο δύστροπη απ’ όσο τη φαντάζονται εκείνοι που σε συνθήκες εργαστηρίου καταστρώνουν σχέδια για να την αλλάξουν. Σπανίως βεβαίως τα κόμματα και οι κυβερνήσεις ομολογούν τα λάθη τους. Επιχειρούν να εξωραΐσουν τις επιλογές τους ή στη χειρότερη περίπτωση, όταν αναγκάζονται να πράξουν τα ακριβώς αντίθετα απ’ αυτά που είχαν επαγγελθεί, κατασκευάζουν εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς στους οποίους φορτώνουν τις ευθύνες για τις παλινωδίες τους. Τα έχουμε ζήσει στην…
Σκατοψυχιά
Της ‘Ελενας Ακρίτα. «Κωλοζωόφιλοι, νοιάζεστε τα σκυλιά κι όχι τους ανθρώπους» είπε ο σκατόψυχος και κλώτσησε το κουτάβι. «Παλιοκομμούνια, νοιάζεστε για τα προσφυγάκια κι όχι για τα Ελληνάκια» είπε ο σκατόψυχος και πούλησε 5 ευρώ το ροδάκινο στο παιδάκι της Ειδομένης. Σκατοψυχιά. Συγγνώμη αλλά «πολιτικώς ορθός» χαρακτηρισμός δεν μου βγαίνει. Σκα-το-ψυ-χιά. Σκατόψυχοι άνθρωποι – με έμφαση στο «σκατόψυχοι» κι όχι στο «άνθρωποι». Αυτοί που φαντασιώνονται για τον συνάνθρωπό τους «κακό ψόφο» και «καρκίνο». Αυτοί που σε καταριούνται. Αυτοί που σε μισούν. Αυτοί που ζουν, τρέφονται κι αναπνέουν μέσα απ’ τη δική σου απελπισία. Μέσα από τον δικό σου πόνο. Αυτοί…
Ο κανόνας του Ασ. Μπρίλιαντ
Του Γιώργου Λακόπουλου. Αν μπορεί να βγάλει κανείς ένα ασφαλές συμπέρασμα από την πρακτική της νέας κυβέρνησης είναι ότι εφαρμόζει πιστά τον κανόνα του Άγγλου συγγραφέα Ασλεϊ Μπρίλιαντ: «Για να είσαι σίγουρος ότι θα πετύχεις το στόχο, κάνε πρώτα τη βολή και μετά αποκάλεσε αυτό που πέτυχες στόχο». Είδαμε να συμβαίνει σε πολλά θέματα, εντός και εκτός της χώρας. Γι’ αλλού ξεκίνησε, αλλού έλεγε ότι πηγαίνει και όταν βρέθηκε αλλού, ισχυρίσθηκε ότι αυτό ακριβώς επεδίωξε. Μπίνγκο. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξεκίνησε να κυβερνήσει με πρακτικές καλής νομοθέτησης και αξιοκρατίας. Και κατέληξε να υιοθετεί τις εκτρωματικές τροπολογίες του Βρούτση για την κατάχρηση…
Πατριωτισμός με ημερομηνία λήξεως
Του Τάσου Παππά. «Η Συμφωνία των Πρεσπών έχει πολλά ελαττώματα, τα οποία όμως μπορεί να αμβλυνθούν» είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης απαντώντας σε ερώτηση στην κοινή συνέντευξη Τύπου με την καγκελάριο Μέρκελ. Καλώς τον κι ας καθυστέρησε. Σιγά σιγά ο πρωθυπουργός της χώρας υιοθετεί ρεαλιστικές θέσεις. Κάλλιο αργά παρά ποτέ, θα πει κάποιος. Σωστό. Ωστόσο, δεν γίνεται να ξεχάσουμε τι προηγήθηκε (δεν έχουν περάσει και πολλοί μήνες), όσο κι αν το επιδιώκουν οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί της νέας (αλλά τόσο παλιάς) Δεξιάς, όσο κι αν το επιθυμούν οι κεντροαντιαριστεροί που, προκειμένου να πλήξουν την κυβερνώσα Αριστερά, έκαναν πως δεν έβλεπαν τις εθνικιστικές…
