Αυλαία στο θερινό “Δ. Ζωηρός”
Η έναρξη προβολών του θερινού κινηματογράφου “Δημήτρης Ζωηρός” γίνεται την Πέμπτη 10 Ιουλίου στις 9.30 το βράδυ, μετά την κινητοποίηση πολιτών του Κιλκίς για τη λειτουργία του.
Η πρωτοβουλία πολιτών, λοιπόν και το Τμήμα Απασχόλησης, Τουρισμού και Πολιτισμού του Δήμου Κιλκίς, μας καλούν στο μοναδικό θερινό σινεμά του νομού, “Δημήτρης Ζωηρός”, με στρωμένα τα τραπεζάκια του και στην ευωδιά των βασιλικών του, παρέα με την Ηώ, την Αφροδίτη, τον Ωρίωνα, με ποπ-κόρν και πολλή καλή διάθεση!
Σύγχρονες, κλασικές, παιδικές, κοινωνικές, κωμωδίες, τόσο από το αμερικάνικο όσο και από το ευρωπαϊκό σινεμά, θα μας συντροφέψουν και θα μας διασκεδάσουν τον Ιούλιο και τον Αύγουστο.
Η αρχή την ερχόμενη Πέμπτη 10 Ιουλίου γίνεται με το κλασικό αριστούργημα του Βιτόριο Ντε Σίκα “Ο Κλέφτης των Ποδηλάτων”, που θεωρείται μια από τις κορυφαίες ταινίες του ευρωπαϊκού κινηματογράφου, έχοντας κερδίσει το ειδικό βραβείο Όσκαρ για καλύτερη ξένη ταινία, 7 χρόνια πριν ακόμα καθιερωθεί αυτή η κατηγορία.
Ένας άνεργος ιταλός βρίσκει μια δουλειά που απαιτεί ποδήλατο αλλά για κακή του τύχη, κάποιος του το κλέβει την πρώτη του μέρα στην δουλειά . Μαζί με τον νεαρό του γιο, ξεκινούν μια μανιώδη αναζήτηση για να βρουν τον κλέφτη και στην πορεία θα πάρουν πολλά μαθήματα από την ζωή.
Η ταινία ξεκινά σε μια αλάνα, όπου ένα γεμάτο αγωνία τσούρμο ανέργων περιμένει να ακούσει ένα καλό νέο από τον υπεύθυνο του γραφείου εύρεσης εργασίας. Η τύχη χαμογελά σε κάποιον άνδρα που ονομάζεται Αντόνιο Ρίτσι, ο οποίος επιλέχθηκε από το Δήμο της Ρώμης να εργαστεί ως αφισοκολλητής.
Η δουλειά όμως απαιτεί ποδήλατο και ο Ρίτσι δεν έχει πια, το έχει δώσει ενέχυρο. Έτσι, θα πει ψέματα, θα πάρει τη δουλειά και μαζί μια ωραία στολή. Μέχρι αύριο πρέπει να βρει ένα ποδήλατο. Η γυναίκα του έχει τη λύση: δίνει ενέχυρο τα σεντόνια της προίκας της και το ποδήλατο επιστρέφει στην οικογένεια.
Πριν ξημερώσει οι ποδηλάτες-αφισοκολλητές ξεχύνονται στους δρόμους. Ανάμεσά τους και ο, ευτυχισμένος ακόμα, Ρίτσι. Την ώρα όμως που ανεβασμένος στη σκάλα του κολλά μια αφίσα που διαφημίζει την τελευταία ταινία της Ρίτα Χέιγουορθ, κάποιοι του κλέβουν το ποδήλατο. Η Ρίτα Χέιγουορθ κοιτά χαμογελαστή από τον τοίχο τον Ρίτσι να κυνηγά απεγνωσμένα τον κλέφτη. Το σχόλιο για τον εμπορικό κινηματογράφο της εποχής και για τη σχέση του με την Η επιβίωση της οικογένειας όμως εξαρτάται από το ποδήλατο.
Έτσι, την επόμενη μέρα αρχίζει η αναζήτηση. Ο θεατής σιγά σιγά αρχίζει να συμπάσχει με τον Ρίτσι και με το μικρό του γιο, ακολουθώντας τους στις ατέρμονες περιπλανήσεις τους στους δρόμους της Ρώμης. Στις υπαίθριες αγορές, στα συσσίτια της εκκλησίας, στις φτωχογειτονιές, παντού υπάρχει δυστυχία. Το ποδήλατο γίνεται αντικείμενο-φετίχ. Τα κάδρα γεμίζουν από ρόδες, τιμόνια και κάθε είδους εξαρτήματα, εντείνοντας το δράμα.
Σε μια μνημειώδους απλότητας σκηνή, πατέρας και γιος κάθονται να φάνε σε ένα εστιατόριο. Εκεί υπό τους ήχους της λαϊκής ορχήστρας και με το στομάχι γεμάτο η αισιοδοξία επιστρέφει. Ο μικρός Μπρούνο πίνει κρασί. Μοιάζει να έχει ενηλικιωθεί μέσα σε μία μόλις ημέρα. Ωστόσο, το όνειρο διακόπτεται, όταν ξαναρχίζει η περιπλάνηση.
Δεν θα ήταν υπερβολή να πει κανείς ότι ο “Κλέφτης Ποδηλάτων” άλλαξε τη ροή της κινηματογραφικής τέχνης. Ο φτωχός εργάτης Λαμπέρτο Ματζοράνι και οι άλλοι ερασιτέχνες ηθοποιοί της ταινίας ¬μεταξύ αυτών και ο δεκαεξάχρονος τότε Σέρτζιο Λεόνε, που υποδυόταν ένα από τα παπαδοπαίδια στη σκηνή της καταιγίδας¬ δίδαξαν στους ακριβοπληρωμένους σταρ ένα νέο τρόπο υποκριτικής.
Οι αυθεντικές σταγόνες ζωής του “Κλέφτη” ήλθαν σε αντιδιαστολή με την απόσταση και το στιλιζάρισμα των ακριβών ταινιών των στούντιο και μακροπρόθεσμα κέρδισαν τη μάχη. Αλλαξαν τον τρόπο με τον οποίο φτιάχνονταν ¬και βλέπονταν¬ οι ταινίες. Όπως είπε ο Όρσον Γουέλς, “ο Ντε Σίκα κατάφερε κάτι αδιανόητο: εξαφάνισε την κάμερα”.
Θα ακολουθήσει η ταινία “Η αληθινή ζωή του Μπράιαν” στις 15 και 16 Ιουλίου, ενώ για το υπόλοιπο πρόγραμμα θα εκδοθεί σύντομα δελτίο τύπου.
