Άπτερα εξαπτέρυγα
Του Χρήστου Σπίγκου. Μέρες που είναι, κάποιοι καταφεύγουν στον ελπιδοφόρο λόγο της Εκκλησίας, και κάποιοι άλλοι αναζητούν στον καινούργιο προϋπολογισμό μια χαραμάδα οικονομικής ελπίδας. Εκκλησία και πολιτικό σύστημα, μέσα από μια περίεργη σχέση καθημερινής αλληλοεξάρτησης και «λελογισμένης» περιοδικής αντιπαράθεσης, συμπορεύονται προς όφελος της κοινωνικής ισορροπίας. Μια πρακτική αιώνων για την ελληνική πραγματικότητα που μάθαμε να την αναγνωρίζουμε ως αναπόσπαστο στοιχείο της καθημερινότητάς μας. Παρατηρώντας με προσοχή τον τρόπο λειτουργίας και των δυο, θα διακρίνουμε παρεμφερείς συμπεριφορές και παραπλήσια εργαλεία. Στην Εκκλησία δομικό στοιχείο είναι η λατρεία αγιοποιημένων Προσώπων, και στο πολιτικό σύστημα βλαπτικό στοιχείο είναι η προσήλωση σε πρόσωπα, η…
H ελληνική επιστήμη και…
…ο Στ. Κασσελάκης. Του Όμηρου Ταχμαζίδη* Ξενοφών Κοντιάδης, “Το >φαινόμενο Κασσελάκη<. Το μεσσιανικό προσωπείο της μεταδημοκρατίας” (Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ, Αθήνα 2023). Τα βιβλία διαγράφουν τη δική τους τροχιά στη δημοσιότητα. Άλλοτε με θόρυβο, άλλοτε χαμηλόφωνα. Συμβάλλουν σε αυτό τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, η εμπορική τους διαφήμιση, αλλά και το ίδιο τους το περιεχόμενο. Υπάρχουν βιβλία που, απλώς, γράφηκαν για να προκαλέσουν θόρυβο. Να προσπορίσουν οφέλη στον συγγραφέα τους. Στην δημόσια εικόνα του, στην “τσέπη” του. Είναι κάποια βιβλία που γράφονται για να “προλάβουν” την επικαιρότητα. Να αναδείξουν ένα θέμα’ όπως συμβαίνει και με την δημοσιογραφική αναζήτηση της κρίσιμης είδησης. Πρόκειται για…
Κλίμα και Καπιταλισμός
Του Γιάννη Α. Μυλόπουλου. Η κλιματική κρίση, που επελαύνει με ακραία φυσικά φαινόμενα και αφήνει πίσω της μεγάλες φυσικές καταστροφές, όπως άλλωστε συμβαίνει και με την υποβάθμιση του περιβάλλοντος και τη διατάραξη του οικολογικού ισοζυγίου του πλανήτη, οφείλονται στο μοντέλο της οικονομικής ανάπτυξης που ακολουθήθηκε εδώ και δεκαετίες. Και που συνεχίζει ακόμη και σήμερα να εφαρμόζεται, παρά τις επίμονες προσπάθειες που καταβάλλονται στις Γενικές Διασκέψεις των Ηνωμένων Εθνών για το Κλίμα, όπως πρόσφατα στην COP28 στο Ντουμπάι. Το κυρίαρχο νεοφιλελεύθερο αναπτυξιακό μοντέλο, έχοντας αναγάγει σε υπέρτατο στόχο όχι την επιβίωση των πολλών, αλλά αντίθετα, το κέρδος μιας ολιγαρχίας του πλούτου,…
Οι πρώην πιέζουν…
Του Γιώργου Καρελιά. Δεν είναι πρωτοφανές ούτε σπάνιο το φαινόμενο πρώην πρωθυπουργοί να αμφισβητούν επιλογές των διαδόχων τους και να το λένε δημόσια. Καμιά φορά, αν είναι βουλευτές, δεν ψηφίζουν και νομοσχέδια της κυβέρνησης του κόμματός τους. Οι πρώην έχουν κάποιου είδους «ασυλία» σ’ αυτά. Εσχάτως το φαινόμενο αυτό παρατηρείται πιο έντονα από κάθε άλλη φορά με τους πρώην πρωθυπουργούς Κώστα Καραμανλή και (περισσότερο) Αντώνη Σαμαρά: Και οι δύο αμφισβήτησαν τους χειρισμούς του Κυριάκου Μητσοτάκη στις σχέσεις με την Τουρκία. Ο κ. Καραμανλής πιο ήπια, αλλά πάντως με αιχμηρές διατυπώσεις, όπως αυτή: «Η ειρήνη δεν εξαγοράζεται με παραχώρηση κυριαρχίας. Ούτε…
