«Στρατηγέ, ιδού ο στρατός σας»

Του Χρήστου Σπίγκου

—————————————————————————————————————————————————————————————-Φράση κόλαφος για μια δύσκολη εποχή που τη σημάδεψε ο θρήνος του νεκρού αδελφού απ’ αδελφό.

Μια κυνική ομολογία του ευρυμαθούς Παναγιώτη Κανελλόπουλου, στον τότε επισκέπτη Αμερικανό παντοδύναμο στρατηγό Βαν Φλιτ, ενώ  απολάμβανε στρατιωτικές τιμές παρατεταγμένου ελληνικού στρατιωτικού αγήματος.

Μια ασυγχώρητη υποτελής στάση που οδήγησε πολύ αργότερα τον ευπατρίδη πολιτικό σε σκληρή αυτοκριτική.

Από τότε συνέβησαν πολλά. Απρόσμενες και συγκλονιστικές ανατροπές οδήγησαν «ακλόνητες» βεβαιότητες στο ράφι της μουσείου της ιστορίας, καινούργια σύνορα σε πολιτική και γεωγραφία και ηγεσίες συγκροτούν μεγάλες διεθνιστικές συλλογικότητες για αλληλεγγύη στην οικονομία και στη ζωή.

Και να, που η μικρή Ελλάς χρειάστηκε να δοκιμάσει στην πράξη την αλληλεγγύη που της υποσχέθηκαν. Χρωστάει πολλά και περισσότερα πρέπει ν’ αλλάξει.

Πέσαμε στα γόνατα και επαιτούμε την επιβίωση. Το αντάλλαγμα βαρύ και η ταπείνωση μεγάλη. Η περηφάνεια μας πάει περίπατο. Οι ουρές για ένα κομμάτι κρέας συγκλονίζουν, με τον άνεργο να συμπληρώνει το σκηνικό της εθνικής φρίκης.

Το πολιτικό σύστημα ρευστοποιείται και παρασύρεται από το κύμα της λαϊκής οργής που εναγωνίως αναζητεί διέξοδο κι ελπίδα.

Τα δώσαμε όλα. Όμως, οι πιστωτές δεν αστειεύονται κι ο τόκος ημέρα με την ημέρα μεγαλώνει.

Ο Σάϋλοκ της σύγχρονης τεχνοκρατικής σκέψης δεν διστάζει μετά τη σάρκα να ζητάει και ψυχή.

«Δεν θα πάτε σε εκλογές» απαιτεί με αυθάδεια ο τοκογλύφος, ζητώντας για επιπλέον τόκο, τα κλειδιά της Δημοκρατίας μου.

Έθνος κατά παραγγελίαν.

«Υπουργέ, ιδού ο στρατός σας», μένει να αναφωνήσει ο Έλληνας υπάλληλος της δικής του σκέψης, δείχνοντας με «θαυμαστή» υποτέλεια τους δικούς μου τριακόσιους.

Και τότε για τόκο θα έχω παραδώσει το όνειρο του παιδιού μου.

Εγώ ντρέπομαι, και το αρνούμαι.