Το Ολοκαύτωμα των… άλλων
Του Γιάννη Μυλόπουλου.
Η Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος τιμάται σήμερα παντού, από ολόκληρο τον σύγχρονο δημοκρατικό κόσμο, με τη δέουσα σοβαρότητα και μεγαλοπρέπεια.
Η Θεσσαλονίκη ειδικότερα, ως αφετηρία των 50.000 Εβραίων που βρήκαν βασανιστικό θάνατο στα κολαστήρια των Ναζί, αναγνωρίζει τη θηριωδία του Ολοκαυτώματος και τιμά με μεγάλη συγκίνηση τη μνήμη των θυμάτων του.
Το Μουσείο του Ολοκαυτώματος, που βρίσκεται υπό ανέγερση σήμερα στην πόλη και αποφασίστηκε επί δημαρχίας Γιάννη Μπουτάρη, το μνημείο που αφιερώθηκε στα θύματα των Ναζί και εγκαταστάθηκε στην πλατεία Ελευθερίας, απέναντι από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, στο σημείο αναχώρησης των Εβραίων για τα κολαστήρια του Άουσβιτς, του Μπίρκεναου και του Νταχάου, το μνημείο για τα θύματα του Ολοκαυτώματος που αναγέρθηκε στο ΑΠΘ το 2014, επί πρυτανείας του γράφοντος, σε ένδειξη αναγνώρισης από πλευράς του πνευματικού κόσμου της πόλης της ιστορικής αλήθειας ότι το ΑΠΘ κτίστηκε πάνω στα παλιά νεκροταφεία της κάποτε πολυπληθούς Εβραϊκής κοινότητας της Θεσσαλονίκης, όσο και η έδρα Εβραϊκών Σπουδών που ιδρύθηκε την ίδια εποχή στο ίδιο πανεπιστήμιο – από κοινού με την έδρα Αραβικών Σπουδών – για να θυμίζουν τους ιστορικούς δεσμούς της πόλης με τον Εβραϊκό – αλλά και με τον Αραβικό πολιτισμό – αποτελούν ελάχιστο φόρο τιμής σε μια μαύρη κηλίδα που στιγμάτισε με την απίστευτη βαρβαρότητα των Ναζί την παγκόσμια ιστορία και τραυμάτισε τον παγκόσμιο πολιτισμό.
Το «Never Again» έγινε σε ολόκληρο τον πλανήτη ένα σύνθημα εναντίον του φασισμού και του ναζισμού, εναντίον των πάσης φύσεως διακρίσεων και εναντίον της βαρβαρότητας ανθρώπων σε ανθρώπους, για οποιονδήποτε λόγο και αιτία.
Με ιδιαίτερη λύπη διαπιστώνεται σήμερα πάντως ότι το «Never Again» χρησιμοποιείται επιλεκτικά και αποκλειστικά και μόνο για τους Εβραίους που έπεσαν θύματα του Ολοκαυτώματος από πλευράς των Ναζί.
Δεν νοείται αλλιώς, την ώρα που το Ισραήλ εξαπολύει ανηλεή πόλεμο εναντίον της Χαμάς στη Γάζα, έχοντας εξολοθρεύσει ήδη 25.000 Παλαιστίνιους, κυρίως άμαχους, γυναίκες και παιδιά και επιπλέον έχοντας τραυματίσει περισσότερους από 50.000, πολλοί από τους οποίους θα μείνουν ανάπηροι για όλη τους τη ζωή, κυρίως παιδιά και πάλι, να τιμάται η μνήμη των Εβραίων θυμάτων του Ολοκαυτώματος των Ναζί και να μην ακούγεται κουβέντα για τα σημερινά θύματα ενός άλλου ολοκαυτώματος, αυτού σε βάρος των Παλαιστινίων. Ενός λαού που πέφτει σήμερα θύμα της βαρβαρότητας ενός ολοκληρωτικού πολέμου και μένει χωρίς πατρίδα.
Θα περίμενε κανείς από την παγκόσμια κοινότητα, αλλά πολύ περισσότερο και από την Ελλάδα, που βίωσε τη βαρβαρότητα του Ολοκαυτώματος, στις γιορτές για τη μνήμη των θυμάτων του, να ακουστεί και μια, έστω, κουβέντα, για τα θύματα του σημερινού πολέμου εξολόθρευσης του Παλαιστινιακού λαού.
Τίποτε. Σιγή ασυρμάτου για τους Παλαιστίνιους και τη βαρβαρότητα του Ισραήλ σε βάρος τους. Λες και δεν συμβαίνει…
Κι ακόμη περισσότερο, θα περίμενε κανείς από τους Εβραίους του κράτους του Ισραήλ, επειδή ακριβώς οι ομοεθνείς τους έχουν υποστεί, ως θύματα, τη βαρβαρότητα των Ναζί, να έχουν κάτι παραπάνω διδαχθεί. Και να είναι πιο ευαίσθητοι απέναντι σε έναν πόλεμο εξολόθρευσης ενός ολόκληρου λαού.
Δυστυχώς η ιστορία δεν διδάσκει. Και δυστυχώς το σύνθημα «Never Again» δεν δικαιώνεται και δεν γίνεται πράξη.
Χτες, θύματα της βαρβαρότητας των Ναζί ήταν οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης.
Σήμερα, θύματα της βαρβαρότητας του Ισραήλ είναι οι Παλαιστίνιοι στη Γάζα.
Κανείς δεν δείχνει να νοιάζεται για το Ολοκαύτωμα των… άλλων.
Άρθρο στο tvxs.gr
