Κάθε είδος λογοκρισίας…
…σμικρύνει την πραγματικότητα. Του Όμηρου Ταχμαζίδη* Ογκώδες. Δεν είναι και λίγες 923 σελίδες. Το βιβλίο της Σωτηρίας Σταυρακοπούλου, «Τα εσώψυχα του Ντίνου Χριστιανόπουλου», το οποίο τυπώθηκε φέτος τον Αύγουστο σε 2200 αντίτυπα, και , όπως, φανερώνει ο υπότιτλος του – «Μια εκ βαθέων δεκαετής συνομιλία 2004-2012» – αφορά μαγνητοφωνημένες συζητήσεις της συγγραφέως με τον ποιητή για διάφορα θέματα, ζητήματα, πρόσωπα και καταστάσεις. Το τελικό εκτυπωμένο αποτέλεσμα είναι κουραστικό, για πολλούς λόγους πέρα από τον όγκο των σελίδων του. Επίσης είναι φυσικό το περιεχόμενό του να προκαλεί τη δυσφορία πολλών για τον τρόπο με τον οποίο αναφέρεται ο Ντίνος Χριστιανόπουλος σε…
Στον δρόμο της πόλωσης
Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου. Ο Κάτων ο Τιμητής είναι περισσότερο γνωστός γιατί τελείωνε κάθε ομιλία του, ανεξαρτήτως θέματος, στη ρωμαϊκή Σύγκλητο, με μια στερεότυπη επωδό, η οποία έχει επιβιώσει στην κατά τι συντετμημένη μορφή της: «Carthago delenda est» (Η Καρχηδόνα πρέπει να καταστραφεί). Η εμμονή του τελικά δικαιώθηκε, καθώς οι Ρωμαίοι πείστηκαν να ξεκινήσουν τον Γ΄ Καρχηδονιακό Πόλεμο, που κατέληξε στον αφανισμό των ανταγωνιστών τους. Αν και οι πολεμοχαρείς διαθέσεις οπωσδήποτε δεν είναι ανάμεσα στα ελαττώματά του, ο Μπόρις Τζόνσον είχε μια αύρα μονομανίας που θύμιζε κάτι από τον Ρωμαίο πολιτικό στο τηλεοπτικό του ντιμπέιτ με τον Τζέρεμι Κόρμπιν, το βράδυ…
Ο ΠΑΟΚ τιμά «υπανθρώπους»,
…και Θεσσαλονίκη. Του Όμηρου Ταχμαζίδη* Ένας αθλητικός εισαγγελέας αποκάλεσε τους οπαδούς του ΠΑΟΚ «υπανθρώπους» σε σχόλιό του στο face book. Σε μια πρώτη αντίδραση μου στο face book, σε μια ανάρτηση του Θεσσαλονικιού αθλητικογράφου Σταύρου Κόλκα, πρόσθεσα στη συζήτηση ένα σχόλιο, στο οποίο, μεταξύ άλλων, ανέφερα για τον αθλητικό εισαγγελέα και τα εξής: «…Το άτομο εάν έχει λίγη ευαισθησία και λίγο σεβασμό προς την πόλη και την ιστορία της πρέπει να παραιτηθεί αμέσως…. Συμπληρώνω ότι η έκφραση είναι μετάφραση του γερμανικού Untermensch και μπήκε στην καθημερινότητά μας από τα καθάρματα της Χρυσής Αυγής … Στα ελληνικά δεν υπήρχε η λέξη…….
