Προστατέψτε τους γιατρούς…

…πριν να είναι αργά.

Του Κώστα Αρβανίτη.

Μένουμε σπίτι για να επιβραδύνουμε τη διασπορά του ιού, για να δυσχεράνουμε την εξέλιξη της ασθένειας, ώστε το σύστημα δημόσιας υγείας να αντέξει, να μην καταρρεύσει.

Μόνο που οι τελευταίες πληροφορίες, από χθες βράδυ, μας λένε ότι 48 υγειονομικοί νοσούν ήδη. Τριακόσιοι βρίσκονται σε καραντίνα. Η ΠΟΕΔΗΝ, η πανελλήνια ομοσπονδία όσων εργάζονται στα δημόσια νοσοκομεία αναφέρει ότι το 12% των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων του Covid19 είναι γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό.

Ο μέσος όρος στην Ευρώπη είναι 8%. Στην Κίνα, μόλις 3%. Και στη δοκιμαζόμενη Ιταλία, 10%.

Γιατί αυτό το θλιβερό ρεκόρ; Μήπως επειδή σε κάποια νοσοκομεία ισχύει η καραντίνα για το υγειονομικό προσωπικό που έχει έρθει σε επαφή με επιβεβαιωμένα κρούσματα, και σε άλλα όχι;

Μήπως επειδή κάποιες διοικήσεις νοσοκομείων, κατ’ επίκληση οδηγιών του ΕΟΔΥ, δεν επιτρέπουν στους εργαζόμενους που εκτέθηκαν στον ιό να τεθούν σε καραντίνα;

Μήπως, εκτός από επιπλέον υγειονομικό υλικό προστασίας, πρέπει να ακολουθήσουμε, όλοι μαζί, το ίδιο πρωτόκολλο προστασίας, αντί να αφήνουμε τις διοικήσεις να αυτοσχεδιάζουν;

Και, αντί να εξαναγκάζουμε γιατρούς και νοσηλευτές που φοβούνται ότι είναι φορείς του ιού να συνεχίσουν να εργάζονται, μήπως πρέπει να κάνουμε εκείνες τις 2000 προσλήψεις γιατρών και άλλες τόσες προσωπικού, πριν να είναι αργά;

Μήπως τη σπουδή για την απομόνωση των πολιτών, πρέπει να ακολουθήσει η σπουδή για τη θωράκιση των νοσοκομείων μας; Όχι αύριο. Όχι το απόγευμα. Τώρα;