Για το νέο Πάρκο – Κήπος
Της Μαρίας Μιχαηλίδου* Αρκετό καιρό τώρα, διαβάζω και ακούω τους πολίτες να διαμαρτύρονται ως επί το πλείστον για το Νέο Πάρκο – Κήπος του Δήμου Κιλκίς. Καθώς βρίσκομαι στο στάδιο της προετοιμασίας της Διπλωματικής μου Διατριβής στο Μεταπτυχιακό «Σχεδιασμός και Διαχείριση Αστικού Πρασίνου» στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσ/νίκης και απαιτείται και να έχω και φωτογραφικό υλικό, βγήκα χθες, Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2019 να συγκεντρώσω το υλικό που χρειάζομαι. Το συγκεκριμένο πάρκο το διασχίζω καθημερινά και αμέτρητες φορές. Αυτό σημαίνει ότι το έχω δει σε όλες τις συνθήκες. Είτε αυτό σημαίνει να έχει πλήθος κόσμου, αλλά και χωρίς, είτε αυτό αφορά τις…
Η C. Cola ασκεί εκ συστήματος…
…δικαστική τρομοκρατία. Του Όμηρου Ταχμαζίδη* Η πρόσφατη δικαστική ήττα της Coca Cola φέρνει στο προσκήνιο τη σχέση της αμερικανικής πολυεθνικής με το δικαστικό σύστημα της χώρας και την εργαλειοποίησή του από την πλευρά των στελεχών της. Υπό αυτό το πρίσμα έχει μεγάλη σημασία και η ήττα της μετά την προσφυγή των ελληνικών επιχειρήσεων ΛΟΥΞ, ΒΙΚΟΣ και ΕΨΑ στα δικαστήρια για αθέμιτο ανταγωνισμό εξ αιτίας της καπήλευσης των συμβόλων της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς. (βλ. για αυτό στο Διαδίκτυο το άρθρο της εφημερίδας ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, με τίτλο «Η Coca Cola… πουλάει (την) Ελλάδα»). Η ίδια η Coca Cola έχει επιδοθεί κατά καιρούς σε…
Από τη σύγκρουση στη σύνθεση
Του Νίκου Κωνσταντινίδη* Ο άνθρωπος συζητά με λέξεις δίδοντας σ’ αυτές αξία, ανάλογα με την πορεία, την εμπειρία, και την παιδεία του. Αντιλαμβάνεται τα γεγονότα σύμφωνα με τη μόρφωση και το χαρακτήρα που έχει και ασχολείται με την πολιτική με γνώμονα συνήθως τα οφέλη που αποκομίζει από αυτήν. Αποτελεί αναντίρρητο γεγονός ότι η επαγγελματοποίηση της πολιτικής στην εποχή μας μείωσε τον κοινωνικό της χαρακτήρα κι ενίσχυσε τον ατομικό, καθώς οι προσωπικές βλέψεις κυριάρχησαν στις συλλογικές. Στη Σουηδία, όπου δεν υπάρχουν πολιτικά γραφεία, παρά μόνον κομματικά, δεν υπάρχει λιγότερη Δημοκρατία, από ότι στην Ελλάδα. Όσοι εντρυφούν στην κομματική ζωή του τόπου,…
Της ημετέρας ευρωπαϊκότητας
Του Παντελή Μπουκάλα. «Ευρωπαϊκός τρόπος ζωής»; Μακάρι να ήταν ένας και μοναδικός. Και δέκα φορές μακάρι να ήταν αυτός ο λαμπρός που θέλουμε να πιστεύουμε πως είναι, ο πεφωτισμένος και δημοκρατικός, για τον οποίο καμαρώνουμε, βέβαιοι ότι μας ξεχωρίζει από τον τρόπο ζωής άλλων ηπείρων. Οχι βέβαια από τον αμερικανικό, που τον καταγγέλλουμε ενόσω τον ενστερνιζόμαστε, αφού τον θεωρούμε και αυτόν ανώτερο. Αλλά από τον αφρικανικό και τον κινεζικό, στους οποίους αναφέρθηκε μετά βδελυγμίας ο Μάνφρεντ Βέμπερ, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Και εισέπραξε τους επαίνους των ακροδεξιών, οι οποίοι τυγχάνουν οι φανατικότεροι υπερασπιστές του τίτλου «Προστασία του ευρωπαϊκού…
Η Barbie της παπάτζας