Διορίζονται τα παρατράγουδα
Του Κώστα Βαξεβάνη. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης τελικώς δεν είναι αγνώμονας. Διόρισε τη σύζυγο του δημοσιογράφου Γιώργου Παπαχρήστου, νηπιαγωγό στο επάγγελμα, ως Διοικητή Νοσοκομείου. Η ανταποδοτικότητα στη σχέση δημοσιογραφίας και Νεομητσοτακαίικου έχει ξεπεράσει κάθε προσδοκία. Και αφού γέμισε το Μέγαρο Μαξίμου με όλες τις δημοσιογραφικές μορφές (μετά των συγγενών τους) ,που ανακάτευαν το θυμιατό του Κυριάκου Μητσοτάκη και της συζύγου (κυρίως της συζύγου) ήρθε η ώρα να γεμίσει ο κρατικός τομέας με τις ηρωικές μορφές των αντικρατιστών που βρίζουν το κράτος μόνο όταν δεν μπορούν να το ροκανίσουν. Αυτό που γίνεται με τις διοικήσεις των Νοσοκομείων όμως μοιάζει με ανέκδοτο. Ένας…
«Είχα έναν στρατό δικό μου»
mΤου Νίκου Μπογιόπουλου. «Παρακάλεσα τον κύριο πρωθυπουργό, όταν θα γίνει εξουσία και εάν θέλει, επειδή δεν θα ήθελα να συμμετάσχω στο ψηφοδέλτιο της ΝΔ στα Τρίκαλα, να μου δώσει μια από αυτές της θέσεις», είπε μεταξύ άλλων, το πρωί στον ΣΚΑΪ ο Κωνσταντίνος Πατέρας, ο οποίος, χθες, παραιτήθηκε από τη θέση του διοικητή του Γενικού Νοσοκομείου Καρδίτσας. Αμέσως ρωτήθηκε «τι απάντησε» ο πρωθυπουργός. «Δεν διαφώνησε» υποστήριξε ο Κ. Πατέρας. Παρά τις επίμονες ερωτήσεις του δημοσιογράφου Άρη Πορτοσάλτε (μήπως ο πρωθυπουργός έμεινε άλαλος κ.α) η διευκρίνιση του ήταν συγκεκριμένη: «Συμφώνησε». Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο
Δοξάστε τους!
Του Τάσου Παππά. Η κυβέρνηση και τα δεξιά μέσα ενημέρωσης προσπαθούν να μας πείσουν ότι η διαπλοκή και η διαφθορά δεν είναι θέματα που πρέπει να απασχολούν τους πολίτες. Ετσι, όσοι επιμένουν να εκφράζουν άποψη, να ασκούν κριτική και να διαμαρτύρονται, είτε είναι εκτός τόπου και χρόνου είτε καθοδηγούνται από ιδεοληψίες. Είναι μια ασήμαντη λεπτομέρεια ότι η διαπλοκή, η διαφθορά και το πελατειακό σύστημα ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για τη χρεοκοπία της χώρας. Αυτά είναι περασμένα ξεχασμένα. Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση και τα δεξιά μέσα ενημέρωσης θέλουν να τα κάνουν «ξεχασμένα», δυστυχώς όμως γι’ αυτούς δεν είναι περασμένα,…
Βίος και Βία
Του Νίκου Κωνσταντινίδη* Ζωή είναι χρήση ψυχής, ενώ βίος είναι λίγη ζωή, λέει ο Αμμώνιος. Όταν μιλάμε για ζωή, μιλάμε για την αιώνια ζωή. Ενώ όταν μιλάμε για βίο, μιλάμε για μια σύντομη ζωή. Η ψυχή είναι ελεύθερη σύμφωνα με την αρχαία κοσμοθεωρία και μπαίνει στο δεσμωτήριο της, που είναι το σώμα, μαζί με τη σύλληψη του εμβρύου. Άρα η λέξη «σύλληψη» σχετικά με τη ζωή δεν είναι τυχαία. Αυτά εν ολίγοις για να έχουμε μια ιδέα για τη διαφορά ανάμεσα στο βίο και ζωή. Βία λέει η ετυμολογία είναι το θηλυκό του «βίος». Όλα πηγάζουν από τη ζωή κι…
Φιντέλ, Κούβα, Επανάσταση,
…Αξιοπρέπεια. Του Νίκου Μπογιόπουλου. Τρία χρόνια από τη μέρα που έφυγε ο κομμουνιστής ηγέτης, Φιντέλ Κάστρο. Διαβάστε το άρθρο
