Κάτι ξεκίνησε. Η συνέχεια…

…στην οθόνη.

Του Τάσου Παππά.

Θόρυβος μεγάλος πριν από την εκδήλωση-συζήτηση υπό την αιγίδα της «Εφημερίδας των Συντακτών» στο θέατρο «Αλφα» (Ληναίου-Φωτίου) την Τρίτη και 13. Μπόλικα ερωτήματα, αρκετή καχυποψία, δίκες προθέσεων, η απαραίτητη σ’ αυτές τις περιπτώσεις συνωμοσιολογία, φήμες, πολλές φήμες. Γιατί τώρα; Γιατί με αυτόν τον τίτλο;

Ποιον εξυπηρετεί μια τέτοια συζήτηση λίγο πριν από το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και μερικούς μήνες πριν από τις ευρωεκλογές; Ποιος είναι ο στόχος; Εχουν οι ομιλητές προσωπικές στρατηγικές (η αναφορά για τους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ Διονύση Τεμπονέρα και του ΠΑΣΟΚ Μανόλη Χριστοδουλάκη); Αμφισβητούν τους επικεφαλής των κομμάτων τους και περιμένουν (ενδεχομένως και να το επιθυμούν) ένα κακό αποτέλεσμα στις ευρωεκλογές για να θέσουν θέμα ηγεσίας; Αντικειμενικά δεν προκαλούν σύγχυση στα ακροατήρια των κομμάτων τους και δεν θέτουν εν αμφιβόλω τις επιδιώξεις και του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ;

Αν ξεκινήσει κύκλος εσωστρέφειας δεν θα ευνοηθεί ο αρχηγός της Δεξιάς, την ηγεμονία του οποίου πρέπει να αμφισβητήσουμε; Μήπως πρέπει να ανακληθούν στην τάξη; Μήπως πρέπει να τιμωρηθούν ακόμη και με την ποινή της διαγραφής αν δεν πειθαρχήσουν και κάνουν του κεφαλιού τους; Μήπως έχει παίξει κάποιο ρόλο ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος έχει υποστηρίξει ότι για να αντιμετωπιστεί η Δεξιά πρέπει οι προοδευτικές δυνάμεις να βρουν τρόπους συνεννόησης; Αυτή ήταν πάνω-κάτω η ατμόσφαιρα. Προσθέστε και τις πιέσεις που ασκήθηκαν δημοσίως και ιδιωτικώς στους Τεμπονέρα – Χριστοδουλάκη (η κ. Αχτσιόγλου δεν είχε τέτοιο πρόβλημα) και θα έχετε την πλήρη εικόνα.

Θόρυβος μεγάλος και μετά τη συζήτηση. Κόσμος πολύς πήγε, όλες οι ηλικίες εκπροσωπήθηκαν, στελέχη και των τριών κομμάτων ήταν εκεί, παράγοντες συλλογικοτήτων συμμετείχαν, είχαμε και την παρουσία-έκπληξη του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανου Κασσελάκη ο οποίος την προηγούμενη μέρα μιλούσε για ηχορύπανση, προτρέποντας έτσι εμμέσως πλην όμως σαφώς τους βουλευτές και τα στελέχη του κόμματός του να αδιαφορήσουν. Κάποιοι μάλιστα το μεσημέρι της ίδιας μέρας εξέφραζαν τη βεβαιότητα ότι ο κ. Τεμπονέρας θα υποστεί συνέπειες γι’ αυτήν την αποκοτιά του. Και ως διά μαγείας τα πράγματα άλλαξαν. Ο κ. Κασσελάκης εμφανίστηκε στην εκδήλωση και αντάλλαξε χειραψία με τους ομιλητές, ναι, και με τη βουλευτίνα της Νέας Αριστεράς Εφη Αχτσιόγλου, δηλαδή με αυτήν που ανήκει στο κόμμα των αποστατών (έτσι αποκαλούν στον ΣΥΡΙΖΑ τη Νέα Αριστερά).

