Εργασιακές σχέσεις και συνδικαλισμός
Η Σοσιαλιστική Προοπτική διοργάνωσε την Κυριακή 29 Μαϊου 2016, σε αίθουσα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ανοικτή εκδήλωση για τις “Εργασιακές Σχέσεις και το ρόλο του Συνδικαλιστικού Κινήματος” με κεντρικούς εισηγητές τους Θεόδωρο Κουτρούκη, Επίκ. Καθηγητή του Δημοκρίτειο Πανεπιστημίου, και Κωνσταντίνο Μαριόγλου, Μέλος του Δ.Σ. του Σωματείου Εργαζομένων της ΕΥΑΘ. (Η εισήγηση του Καθ. Κουτρούκη επισυνάπτεται.)
Οι εισηγητές και οι παρευρισκόμενοι από συνδικαλιστικούς φορείς, από την νεολαία του πανεπιστημίου και ενεργοί πολίτες ανέδειξαν το εύρος των αντεργατικών αλλαγών καθ’ όλη τη διάρκεια της μνημονιακής περιόδου καθώς και τις επικείμενες αλλαγές στο ερχόμενο Φθινόπωρο. Επίσης συζήτησαν το ρόλο αλλά και τη σημερινή κρίση του συνδικαλιστικού κινήματος, καταλήγοντας σε συγκεκριμένες προτάσεις για την προοδευτική ανασυγκρότησή του και για τη σημασία του στο πλαίσιο μια εναλλακτικής, σοσιαλιστικής πρότασης για την ανάπτυξη της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας.
Η Σοσιαλιστική Προοπτική πιστεύει ότι ο χρόνος έχει ωριμάσει για τη σύσταση ενός πατριωτικού, δημοκρατικού, σοσιαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα, σε πλήρη σύμπτωση με τις απαιτήσεις του λαϊκού κινήματος σε όλην την Ευρώπη. Οι ενέργειές μας και οι πρωτοβουλίες μας είναι σε αυτήν την κατεύθυνση.
Το μεγάλο όχι θα το πει ο λαός
Όλοι θυμόμαστε τις διαβεβαιώσεις του Πρωθυπουργού και Υπουργών της Κυβέρνησης ότι δεν πρόκειται σε καμιά περίπτωση να μειωθούν οι μισθοί και οι κύριες συντάξεις, μάλιστα προκειμένου να πείσουν για τις προθέσεις τους χρησιμοποιούσαν το δακρύβρεκτο επιχείρημα πώς οι συντάξεις δεν είναι δυνατόν να υποστούν μια ακόμη μείωση, γιατί από αυτές, λόγω του μεγάλου ποσοστού ανεργίας, συντηρούνται ολόκληρες οικογένειες. Δεν μιλάμε βέβαια για τις επικουρικές τις οποίες η Κυβέρνηση έχει διαγράψει κατ’ εντολή της Τρόϊκας, δηλαδή των τοκογλύφων, στους οποίους έχει παραδώσει αμαχητί τη Χώρα.
Δυστυχώς και στην περίπτωση αυτή, όπως και σε τόσες άλλες, έλεγαν ψέματα στους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, κατά τα κοινώς λεγόμενα τους παραμύθιαζαν, αφού περικόπτουν και τις κύριες συντάξεις και τους μισθούς. Πώς γίνεται αυτό; Πολύ απλά Πρώτον με τη μείωση του αφορολογήτου ορίου από τις 9500 ευρώ στις 8600 ευρώ και Δεύτερον με την αύξηση της εισφοράς αλληλεγγύης. Οι πονηροί του ΣΥΡΙΖΑ επέλεξαν αυτό τον τρόπο να μειώσουν μισθούς και συντάξεις αποφεύγοντας τις οριζόντιες περικοπές που έχουν μεγάλο πολιτικό κόστος. Ταυτόχρονα με τη ρύθμιση αυτή επιτυγχάνουν μεγαλύτερα έσοδα γιατί η μείωση του αφορολογήτου πλήττει ευρύτερα στρώματα του πληθυσμού. Έτσι με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια.
Βέβαια η περίπτωση που αναφέραμε δεν είναι η μόνη. Εάν ανατρέξουμε στις κόκκινες γραμμές που είχε θέσει η Κυβέρνηση στην έναρξη της αξιολόγησης θα διαπιστώσουμε ότι καμιά από αυτές δεν έχει τηρηθεί. Γιατί κάθε φορά που οι δανειστές έβαζαν βέτο υποχωρούσε άτακτα αποδεχόμενη αδιαμαρτύρητα τις παράλογες απαιτήσεις τους.
