Κοιτάζοντας αριστερά τι βλέπεις

Του Τάσου Παππά.

Υπάρχει αριστερή αντιπολίτευση στην Ελλάδα; Χωροταξικά υπάρχει. Κάθεται στην αριστερή (όπως κοιτάει το προεδρείο) πτέρυγα της Βουλής. Ιδεολογικά και πολιτικά; Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Εξαρτάται ποιος μιλάει και πώς αξιολογεί τον εαυτό του και τα άλλα κόμματα και οργανώσεις είτε είναι εντός Βουλής είτε εκτός.

Το ΠΑΣΟΚ, για παράδειγμα, αυτοτοποθετείται στην περιοχή της Κεντροαριστεράς -οπότε έστω κατά το ήμισυ είναι αριστερό- και δηλώνει έτοιμο να αναλάβει πρωτοβουλίες για συνεννόηση των προοδευτικών δυνάμεων μετά τις ευρωεκλογές και υπό την προϋπόθεση ότι θα τερματίσει δεύτερο μ’ ένα ικανοποιητικό ποσοστό. Ποιο είναι αυτό; Ο πήχης ανεβοκατεβαίνει ανάλογα με τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων. Αν έρθει τρίτο; Θα έχει άλλα ζητήματα να αντιμετωπίσει. Εσωτερικής φύσεως.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αριστερό κόμμα; Οπωσδήποτε, λέει η ηγεσία του η οποία είπε ότι δεν μπορεί να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ γιατί είναι συστημικό κόμμα και ο αρχηγός του είναι εκβιαζόμενος. Το ελληνικό όνειρο που είναι ο στόχος του ΣΥΡΙΖΑ τι περιλαμβάνει; Είναι νωρίς ακόμη. Δύσκολη δουλειά. Τώρα γίνεται ο σχεδιασμός. Η σύνθεση των διαφορετικών απόψεων θα πάρει χρόνο. Δεν ξέρω αν κολλάει, αν δηλαδή ταιριάζει στο μοντέλο για το «ελληνικό όνειρο» που έχουν κάποιοι στο μυαλό τους εκεί στην Κουμουνδούρου, αλλά οφείλω να επισημάνω τη φράση του κ. Κασσελάκη σε κομματική εκδήλωση στην Τρίπολη: «Εμείς επενδύουμε στην κοινωνική αλλαγή. Εμείς θέλουμε, όπως έλεγε και ο Αρης Βελουχιώτης, να μην παραδώσουμε τα όπλα, μέχρι ο Ελληνας να γίνει νοικοκύρης στον τόπο του». Για άλλα όπλα μιλούσε ο Βελουχιώτης, αλλά ας το αφήσουμε. Η Βάρκιζα… καραδοκεί.

Στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ πάντως αναπτύσσονται τάσεις που βλέπουν με καλό μάτι τη συνεργασία των δυνάμεων της ευρύτερης Αριστεράς, συμπεριλαμβανομένου του ΠΑΣΟΚ, για να μην πω ότι κυρίως αυτό το κόμμα θέλουν για βασικό συνομιλητή. Τρία στελέχη του (Ραγκούσης, Θεοχαρόπουλος, Ζαχαριάδης) πρότειναν να μετακινηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ από την ευρωομάδα της Αριστεράς στην ευρωομάδα των Σοσιαλιστών. Δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Το θέμα απασχολούσε τον ΣΥΡΙΖΑ και με την προηγούμενη ηγεσία του. Στο συνέδριο η απάντηση. Ο Διονύσης Τεμπονέρας ζητάει να αγωνιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ για να δημιουργηθεί ένα «Μέτωπο Δημοκρατίας». Με τα δικά του λόγια: «Μια νέα, μεγάλη, συμπεριληπτική Αριστερά προοδευτικού χώρου». Και νέα (δηλαδή με γενέθλια πράξη;) και μεγάλη (δηλαδή το σύνολο των κομμάτων;) και συμπεριληπτική (δηλαδή από το προοδευτικό Κέντρο μέχρι τη ριζοσπαστική Αριστερά;). Πολύ φιλόδοξο, πολύ ευρύχωρο, στα όρια του μαξιμαλισμού. «Συμπόρευση αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων» ήταν ο τίτλος της εκδήλωσης στην οποία μίλησαν ο υποψήφιος δήμαρχος της Αθήνας με την υποστήριξη του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Ζαχαριάδης και ο υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. Νίκος Κοτζιάς. Από τον τίτλο μπορεί κάποιος να υποθέσει βασίμως ποιο ήταν το περιεχόμενο των τοποθετήσεων.