Η Αλβανία και η καταστροφική έπαρση του αθηναϊκού κατεστημένου…
Του Όμηρου Ταχμαζίδη* Η Αλβανία εξακολουθεί να είναι μια άγνωστη χώρα για την ελληνική κοινή γνώμη. Αλλά ούτε και οι οργανικοί διανοούμενοι του ελληνικού καθεστώτος γνωρίζουν πολλά περισσότερα από ό,τι ο μέσος πολίτης. Εξίσου άγνωστη είναι και η ζωή των Αλβανών υπηκόων στη χώρα μας. Δεν έχουμε ακριβή εικόνα για τις δραστηριότητές τους, για τις δυσκολίες και τις επιθυμίες του, για τις προθέσεις τους και τα «χρώματα» του μέλλοντος που ονειρεύονται, δεν γνωρίζουμε πολλά για τα παιδιά που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Ελλάδα, απομένει μόνο αυτό το οποίο εμπίπτει στην άμεση εμπειρία μας, από τη γειτονία, τη φιλία και τα…
Τρεις κίνδυνοι
Του Γιώργου Λακόπουλου. Αν μπορεί να διεκδικήσει μια πρωτιά η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι ότι καμιά άλλη μέχρι τώρα δεν είχε από την ώρα που ανέλαβε ως αποκλειστικό στόχο την αναπαραγωγή της. Όλα τα κόμματα που κερδίζουν εκλογές επιδιώκουν να τις ξανακερδίσουν. Αλλά στηρίζονται στη άσκηση της πολιτικής τους- από την οποία περιμένουν επιβράβευση. Με τη ΝΔ πολιτική είναι η επανεκλογή δια της αντιπολίτευσης στην αντιπολίτευση. Αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης ηταν ο καλύτερα προετοιμασμένος πρωθυπουργός, ήταν γι’ αυτό. Αλλά η πολιτική ως αποτύπωση της ιδεολογίας και της στρατηγικής ενός κόμματος δεν τέμνεται στα σημεία που το ίδιο επιλέγει. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη…
«Βλαβερές συνέπειες καπνού»…
…και ρουφιανοχαφιεδισμού. Του Νίκου Μπογιόπουλου. «Σαν αντικείμενο της σημερινής μου ομιλίας διάλεξα, να το πω έτσι, τη βλάβη που επιφέρει σ’ όλους τους ανθρώπους η χρήση του καπνού. Εγώ ο ίδιος καπνίζω, η γυναίκα μου όμως με πρόσταξε να σας ομιλήσω για τις βλαβερές συνέπειες του καπνού. Έτσι, λοιπόν, δεν έχω τίποτα να σας πω»… Πρόκειται για ένα απόσπασμα από τον κωμικοτραγικό μονόλογο του Ιβάν Ιβάνοβιτς Νιούχιν, ο οποίος δεν είναι παρά ο «άνδρας της γυναίκας του», όπως συστήνεται στο ακροατήριό του. Ενα ακροατήριο που κλήθηκε να παραβρεθεί σε μια διάλεξη κατά του καπνίσματος, αλλά βρέθηκε να παρακολουθεί το «παραμιλητό»…
Ελάσσων συμπολίτευση;
Του Τάσου Παππά. Συνέδριο μιας μέρας! Πρόκειται ασφαλώς για πρωτοτυπία. Ισως να μην έχει ξαναγίνει κάτι ανάλογο πουθενά στον κόσμο. Ακόμη και κόμματα που βρίσκονται στην παρανομία κρατούν κάπως τα προσχήματα. Για το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ ο λόγος. Κι όμως, δεν είναι η πρώτη φορά που το κόμμα αυτό κάνει ρεκόρ. Δεν νομίζω να υπάρχει άλλο κόμμα στον πλανήτη, με αναφορά στον δημοκρατικό χώρο, που να πραγματοποίησε το πρώτο συνέδριό του δέκα χρόνια μετά την ίδρυσή του. Δεν νομίζω να υπάρχει άλλο κόμμα στον κόσμο που να οργάνωσε συνέδριο με 6.000 μέλη (το 1996). Δεν νομίζω να υπάρχει άλλο δημοκρατικό…