Του Κώστα Βαξεβάνη. Τέτοιο αστροναυτικό παπατζιλίκι σαν αυτό με την Ελένη Αντωνιάδου είχαμε να ζήσουμε από την εποχή που η Εύα Καϊλή έκλαιγε για τον παππού της που σκότωσαν οι κομμουνιστές, που τελικά ούτε παππούς της ήταν, ούτε οι κομμουνιστές είχαν σκοτώσει. Συγχωρείστε μου τη λέξη παπατζιλίκι, αλλά δεν υπάρχει άλλη που να αποδίδει ταυτόχρονα την εξαπάτηση για κάτι που λες ότι είσαι, ενώ δεν είσαι και την ιδιαίτερη επιτυχία με την οποία όλο αυτό δομείται με παράλληλες ικανότητες άλλου είδους. Το παπατζιλίκι δεν είναι απλή απατεωνιά, είναι ταυτόχρονη χρήση ικανοτήτων που διαμορφώνει εικόνα και αποδοχή. Υπάρχουν χιλιάδες περιπτώσεις, είναι…
Από τον ενθουσιασμό στην…
…ανώμαλη προσγείωση. Του Τάσου Παππά. Από τον ενθουσιασμό στην περίσκεψη και με φόρα προς την απογοήτευση. Αυτή είναι η αίσθηση που επικρατεί για δύο Ευρωπαίους πολιτικούς που ξεκίνησαν εντυπωσιακά, γέννησαν πολλές προσδοκίες στην Αριστερά και σήμερα προβληματίζουν: ο ένας με τη θεαματική αναδίπλωσή του, ο άλλος με την εκκωφαντική αμηχανία του. Ο λόγος για τον Ισπανό πρωθυπουργό Σοσιαλιστή Πέδρο Σάντσεθ και τον αρχηγό του Εργατικού Κόμματος της Βρετανίας Τζέρεμι Κόρμπιν. Και οι δύο συγκρούστηκαν με τις πανίσχυρες δεξιές πτέρυγες των κομμάτων τους, βγήκαν νικητές, κινητοποίησαν τον κόσμο για να τους στηρίξει, απομάκρυναν τους βαρόνους-γραφειοκράτες που μέχρι τότε έκαναν κουμάντο και…
Το τρίγωνο και η ράβδος…
…της διαπλοκής. Του Τάσου Τσακίρογλου. Αν μη τι άλλο, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η σημερινή κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη τα πάει καλά στην επικοινωνία. Καβάλα στο κύμα-κίνημα της «απαλλαγής από τον ΣΥΡΙΖΑ» που φτιάχτηκε επί τέσσερα χρόνια με τη βοήθεια των φίλιων στη Ν.Δ. ΜΜΕ –βοηθούσης και της πολιτικής, αλλά και πολλών λαθών της προηγούμενης κυβέρνησης–, σήμερα η πολιτική ατζέντα και η πραγματικότητα χειραγωγούνται όσο ποτέ άλλοτε. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχουμε μια κυβέρνηση επικοινωνιολόγων. Μέτρα που είχαν εξαγγελθεί ή είχαν αρχίσει να εφαρμόζονται επί ΣΥΡΙΖΑ εξαγγέλλονται εκ νέου με παράτες και παρουσιάζονται σαν ρηξικέλευθα. Καθημερινά φάουλ και γκάφες…
Η ληστεία ως επένδυση
Του Περικλή Κοροβέση. Αν κάποιος προσεκτικός αναγνώστης με γερή μνήμη ανακαλέσει τις κατά καιρούς δηλώσεις των πολιτικών, θα βρει πολλές αντιφάσεις και αντινομίες. Αλλά δεν μπορούν πάντα να έχουν ακρίβεια. Αυτή είναι δουλειά επαγγελματιών του κλάδου μας που κρατούν αρχεία και τα χρησιμοποιούν κατά το δοκούν. Αλλοτε χρησιμοποιούν τα αρχεία τους και άλλοτε τα αποσιωπούν, ανάλογα με ποια πολιτική παράταξη υποστηρίζουν. Ενας από τους άσους αυτών των επαγγελματιών είναι ο δικός μας Τάσος Παππάς, όπως βέβαια θα το έχουν διαπιστώσει και οι αναγνώστες μας. Μια φορά τού έριξα μια ιδέα για να βγάλουμε ένα βιβλίο ως «Εφ.Συν.» με τις μεταγραφές…
Να πάτε σε ψυχίατρο…
