Ανοσία και στον πληθωρισμό;

Του Γιάννη Μυλόπουλου.

Με δεδομένη τη δυσανεξία της κυβέρνησης Μητσοτάκη για τις δημόσιες δομές, τη δυσαρέσκειά της για τις κρατικές παρεμβάσεις και την αντίθεσή της για το κοινωνικό κράτος, η επίτευξη ανοσίας της αγέλης έγινε γρήγορα η αγαπημένη πολιτική μιας κυβέρνησης που μας έχει συνηθίσει στην επικοινωνιακή διαχείριση των κρίσεων.

Αντί δηλαδή να αντιμετωπίζουν το πρόβλημα αυτό καθ’ εαυτό, επενδύοντας στις δημόσιες δομές και ενισχύοντας τον κρατικό μηχανισμό, επιλέγουν να επενδύουν στα ΜΜΕ για να δημιουργούν εντυπώσεις και να παρουσιάζουν τα πράγματα όπως τους βολεύει, εξαφανίζοντας τους κινδύνους και αποκρύπτοντας την αλήθεια.

Η μη ενίσχυση των δημόσιων δομών, η πολιτική της ατομικής ευθύνης και η επικοινωνιακή διαχείριση είναι το κοκτέιλ που επέλεξε η κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει την πανδημία, προσβλέποντας στην επίτευξη ανοσίας της αγέλης. Μόνο που αυτό το… τελευταίο μίλι προς την ανοσία προσκρούει σε κάθε υγειονομικό πρωτόκολλο και προσβάλλει κάθε έννοια επιστημονικής, αλλά και ηθικής δεοντολογίας.

Εγκατέλειψαν δηλαδή τα αυστηρά μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης και περιορισμού της εξάπλωσης της νόσου, με αποτέλεσμα να υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες κρούσματα καθημερινά. Ταυτόχρονα όμως, εγκατέλειψαν και κάθε προσπάθεια προστασίας των ευάλωτων ομάδων του πληθυσμού, παραδίδοντάς τες στην πανδημία. Τέλος, ολοκλήρωσαν την καταστροφή, εγκαταλείποντας και κάθε προσπάθεια θωράκισης του ΕΣΥ.

Απογύμνωσαν έτσι τη χώρα από το προστατευτικό δίχτυ ενός ισχυρού συστήματος υγείας που θα μπορούσε να φροντίσει, να περιθάλψει και να θεραπεύσει όσους το έχουν ανάγκη. Η Ελλάδα έγινε καθημερινό νεκροταφείο, με εκατόμβες ημερήσιων θανάτων που μας έφεραν τελευταίους στις διεθνείς αξιολογήσεις. Με τους θανάτους ανά εκατομμύριο πληθυσμού να έχουν εκτοξευτεί εδώ και μήνες σε επίπεδα 2,5 φορές πάνω από το μέσο όρο των ευρωπαϊκών κρατών.

Την ίδια προσφιλή γι’ αυτούς πολιτική της ανοσίας της αγέλης επιχειρούν να εφαρμόσουν και τώρα, για να αντιμετωπίσουν το τεράστιο κύμα της ακρίβειας και του πληθωρισμού που προκάλεσε η διεθνής ενεργειακή κρίση. Με την Ελλάδα, ευρισκόμενη σε θέση αδυναμίας, να πλήττεται και πάλι πολύ πιο σοβαρά από την υπόλοιπη Ευρώπη.

Καθώς και εδώ είμαστε αρνητικοί πρωταγωνιστές στις τιμές της ενέργειας. Έχοντας πρόσφατα ιδιωτικοποιήσει τη ΔΕΗ και έχοντας αποφασίσει μια βεβιασμένη και χωρίς πρόβλεψη των συνεπειών απολιγνιτοποίηση, η κυβέρνηση Μητσοτάκη στέρησε τη δυνατότητα ελέγχου των τιμών προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος, ενώ συγχρόνως αποδυνάμωσε και την ενεργειακή αυτονομία της χώρας, παραδίδοντάς την απροστάτευτη στις εγχώριες και διεθνείς κερδοσκοπικές πιέσεις.

Η χώρα επανήλθε στα επίπεδα του πληθωρισμού της δεκαετίας του 1990. Αγνοούνται όμως σκοπίμως στον δημόσιο διάλογο οι παρεμβάσεις που είχαν εξασφαλίσει οι τότε κυβερνήσεις προκειμένου να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο με τη μικρότερη δυνατή ζημιά.