Μπορεί ένας αριστερός να είναι…
…πλούσιος; Του Τάσου Παππά. Με τη δημοσιοποίηση των δηλώσεων «πόθεν έσχες» των πολιτικών είχαμε τη γνωστή φιλολογία: ποιος είναι ο πλουσιότερος, ποιος είναι ο φτωχότερος, ποιοι έμειναν στα ίδια, πόσα δάνεια έχουν πάρει, ποιοι αύξησαν τις περιουσίες τους, τι δηλώνουν οι αριστεροί. Ειλικρινές ενδιαφέρον, καφενειακή περιέργεια, οργή, φθόνος, υποψίες, πάνε πακέτο. Πριν από λίγα χρόνια δημοσιεύτηκε στη «Λιμπερασιόν» ένα άρθρο του καθηγητή Κοινωνικής Πολιτικής στο Paris 1, Ακιλινό Μορέλ, με τον τίτλο: «Ενας πολιτικός της Αριστεράς μπορεί να είναι πλούσιος;» (αναδημοσιεύτηκε στη στήλη του Θ. Γιαλκέτση «Ιδέες παλιές και νέες» «Εφ.Συν.» 29-12-2013). Ο συντάκτης σημείωνε ότι η απάντηση πρέπει να…
Για τον Στέφανο Κασσελάκη –
-αδιαμεσολάβητα Του Θανάση Καρτερού. Ο Στέφανος Κασσελάκης είναι πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία που έχει εκλεγεί με την ψήφο των μελών. Δέχτηκε παρ’ όλα αυτά από εσωκομματικούς αντιπάλους σφοδρά έως χυδαία πυρά. Είναι ευφυής, λαμπερός, επικοινωνιακός. Και μαθαίνει γρήγορα. Επιμένει να εμφανίζεται ότι συνομιλεί «αδιαμεσολάβητα» με τους πολίτες. Καθώς όμως ανάμεσα σ’ αυτόν και στους πολίτες «μεσολαβούν» τα μέλη του κόμματος, είναι εύλογο το ερώτημα: αυτή τη «μεσολάβηση» απορρίπτει; Και το απαντά ο ίδιος, προσθέτοντας στο «αδιαμεσολάβητο» το «απροειδοποίητο». Δεν ειδοποιεί την Τοπική Οργάνωση όταν επισκέπτεται μια περιοχή για να έχει πιο σωστή εικόνα. Δηλαδή, αν «μεσολαβούν» τα μέλη του κόμματος,…
Δύο σταγόνες ζωής
Του Νίκου Κωνσταντινίδη* Πιστές και φέτος στην ώρα τους έρχονται οι γιορτές των Χριστουγέννων. Ο Φοίβος είναι ένα αγόρι, κοντά στα δέκα, με μάτια μελιά και με αθλητική κορμοστασιά. Ένας μικρός Άδωνης, που «παίρνει» το βλέμμα σου, σαν περνά από κοντά σου. Στο σπίτι δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα και στο σχολείο έχει υποδειγματική συμπεριφορά. Στα μαθήματα τα πάει καλά, δίχως να έχει καμιά βοήθεια. Τα βράδια, προτού κοιμηθεί, χαζεύει από το παράθυρο του δωματίου του τ’ αστέρια, που κρέμονται σαν κόκκοι αστραφτεροί από τον ουρανό. Φέτος περιμένει με μεγάλη χαρά τα Χριστούγεννα, γιατί θα επισκεφτεί τον μπαμπά του. Πάει καιρός,…
Υπό την ομηρία Σαμαρά;
Του Γιάννη Αλμπάνη. Δεκαπέντε μέρες μετά το «τελεσίγραφό» του για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, ο πρώην πρωθυπουργός εκτόξευσε νέα ευθεία βολή κατά του Μαξίμου. Ο Αντώνης Σαμαράς εξέφρασε την κατηγορηματική διαφωνία του με την τροπολογία για τη «νέου τύπου άδεια διαμονής για εργασία σε πολίτες τρίτων χωρών». Ο Σαμαράς χαρακτηρίζει την τροπολογία λανθασμένη και υποστηρίζει ότι «στην πράξη νομιμοποιεί όλους τους λαθρομετανάστες που βρίσκονται στην Ελλάδα εδώ και 3 χρόνια! Και μάλιστα, συλλήβδην, δίχως ουσιαστικό έλεγχο της ταυτότητας κάθε ενός από την Πολιτεία!» Προσθέτει ότι η τροπολογία κατατίθεται «την ώρα που το μεταναστευτικό συγκλονίζει όλη την Ευρώπη, η οποία…
