Μια συγγνώμη, ρε παιδιά!
Του Τάσου Παππά.
Πολλές απαιτήσεις για συγγνώμη κυκλοφορούν εσχάτως στην πιάτσα. Πρωταγωνιστούν στελέχη της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, τα οποία ζητούν από τον Τσίπρα να δηλώσει μετανιωμένος και συντετριμμένος για όσα τους έσουρνε όταν αυτοί ήταν στην κυβέρνηση και αυτός στην αντιπολίτευση.
Αν το κάνει, λένε, θα ανταποκριθούν στο κάλεσμα του για συνεννόηση στο θέμα του ασφαλιστικού.
Φυσικά ψεύδονται ασυστόλως, γιατί το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να επιστρέψουν στα πράγματα είτε με το σχηματισμό οικουμενικής κυβέρνησης είτε με τη δημιουργία κυβέρνησης τεχνοκρατών.
Αν συμβεί αυτό, θα ξεχάσουν τα πάντα.
Επί της ουσίας τώρα. Απαιτούν συγγνώμη τα κόμματα που κυβέρνησαν επί σαράντα χρόνια και είναι υπεύθυνα για το βάθος και την έκταση της κρίσης που ταλαιπωρεί τη χώρα από το 2010.
Απαιτούν συγγνώμη τα κόμματα που ξέχασαν τις προεκλογικές δεσμεύσεις τους αμέσως μόλις ανέλαβαν τη διακυβέρνηση, ακύρωσαν χωρίς τύψεις και ενοχές πλευρές της φυσιογνωμίας τους, οργάνωσαν το θηριώδες πελατειακό κράτος, κολύμπησαν με άνεση στη διαφθορά και έστησαν το κύκλωμα της διαπλοκής.
Ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ χρωστάνε βεβαίως μια συγγνώμη.
Όχι όμως στους πολιτικούς αντιπάλους τους, αλλά στους ψηφοφόρους του κόμματος και στον ελληνικό λαό, επειδή καλλιέργησαν αυταπάτες ότι υπάρχουν εύκολες και ανέξοδες λύσεις, επειδή παραβίασαν τις κόκκινες γραμμές που είχαν θέσει και πορεύτηκαν έχοντας άγνοια του κινδύνου.
Η συνθηκολόγηση του Ιουλίου ήταν μια εύγλωττη συγγνώμη.
Δυστυχώς για τη Ν.Δ και το ΠΑΣΟΚ, οι πολίτες την δέχθηκαν και έδωσαν μια δεύτερη ευκαιρία τον Σεπτέμβριο.
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