Στελέχη του περιβάλλοντος του κ. Κασσελάκη (ναι, έχει περιβάλλον κι ας ισχυρίζεται το αντίθετο) έλεγαν τις προηγούμενες μέρες ότι δεν πρόκειται να πάνε στη συζήτηση, κατηγορούσαν τον κ. Τεμπονέρα για διασπαστική λογική, φώναζαν ότι δεν θέλουν πάρε-δώσε με τους κλέφτες των εδρών του ΣΥΡΙΖΑ και διέδιδαν ότι θα ληφθούν μέτρα. Ποιος εξετέθη είναι ηλίου φαεινότερο. Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ έκανε έναν επικοινωνιακό αντιπερισπασμό για να κερδίσει τη μερίδα του λέοντος από τη δημοσιότητα και άδειασε αυτούς που έγιναν βασιλικότεροι του βασιλέως. Εκείνοι νόμιζαν ότι μιλούσαν εξ ονόματός του κι αυτός τους προσγείωσε. Προς γνώση και συμμόρφωση.

Επί της ουσίας τώρα. Τι προέκυψε; Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Εγινε μια αρχή, έστω ανεπισήμως; Ηταν μια τρύπα στο νερό; Μία από τα ίδια; Οι τρεις ομιλητές συνέκλιναν σε αρκετά ζητήματα. Εχουν την ίδια ανάλυση για την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα. Ξέρουν ποιος είναι ο αντίπαλος. Συμφωνούν ότι δεν πρέπει να τρώνε τις σάρκες τους, αφήνοντας τη Δεξιά να λύνει και να δένει. Τόνισαν ότι επιβάλλεται να συζητούν και ότι δεν χωρίζουν τα κόμματά τους σινικά τείχη. Είπαν και οι τρεις ότι σε όποια πεδία υπάρχει κοινή λογική πρέπει να υπάρχει και κοινή στάση. Και οι τρεις έδωσαν τα παραδείγματα του Δήμου της Αθήνας και της Περιφέρειας της Θεσσαλίας. Ξεκαθάρισαν ότι δεν μιλάνε για συγκολλήσεις κομμάτων και συμφωνίες κορυφής, χωρίς πάντως να κάνουν σοφότερους τους παρευρισκόμενους και τους θεατές που παρακολουθούσαν την εκδήλωση από το διαδίκτυο, για το τι ακριβώς προτείνουν.

Οι γενικότητες του τύπου «διαδικασίες διαλόγου και συνεννόησης από τα κάτω» δεν είναι πειστικές γιατί οι από κάτω, αν δεν ενθαρρυνθούν από τους από πάνω, δεν πρόκειται να κινητοποιηθούν και να πάρουν πρωτοβουλίες. Κατανοητή η αμηχανία τους στο συγκεκριμένο θέμα. Αλλωστε δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις. Κατανοητές και οι δεσμεύσεις τους. Στελέχη κομμάτων είναι, και μάλιστα υψηλόβαθμα. Δεν θα μπορούσαν να εισηγηθούν κάτι διαφορετικό, κάτι χειροπιαστό με άμεση απόδοση γιατί δεν έχει γίνει ανάλογη συζήτηση στα κόμματά τους και αν επιχειρούσαν να το κάνουν θα έριχναν νερό στον μύλο όλων εκείνων που τους κατηγόρησαν για προσωπικές στρατηγικές και αρχηγικές βλέψεις. Η αρχή πάντως έγινε, αν θα υπάρξει συνέχεια και με ποιες προϋποθέσεις θα εξαρτηθεί από το αποτέλεσμα στις ευρωεκλογές. Εκεί θα μετρηθούν, εκεί θα ζυγιστούν στρατηγικές, τακτικές, ηγεσίες και των τριών κομμάτων. Αν βρεθούν λιποβαρείς, η συζήτηση θα γίνει σε άλλη βάση.

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