Εμείς δεν πρόκειται να κλάψουμε για τη χαμένη τιμή της «Αριστεράς» γιατί ποτέ δεν είχαμε πιστέψει πως αυτή η «Αριστερά» έχει τη δυνατότητα να πει το μεγάλο όχι που απαιτούν οι καιροί και να υπερασπισθεί τη Χώρα από τις επιθέσεις των ξένων τοκογλύφων και της εσωτερικής Πέμπτης φάλαγγας. Δυστυχώς έπρεπε να γίνει Κυβέρνηση για να φανεί σε όλο του το μεγαλείο ο καιροσκοπισμός και η πολιτική ανεντιμότητα των στελεχών της τα οποία δεν διστάζουν να κάνουν τα εντελώς αντίθετα από αυτά που είχαν υποσχεθεί.
Για να δικαιολογήσουν μάλιστα τη μνημονιακή τους στροφή δεν έχουν κανένα πρόβλημα να ισχυρίζονται, ότι την ενέκρινε ο Λαός υπερψηφίζοντας τους για δεύτερη φορά το Σεπτέμβριο του 2015. Προσπαθούν με τον τρόπο αυτό να καταστήσουν το Λαό συνένοχο των πράξεών τους και να τον αναγκάσουν να δεχτεί αδιαμαρτύρητα τα νέα επώδυνα μέτρα. Τους πληροφορούμε ότι λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο γιατί ο κόσμος του μόχθου πολύ γρήγορα θα συνέλθει από το σοκ που του προκάλεσε η επονείδιστη μεταστροφή του «αριστερού» ΣΥΡΙΖΑ και θα τους πληρώσει με το ίδιο νόμισμα.
Το τελευταίο διάστημα μια σειρά από αναλυτές αριστερού προσανατολισμού εκφράζουν δημόσια την άποψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε Κυβέρνηση σε συνθήκες ήττας του λαϊκού κινήματος και υποχώρησης των ιδεών της Αριστεράς. Παρόλα αυτά σημειώνει ο κ Δημήτρης Ψαράς «εξακολουθεί να επιμένει στην «ταξική μεροληψία» προσπαθώντας να διασώσει ότι μπορεί από την αριστερή του ταυτότητα παίρνοντας μέτρα για την ανακούφιση των φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων, τη βελτίωση των συνθηκών στις φυλακές, την αλλαγή του νόμου για την ιθαγένεια, τη θέσπιση συμφώνου συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια, την ενίσχυση των δικτύων αλληλεγγύης και τέλος το χειρισμό του προσφυγικού ζητήματος».
Οφείλουμε να διευκρινίσουμε εδώ ότι δεν διακατεχόμαστε από μια τάση μηδενισμού των όποιων σωστών μέτρων έχει προωθήσει η Κυβέρνηση, εντούτοις δεν αρκούν για να της προσδώσουν αριστερό πρόσημο, ούτε να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για την εφαρμογή μιας άλλης πολιτικής που θα βγάζει την χώρα από την επιτροπεία των τοκογλύφων και την οικονομία από την ύφεση και για την οποία ψηφίστηκε από τον Ελληνικό Λαό.
Καθίσταται πλέον σαφές, μετά και την άνευ όρων παράδοση του ΣΥΡΙΖΑ και της Κυβέρνησης στο Γερμανικό Ιμπέριουμ και τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών, ότι το παρόν πολιτικό σύστημα το οποίο κυριαρχείται από τους Ευρώδουλους όλων των κομμάτων του λεγόμενου Ευρωπαϊκού τόξου, τους φανερούς και κρυφούς ακροδεξιούς, τους γελοίους και γραφικούς πολιτικούς, δεν μπορεί να δώσει λύσει στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα.
Εμείς πιστεύουμε πως τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά τη λύση μπορεί να τη δώσει μόνο ο Λαός μέσα από τη δημιουργία ενός νέου Σοσιαλιστικού Αριστερού Πατριωτικού Κινήματος. Το παράδειγμα του 1974 με την αυτοοργάνωση του Λαού που οδήγησε στη δημιουργία του πρώτου αριστερού σοσιαλιστικού Κινήματος μπορεί και πρέπει να επαναληφθεί λαμβάνοντας προφανώς υπόψη τα σημερινά δεδομένα.