Του Τάσου Παππά. Η νέα κυβέρνηση και από κοντά τα μέσα ενημέρωσης που την υποστηρίζουν… ανιδιοτελώς (βεβαίως, βεβαίως) εφαρμόζουν έναν κλασικό κανόνα της πολιτικής. Χρεώνουν όλα τα κακά στους προηγούμενους και αποδίδουν τα εύσημα στον εαυτό τους για όσα καλά συμβαίνουν στη χώρα, ασχέτως αν μερικά απ’ αυτά οφείλουν την ύπαρξή τους στην απελθούσα διοίκηση. Απέφυγαν να επαναλάβουν τις ηχηρές ανοησίες που διακινούσαν την προεκλογική περίοδο, περί καμένης γης, άδειων ταμείων και ρημαγμένης χώρας (η τελευταία φράση ανήκει στον σημερινό πρωθυπουργό), προφανώς γιατί ούτε τα στοιχεία υπηρεσιών υπεράνω υποψίας για λαθροχειρίες, ούτε οι αναλύσεις των διεθνών οργανισμών, ούτε τα πορίσματα…
Στιγμές αιωνιότητας…
…σε ‘‘πανηγύρι ζωής’’. Του Σπύρου Νικ. Καρτσώνη. Ήταν Σεπτέμβρης του 2014, όταν, προσκυνητής στο Λεοντάρι Αρκαδίας -στα χώματα δηλαδή πάνω στα οποία άφησαν τα χνάρια τους τα πρώτα μου βήματα- βρέθηκα σε ένα ‘’πανηγύρι ζωής’’, όταν έζησα στιγμές που σημάδεψαν τη ζωή μου, στιγμές αιωνιότητας, απ’ αυτές που σε κάνουν να νιώθεις πως δεν χάθηκε από τον κόσμο η ανθρωπιά, δεν πέθανε η ελπίδα, στιγμές που δικάζουν και δοκιμάζουν και ελέγχουν την ταυτότητα της δικής σου προσφοράς! Δεν μπορούσα λοιπόν να λείπω από ένα καινούργιο ‘’πανηγύρι ζωής’’, για να ξαναζήσω αυτές τις στιγμές, να τις ρουφήξω και πάλι, να ξανανέβω…
Τι προσθέσαμε στον αγροτικό χώρο
Του Βαγγέλη Αποστόλου. Παρά τις γενικευμένες απαιτήσεις -από την πρώτη κιόλας μέρα που αναλάβαμε τη διακυβέρνηση της χώρας- διόρθωσης των πάντων στον αγροτικό χώρο, δώσαμε ένα σαφές δείγμα προθέσεων και πράξεων. Προχωρήσαμε στην επίλυση των άμεσων και ώριμων προβλημάτων της αγροτικής κοινωνίας, με στόχο να παραμείνει ο αγροτικός πληθυσμός στην παραγωγή και να αντιμετωπιστεί το τεράστιο πρόβλημα του ελλείμματος στο εμπορικό ισοζύγιο των αγροτικών προϊόντων, εξορθολογίζοντας και αμβλύνοντας ταυτόχρονα τις επιπτώσεις της κρίσης και των δημοσιονομικών περιορισμών. Τα αποτελέσματα ήταν χαρακτηριστικά: Από την ανάληψη της κυβερνητικής ευθύνης μέχρι τη λήξη της κρίσης, η συμμετοχή του αγροτικού τομέα στο ΑΕΠ της…
Η Coca Cola υπέστη ήττα…
…από τα «ελληνικά χρώματα». Του Όμηρου Ταχμαζίδη* Η Coca Cola υπέστη μια σημαντική συμβολική ήττα. Οι ελληνικές εταιρίες «Βίκος», «Λουξ» και «ΕΨΑ» προσέφυγαν στη δικαιοσύνη για αθέμιτο ανταγωνισμό από την πλευρά της αμερικανικής πολυεθνικής, η οποία χρησιμοποιούσε πολιτιστικά σύμβολα της χώρας για την προώθηση των προϊόντων της. Η πρακτική αυτή της Coca Cola δεν είναι καινούργια. Τα προηγούμενα χρόνια είχε κάνει μια παρόμοια διαφημιστική εκστρατεία στην Κρήτη, τα νησιά του Αιγαίου και στην Θεσσαλονίκη χρησιμοποιώντας σύμβολα της εθνικής πολιτιστικής κληρονομιάς για την προώθηση των προϊόντων της. [Σύγκρ. επ΄ αυτού: Όμηρος Ταχμαζίδης, Η Coca Cola καπηλεύεται το μινωικό πολιτισμό] Η καταδίκη…
Από το πηλοφόρι στο πινέλο…
Του Νίκου Κωνσταντινίδη* Ποιος δεν θυμάται το στίχο του Λευτέρη Παπαδόπουλου σε μουσική Μάνου Λοΐζου: “μη βροντοχτυπάς τις χάντρες η δουλειά κάνει τους άντρες, το γιαπί, το πηλοφόρι, το μυστρί”; Ποιος δεν θυμάται τα χρόνια του καλού ελληνικού κινηματογράφου, όταν ο άνδρας ξεχώριζε σε τσίπα και σε μπέσα, με τους “καημούς του να σεργιανούν στη γειτονιά” και στην καθαρή του ματιά να λαμποκοπά το φως του ήλιου; Ήταν καιροί όπου η ανθρωπιά μετριόταν με την τιμιότητα και το φιλότιμο και ο άνθρωπος λογαριάζονταν ως ον “εργατικό”. Με τον καιρό, κι αφού είχε πέσει η χούντα, εξελίχθηκε σε ον “κομματικό” και…