Οι γονοκτονίες έχουν ηθικό αυτουργό;
Του Περικλή Κοροβέση. Η είδηση του αστυνομικού δελτίου ήταν λιτή και σαφής: 68χρονη σκότωσε τη μητέρα της. Σε λιγότερο από 24 ώρες το έγκλημα είχε εξιχνιαστεί. («Εφ.Συν.» 19/6/2019). Το άτυχο θύμα ήταν 92 ετών. Το συμπέρασμα που βγάζει κανείς είναι πως η αστυνομία κινήθηκε ταχύτατα και με επιτυχία. Οι ανακριτικές αρχές έκαναν αμέσως το καθήκον τους, την έκριναν προφυλακιστέα και η μητροκτόνος οδηγήθηκε στη φυλακή. Ολα δούλεψαν ρολόι. Πρέπει να το παραδεχτούμε. Ζούμε σε μια ευνομούμενη χώρα. Η αλήθεια είναι πως κάθε τόσο έχουμε μια μητροκτονία ή πατροκτονία, συνήθως από μια γυναίκα που και αυτή είναι ηλικιωμένη. Και φυσικά όλες…
Σκούπες αθόρυβου ρατσισμού
Του Παντελή Μπουκάλα. Και ΜΑΤ και ΟΠΚΕ και ΔΙ.ΑΣ. (όχι ο Ξένιος, αυτός προσφύγεψε πια στη Μόρια) και Αμεση Δράση και Ασφάλεια. Και η ΚΥΠ βέβαια, κάπου εκεί θα βρισκόταν κι αυτή, με τον νέο διοικητή της σε διαρκή τηλεφωνική επικοινωνία με τον νέο πολιτικό της προϊστάμενο. Αποκλεισμένοι όλοι οι δρόμοι προς τα Εξάρχεια, για να μην ξεφύγει κανένα σκουπίδι. Κι από πάνω το ελικόπτερο, να κόβει κίνηση, αφού το ζέπελιν βρίσκεται μακριά· ο προορισμός του είναι να παρακολουθεί τους πρόσφυγες που θαλασσοπνίγονται ανάμεσα στα νησιά του Αιγαίου και στη μικρασιατική ακτή. Και τα ΜΜΕ ήταν εκεί. Εγκαίρως ενημερωμένα. Για…
Πυρκαγιές και δασική πολιτική
Του Κώστα Κιλτίδη. Η εδαφοκλιματική συνθήκη και το γεωγραφικό ανάγλυφο της χώρας, ανέδειξε σε κομβικές ιστορικές στιγμές την δασική πολιτική ως ζήτημα ποικιλοτρόπως. Δεν είναι τυχαίο ότι η δεύτερη σχολή στο ΑΠΘ μετά την ενσωμάτωση της Μακεδονίας ήταν η Δασολογική. Στην καρδιά των Μακεδονικών δασών έδωσε καρπούς επιστήμης και πολιτικών για την ύπαιθρο και το περιβάλλον. Η έννοια της αειφορίας και της αποκαλούμενης βιώσιμης ανάπτυξης διακηρύχθηκαν εδώ και έναν αιώνα από τον φάρο της Δασολογίας στο ΑΠΘ. Οι δασικές πυρκαγιές των τελευταίων δεκαετιών επιβάλλεται να μας αφυπνίσουν και να θυμηθούμε, ότι ο δομημένος δασικός χώρος της δεκαετίας του 1970 δεν…
Η ασφάλεια και η αφέλεια
Του Κώστα Βαξεβάνη. Όπως ήταν φυσικό, το παιχνίδι της ασφάλειας και των καθαρών Εξαρχείων, ξεκίνησε από τους μετανάστες. Όχι γιατί είναι ο εύκολος στόχος, αλλά γιατί πρέπει μπροστά στις κάμερες να εμπεδωθεί, πως υπάρχει εχθρός ο οποίος είναι οι μετανάστες. Και αφού έχουμε πολλούς, κινδυνεύουμε πολύ. Μετά το «ΑΜΚΑ μόνο για Έλληνες» ήταν λογικό και επόμενο να πάμε στο «Ελλάδα μόνο για Έλληνες» με εξαίρεση ίσως κάποιους σκούρους που μας κάνουν τη δουλειά στα χωράφια για ένα μαύρο μεροκάματο και ξεσκατίζουν τους παρατημένους γονείς μας για ένα κομμάτι ψωμί. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν κάνει κάτι νέο και άγνωστο. Παίζει με…