Εδώ Αριστερά, εκεί Αριστερά,
…πού είναι η Αριστερά; Του Περικλή Κοροβέση. Άλλη μια επέτειος του Πολυτεχνείου μαζί με την παραδοσιακή πορεία της, που φέτος ήταν μαζική. Καλώς βέβαια, άσχετα αν κάποιος έχει κριτικές απόψεις για τον τρόπο που οργανώνεται. Δεν είναι αυτό το σημαντικό. Σημασία έχει να παραμείνει ενεργή στη μνήμη μας αυτή η εξέγερση που έγινε χωρίς κόμματα, λειτούργησε με άμεση δημοκρατία, χωρίς αρχηγούς και καθοδηγητές και με κέντρο λήψης των αποφάσεων τη Γενική Συνέλευση. Θα μπορούσαμε να εντάξουμε αυτήν την κορυφαία, μαζική αντιστασιακή πράξη στον Γαλλικό Μάη του 1968, που ταυτόχρονα ήταν και παγκόσμιος. (Την ίδια χρονιά έγιναν αντίστοιχες εξεγέρσεις σε πολλές…
Η νύχτα των παιδιών
Του Παντελή Μπουκάλα. Παγκόσμια Ημέρα των Δικαιωμάτων του Παιδιού η 20 Νοεμβρίου. Δηλαδή άλλη μια μέρα γεμάτη άγχος για τους λογογράφους των ηγετών του κόσμου, που πρέπει να στύψουν το κεφάλι τους για να καταφέρουν να στολίσουν τις αφόρητα υποκριτικές κοινοτοπίες που θα αραδιάσουν συντάσσοντας «μηνύματα» και «διαγγέλματα». Ο Παρθενώνας χρωματίστηκε γαλάζιος και οι γαλάζιοι κυβερνώντες βρήκαν έναν εξαιρετικό τρόπο να συγχρονιστούν ηθικοπνευματικά και να τιμήσουν την Ημέρα. Με όσα ανακοίνωσαν για το προσφυγικό, που πλέον όλο και περισσότεροι το αποκαλούν –απολύτως αυθόρμητα και ουχί καθ’ υπαγόρευση– μεταναστευτικό, ή και λαθρομεταναστευτικό, έδειξαν ότι εννοούν τα παιδιά όχι ως πλάσματα ανώριμα…
Άπλετο… σκοτάδι
Του Τάσου Παππά. Έπρεπε να περάσουν 14 χρόνια για να πέσει άπλετο φως στο σκάνδαλο της Siemens. Άπλετο φως; Ωραίο καλαμπούρι. Οι βασικές πλευρές αυτής της βρόμικης ιστορίας παραμένουν στο σκοτάδι. Οι απορίες είναι εδώ και ζητούν απαντήσεις. Οι υποψίες κυκλοφορούν αδέσποτες και δεν βρίσκεται κανείς, ούτε θα βρεθεί στο κοντινό μέλλον, να τους περάσει χαλινάρι. Λογικό, αφού ο βασικός κατηγορούμενος, ο ιθύνων νους της οργανωμένης επιχείρησης διαφθοράς του πολιτικού συστήματος, ο Μιχάλης Χριστοφοράκος, δικάστηκε και καταδικάστηκε ερήμην. Είχε φροντίσει ο άνθρωπος να την κοπανήσει σαν κύριος μέρα μεσημέρι από την Ελλάδα. Κάποιοι αξιωματούχοι εκείνης της εποχής (κυβέρνηση της Ν.Δ….
Αξίες…. κι αξιώματα
Του Νίκου Κωνσταντινίδη* Κάποιοι λένε ότι πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού. Δεν λένε όμως ότι το εφικτό και το ανέφικτο είναι έννοιες ελαστικές, όπως και οι έννοιες «καλός» και «κακός. Οι λέξεις καλο-μαθημένος και κακο-μαθημένος αν και είναι αντίθετες ως προς το πρώτο τους συνθετικό μέρος στην ουσία είναι συνώνυμες αλλά και ταυτόσημες συγχρόνως. Δικαίως ισχυρίζεται ο Καζαντζάκης ότι «το καλό και το κακό είναι ένα και το αυτό». Ιδίως όταν συγκρούονται αντίθετα συμφέροντα, καθώς το καλό του ενός συνδέεται συχνά με το κακό του άλλου… Ένα κείμενο δεν είναι μόνο οι λέξεις του, δεν είναι μόνο οι σειρές…
Υπόγειες διαδρομές