Ακροδεξιές και “ιερές” μύγες…
Του Γιώργου Καρελιά. Στην πολιτική ζωή της χώρας συμβαίνει το εξής παράδοξο: η δεξιά κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν έχει υπολογίσιμη αντιπολίτευση από τα αριστερά της κι έτσι κατά καιρούς ξεπετάγεται ένα είδος αντιπολίτευσης από το ακροδεξιό εσωτερικό της, το οποίο για την ώρα ακούει στο όνομα Αντώνης Σαμαράς. Με αυτό το σκηνικό δεξιά του και αριστερά του, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ένας τυχερός πρωθυπουργός και στη συνέχεια θα εξηγήσουμε γιατί. Γεγονός πρώτο: Στα 50 χρόνια της Μεταπολίτευσης είχαμε ένα κλασικό φαινόμενο: το ένα κυβερνητικό κόμμα απειλούνταν από το άλλο, που ήταν πολιτικά και ιδεολογικά απέναντί του. Δηλαδή, μέχρι το 2009 η…
Θορυβώδης μελαγχολία
Του Τάσου Παππά. Λέμε μια κοινοτοπία. Δηλαδή ότι οι δημοσκοπήσεις είναι η φωτογραφία της στιγμής. Εντάξει, κλισέ. Ωστόσο, αν αυτή η φωτογραφία εμφανίζεται σταθερά, οφείλουμε να προβληματιστούμε για το αν οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν απλώς μια στιγμή, συνεπώς έχουν σχετική αξία, ή καταγράφουν την ίδια κατάσταση συνεχώς. Αν συμβαίνει το πρώτο, η συζήτηση γύρω από τα ευρήματά τους έχει άλλο βάρος, αν όμως συμβαίνει το δεύτερο, τότε κάτι τρέχει και πρέπει να μας απασχολήσει. Οπως προκύπτει και από τις έρευνες των εγχώριων εταιρειών και από το ευρωβαρόμετρο, η ελληνική κοινωνία στέλνει μηνύματα προς το πολιτικό σύστημα. Οκτώ στους δέκα Ελληνες λένε…
Το συμμαχικό κοιμητήριο…
…της Κρηστώνης. Του Θανάση Βαφειάδη. Μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου πολέμου οργανώνονται μαζικά νεκροταφεία στα πεδία των μαχών, όπου καταβάλλεται ιδιαίτερη προσπάθεια για την πλήρη περισυλλογή και την ορθή καταγραφή της ταυτότητας του κάθε νεκρού, που θάβεται πλέον και τιμάται επώνυμα. «Αυτή η «δημοκρατικοποίηση της μνήμης», γράφει η Συραγώ Τσιάρα, «είναι μια αξιοπρόσεκτη πολιτισμική αλλαγή που λαμβάνει χώρα στις αρχές του αιώνα μας, ξεκινώντας σαν πρακτική της βρετανικής αυτοκρατορίας που και μέσω αυτής της μεθόδου εγγράφει και διαιωνίζει την παρουσία της στο χώρο και διαδίδεται ευρύτατα. Τώρα πια το σώμα του κάθε στρατιώτη –ανεξάρτητα από τη θέση του στη…
Η «φίλη» Αγγλία
Του Νίκου Κωνσταντινίδη* Ακούω και διαβάζω ότι η Ελλάδα έχει καλές ιστορικές και πολιτισμικές σχέσεις με την Αγγλία. Αν, όντως , τα πράγματα ήταν έτσι, τότε θα έπρεπε η Αγγλία να επιστρέψει τα κλεμμένα μάρμαρα του Παρθενώνα, δίχως δεύτερη κουβέντα, δίχως καν να της το έχει ζητήσει η Ελλάδα. Άλλωστε, οι αληθινοί φίλοι, δεν κλέβουν ο ένας τον άλλον! Σχετικά, τώρα, με τον επίκαιρο καβγά μεταξύ του Έλληνα και του Άγγλου πρωθυπουργού, για τα κλεμμένα μάρμαρα του Παρθενώνα, ας θυμηθούμε δυο-τρία πράγματα: Η Αγγλία από τον δέκατο έβδομο αιώνα και μετά, σε καμία ιστορική στιγμή, δεν υπήρξε φίλη με την…
