Pop Star

Του Ιάσονα Τριανταφυλλίδη.

Για να είμαι ειλικρινής, καθόλου δε με νοιάζει ούτε πως ντύνεται ούτε πως μιλάει ούτε πως φέρεται κάποιος που είναι υπουργός Οικονομικών, ειδικά όταν μιλάμε για έναν υπουργό Οικονομικών, αυτή τη στιγμή, στην Ελλάδα, που όλοι ξέρουμε τα οικονομικά της χαϊρια. Πολύ περισσότερο δε με νοιάζει γιατί ζούμε και στο 2015 κι όχι στο 1965. Ας ντύνεται και Ταρζάν, αρκεί να τα καταφέρει στο τέλος, διότι ως γνωστόν στο τέλος ξυρίζουν το γαμπρό.

Ως εκ τούτου, καθόλου δε με αφορά τι λένε για τον κο Βαρουφάκη σχετικά με το πως ντύνεται, και τον εν γένει δημόσιο τρόπο συμπεριφοράς του. Επίσης, δε με ενδιαφέρει αν «κατά λάθος έγινε οικονομολόγος», όπως ο ίδιος φέρεται να έχει δηλώσει σε συνέντευξή του, και το αναπαράγουν όλοι, ούτε καν αν είναι καλός οικονομολόγος ή καλός πανεπιστημιακός, ούτε καν αν ήταν καλός πανεπιστημιακός δάσκαλος.

Στην Αυστραλία έμαθα πως η τάξη του ήταν πάντα φίσκα από φοιτητές, αλλά οι φοιτητές δεν έχουν πάντα και το καλύτερο κριτήριο για την ποιότητα των καθηγητών τους, κι ένας καθηγητής που τους φαίνεται πιο μοντέρνος φυσικό είναι να τους ελκύει, άσε που και οι φοιτήτριες μπορεί να τον έχουν ερωτευτεί. Και δε με ενδιαφέρουν αυτά γιατί δεν είναι απαραίτητο να είσαι σπουδαίος θεωρητικός για να γίνεις καλός υπουργός Οικονομικών. Καμμιά φορά οι εξαιρετικοί θεωρητικοί τα κάνουν θάλασσα στην πράξη, κι εμείς χρειαζόμαστε ανθρώπους, ειδικά σε αυτό τον τομέα, να μην τα κάνουν θάλασσα στην πράξη.

Επίσης, δεν δίνω καμμία σημασία στις τηλεοπτικές εμφανίσεις και σε αυτά που έχει πει τα τελευταία τρία χρόνια στη μικρή οθόνη ο κος Βαρουφάκης, γιατί, πέρα από το γεγονός ότι έξω απ’ το χορό ο καθένας πολλά τραγούδια ξέρει, ε, σε προεκλογική περίοδο είσαι σαν το λαγό απέναντι στο λιοντάρι, λες και καμία κουβέντα παραπάνω.

Θα μπορούσα να πω πως και η υπερβολική, από ότι έχω μάθει, χρήση του διαδικτύου από τον κο Βαρουφάκη δε με πολυενοχλεί – στο κάτω κάτω αν δεν ενοχλεί τον αρχηγό του το ότι ανακοίνωσε την υπουργοποίησή του λίγο πριν ανακοινωθεί η σύνθεση του υπουργικού συμβουλίου, εμένα τι με κόφτει;

Αυτό που θα ήθελα, όμως, να πω μετά από 30 χρόνια σε αυτό το χώρο κι έχοντας ζήσει από μέσα όλη την έκρηξη της δημοσιότητας και του life style, είναι πως η δημοσιότητα, όταν σου δίνεται ξαφνικά κι όχι από μικρή ηλικία, δυστυχώς οδηγεί σε υπερβολές, που μετά άντε να τις μαζέψεις.

Προσωπικά, εκτός από την εμφάνισή του σε κάποιες πολιτικές εκπομπές, δεν είχα παρακολουθήσει τηλεοπτικές εμφανίσεις του, αλλά τις τελευταίες μέρες, μετά την υπουργοποίησή του, τις είδα όλες μαζεμένες, σε κάθε είδους εκπομπή, από τα κεντρικά δελτία ειδήσεων μέχρι την Τατιάνα Στεφανίδου. Συν βέβαια την έκρηξη των αναφορών στο πρόσωπό του διεθνώς ωμέσα από το διαδίκτυο, από τη στιγμή που άρχισε τα ταξίδια στην Ευρώπη. Αυτή ακριβώς η έκρηξη και αυτά που γράφονται θα έπρεπε να έχουν ανησυχήσει κάθε σώφρονα άνθρωπο, ακόμη κι αν είναι στην πλειοψηφία τους θετικά. Αλλά τέλος πάντων.

Η υπερβολική δημοσιότητα κι ένα στυλ «Προσέξτε με» γενικά, ακόμη κι αν είναι χαριτωμένο, στο μέλλον κάνει κακό, κι αυτό είναι κάτι που θα έπρεπε να το προσέξει. Ίσως και κάποιες δηλώσεις. Είναι λογικό να μιλάς για λιτό βίο αλλά όχι τόσο πολύ όταν έχεις ανοίξει στις κάμερες το πολυτελές εξοχικό σου στην Αίγινα. Γι’ αυτό πρέπει να προσέχει κανείς τι κάνει και που ανοίγει το σπίτι του. Το σημαντικό με τον Αλέξη Τσίπρα δεν είναι ότι μένει στην Κυψέλη αλλά ότι ποτέ δεν άφησε κάμερα να περάσει το κατώφλι του σπιτιού του.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, θέλω να πω, ειδικά στον κο Βαρουφάκη – που δε νομίζω ότι θα κάτσει και ιδιαίτερα να ασχοληθεί με αυτά που λέω εγώ-  πως ή θα πετύχει ή δε θα πετύχει σαν υπουργός Οικονομικών, και βεβαίως ελπίζουμε όλοι να πετύχει. Καλό όμως είναι, επειδή η λάθος δημοσιότητα αρχίζει με το να σε φωτίζει και κάποια στιγμή μπορεί να σε κάψει απο την υπερβολική θερμότητα, κι επειδή είναι πολύ δυνατή και μπορεί να μεταβάλει πολύ εύκολα ακόμη και τον Αϊνστάιν σε νούμερο, εντάξει τα ως τώρα, αλλά από δω και πέρα θα πρέπει ουσιαστικά να προσέξει τη χρήση της.

Για το δικό του καλό, και δε μιλάω για την κυβέρνηση αυτή τη στιγμή, ούτε για το πως προσπαθεί, ούτε για το τι θα καταφέρει κλπ κλπ. Αυτά δεν έχουν να κάνουν ούτε με τα ρούχα του Βαρουφάκη ούτε με το αν έχει το χέρι στην τσέπη. Διαφορετικά όλα τα λεφτά του πατέρα σου, μαζί με αυτά του πεθερού σου, δε θα μπορούν να σταματήσουν τα στόματα που θα γελάνε.

Φυσικά, επαναλαμβάνω πως Κυριακή κοντή γιορτή, κι ότι είναι θα γίνει γρήγορα. Δεν υπάρχει περίπτωση να τραβήξει για καιρό. Σύντομα θα ξέρουμε αν είχαμε κάποια πρόοδο, έστω και τοσοδούλα, ή θα γυρίσουμε σε αυτό που είμασταν. Αρκεί να το δούμε αυτό το αποτέλεσμα με μάτι καθαρό. Ούτε να περιμένεις θεαματικές αλλαγές, ούτε να γκρινιάζεις με έστω και μικρά ουσιαστικά βήματα.

Άρθρο στο thepressproject.gr