Του Γιώργου Λακόπουλου. Παρότι η προκατασκευασμένη ειδησεογραφία της μεγαλύτερης μερίδας των ΜΜΕ αλλοιώνει την επικαιρότητα οι προσεκτικοί πολιτικοί παρατηρητές διακρίνουν την κινητικότητα στο εσωτερικό των κομμάτων και προετοιμάζονται για εξελίξεις που σε κάποιες περιπτώσεις θα είναι δραματικές. Τόσο τον κυβερνητικό χώρο, όσο και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ οι διεργασίες επιταχύνονται καθώς είναι φανερό ότι το 2020 θα είναι εκλογικό έτος. Ορισμένοι μάλιστα δεν διστάζουν να προβλέψουν ότι τα επόμενα Χριστούγεννα είναι τα τελευταία που θα γιορτάσει το πολιτικό σύστημα με τη σημερινή μορφή του. Στο κυβερνητικό στρατόπεδο οι ζυμώσεις πλησιάζουν στο σημείο βρασμού, καθώς το πάρτι που έστησε η…
Ήταν απλώς ημέρα Πέμπτη…
Της Βούλας Κεχαγιά. Πριν από λίγες ημέρες στη Θεσσαλονίκη ήταν απλώς Πέμπτη. Αντε, μια βροχερή Πέμπτη Ο Κυριάκος Μητσοτάκης τίμησε την επίσημη παρουσίαση του σήματος των ελληνικών μακεδονικών προϊόντων –Macedonia the GReat με C και όχι Κ παρακαλώ (άτιμο Google) και παρεμπιπτόντως συναντήθηκε και με τον Ζόραν Ζάεφ. Αυτήν τη φορά όχι στη Νέα Υόρκη, αλλά στη Θεσσαλονίκη, την καρδιά της Μακεδονίας. Φαίνεται όμως ότι ουδείς ενδιαφέρθηκε. Ούτε ένας μακεδονομάχος με σάρισα δεν εμφανίστηκε απειλητικά στην ευρύτερη περιοχή του Λευκού Πύργου για να υπενθυμίσει στον Ελληνα πρωθυπουργό ότι η Μακεδονία είναι μία και η Ιστορία δεν παραχαράσσεται… Καλά, τον πρωθυπουργό…
Η σημαία του Πολυτεχνείου
Του Παντελή Μπουκάλα. Οι σημαίες, σαν άυλα σύμβολα, δεν έχουν ιδιοκτήτες. Έχουν αντιδικούντες διεκδικητές του νοήματός τους, αφού δεν διαθέτουν την ίδια ακριβώς σημασία για όλους, άτομα, τάξεις ή παρατάξεις. Πολύ απλά: Άλλα σήμαινε η γαλανόλευκη (καθώς και ο εθνικός ύμνος) για τους εξεγερμένους του Πολυτεχνείου κι άλλα βεβαίως, εντελώς διαφορετικά, για τους δικτάτορες. Σήμα του πάθους για την ελευθερία από τη μια, ταφικό σύμβολο από την άλλη, στο μνήμα της δημοκρατίας. Η σημαία του Πολυτεχνείου, που τη σφράγισε ανεξίτηλα το αίμα της τεθωρακισμένης εισβολής («η αναγκαστικότητα της βίας» θα έλεγαν όσοι ξεκίνησαν την καριερίτσα τους σαν φιλοχουντικοί), έχει την ιδιαιτερότητα να είναι ταυτόχρονα σύμβολο…
Η κανονικότητα της κρατικής βίας
Του Τάσου Παππά. Θα τα καταφέρει τελικώς η κυβέρνηση της Δεξιάς να ξυπνήσει από τον λήθαργό τους τα κινήματα; Ιδού το μεγάλο ερώτημα. Πορεύεται πάντως σε καλό δρόμο και έχει την αμέριστη συμπαράσταση των φιλικών της ΜΜΕ. Η Δεξιά κάνει αυτό που έχει μάθει (καταστολή, αυστηροποίηση των ποινών, κατασκευή νέων αδικημάτων) και τα δικά της δίκτυα ενημέρωσης αναλαμβάνουν να δικαιολογήσουν τις επιλογές της και να εξωραΐσουν τις πρακτικές της, εγκαλώντας για τα φαινόμενα βίας όχι τους συνήθεις δράστες, δηλαδή τα ΜΑΤ, αλλά τους συνήθεις υπόπτους, δηλαδή τους διαδηλωτές. Σε τέτοιες συνθήκες μόνο μία τελείως χειραγωγημένη κοινωνία θα μείνει απαθής. Η…