Πρώτα και κύρια, είχαν θωρακίσει την οικονομία με την Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή. Σύμφωνα με την οποία οι αποδοχές αυξάνονταν ισόποσα με τον πληθωρισμό, διατηρώντας έτσι την αγοραστική δύναμη των εργαζομένων σταθερή. Κι ακόμη, είχαν τότε αξιοποιήσει όλα αυτά τα οικονομικά και φορολογικά μέτρα που τα ευρωπαϊκά κράτη εφαρμόζουν και σήμερα και τα οποία ο πρωθυπουργός, πιστός σε ένα σκληρό και αντικοινωνικό νεοφιλελευθερισμό, απέρριψε μετά βδελυγμίας, σαν δήθεν επιστροφή σε ένα κακό παρελθόν. Όπως η μείωση των φόρων κατανάλωσης και η μείωση του ΦΠΑ στην ενέργεια, αλλά και το πάγωμα των τιμών της ενέργειας, στο οποίο προχώρησε πρόσφατα και η Γαλλική κυβέρνηση, προκειμένου να ανακόψει τον πληθωρισμό.

Και πάλι λοιπόν η κυβέρνηση Μητσοτάκη, όπως και με την πανδημία, θεωρώντας παροδική την ενεργειακή κρίση και συγκυριακό τον πληθωρισμό, παρακολουθεί την ακρίβεια να τρώει τα εισοδήματα των εργαζομένων και τον πληθωρισμό να καταστρέφει τη βιωσιμότητα των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, χωρίς να κάνει τίποτε.

Η μόνη πρωτοβουλία που αναλαμβάνουν είναι η επανάληψη της γνωστής σε αυτούς… εποποιίας της επιδοματικής πολιτικής. Η οποία βεβαίως δεν λύνει κανένα πρόβλημα, αφού τα επιδόματα δεν μπορούν να αντισταθμίσουν την τεράστια οικονομική ζημιά που κάνει ο πληθωρισμός. Απλώς εξευμενίζουν προσωρινά κάποιους από τους εξαγριωμένους πολίτες. Και πάλι λοιπόν εφαρμόζουν την ίδια ολέθρια συνταγή της επίτευξης ανοσίας. Παρακολουθώντας την ακρίβεια να καταστρέφει την ελληνική οικονομία και να φτωχοποιεί τη μεσαία και τη χαμηλή οικονομικά τάξη και περιμένοντας να τελειώσει το… ατέλειωτο τελευταίο μίλι.

Το μόνο που δεν πρόβλεψαν όμως είναι ότι στην οικονομία δεν θα έχουν πλέον σύμμαχο την επικοινωνία. Γιατί στην οικονομία, την αλήθεια ο πολίτης δεν περιμένει να τη μάθει από την τηλεόραση. Την αντιλαμβάνεται βιωματικά, γιατί τη ζει καθημερινά στην τσέπη του και στους λογαριασμούς που καλείται να πληρώσει.

Το λαό λοιπόν μπορεί να συνεχίσουν, μέχρι να τιμωρηθούν στις εκλογές, να τον αντιμετωπίζουν σαν αγέλη. Εκείνο που όμως δεν θα καταφέρουν ποτέ, είναι να επιτύχουν ανοσία ως προς τον πληθωρισμό και την ακρίβεια. Ακόμη και το τελευταίο επικοινωνιακό τους όπλο, οι δημοσκοπήσεις, άρχισαν να πέφτουν σε αντιφάσεις.

Ενώ σε αυτές φαίνεται ότι περισσότεροι από το 30% επιμένουν να δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν ΝΔ, όταν ερωτώνται για την επιτυχία της μέχρι τώρα διαχείρισης των κρίσεων και για την οικονομική πολιτική και για τις οικονομικές προβλέψεις για τη φετινή χρονιά, ένα ποσοστό της τάξης του 15% μόνο δείχνει να υποστηρίζει ότι είναι ευχαριστημένο από την κυβερνητική πολιτική.

Κι ύστερα θέλουν να μας πείσουν ότι ένα σημαντικό ποσοστό από αυτούς που δηλώνουν δυσαρεστημένοι από την κυβέρνηση, τελικά επιμένει να την υποστηρίζει. Υπολογίζοντας, φαίνεται, προκαταβολικά στην επίδραση της… εποποιίας των επιδομάτων που σχεδιάζουν να μοιράσουν. Αν και με τις δεδομένες συνθήκες κι αυτά ακόμη θα τα φάει ο πληθωρισμός…

Άρθρο στο tvxs.gr