Χαμένη υπόθεση οι…
…«κυρ-Παντελήδες». Του Πέτρου Κατσάκου. Λυπάμαι που το λέω, αλλά το παιχνίδι στο γήπεδο της λεγόμενης μεσαίας τάξης είναι χαμένο από τα αποδυτήρια και όσοι πιστεύουν πως μπορεί να συγκινηθεί ο «έντιμος άνθρωπος κυρ-Παντελής» από τα αστυνομικά πογκρόμ κατά προσφύγων -στην πλειονότητά τους γυναικών και παιδιών- πλανάται πλάνη οικτρά. Χαμένη υπόθεση να περιμένεις την όποια αντίδραση από τη «μεσαία τάξη» του Κυριάκου Μητσοτάκη για τον άκρως συντηρητικό και επικίνδυνα αντικοινωνικό βηματισμό αυτής της κυβέρνησης με την οποία πορεύεται προς την «κανονικότητα», καθώς αυτό το κομμάτι της κοινωνίας αποτελεί τους «8 στους 10 Έλληνες» που βιάστηκαν να δηλώσουν στα γαλάζια ΜΜΕ ότι…
Ασυλία κι εξουσία
Του Νίκου Κωνσταντινίδη. Το μόνο άσυλο που ενόχλησε την κυβέρνηση ήταν το πανεπιστημιακό. Η ασυλία των τραπεζιτών, των εφοπλιστών, των βουλευτών και των υπουργών δεν ενοχλεί την πολιτική. Σχετικά με τη εργατική νομοθεσία ό,τι κατακτήθηκε με αίμα και θυσία από τον περασμένο αιώνα ακυρώθηκε σχεδόν, μεσοκαλόκαιρα! “Έρχονται χρόνια δύσκολα γεμάτα καταιγίδες κι εμείς του κόσμου θύματα μ’ ατέλειωτα προβλήματα και λιγοστές ελπίδες” αντηχεί επίκαιρη η φωνή του Καζαντζίδη…. Σου είπαν ψέματα ότι δίνονται συντάξεις των 24.000 κι ανέβασαν το πλαφόν από τις 3.000 στις 6.000 ευρώ για να ικανοποιήσουν συντάξιμα την ολιγαρχία της καθεστηκυίας τάξης. Σε φλόμωσαν στις μπαρούφες και…
Κοροϊδεύουν τον εαυτό τους
Του Γιώργου Λακόπουλου. «Είμαστε πλέον μια χώρα με αυτοπεποίθηση που συμμετέχει στις μεγάλες ευρωπαϊκές συζητήσεις και έχει τη δυνατότητα να αποτελέσει την ευχάριστη αναπτυξιακή έκπληξη των επόμενων χρόνων». Το είπε έξω από το Μέγαρο των Ηλυσίων ο Έλληνας Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Το «πλέον» είναι η κρίσιμη λέξη. Υποδηλώνει ότι πριν δεν συνέβαιναν αυτά που λέει, αλλά τώρα συμβαίνουν. Χάρη σ’ αυτόν προφανώς. Μα πότε πρόλαβε; Σε ποια «μεγάλη ευρωπαϊκή συζήτηση» πήρε μέρος και δεν το καταλάβαμε; Προς το παρόν η μόνη συζήτηση που έγινε για την κυβέρνησή του στην Ευρώπη είναι με την επίτροπο Ανταγωνισμού για τη νομιμότητα της αντικατάστασης…
Ανικανότητα και µισανθρωπία
Του Νίκου Ξυδάκη. Η διαφαινόμενη ανικανότητα της κυβέρνησης απέναντι σε ελάσσονα προβλήµατα δείχνει τι πραγµατικά έχει ανάγκη η χώρα και τι είδους πολιτικές εναλλακτικές πρέπει να αναζητηθούν. Οι πρώτες κυβερνητικές πράξεις δείχνουν, αφενός, µια προγραµµατική εµµονή επί του συµβολικού, προκειµένου να τραφούν οι κρυπτορατσιστικές, υπερεθνικιστικές και αυταρχικές ορέξεις ενός µέρους του εκλογικού σώµατος, να απορροφηθούν όλοι οι άστεγοι διαφυγόντες από τα ακροδεξιά µορφώµατα. Αφετέρου, το δόγµα «τάξη και ασφάλεια» και η υπόρρητη, πλην σαφής και υπαρκτή αµφισβήτηση της φιλελεύθερης ατζέντας, των ανθρωπίνων δικαιωµάτων και της περιβαλλοντικής προστασίας, προσφέρονται ως αναπλήρωµα-υποκατάστατο σε όσα η παρούσα κυβέρνηση υποσχέθηκε και αδυνατεί ή δεν…
