Πιστεύομεν εις την Λαοκρατίαν!

Του Θανάση Καρτερού.

Ακούσατε το διάγγελμα Μητσοτάκη; Ακούτε πώς κελαηδούν τώρα τ’ αηδόνια του Άδωνι; Απολαύσατε την απέραντη αγάπη της Μαρέβας για γιατρούς και νοσηλευτές; Καλά, μην τα παίρνετε τοις μετρητοίς. Και κυρίως μην τα παίρνετε κατάκαρδα.

Σε μια κοινωνία που σε συνθήκες επιδημίας η απαντοχή της είναι το Εθνικό Σύστημα Υγείας, το κοινωνικό κράτος, η συνδρομή της Πολιτείας στους αδύναμους, η κοινωνική αλληλεγγύη είναι εντελώς φυσικό οι άσπονδοι εχθροί κάθε «κομμουνιστικού» μέτρου, και κάθε «σοβιέτ» στην πολιτική, να φορέσουν τη μάσκα όχι μόνο του Γληνού, αλλά ακόμα και του Μαρξ – Θεέ μου, φύλαγε.

Ο χορός αυτός, στο οποίο θεαματικότερος χορευτής, με φιγούρες και τούμπες, είναι ο Άδωνις, αλλά πιο πρόσβαρος, ας πούμε, είναι ο Μητσοτάκης, θα κρατήσει όσο κρατάει ο κορωνοϊός – που μακάρι να ξεκουμπιστεί γρήγορα. Και από μια άποψη όλα αυτά τα κροκοδείλια, με πρώτο το διάγγελμα του Κυριάκου, φέρνουν στη μνήμη τον αλήστου μνήμης Γεώργιο Παπανδρέου και την ομιλία του στο Σύνταγμα για την Απελευθέρωση.

Πιστεύομεν εις την Λαοκρατίαν, είπε τότε ο ανεκδιήγητος, που άκουγε Λαοκρατία και πάθαινε… Δεκεμβριανά. Εκτός κειμένου, και μπροστά σε ένα κοινό με κόκκινες σημαίες και συνθήματα του ΕΑΜ.

Ε, να που η πόρνη η Ιστορία επαναλαμβάνεται, έστω ως φάρσα. Και τους γιατρούς που κυνήγησε θα αποκαταστήσει ο Κυριάκος. Όπως έταξε τότε για τους μαχητές της Αντίστασης ο Παπανδρέου – και είδαμε την αποκατάσταση. Και νέος κόσμος θα υψωθεί από τα ερείπια – αυτό το αντέγραψε με παραλλαγές κατευθείαν από τον Παπανδρέου.

Με τους απαράμιλλους αγώνας και τας σκληροτάτας θυσίας του Λαού, βεβαίως – κι αυτό το αντέγραψε, με μετάφραση στη δημοτική, αλλά με τα ερείπια ανέπαφα. Που πάει να πει κρατάτε, αδέλφια, γιατί δεν μας φτάνει το δράμα με τον κορωνοϊό, πρέπει να υποστούμε και την κωμωδία με τον κορωνο-υιό.

Άρθρο στην ΑΥΓΗ