Για το ΚΚΕ όλα αυτά είναι παραπλανητικά, έχουν στόχο να ξεγελάσουν τους εργαζόμενους, να τους παρασύρουν στη λογική του εξανθρωπισμού του καπιταλισμού, αφού και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ είναι κόμματα του συστήματος και το έχουν αποδείξει, κατά την κρίση της ηγεσίας του ΚΚΕ, την περίοδο που κυβέρνησαν τη χώρα. Οπότε καμία συζήτηση μαζί τους. Μόνοι μας εναντίον όλων. Το νέο σχήμα, η Νέα Αριστερά; Ρωτήθηκε ο επικεφαλής της Αλέξης Χαρίτσης από τον Δημήτρη Τερζή στη συνέντευξη που παραχώρησε στην «Εφημερίδα των Συντακτών» (20-21/1/2024): «Στην παρούσα φάση η απόσταση που μας χωρίζει από τους πολιτικούς φορείς που προαναφέρατε (σ.σ.: ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ) είναι πραγματικά μεγάλη… Παρ’ όλες τις αποστάσεις και τις δυσκολίες όμως η Νέα Αριστερά φιλοδοξεί να πρωταγωνιστήσει στις διεργασίες που αναπόφευκτα θα λάβουν χώρα». Ούτε κλείνει εντελώς την πόρτα ούτε όμως την ανοίγει διάπλατα. Κατά το κοινώς λεγόμενο, «βλέποντας και κάνοντας».

Η άλλη Αριστερά; Αυτή που βρίσκεται εκτός Βουλής; Ξεχωρίζοντας από την πολυκοσμία (ιδεολογική, πολιτική, οργανωτική) που επικρατεί σ’ αυτόν τον χώρο, δύο κόμματα, τα στελέχη των οποίων ήταν σε κυβερνητικές θέσεις στην πρώτη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή το ΜέΡΑ25 και η Λαϊκή Ενότητα, που συνεργάστηκαν στις εθνικές εκλογές και θα συνεργαστούν και στις ευρωεκλογές, πρέπει να πούμε ότι έχουν αποκλείσει τη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ του κ. Κασσελάκη, δεν θέλουν πολλά πολλά με το ΚΚΕ λόγω της εμμονής του στη μονοφωνία και κάποιων απόψεών του για τα δικαιωματικά ζητήματα (ούτε το ΚΚΕ θέλει φυσικά νταραβέρια μαζί τους), ενώ δεν έλεγαν όχι στον διάλογο με τη Νέα Αριστερά. Ωστόσο δυσκολεύονται να ξεπεράσουν ένα εμπόδιο. Για το ΜέΡΑ25 και τη Λαϊκή Ενότητα η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ήταν μια κακή (μοιραία) περίοδος για την Αριστερά, ενώ η Νέα Αριστερά την υπερασπίζεται (λογικά), αφού τα περισσότερα στελέχη της βρίσκονταν σε θέσεις ευθύνης. Οι διεργασίες θα συνεχιστούν, προτάσεις θα πέσουν, ανοίγματα θα γίνουν, καταγγελίες θα εκτοξευθούν, μικροαλαζονείες θα έχουμε, προαπαιτούμενα θα τεθούν, αλλά την πορεία που θα πάρουν τα πράγματα σ’ αυτή την περιοχή θα την καθορίσει σε μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμα της ευρωκάλπης.

Ανάγωγα

Πρώτη αντίδραση της κυβέρνησης των ατσίδων για την ακρίβεια: «Παροδικό φαινόμενο, μην ανησυχείτε». Δεύτερη αντίδραση: «Εισαγόμενη, δεν φταίμε εμείς». Τρίτη αντίδραση: «Πληθωρισμός της απληστίας, θα παταχθεί». Το αποτέλεσμα; Ρίξτε μια ματιά στις τιμές και θα καταλάβετε.

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