«Βάζω τις ερωτήσεις, έχεις…
…τις απαντήσεις;» Του Τάσου Παππά. Ο διάλογος για την Αριστερά, τη σχέση της με την Κεντροαριστερά ή τη σοσιαλδημοκρατία (ελεύθερη η επιλογή του όρου), το οργανωτικό μοντέλο που πρέπει να δημιουργηθεί και το σχέδιο για το μέλλον, έχει ξεκινήσει όχι με πρωτοβουλία των κομμάτων του χώρου -προφανώς λόγω θέρους και εσωκομματικών εκκρεμοτήτων- αλλά με πρωτοβουλία μέσων ενημέρωσης, με την «Εφ.Συν.» να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο. Κατατίθενται ενδιαφέρουσες απόψεις με μπόλικη αυτοκριτική -στα όρια του αυτομαστιγώματος μερικές φορές- και σημαντικές προτάσεις που δεν διεκδικούν πάντα το βραβείο της πρωτοτυπίας, ωστόσο είναι χρήσιμες και συμβάλλουν στην προσπάθεια για την αναζήτηση λύσεων. Υπάρχει ειλικρινής…
Τύπος και υπογραμμός
Του Περικλή Κοροβέση. Οι τυχεροί σήμερα δουλεύουν 8ωρο. Οι λιγότερο τυχεροί 10ωρο. Και οι ακόμα λιγότερο τυχεροί 14ωρο. Και οι άτυχοι καθόλου. Τώρα, ποιος είναι τυχερός και ποιος άτυχος είναι ένα δύσκολο ερώτημα. Ειδικά αν θέσουμε το πρόβλημα από τη σκοπιά των δικαιωμάτων του ανθρώπου και της ελευθερίας του. Γιατί ακόμα και αυτό το 8ωρο -που είναι θέμα χρόνου να εξαφανιστεί νομίμως- δεν είναι ποτέ καθαρό. Πρέπει να υπολογίσουμε και τον χρόνο μετάβασης και επιστροφής από τη δουλειά. Υπάρχουν ακόμα οι υποχρεωτικές υπερωρίες, είτε πληρώνονται είτε δεν πληρώνονται, που μειώνουν τον ελεύθερο χρόνο. Ο Σενέκας είχε πει πως η μόνη…
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει like…
…στον εαυτό του, χάθηκε. Του Κώστα Βαξεβάνη. Σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο Γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ Πάνος Σκουρλέτης, περιέγραψε πώς αντιλαμβάνεται τη διεύρυνση του κόμματος. «Δεν θέλουμε followers, θέλουμε μέλη που να έχουν ουσιαστική σχέση με την πολιτική» είπε και εκατοντάδες followers έκαναν like στην άποψή του. Προφανώς ο Γραμματέας του κόμματος, με την ευρηματική διατύπωση, επιχειρούσε να διαχωρίσει τη χαλαρή σχέση του οπαδού από τη βαθιά σχέση με το κόμμα. Ο προβληματισμός που εξέφρασε έχει τη σημασία του, αλλά η προσπάθεια να εμφανιστεί ο follower αξιωματικά ως επιπόλαιη πολιτική σχέση που δεν συμβαδίζει με το βάθος που πρέπει να έχει…
Μια έρημος… αλλά ποια έρημος;
