My Twitter Feed

7 Ιανουαρίου, 2021

ΕΙΔΗΣΕΙΣ.ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ:

“Μας έφεραν εδώ να μας σώσουν;” -

Πέμπτη, 7 Ιανουαρίου, 2021

Πρόταση 5,7 εκ. για ύδρευση Παιονίας -

Τρίτη, 5 Ιανουαρίου, 2021

Μίνι λίφτινγκ σε σχολεία -

Τρίτη, 5 Ιανουαρίου, 2021

Ο Γεωργαντάς με την πρόεδρο ΗΔΙΚΑ -

Τρίτη, 5 Ιανουαρίου, 2021

ΚΚΕ: Επίσκεψη λόγω κορονοϊού -

Τρίτη, 5 Ιανουαρίου, 2021

Ξανά στη θλιβερή “κανονικότητα” -

Τρίτη, 5 Ιανουαρίου, 2021

Αποχαιρετισμός στον Γιώργο Γίτσο -

Τρίτη, 5 Ιανουαρίου, 2021

ΝΔ: Δυσαρέσκεια στη Βόρ. Ελλάδα -

Τρίτη, 5 Ιανουαρίου, 2021

Στον δρόμο της πόλωσης

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου.


Ο Κάτων ο Τιμητής είναι περισσότερο γνωστός γιατί τελείωνε κάθε ομιλία του, ανεξαρτήτως θέματος, στη ρωμαϊκή Σύγκλητο, με μια στερεότυπη επωδό, η οποία έχει επιβιώσει στην κατά τι συντετμημένη μορφή της: «Carthago delenda est» (Η Καρχηδόνα πρέπει να καταστραφεί). Η εμμονή του τελικά δικαιώθηκε, καθώς οι Ρωμαίοι πείστηκαν να ξεκινήσουν τον Γ΄ Καρχηδονιακό Πόλεμο, που κατέληξε στον αφανισμό των ανταγωνιστών τους.

Αν και οι πολεμοχαρείς διαθέσεις οπωσδήποτε δεν είναι ανάμεσα στα ελαττώματά του, ο Μπόρις Τζόνσον είχε μια αύρα μονομανίας που θύμιζε κάτι από τον Ρωμαίο πολιτικό στο τηλεοπτικό του ντιμπέιτ με τον Τζέρεμι Κόρμπιν, το βράδυ της Τρίτης. Ο,τι κι αν ρώταγε η δημοσιογράφος που συντόνιζε τη συζήτηση, ό,τι κι αν έλεγε ο αρχηγός των Εργατικών, η απάντηση του Βρετανού πρωθυπουργού θα κατέληγε στην ίδια, στερεότυπη επωδό: Εμείς θα φέρουμε το Brexit, εσείς τι θα κάνετε;

Η πρώτη τηλεοπτική μονομαχία ανάμεσα στους δύο πρωταγωνιστές της πιο κρίσιμης εκλογικής αναμέτρησης στα μεταπολεμικά χρονικά της Μεγάλης Βρετανίας μπορεί να μην έβγαλε νικητή, αλλά ανέδειξε ανάγλυφα τις διαφορετικές στρατηγικές τους. Ο Μπόρις Τζόνσον πασχίζει να επιβάλει ως κεντρικό ζήτημα της αντιπαράθεσης την τύχη του Brexit κι έχει καλούς λόγους να το επιχειρεί. Οι Συντηρητικοί είναι βέβαιο ότι θα συσπειρώσουν τη μεγάλη πλειονότητα των οπαδών της εξόδου από την Ε.Ε. χάρη και στον Νάιτζελ Φάρατζ, ο οποίος απέσυρε τους υποψήφιους του Κόμματος Brexit από τις περισσότερες διεκδικούμενες περιφέρειες.

Αντίθετα, οι οπαδοί της παραμονής είναι διασπασμένοι μεταξύ Εργατικών, Φιλελεύθερων και Σκωτσέζων εθνικιστών. Επιπλέον, η βάση των Εργατικών είναι σοβαρά διχασμένη στο επίμαχο θέμα, πολύ περισσότερο από εκείνη των Συντηρητικών. Ακριβώς γι’ αυτό, ο Τζέρεμι Κόρμπιν προσπαθεί να ισορροπήσει σε δύο βάρκες, παραπέμποντας την τύχη του Brexit σε δεύτερο δημοψήφισμα, χωρίς να ξεκαθαρίζει ποια θα είναι η επίσημη θέση του κόμματός του όταν έρθει η ώρα.

Γνωρίζοντας ότι το θέμα που ταλαιπωρεί επί τρία χρόνια και έχει κουράσει τους Βρετανούς αποτελεί προνομιακό πεδίο για τους αντιπάλους του, ο Κόρμπιν καταβάλλει πεισματικές προσπάθειες (το έκανε και στο ντιμπέιτ) να μετατοπίσει τον κεντρικό άξονα της αντιπαράθεσης στο κοινωνικό ζήτημα, με πολιορκητικό κριό το Εθνικό Σύστημα Υγείας, κατηγορώντας τους Συντηρητικούς ότι είναι έτοιμοι να το ξεπουλήσουν για να πετύχουν συμφωνία ελεύθερου εμπορίου με τις ΗΠΑ. Από το αν καταφέρει ή όχι να μεταφέρει τη συζήτηση στα φλέγοντα κοινωνικά θέματα, θα εξαρτηθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό η έκβαση της αναμέτρησης.