Novartis και Σαμαράς
Του Γιώργου Λακόπουλου. Το σκάνδαλο Novartis απασχολούσε την κοινή γνώμη, την πολιτική και τη δημοσιογραφία πολύ πριν την κορύφωση που επέφερε η εμπλοκή της Βουλής -με την τριτοκοσμική νομοθεσία περί μη- «ευθύνης υπουργών». Αυτή η εμπλοκή υπονόμευσε τη δικαστική έρευνα. Αν η Εισαγγελία Διαφθοράς δεν ήταν υποχρεωμένη να στείλει στη Βουλή -και συνεπώς να κοινοποιήσει -τα ονόματα των δέκα πολιτικών που ερευνούσε, τώρα το θέμα θα είχε λήξει. Για όσους δεν προέκυπταν στοιχεία ενοχής δεν θα μαθαίναμε τίποτε. Οι υπόλοιποι θα είχαν καθίσει ήδη στο σκαμνί για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους ενώπιον τους φυσικού δικαστή τους. Όπως συμβαίνει με…
Η διολίσθηση στην ξεφτίλα!
Του Τάσου Παππά. Υπόθεση εργασίας νούμερο ένα: Σήμερα Τρίτη, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας καταθέτει μήνυση εναντίον του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, δεν έχει σημασία για ποιο θέμα. Ας πούμε για την υπόθεση του Μετρό Θεσσαλονίκης. Τον κατηγορεί ότι με την αλλαγή της απόφασης για τον σταθμό Βενιζέλου θα καθυστερήσει η παράδοση του έργου. Ετσι, κλείνει το μάτι στον εργολάβο, παροτρύνοντάς τον εμμέσως πλην σαφώς να ζητήσει με αγωγές από το ελληνικό Δημόσιο πολλά εκατομμύρια ευρώ. Κατά την εκτίμηση του κ. Τσίπρα, η ζημιά για το Δημόσιο θα είναι μεγάλη και η ευθύνη του πρωθυπουργού δεν είναι μόνον πολιτική, έχει…
Αλλαγή ρότας
Της Βούλας Κεχαγιά. Αν κάτι φανέρωσε η πρόσφατη πρωθυπουργική συνέντευξη στη ΔΕΘ είναι πως από τη διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας περισσότερο πρέπει να ανησυχεί το ΚΙΝΑΛ παρά ο ΣΥΡΙΖΑ. Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση κινούνται σε δύο διαφορετικούς πολιτικούς κόσμους, απευθύνονται σε άλλα κοινά. Η Πειραιώς όμως εμφανίζεται με μια ακλόνητη αυτοπεποίθηση ότι ακόμη και τώρα μπορεί να αντλήσει μεγάλο κομμάτι της εκλογικής βάσης της Χαριλάου Τρικούπη. Οι μετρήσεις δείχνουν πως τμήμα των ψηφοφόρων της αποδέχεται το μοντέλο της νέας διακυβέρνησης. Κάπως έτσι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε με σαφήνεια ότι θα προχωρήσει στην αλλαγή του εκλογικού νόμου (κατάργηση της απλής αναλογικής)…
Το τραμ και το μετρό
Του Kλέαρχου Τσαουσίδη. Όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανίστηκε (παρά τα περί του αντιθέτου λεχθέντα από το οικογενειακό περιβάλλον) στην πολιτική ζωή, η άποψη για το «παιδί» ήταν τότε απογοητευτική. Η επιλογή, όμως, της καθόδου πλειάδας ακροδεξιών στην εσωκομματική εκλογή εκμηδένισε στον δεύτερο γύρο το 40% του κ. Μεϊμαράκη και ανέδειξε πρόεδρο τον κ. Μητσοτάκη με τη στήριξη των ακροδεξιών Γεωργιάδη και Τζιτζικώστα και όλων των ιδιωτικών ΜΜΕ. Ο σκληρός κορμός της παραδοσιακής Δεξιάς ανακάλυψε το πρότυπό της, τον άσχετο της διπλανής πόρτας, δεδομένου ότι ο πολυσπούδαστος πολιτικός επιστήμονας δεν γνωρίζει ποιος ήταν ο Ρουσό και ποιος ο Μοντεσκιέ ή παρουσιάζει…
Κολονάτη ελαφρότητα!