Τον απειλούν τα γεγονότα…
Του Γιώργου Καρελιά. Η διαπίστωση είναι πανθομολογούμενη: ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του δεν απειλούνται από (υπολογίσιμο) αντίπαλο, κόμμα ή πολιτικό αρχηγό. Διότι το ποσοστό που απέσπασαν στις εκλογές είναι ανέλπιστα υψηλό για δεύτερη συνεχόμενη εκλογική αναμέτρηση. Αλλά όχι μόνο γι’ αυτό. Το εκλογικό σώμα αποδυνάμωσε το μέχρι τότε βασικό αντίπαλο κόμμα(ΣΥΡΙΖΑ) και δεν ενίσχυσε κάποιο άλλο με αξιοσημείωτο ποσοστό. Ο ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη βρίσκεται σε περιδίνηση. Ήδη θεωρείται πολύ αμφίβολο αν διατηρεί το γλίσχρο 18% των εκλογών του Ιουνίου. Και τείνει να κυριαρχήσει η(δημοσκοπική, προς το παρόν) βεβαιότητα ότι στις εκλογές του Ιουνίου του 2024 δεν θα…
Μάχιμες ορδές και ρίζα του κακού
Του Γιάννη Τριάντη. Ποιοι συντηρούν οικονομικά, καθοδηγούν και προστατεύουν παντοιοτρόπως τις δολοφονικές διμοιρίες των «Συνδέσμων»; Ποιοι ανέχονται, αν δεν ευνοούν, την ρίψη φωτοβολίδων, τις καταστροφές καθισμάτων και την εισβολή στον αγωνιστικό χώρο από τις μάχιμες ορδές των οργανωμένων; «Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος- έγραψε εδώ στο NEWS 24/7 ο Γιάννης Φιλέρης– εμφανίστηκε λαύρος κατά των “στρατών”, που καθοδηγούνται (από ποιους άραγε, δεν μας είπε) και είπε ότι θα αναζητηθούν ένοχοι και ηθικοί αυτουργοί, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται». Ιδού το καίριον: «Από ποιούς άραγε»; Οι συνδικαλιστές αστυνομικοί δεν μασάνε τα λόγια τους, λέγοντας αυτό που ξέρει ο πάσα είς. Χαρακτηρίζοντας χάδι τα…
Οι ατσίδες και τα συμφέροντα
Του Τάσου Παππά. Δεν πιστεύω να εκπλαγήκατε με τις αποφάσεις της κυβέρνησης για το φαινόμενο της οπαδικής βίας. Μία από τα ίδια για πολλοστή φορά. Τούτη τη φορά όμως, όπως λένε οι αρμόδιοι παράγοντες, θα το λύσουν το θέμα. Και να θέλεις να τους πιστέψεις, δεν σ’ αφήνει το παρελθόν. Το γενικότερο και το δικό τους. Αυτή η κυβέρνηση συσκέπτεται διαρκώς. Οποτε σκάει ένα θέμα που δεν είναι εύκολο να το διαχειριστεί, είτε γιατί δεν μπορεί λόγω εκκωφαντικής ανικανότητας είτε γιατί δεν θέλει λόγω εμπλοκής φίλιων δυνάμεων, κάνει υπό την προεδρία του πρωθυπουργού μια σύσκεψη και στη συνέχεια με τυμπανοκρουσίες…
Δύο κόσμοι, δύο δρόμοι #PISA
Του Στέφανου Παραστατίδη. Η συζήτηση για τα αποτελέσματα των μαθητών της χώρας μας στον διαγωνισμό PISA 2022, επικεντρώθηκε στις κακές επιδόσεις των μαθητών των δημόσιων σχολείων μας. Υπάρχει όμως και μια άλλη διάσταση που κάνει την εικόνα ακόμη πιο δυστοπική. Δεν «πάτωσαν» όλοι οι Έλληνες μαθητές. Οι μαθητές των ελληνικών ιδιωτικών σχολείων, σε αντίθεση με τα δημόσια, αξιολογήθηκαν πάνω από τον μέσο όρο των χωρών του ΟΟΣΑ σε όλα τα εξεταζόμενα πεδία. Η διάσταση αυτή αποκαλύπτει ότι συνυπάρχουν δύο κόσμοι στην ελληνική εκπαίδευση: ένας που τα καταφέρνει και ένας που μένει πίσω. Άλλωστε, το μοναδικό πεδίο στο οποίο πρωτεύει η…
