Ανδριάντες στον Μπαρόζο!

Του Τάσου Παππά.

Νέο χτύπημα κι αυτό κατακούτελα δέχτηκε το διαβόητο Grexit. Τούτη τη φορά από τον Μπαρόζο. Είχε προηγηθεί ο Βαν Ρομπάι με το βιβλίο του που κυκλοφορεί και στην Ελλάδα. Τώρα, ο απερχόμενος πρόεδρος της Κομισιόν μάς λέει ό,τι υποψιαζόμασταν, αλλά οι ελληνικές κυβερνήσεις είχαν φροντίσει να το κρύψουν για να δικαιολογήσουν τις ολέθριες επιλογές τους. Με διαφορετικό ύφος από τον Ρομπάι, ο Μπαρόζο αυτοαποθεώνεται: «Πώς έπεισα τη Μέρκελ να μείνει η Ελλάδα στο ευρώ», «πώς γλίτωσα την Ιταλία από το ΔΝΤ». Βλέπω να γεμίζουν οι ιταλικές και οι ελληνικές πόλεις με ανδριάντες του!

Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο πρακτορείο Ρόιτερς, ο πρώην μαοϊκός, εδώ και χρόνια νεοφιλελεύθερος, αποτυχημένος πρωθυπουργός στη χώρα του και περιορισμένων δυνατοτήτων στέλεχος της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών, που έκανε τα στραβά μάτια μαζί με τον Αλμούνια (σοσιαλιστής αυτός) όταν η κυβέρνηση Καραμανλή φάσκιωνε τα ελλείμματα και αλλοίωνε τα στοιχεία, δηλώνει ότι «αν έβγαινε η Ελλάδα από το ευρώ, θα αντιμετώπιζαν άμεσα πίεση από τις αγορές, η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ιταλία και θα ετίθετο υπό αμφισβήτηση η επιβίωση του ευρώ».

Ήταν λοιπόν η Ελλάδα ο αδύναμος κρίκος της ευρωζώνης. Οι κυβερνήσεις μας όμως έμειναν στο «αδύναμος» και υποτίμησαν τη σημασία που έχει ένας «κρίκος» για τη συνοχή της αλυσίδας.

Δεν είχαμε την απαίτηση οι αξιωματούχοι της χώρας μας να γνώριζαν τη θεωρία της Λούξεμπουργκ και του Λένιν για τον ιμπεριαλισμό και τους αδύναμους κρίκους του, ούτε πολύ περισσότερο περιμέναμε να επιχειρήσουν μετωπική σύγκρουση. Ωστόσο, έπρεπε να είχαν συνειδητοποιήσει το αυτονόητο, ότι δηλαδή η αδυναμία της δεδομένης στιγμής θα μπορούσε να γίνει ισχυρό όπλο στα χέρια τους προκειμένου να διαπραγματευτούν και να πετύχουν λιγότερο επαχθείς όρους. Κάτι που δεν έπραξαν. Ούτε καν το διανοήθηκαν. Αντιθέτως, έσπευσαν έντρομοι και ελεεινολογώντας τη χώρα και τους πολίτες της, να υπογράψουν τα πάντα. Οι πιο θρασείς εξ αυτών επικαλέστηκαν μάλιστα και την ηθική, λέγοντας ότι στην ευρωπαϊκή οικογένεια δεν έχει θέση ο εκβιασμός. Με εταίρους είχαμε να κάνουμε όχι με αντιπάλους, μας έλεγαν.

Εκβιαζόμενοι; Ευχαρίστως. Εκβιαστές; Ανίερο. Και συνεχίζουν να πορεύονται στον ίδιο δρόμο σαν να μην έχει μεσολαβήσει τίποτε. Επανέρχεται έτσι το επίμαχο ερώτημα: Είναι απλώς ανίκανοι ή εκτελούν συμβόλαιο; Προτιμώ την πρώτη εκδοχή. Το αποτέλεσμα πάντως είναι το ίδιο.

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