Η ηθική στην εποχή των…
…παχυδέρμων.
Του Παναγιώτη Φλωρίδη.
Το ΠΑΣΟΚ, ιδίως από το 1989 και μετά, είχε καταστεί συνώνυμο της διαφθοράς. Το… αρχαίο “κάτω οι κλέφτες” αναβίωσε δυναμικά από τα κόμματα της Δεξιάς κυρίως, με την ίδια ένταση που το υπέστη ο Τρικούπης και ο Βενιζέλος. Η περίφημη “διαπλοκή” που εισήγαγε στην πολιτική ορολογία ο Κων. Μητσοτάκης, παρέπεμπε ευθέως και μόνο στο ΠΑΣΟΚ.
Αυτό το ΠΑΣΟΚ έφτασε το 2009 να καταγάγει μια σπουδαία νίκη “απ’ τα παλιά” με ποσοστό 45% περίπου. Στην ελπιδοφόρα κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου συμμετείχε η Αντζελα Γκερέκου ως υπουργός Τουρισμού. Κάποια στιγμή αποκαλύφθηκε ότι ο σύζυγος της υπουργού κ. Τόλης Βοσκόπουλος χρωστούσε στην Εφορία περί τα 5,5 εκατ. ευρώ. Εφταιγε η Αντζελα που ο Τόλης είχε να πληρώσει δεκαετίες την Εφορία; Οχι βέβαια! Παρ’ όλα αυτά, η κ. Γκερέκου την ίδια στιγμή παραιτήθηκε από υπουργός. Η πολιτική δεν έχει μόνο ευχάριστες στιγμές. Απ’ τη στιγμή που η βόμβα έσκασε στα χέρια της, ένας δρόμος υπήρχε: παραίτηση.
Αυτά συνέβαιναν επί του διεφθαρμένου ΠΑΣΟΚ. Επί της “Πρώτης Φοράς Αριστερά” όμως, η ηθική έλαβε άλλο περιεχόμενο. Η Νάντια Βαλαβάνη κατηγορήθηκε ότι λίγα 24ωρα πριν το κλείσιμο των Τραπεζών, ειδοποίησε μητέρα, αδέλφια, ξαδέλφια, ώστε να σηκώσουν 200 χιλ. ευρώ. Το γεγονός συνέβη όπως περιγράφεται. Ασχετο αν η Βαλαβάνη ειδοποίησε τη μαμά κλπ, το πρώτο που θα έπρεπε να πράξει ήταν η υποβολή παραίτησης: Η “βόμβα” έσκασε στα χέρια της. Και η ηθική της Αριστεράς (κυρίως) επέβαλε παραίτηση.
Λίγο αργότερα προέκυψε η περίπτωση Φλαμπουράρη. Με την περίπτωση αυτή δεν αξίζει να ασχολείται κανείς. Ο,τι μα ό,τι κι αν συμβεί, ο άνθρωπος αυτός ΔΕΝ πρόκειται να παραιτηθεί. Δεν τον αφήνουν τα πιτσιρίκια του Τσίπρα, που τον λατρεύουν! Δεν ιδρώνει το αυτί του. Αλλη μια (νέα) εκδοχή της ηθικής της Αριστεράς.
Πριν λίγες μέρες άλλη μια “περίπτωση” πρόσφερε μια ακόμη πικρή γευση στους πολίτες, ιδίως στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ. Ενας υπουργός… ξέχασε να δηλώσει ένα εκατομμύριο ευρώ στο “πόθεν έσχες” του. Μετά από λίγες μέρες σασπένς, αποκαλύφθηκε ότι επρόκειτο για τον υπουργό Οικονομίας. Ο σύντροφος Σταθάκης είχε έτοιμη την εξήγηση: “Επρόκειτο για το 2012 οπότε εκλέχθηκα βουλευτής για πρώτη φορά και ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ να έγινε η παράλειψη. Το 2014 όμως το δήλωσα κανονικά”. Οπότε όλα καλά! Αλλη μια (νέα) εκδοχή της ηθικής της Αριστεράς. Εννοείται για παραίτηση ούτε λόγος!
Πριν λίγες μέρες στον πρωινό ΣΚΑΪ μιλούσε για τα εργασιακά ο π. υπουργός Ν Βρούτσης. Υπουργός της προηγούμενης κυβέρνησης που αν μη τι άλλο, μιλούσε με στοιχεία, έστω τεχνοκρατικά. Κάποια στιγμή παρεμβαίνει τηλεφωνικά κάποια κυρία Χαλκιά, Γενική Γραμματέας του νυν υπουργείο Εργασίας. Το ύφος και η φρασεολογία της κυρίας παρέπεμπε οπουδήποτε αλλού, πλην της ευγένειας και της Αριστεράς. Η αυθάδεια και η αλαζονεία χτύπησαν κόκκινο. Κάποια στιγμή παρεμβαίνει τηλεφωνικά ο κ. Κεγκέρογλου, βουλευτής και π. υφυπουργός Εργασίας με τον κ. Βρούτση. Ο κ. Κεγκέρογλου παρενέβη όχι για να μιλήσει για το ατελείωτο Εργασιακό, αλλά για να πληροφορήσει πάνελ και τηλεθεατές για το ότι η κ. Χαλκιά είναι “επαγγελματίας κρατικών θέσεων”.
-Τί εννοείτε; ρωτά ο δημοσιογράφος.
-Η κ. Χαλκιά στην προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, ήταν αντιπρόεδρος του ΟΠΕΚΕΠΕ.
Κόκκολα το πάνελ.
-Είναι αλήθεια αυτό κ. Χαλκιά; ρωτά ο δημοσιογράφος.
-Ακούστε να σας πω, Εγώ είμαι οργανωμένη στην Αριστερά από το 1977!
Και φυσικά της έκλεισαν το τηλέφωνο. Εμεινε όμως η γεύση άλλης μιας (νέας) εκδοχής της ηθικής της Αριστεράς.
Το “ηθικό πλεονέκτημα” ήταν ανέκαθεν ένα προβαλλόμενο ως ισχυρό προτέρημα της Αριστεράς. Οταν αυτό όμως καταντά να το επικαλούνται πολιτικά παχύδερμα, τότε το πλεονέκτημα μετατρέπεται σε ένα αναίσχυντο άλλοθι για κάθε λογής ανηθικότητα. Πολιτική τε και ποινική ενδεχομένως.
Άρθρο στην ΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ
