Θα μας λείψει ο Μ. Γκαράνης
Της Δέσποινας Μοσχούτα.
Αναπαύθηκε σε μια γωνιά του κοιμητηρίου της Ιστορικής Κολχίδας, εκεί όπου εκκλησιαζόταν τα τελευταία χρόνια, ο λαμπρός δάσκαλος Μανώλης Γκαράνης. Σεμνή και ταπεινή η εξόδιος ακολουθία στην εκκλησούλα της Παναγίτσας, όπως σεμνή και ταπεινή ήταν ολόκληρη η σύντομη ζωή του.
Ήτα όλοι εκεί οι μαθητές, οι γονείς, οι συνάδελφοι, οι κόρες του και η πιστή σύντροφός του Αρετή, κατευόδωσαν τον Μανώλη στο τελευταίο του ταξίδι.
Πάλεψε σκληρά με την ασθένεια που τον ταλαιπωρούσε εδώ και χρόνια σε μια μάχη σκληρή και άνιση, μια δοκιμασία που την αντιμετώπισε με αξιοπρέπεια και δυναμισμό, γιατί ο Μανώλης ήταν μαχητής.
Θα μας λείψεις πολύ δάσκαλε των παιδιών μας, η παρουσία σου σημάδεψε την εκπαίδευση και την παιδεία τους. Ήταν μια παρουσία έντονη στην πολιτιστική και κοινωνική ζωή του Κιλκίς, αλλά δεν είμαι εγώ ο καταλληλότερος άνθρωπος να μιλήσουν για όλα αυτά.
Γνώρισα τον Μανώλη ως μητέρα και δημοσιογράφος, γιατί μου έκανε την τιμή να έρχεται καλεσμένος στις εκπομπές μου στο ραδιόφωνο, δίνοντας τα φώτα του για πολλά θέματα.
Ιδιαίτερη τιμή μου έκανε όταν με κάλεσε στην τάξη του να μιλήσω στα παιδιά, για τις εμπειρίες μου από την Τηλεόραση. Ίσως δεν φαινόταν, αλλά ο Μανώλης είχε μεγάλη ευαισθησία ως καθηγητής για τους μαθητές που για τον άλφα ή βήτα λόγο είχαν κάποιο πρόβλημα στην δύσκολη σχολική ζωή, τους προστάτευε διακριτικά, αλλά αποτελεσματικά.
Ως πρόεδρος του συλλόγου φίλων της Μονής Οσίου Νικοδήμου, οδήγησε τα βήματά μου αλλά και πολλών άλλων, σ’ αυτήν την ιερή γωνιά του Πάϊκου.
Θα μας λείψεις Μανώλη, αναπαύσου εν ειρήνη.