Του Τάσου Τσακίρογλου. «Καλώς όρισες στην έρημο του πραγματικού» λέει ο Μορφέας στον Νίο, δείχνοντάς του το ερειπωμένο τοπίο του Σικάγου, στην ταινία των αδελφών Γουακόφσκι «Μάτριξ», επιβεβαιώνοντάς του ταυτόχρονα ότι η ανησυχητική αίσθησή του ότι κάτι δεν πάει καλά είναι σωστή και ότι ο κόσμος που έβλεπε μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν ήταν πραγματικός. Αυτό (ελπίζω να) συμβαίνει σε πολλούς που στις εκλογές του Ιουλίου ψήφισαν τη Νέα Δημοκρατία με την ψευδαίσθηση ότι με κάποιο μαγικό τρόπο θα επιστρέψουμε σε μια κανονικότητα που ουσιαστικά ποτέ δεν υπήρξε: αξιοκρατία, καταπολέμηση της διαφθοράς και του πελατειασμού, ισονομία κ.λπ. κ.λπ. Πολύ γρήγορα…
Ποιες επενδύσεις και πώς;
Του Γιώργου Λακόπουλου. «Το Ελληνικό είναι σύμβολο για τις επενδύσεις». «Ο Πρωθυπουργός κάλεσε τους Γάλλους επενδυτές να έλθουν στην Ελλάδα και θα εκπλαγούν». «Ο Άδωνις δήλωσε ότι η επένδυση στη Ρόδο θα γίνει». Φράσεις των ημερών, κυρίως στα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης για να δείξουν ότι ζούμε … ιστορικές επενδυτικές στιγμές. Στην πραγματικότητα είναι κολοκυθοκορφάδες. Δεν έχουν καμιά σχέση με επενδυτές. Γιατί απλούστατα όσοι επενδύουν -αληθινά κεφάλαια και δεν ενδιαφέρονται για αρπαχτές- σε μια χώρα, δεν το κάνουν επειδή κάποιος τους «κάλεσε». Ούτε να το ξανα-πούμε στους Γάλλους ότι μας ενδιαφέρουν οι φρεγάτες τους, είναι επένδυση. Υπάρχουν κάποιες αλήθειες που ειδικά…
Η σημασία των βλακών…
…εν τω συγχρόνω βίω. Του Νίκου Κωνσταντινίδη. “Η ανθρώπινη βλακεία είναι ανίκητη” (Μπρεχτ). Όπου τα κενά του νου είναι μεγάλα, εξίσου μεγάλη είναι η μωρία και η κακία που χωράει μέσα σ’ αυτά. Στο ερώτημα: αν η κακία γεννά τη βλακεία ή αν η βλακεία γεννά την κακία, είναι δύσκολο να δοθεί σαφής απάντηση. Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές η βλακεία και κακία πάνε μαζί. Στο βιβλίο του, “Η επαναστατική μάζα και η τεράστια σημασία των βλακών εν τω συγχρόνω βίω”, ο Ε. Λεμπέσης μιλά για το πολυσύνθετο ρόλο του βλάκα, ως ένα διαρκές φράγμα κι ανάχωμα στην αξιοκρατία. “Ο βλάκας είτε ως…
Yπουργός που έπαθε …Βρούτση
Του Γιώργου Λακόπουλου. Πρέπει να είναι στόκος κάποιος για να λέει ότι ο εργαζόμενος «φακελώνεται» όταν ο εργοδότης του εξηγεί στην Πολιτεία για ποιο λόγο τον απολύει. Είναι αυτή περίπτωση του Γιάννη Βρούτση; Όχι, είναι χειρότερη. Ο υπουργός Εργασίας κονιορτοποιεί έναν κανόνα δικαίου: ο καταγγέλλων φέρει το βάρος των αποδείξεων, όχι ο καταγγελλόμενος. Δεν θα αιτιολογεί ο εργοδότης γιατί απολύει κάποιον, αλλά ο απολυμένος γιατί.. απολύθηκε. Δεν αποδεικνύεις ότι είσαι αθώος. Αποδεικνύει όποιος σε κατηγορεί ότι είσαι ένοχος. Με μια σκοτεινή τροπολογία της νύχτας- για να μην φαίνεται- ένας από τους πρώτους εκπροσώπους της «καλής νομοθέτησης» αλλάζει αυτή την κατάκτηση…