Ενώ υπολείπονται λιγότερο από τρεις εβδομάδες μέχρι τις εκλογές της 12ης Δεκεμβρίου, οι τελευταίες δημοσκοπήσεις ευνοούν τους Συντηρητικούς, οι οποίοι κυμαίνονται μεταξύ 42% και 45% στην προτίμηση ψήφου έναντι 27-32% των Εργατικών και 13-16% των Φιλελευθέρων. Ωστόσο, οι δημοσκοπήσεις στη Βρετανία φημίζονται για την τάση τους να πέφτουν έξω, ενώ διαφέρουν πάρα πολύ από μέρα σε μέρα και από εταιρεία σε εταιρεία. Αν προσθέσει κανείς τη ροπή του Τζόνσον και του επιτελείου του στις γκάφες, με τελευταίο δείγμα την απίστευτη κομπίνα που έκαναν στο Twitter για να εμφανίζουν δικές τους επιθέσεις εναντίον του Κόρμπιν ως σχόλια ανεξάρτητων παρατηρητών, τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί. Αλλά ακόμη και να αναδειχθούν πρώτο κόμμα με αρκετά μεγάλη διαφορά, οι Συντηρητικοί δεν είναι βέβαιο ότι θα εξασφαλίσουν κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Γεγονός είναι ότι οι βρετανικές ελίτ βρίσκονται για πρώτη φορά, τουλάχιστον στα μεταπολεμικά χρόνια, σε κατάσταση αποπληξίας, καθώς και οι δύο υποψήφιοι πρωθυπουργοί τους είναι, για πολύ διαφορετικούς λόγους, απωθητικοί. Χαρακτηριστική ήταν η ατμόσφαιρα νεκροταφείου στη Διάσκεψη των Βρετανικών Βιομηχανιών της περασμένης Δευτέρας όταν μιλούσαν διαδοχικά ο Τζόνσον και ο Κόρμπιν. Η μόνη που απέσπασε θερμό χειροκρότημα ήταν η επικεφαλής των Φιλελευθέρων Τζο Σουίνσον, αν και οι δημοσκοπήσεις περιορίζουν το κόμμα της στα όρια του 13- 16%.

Ο αστικός κόσμος απεχθάνεται τον Τζόνσον γιατί οδηγεί τη Βρετανία στο Brexit, κάτι που η συντριπτική πλειονότητα των επιχειρηματιών (με μόνη αξιοσημείωτη εξαίρεση τα hedge funds) δεν θα ήθελε να διανοηθεί. Ακόμη περισσότερο, όμως, φοβάται τον Κόρμπιν, ο οποίος κατεβαίνει στις εκλογές με το πιο αριστερό πρόγραμμα που παρουσίασαν οι

Εργατικοί εδώ και αρκετές δεκαετίες: εθνικοποιήσεις στο νερό, στον ηλεκτρισμό, στους σιδηροδρόμους και στο ταχυδρομείο, σημαντική αύξηση των φόρων και των κρατικών δαπανών, συμμετοχή των εργαζομένων στη διοίκηση των επιχειρήσεων, δωρεάν ευρυζωνική σύνδεση για όλους, ακόμη και εργάσιμη εβδομάδα τεσσάρων ημερών χωρίς μείωση μισθών σε βάθος δεκαετίας.

Η μετατόπιση των Εργατικών προς τα αριστερά είχε την επίδρασή της και στην προεκλογική εκστρατεία του Τζόνσον. Σε αντίθεση με τον αρχηγό των Εργατικών, που ποτέ δεν έκρυψε τις σοσιαλιστικές πεποιθήσεις του, ο Βρετανός πρωθυπουργός δεν είναι ιδεολόγος αλλά πραγματιστής, ικανός για τις πιο θεαματικές πιρουέτες, αν κρίνει ότι τον εξυπηρετούν πολιτικά. Οι αντίπαλοί του τον κατηγορούν ότι θέλει να βγάλει τη Βρετανία από την Ε.Ε. για να τη μετατρέψει σε παγκόσμια πρωταθλήτρια των χαμηλών φόρων, του ελεύθερου εμπορίου και του θατσερισμού στην πιο ακραία μορφή του. Ωστόσο, ο Τζόνσον, υπό την πίεση του Κόρμπιν, ακύρωσε την υπόσχεσή του ότι θα μειώσει τον φόρο στις επιχειρήσεις, ενώ άρχισε να πλειοδοτεί και αυτός σε αυξήσεις των κρατικών δαπανών και σε όρκους πίστης στο δημόσιο σύστημα υγείας.

Η συνοχή της χώρας

Βεβαίως, το τι θα πράξει από τις 13 Δεκεμβρίου και μετά, αν εκλεγεί πρωθυπουργός, ούτε ο ίδιος το γνωρίζει. Σε κάθε περίπτωση, δεν αποκλείεται οι εκλογές αυτές, πέρα από τον αποφασιστικό ρόλο τους για την τύχη του Brexit, να σηματοδοτήσουν το τέλος της «φιλελεύθερης επανάστασης» στη χώρα που την εγκαινίασε πριν από τέσσερις δεκαετίες, με την άνοδο της «Σιδηράς Κυρίας» στην εξουσία. Επιπλέον, όποιος κι από τους δύο πρωταγωνιστές κι αν νικήσει, οι επιπτώσεις της νίκης του μπορεί να είναι οδυνηρές για τη συνοχή του Ηνωμένου Βασιλείου. Η συμφωνία για το Brexit που πέτυχε ο Τζόνσον οδηγούν τη Βόρεια Ιρλανδία πιο κοντά στο Δουβλίνο και πιο μακριά από το Λονδίνο, ενώ ο Κόρμπιν, στην προσπάθειά του να βρει συμμάχους για σχηματισμό κυβέρνησης, αφήνει ανοιχτό ένα δεύτερο δημοψήφισμα για τη Σκωτία, όπου οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι αυτή τη φορά η απόσχιση είναι πολύ πιθανό να επικρατήσει.

Άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Σχολιάστε