Εκείνοι που μένουν
Του Κύρκου Δοξιάδη* Από τότε που πρωτοεμφανίστηκε ο Στέφανος Κασσελάκης ως διεκδικητής της προεδρίας του ΣΥΡΙΖΑ, αισθανόμουν ότι πρόκειται για έναν ελέφαντα που δεν βρίσκεται ακόμα μέσα στο δωμάτιο μεν, αλλά που έρχεται καταπάνω μας έχοντας κρεμασμένη στον λαιμό του πινακίδα με τεράστια γράμματα: «Είμαι ένας αδίστακτος νεοφιλελεύθερος τυχοδιώκτης». Ηδη λοιπόν από εκείνες τις μέρες απορούσα με όσα στελέχη, μέλη και φίλους του ΣΥΡΙΖΑ είτε τον υποστήριζαν είτε δεν είχαν καταλάβει την κρισιμότητα της κατάστασης και κρατούσαν «ίσες αποστάσεις». Οπως απορούσα και με όσους μετά την εκλογή του έλεγαν «ας του δώσουμε λίγο χρόνο». Εχει κυλήσει έκτοτε πολύ νερό στο…
Πρωθυπουργός που φοβόταν
…και τη σκιά του.. Μαρινάκη. Του Στέλιου Κούλογλου. Το πολιτικό θάρρος είναι είδος που σπανίζει στο Μέγαρο Μαξίμου και τα δήθεν μέτρα για τη βία των χούλιγκαν το απέδειξαν για μια ακόμα φορά. Συνήθως ο κ. Μητσοτάκης περιμένει τις δημοσκοπήσεις, για να δει τι μέτρα θα ανακοινώσει για τα θέματα της επικαιρότητας. Αυτή τη φορά παραβιάστηκε και αυτός ο κανόνας: η κοινή γνώμη θέλει ουσιαστικά μέτρα εναντίον των χούλιγκαν και των ιδιωτικών στρατών που διαθέτουν οι καναλάρχες. Αλλά ο πρωθυπουργός δεν είχε καμία διάθεση να τα βάλει μαζί τους. Η υπόθεση Ρέντη έφερε ξανά στην επιφάνεια δύο βασικές στρατηγικές αδυναμίες…
Οι τρεις πόλεμοι του Νετανιάχου
Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου. Δύο μήνες μετά τις πρωτοφανείς επιθέσεις της Χαμάς στο νότιο Ισραήλ, ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου διεξάγει τρεις πολύ διαφορετικούς, αλλά στενά συνδεδεμένους πολέμους ταυτόχρονα. Στο εσωτερικό της χώρας του για την πολιτική του επιβίωση. Στη Γάζα και τη Δυτική Οχθη για μια οριστική λύση του Παλαιστινιακού στα δικά του μέτρα. Και στη διεθνή σκηνή για τη διατήρηση, αν όχι της υποστήριξης, τουλάχιστον της ανοχής των Δυτικών του συμμάχων και πρωτίστως των ΗΠΑ. Το μόνο βέβαιο, μέσα στην πυκνή ομίχλη των ημερών, είναι ότι είτε θα τους κερδίσει και τους τρεις, είτε θα τους χάσει όλους, παρασύροντας και τη…
Ο πανταχού παρών εσωτερικός…
…εχθρός. Του Τάσου Παππά. «Ηπολυδιάσπαση και ο πολυκερματισμός των προοδευτικών δυνάμεων ανοίγουν τον δρόμο για την εδραίωση των συντηρητικών δυνάμεων στη διακυβέρνηση, αλλά και για την εδραίωση της ηγεμονίας των ιδεών της Ακροδεξιάς στις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Οι μάχες που έχουμε μπροστά μας δεν είναι μόνο εκλογικές, αλλά πολιτικές και ιδεολογικές. Και θα είναι ολοένα και πιο δύσκολες όσο δεν κατανοούμε ότι ο εχθρός δεν βρίσκεται εντός των τειχών». Το μήνυμα του Αλέξη Τσίπρα από τη Ρώμη εστάλη τη μέρα που ανακοινωνόταν το όνομα της νέας κοινοβουλευτικής ομάδας των «11» που θα πάρει τη μορφή κόμματος αργότερα. Περιγράφει την κατάσταση που…
