Η τράπουλα ήταν σημαδεμένη

Του Τάσου Παππά.

Οσοι και όσες είχατε ελπίδες ότι η εξεταστική επιτροπή που διερευνά τα αίτια της τραγωδίας στα Τέμπη θα ρίξει φως και θα αναδείξει και τις ευθύνες προσώπων και την κατάσταση που επικρατεί στο σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας, πρέπει να προσγειωθήκατε ανώμαλα στην πραγματικότητα. Ηταν σχεδόν βέβαιο ότι θα καταλήξουμε σε αδιέξοδο, επειδή αυτός ήταν από την αρχή ο στόχος των μελών της επιτροπής που ανήκουν στη Νέα Δημοκρατία.

Είναι πλειοψηφία και κάνουν ό,τι γουστάρουν ή, για να ακριβολογώ, ό,τι τους υπαγορεύει το κομματικό συμφέρον τους. Ιδιοτελείς. Με τη συνείδησή τους αιχμάλωτη. Αυτοθέλητα. Ούτε αδέκαστοι ανακριτές είναι ούτε αμερόληπτοι εισαγγελείς. Δεν μπορούν να είναι, επειδή είναι μέλη του κόμματος που διαχειρίζεται τις τύχες της χώρας και αυτοί θέλουν να βοηθήσουν τον αρχηγό τους, να τον προστατεύσουν, να περιφρουρήσουν το κύρος του, να γίνουν η ασπίδα που θα αποκρούσει τις εναντίον του κατηγορίες, μπας και κάποια στιγμή αυτός τους προσέξει και τους καλέσει να αναλάβουν κυβερνητικά πόστα. Ετσι γίνεται με τις ομάδες εξουσίας. Ο αρχηγός στο απυρόβλητο, οι από κάτω φρουροί στα χαρακώματα.

Η αλήθεια μπορεί να περνάει από μπροστά τους γυμνή, αλλά το βλέμμα τους είναι εκπαιδευμένο να γλιστρήσει προς τη συγκάλυψη. Δεν θα βάλουν τα χεράκια τους να βγάλουν τα ματάκια τους. Δεν θα γίνουν στα καλά καθούμενα… ιδανικοί αυτόχειρες. Πάνω απ’ όλα η υποχρέωσή τους να καλύψουν τους δικούς τους ανθρώπους-πολιτικούς και διοικητικούς παράγοντες. Το καθήκον τους, το οποίο υπηρετούν με θρησκευτική ευλάβεια, είναι να μισούν τους εχθρούς τους. Κι αν αυτοί τους απειλούν, αν τολμήσουν να αμφισβητήσουν τα ιερά και τα όσια της παράταξης, δεν θα διστάσουν να μετέλθουν όλα τα μέσα για να τους εξουδετερώσουν. Με όλα τα μέσα. Με συκοφαντίες, με σκόπιμες παραλείψεις, με λαθροχειρίες. Τα περί δικαιοσύνης που διακινούσαν με στόμφο και πομπώδη ρητορική πριν από την έναρξη των εργασιών, ήταν λόγια του αέρα. Παχιά λόγια για να παραπλανήσουν. Τα έλεγαν από υποχρέωση. Για τα προσχήματα.

