Και εμείς αμετακίνητοι και…
…οι Τούρκοι. Αρα;
Του Τάσου Παππά.
Όσοι έχουν αυταπάτες ότι με άλλη ηγεσία στην Τουρκία η εξωτερική πολιτική της, ιδιαίτερα στο πεδίο των ελληνοτουρκικών σχέσεων, θα αλλάξει και η κατάσταση στο Αιγαίο και στην Αν. Μεσόγειο θα εξομαλυνθεί, οφείλουν να προσγειωθούν στην πραγματικότητα που είναι τελείως διαφορετική και περισσότερο δύστροπη απ’ ό,τι την φαντάζονται. Το έχουν επισημάνει διπλωμάτες και ειδικοί ότι ο Ερντογάν εφαρμόζει κατά γράμμα την πολιτική που είχαν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Εχει τους ίδιους στόχους, θέτει τα ίδια ζητήματα.
Επί της ουσίας. Οι διαφορές βρίσκονται στη ρητορική. Για παράδειγμα, η θεωρία της γαλάζιας πατρίδας, η αναθεωρητική στρατηγική, ο νεο-οθωμανισμός δεν είναι δημιούργημα του Ερντογάν. Πρώτος ο Οζάλ είχε βάλει αυτά τα θέματα στην ημερήσια διάταξη. Αλλά για να μην υπάρχουν αμφιβολίες για το τι θα συμβεί στην περίπτωση που φύγει από τη μέση ο Ερντογάν και κυρίως για να μην καλλιεργούνται προσδοκίες για γρήγορη επίλυση των προβλημάτων, ας δούμε τι υποστηρίζει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Οι κεμαλιστές κυβέρνησαν επί δεκαετίες και οι επικεφαλής των πραξικοπημάτων στον Κεμάλ αναφέρονταν. Ο Κ. Κιλιντσάρογλου στη συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα «Τα Νέα» (20-11-2021) είπε περίπου αυτά που λέει και ο Ερντογάν. Μίλησε για δυο κράτη στην Κύπρο: «Αναγνωρίζουμε πλήρως τη νομική ταυτότητα της ΤΔΒΚ. Βλέπουμε την ΤΔΒΚ ως ένα ανεξάρτητο κράτος που έχει αποδείξει τον εαυτό του. Ως εκ τούτου, υποστηρίζουμε ότι η νομική οντότητα της ΤΔΒΚ θα πρέπει να αναγνωριστεί σε όλα τα φόρουμ που ιδρύθηκαν ή που θα συσταθούν για την επίλυση του ζητήματος».
Υποστήριξε ότι οι διαφορές που υπάρχουν μεταξύ των δύο κρατών πρέπει να επιλυθούν με διμερείς επαφές, με διάλογο και στην περίπτωση που «δεν είναι δυνατή η επίλυση όλων των προβλημάτων μέσω διμερών διαπραγματεύσεων, τότε θα πρέπει να λάβουν κοινή απόφαση για να παραπέμψουν τα ανεπίλυτα ζητήματα στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης». Διάλογος λοιπόν μεταξύ των δύο κρατών. Ναι λέμε κι εμείς. Πολλές οι διαφορές, λέει η Τουρκία. Μία η διαφορά, λέμε εμείς. Χάγη προτείνουμε εμείς για τη μία διαφορά. Χάγη λέει και η Τουρκία, αλλά για όλες τις διαφορές.
Αρα, αδιέξοδο. Είναι πιθανόν να αλλάξει γραμμή η Τουρκία και να δεχτεί ότι η διαφορά είναι μία (υφαλοκρηπίδα); Απίθανο. Δεν το είχε δεχτεί χθες. Δεν το δέχεται σήμερα. Γιατί να το δεχτεί αύριο; Είναι πιθανόν να αλλάξουμε θέση εμείς και να πάμε στη Χάγη για όλα τα θέματα που βάζει η Τουρκία; Απίθανο. Ποια ελληνική κυβέρνηση θα δεχτεί να συζητήσει με την Τουρκία την αποστρατιωτικοποίηση ελληνικών νησιών; Ποια ελληνική κυβέρνηση θα δεχτεί να επανεξετάσει το καθεστώς που υπάρχει στο Αιγαίο (6 μίλια στη θάλασσα, 10 στον αέρα); Ποια ελληνική κυβέρνηση θα δεχτεί να παραιτηθεί από την άσκηση του δικαιώματος να επεκτείνει τα χωρικά ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια;
Δεν το κάνει βεβαίως, όχι μόνο γιατί υπάρχει η απειλή πολέμου από την Τουρκία, αλλά και γιατί μάλλον δεν το εγκρίνουν οι μεγάλες δυνάμεις (Ρωσία, ΗΠΑ) που έχουν συμφέροντα στην περιοχή. Εφόσον το πιθανότερο είναι ότι και οι δυο χώρες δεν θα μετακινηθούν από τις θέσεις τους –αν το κάνει τουρκική κυβέρνηση θα κατηγορηθεί για προδοσία, αν το κάνει ελληνική κυβέρνηση θα εισπράξει την ίδια κατηγορία–, τότε πρέπει να συμφιλιωθούμε με την ιδέα ότι δεν πρόκειται η κατάσταση να αλλάξει θεαματικά. Οποιο κόμμα κι αν βρίσκεται στα πράγματα στην Τουρκία. Οποιο κόμμα εξουσίας κι αν διαχειρίζεται τις τύχες της Ελλάδας. Το ενδεχόμενο να μεταβάλουν άποψη και οι δυο πλευρές προχωρώντας σε αμοιβαίες εκπτώσεις για να εκλογικευτεί η αντιπαράθεση έχει ελάχιστες πιθανότητες να γίνει πράξη.
Ανάγωγα
Με τον νέο υπουργό Οικονομικών της τρίχρωμης γερμανικής κυβέρνησης λέτε να νοσταλγήσουμε τον Σόιμπλε; Μπρρρ!
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
