Εν τω μεταξύ, στις Βρυξέλλες…
…και το Λουξεμβούργο.
Του Στέλιου Κούλογλου.
Καθημερινά είναι τα γεγονότα που δείχνουν ότι η ευρωπαϊκή ηγεσία δεν έχει καμία πρόθεση να αλλάξει πολιτική, παρά τον σεισμό του Brexit. Ένα από τα τελευταία επεισόδια είχε αφορμή την TISA, την Διεθνή Συμφωνία Εμπορίου Υπηρεσιών: πρόκειται για τη δίδυμη αδελφή της διαβόητης TTIP για τις υπηρεσίες (η TTIP είναι για το εμπόριο και τις επενδύσεις), την οποία TISA η Ευρωπαϊκή Κομισιόν διαπραγματεύεται αυτό το καιρό με τις ΗΠΑ και άλλες χώρες.
Η νεοφιλελεύθερη εμμονή είναι, και εδώ, ότι όλα θα πρέπει να ιδιωτικοποιηθούν, από την εκπαίδευση μέχρι τα νοσοκομεία. Αλλά φέτος το Φεβρουάριο η Ευρωβουλή ψήφισε με σημαντική πλειοψηφία κάποιες κατευθύνσεις για τις συνεχιζόμενες διαπραγματεύσεις, τις οποίες η Κομισιόν θα έπρεπε θεωρητικά, να σεβαστεί. Δεν είναι άλλωστε το ευρωκοινοβούλιο το μόνο εκλεγμένο όργανο μιας ΕΕ, που πολλοί πολίτες, όχι μόνο Βρετανοί, θεωρούν ότι αποτελεί ένα γραφειοκρατικό τέρας που δεν σέβεται τη δημοκρατία;
Ανάμεσα στις θετικές αυτές κατευθύνσεις περιλαμβανόταν κάποιες ρήτρες που διασφαλίζουν ότι όσες υπηρεσίες είναι δημόσιες θα παραμείνουν ως έχουν, καθώς και η υποχρέωση όλων των μερών (λέγε με ΗΠΑ) που θα υπογράψουν τη τελική συμφωνία να συνυπογράψουν τις συμβάσεις του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας. Κατέφτασε λοιπόν ο εκπρόσωπος της Κομισιόν στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή για το διεθνές εμπόριο και είπε ότι αυτές οι κατευθύνσεις δεν μπορούν να ακολουθηθούν γιατί έτσι «θα καταρρεύσει η αρχιτεκτονική της συμφωνίας». Ένας τεχνοκράτης από το πουθενά έλεγε λοιπόν κατάμουτρα στο Ευρωκοινοβούλιο ότι δεν μπορεί να αποφασίζει για το αρχιτεκτονικό σχέδιο μιας συμφωνίας που απειλεί να καταστρέψει τη ζωή των Ευρωπαίων, αλλά μόνο για το χρώμα των παραθύρων!
Την ώρα που συνέβαιναν όλα αυτά, στο διπλανό Λουξεμβούργο διεξαγόταν η δίκη για στο σκάνδαλο Luxleaks. Αλλά στο εδώλιο δεν κάθονταν οι ηγέτες του Μεγάλου Δουκάτου που το έχουν μετατρέψει σε φορολογικό παράδεισο σε βάρος των άλλων Ευρωπαίων εταίρων, από τους οποίους η κυβέρνηση και του Λουξεμβούργου ζητάει να παίρνουν μέτρα λιτότητας ή να τηρούν τα συμφωνηθέντα: δικάζονταν οι whistle blowers, οι δύο δημόσιοι υπάλληλοι που είχαν αποκαλύψει τις παρανομίες καθώς και ο δημοσιογράφος που είχε δημοσιεύσει τις αποκαλύψεις τους!
Τελικώς ο δημοσιογράφος αθωώθηκε αλλά οι Antoine Deltour και Raphael Halet καταδικάστηκαν σε 12 και 9 μήνες φυλάκιση, ευτυχώς με αναστολή. Ποινή που σημαίνει ότι όχι μόνο οι ίδιοι, αλλά και κάθε μελλοντικός κάτοχος κρατικών μυστικών θα το σκεφτεί δυο και τρεις φορές, πριν καταστρέψει τη ζωή του για να υπερασπίσει το δημόσιο συμφέρον και να σώσει την Ενωμένη Ευρώπη. Η τελευταία δείχνει ότι δεν σώζεται με τίποτα και καλό είναι να προετοιμαζόμαστε για τον επόμενο μεγάλο σεισμό.
Άρθρο στο tvxs.gr