Εξεπλάγησαν δυσάρεστα τα κόμματα της αντιπολίτευσης και αποφάσισαν να αποχωρήσουν. Αναρωτιέμαι γιατί; Περίμεναν κάτι διαφορετικό οι βουλευτές τους-μέλη της επιτροπής; Αφελής σκέψη. Από την αρχή φαινόταν προς τα πού θα πάει το πράγμα. Εβλεπαν πώς συμπεριφέρονταν οι βουλευτές της πλειοψηφίας. Εκαναν ό,τι μπορούσαν για να μην αποκαλυφθούν στοιχεία και για να μην εκτεθούν πρόσωπα του ιδεολογικού και πολιτικού χώρου τους. Ούτε που άκουγαν τις εμπεριστατωμένες καταγγελίες βασικών μαρτύρων. Ούτε που πρόσεχαν τα στοιχεία που κατέθεταν οι εμπειρογνώμονες. Ούτε που ενοχλήθηκαν με τις πρησμένες ασυναρτησίες του πανικόβλητου πρώην υπουργού Μεταφορών που προσπάθησε να εμφανιστεί ως θύμα συνωμοσίας. Το πόρισμα που θα βγάλουν σε λίγες μέρες είναι έτοιμο από καιρό. Το έχουν γράψει παράγοντες της κυβέρνησης πριν ξεκινήσει η διαδικασία στη Βουλή. Μαγείρεψαν πριν πεινάσουν. Αλλωστε και να ήθελαν να δώσουν τροφή στο θυμωμένο ακροατήριο για να το ηρεμήσουν, θυσιάζοντας κάποιον δικό τους, η συγκυρία δεν το επιτρέπει.

Πολλά έχουν μαζευτεί τελευταία που θίγουν την κυβέρνηση και το σύστημα Μητσοτάκη. Το σαράντα και κάτι τοις εκατό δεν είναι τόσο συμπαγές. Κι ας το πετάνε στα μούτρα όσων ψελλίζουν κάποιες αντιρρήσεις για τα πεπραγμένα τους. Το δείχνουν και οι δημοσκοπήσεις. Η αποχή είναι δεύτερο κόμμα. Ετσι κι αλλιώς η ψήφος στη Νέα Δημοκρατία δεν ήταν ψήφος ενθουσιασμού. Διστακτική συγκατάθεση ήταν. Το μικρότερο κακό για πολλούς ψηφοφόρους. Η λαμπερή εικόνα της παντοδυναμίας έχει αρχίσει να θολώνει. Οχι εξαιτίας της δράσης της πολιτικής αντιπολίτευσης -αυτή ψάχνεται, τσακώνεται με τον εαυτό της, ερωτοτροπεί με την ελαφρότητα- αλλά εξαιτίας της κοινωνικής αντιπολίτευσης (αγρότες στα μπλόκα, φοιτητές στις καταλήψεις), των χοντράδων που διαπράττουν τα στελέχη της κυβέρνησης που είναι βουτηγμένα στην αλαζονεία (ο ένας υπουργός «αδειάζει» τον άλλο ατιμωρητί) και των γεγονότων που επιμένουν πεισματικά να φωνάζουν και δεν είναι εύκολο να ελεγχθούν (ακρίβεια, αισχροκέρδεια, διαφθορά, σκάνδαλο υποκλοπών, ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου).

Θα πείτε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που μια εξεταστική επιτροπή καταλήγει εκεί που όλοι περιμένουν, δηλαδή κάθε κόμμα και ξεχωριστό πρόγραμμα και το πόρισμα της πλειοψηφίας αθωωτικό για τους εγκαλούμενους που είναι στελέχη της κυβέρνησης. Σωστό. Γι’ αυτό και οι πολίτες έχουν πάψει από καιρό να εμπιστεύονται αυτού του τύπου τις διαδικασίες. Το θέμα είναι γιατί η πολιτική δεν το καταλαβαίνει. Γιατί δεν προβληματίζεται από το γεγονός (ορατό διά γυμνού οφθαλμού) ότι το έλλειμμα εμπιστοσύνης μεγαλώνει. Οι οικονομικές, οι πολιτικές και οι μιντιακές ελίτ δεν έχουν λόγο να ανησυχούν. Θα θορυβηθούν μόνο αν η δυσπιστία, η μελαγχολία και η παραίτηση δώσουν τη θέση τους στον θυμό. Τότε θα τρομάξουν.

Ανάγωγα

Πρώτο κόμμα η αποχή. Δεύτερο κόμμα η Νέα Δημοκρατία. Τρίτο κόμμα; Μάχη γιγάντων εκεί λίγο πάνω από το δέκα τοις εκατό.

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