Του Τάσου Παππά. Αμετανόητοι αυτοί οι Συριζαίοι. Δεν λένε να βάλουν μυαλό. Συνεχίζουν να προκαλούν. Δεν ντρέπονται καθόλου. Διαβάζω και μένω με το στόμα ανοιχτό: «Την έκθεση κάνναβης “Salonica Cannabis Expo” επισκέφθηκε στο πλαίσιο της επίσκεψής του στην 84η ΔΕΘ ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Αλέξης Τσίπρας περιηγήθηκε στο περίπτερο 2, ξεναγήθηκε στα σταντ και συνομίλησε με τους εκθέτες, δέχθηκε συγχαρητήρια από φίλους και συγγενείς ασθενών για τις νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησής του σχετικά με τη χρήση κάνναβης για ιατρικούς και φαρμακευτικούς σκοπούς». Συγγνώμη, αλλά πρόκειται για θράσος και μάλιστα απύθμενο. Μα στην έκθεση κάνναβης; Ελεος. Είχαν δίκιο τελικά οι…
Ο Τσίπρας στη ΔΕΘ:
Πολιτικός λόγος που αναβαθμίζει το δημόσιο βίο. Του Γιώργου Λακόπουλου. Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ αναβαθμίζει με το ιμπέριουμ της δημόσιας παρουσίας την πολιτική ζωή σε μια δύσκολη περίοδό τηςΊσως η ήττα της 7ης Ιουλίου να είναι ένα ακόμη δώρο που έκανε η μοίρα της πολιτικής στον Αλέξη Τσίπρα. Όπως έδειξαν οι δυο εμφανίσεις του στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, απαλλαγμένος από το άγχος της διακυβέρνησης είναι ξανά ο χαρισματικός πολιτικός που πήρε ένα περιθωριακό κόμμα της Αριστεράς και το πήγε στην κυβέρνηση. Άνετος και εύστοχος, σοβαρός και καταρτισμένος, οικείος και κατανοητός, αυτοκριτικός και με αυτοπεποίθηση, με χιούμορ και ευθύ λόγο έπνιξε…
Αριστερά: τα ζώα μου αργά
Του Περικλή Κοροβέση. Τα τηλεφωνήματα πια μετά τα μεσάνυχτα δεν είναι για καλό σκοπό. Παλιότερα ήξερες πως θα ήταν για κάποιο καλό. ‘Η η παρέα είχε φτάσει στο τσακίρ κέφι και η απουσία σου γινόταν αισθητή ή κάποιος έρωτας ή φίλος είχε κακές σκέψεις μέσα στη νύχτα και ήθελε κουβέντα. Συνήθεια βέβαια που είχες κι εσύ. Εξάλλου ο χρόνος είναι σχετικός. Τι θα πει μέρα και τι θα πει νύχτα; Ας μην ξεχνάμε πως το ρολόι είναι καπιταλιστική επινόηση. Μετράει και ζυγίζει αυθαίρετα τον χρόνο και αποστειρώνει την ποιητικότητά του. Το ξημέρωμα, το απομεσήμερο, το λιόγερμα, το δειλινό γίνονται άχρωμες…
