Πολιτική και επικοινωνία

Του Χρήστου Σπίγκου.

Κοινή επιδίωξη όλων των κομμάτων είναι να πείσουν όσο το δυνατόν περισσότερους πολίτες. Εξίσου κοινότυπη τακτική είναι η καταφυγή σε επικοινωνιολόγους και σύγχρονα εργαλεία που προσφέρει απλόχερα και ανεξέλεγκτα η τεχνολογία. Κοινή διαπίστωση τέλος της σημερινής Αντιπολίτευσης είναι ότι δεν πείθει και κύριος στόχος παραμένει η περίφημη «γείωση με την κοινωνία».

Σε πρόσφατη σύναξη εγγεγραμμένων μελών κόμματος, η προσέγγιση με την κοινωνία μονοπώλησε τον διάλογο. Ακούστηκαν πολλά. Ενδιαφέροντα και αδιάφορα, διαπιστώσεις και μεγαλοστομίες, ευχολόγια και προτάσεις. Η εκδήλωση τελείωσε με τη γνωστή, σ’ αυτές τις περιπτώσεις, εμψυχωτική ομιλία του εντεταλμένου εισηγητή του Κόμματος, και όλοι, αισιόδοξοι ή απαισιόδοξοι και περισσότερο ή λιγότερο σοφοί, πήραν το δρόμο του γυρισμού στην πραγματικότητα, που επιμένει να ακολουθεί τους δικούς της κανόνες.

Επέλεξα να μην τοποθετηθώ εκεί, θέλοντας ν’ ακούσω με προσοχή τις απόψεις πολιτών σε παραγωγική ηλικία. Δηλαδή εκείνων που θέλουν και δεν τους αφήνουν ή εκείνων που μπορούν και τους δείχνουν προσβλητικά την έξοδο. Δηλαδή όλων εκείνων που βιώνουν την απαξίωση αντί για το όνειρο, που επαγγέλλεται ο εκάστοτε πιστοποιημένος (συμ)πατριώτης.

Μερικές σκέψεις λοιπόν προς όσες και όσους προτίθενται να εμπλακούν σοβαρά με την κομματική λειτουργία ως μέλη οργάνων, αφού πρώτα τους συγχαρώ για την απόφασή τους σε μια άνυδρη και εχθρική εποχή σε τέτοιες ενασχολήσεις.

Αρχίζω με το παγκοίνως γνωστό, ότι η Πολιτική είναι επιστήμη που διδάσκεται στο Πανεπιστήμιο, με μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές. Που σημαίνει ότι έχει κανόνες και πολύ σοβαρό γνωστικό περιεχόμενο. Σε επίπεδο νομού, το ανώτατο καθοδηγητικό όργανο είναι η Νομαρχιακή Επιτροπή και δίπλα του ο βουλευτής. Η ευθύνη των μελών της Νομαρχιακής Επιτροπής και του ή των βουλευτών του νομού είναι πολύ μεγάλη στην κοινή προσπάθεια να επιτευχθεί η σύζευξη του κομματικού λόγου με την πολιτική προσδοκία του διπλανού συμπατριώτη μας.

Η ρηχότητα των γνωστών επικοινωνιακών εργαλείων του Διαδικτύου δεν επιτρέπει να προσδοκούμε θετικά αποτελέσματα με σταθερότητα σε βάθος χρόνου. Ο δε αυτοσχεδιασμός του ρήτορα, όσο χαριτωμένος κι αν είναι, δεν αρκεί για να αποφευχθεί ο εκφυλισμός του κομματικού λόγου σε επιθεωρησιακή ατάκα. Και επειδή η Πολιτική δεν είναι επιθεώρηση, μόνη λύση είναι η γνώση και η διάθεση για δουλειά.

Ο πολίτης που βλέπει βουλευτές και τοπικά κομματικά μέλη με στέρεη επιχειρηματολογία και προτάσεις που ερείδονται σε ερευνητική προεργασία και ει δυνατόν σε εμπειρία, εύκολα μετατρέπεται από προσωρινός χειροκροτητής σε σκεπτόμενο ακροατή, αυστηρό κριτή και ενσυνείδητο ψηφοφόρο μας. Η περιφρούρηση της κομματικής αξιοπιστίας από άκριτες υιοθετήσεις κάθε κοινωνικού αιτήματος που ακούμε είναι απαραίτητη προϋπόθεση, για να αναγορευθεί ο κομματικός μας φορέας σε μόνιμο ελπιδοφόρο συμπαραστάτη του πολίτη.

Εν κατακλείδι, έχουμε όλες και όλοι που ασχολούμαστε με την Πολιτική την ευθύνη να μη μετατραπεί η γείωση με την κοινωνία σε μόνιμη προσγείωσή μας στις μεθυστικές ατραπούς των αμέτρητων παραπλανητικών φωτογραφιών, των εύκολων λόγων και της μηδενικής πράξης.