Οι πολεμικές αποζημιώσεις…

…των καναλιών.

Του Μάκη Μαλαφέκα.

Επειδή υποστήριξαν απροσχημάτιστα – από την προνομιούχο εποπτική θέση των «έγκυρων» δημοσιογραφικών οργανισμών – τον εγκλωβισμό της Ελλάδας στη μνημονιακή μέγκενη και την άνευ όρων παράδοση εκατομμυρίων αθώων ανθρώπων στην παγκόσμια αρένα των χρηματοπιστωτικών λεόντων,

Επειδή υπήρξαν βασικοί εμπνευστές και συνδιαμορφωτές του αυτοταπεινωτικού και αυτομαστιγωτικού B-movie Μαζί τα φάγαμε, με τον Πάγκαλο-Χαρκόνεν κάθε μέρα λάιβ σε πρωινές και βραδινές ζώνες επί δύο χρόνια,

Επειδή δημιούργησαν εκ του μη όντος το φαινόμενο Καρατζαφέρη προσφέροντάς του αβέρτα βήμα προτού αυτός γίνει καν κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, νομιμοποιώντας και επικυρώνοντας την ακροδεξιά ρητορική στα μάτια του εθνο-μαζοποιημένου «κοινού»,

Επειδή υπονόμευσαν με κάθε δυνατό μέσο όλες τις εκφράσεις δημοκρατικής αντίδρασης της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στα Μνημόνια, επειδή βάφτισαν «σταθεροποίηση» την εκτροπή Παπαδήμου, επειδή σκηνογράφησαν ένα ασύλληπτο κλίμα ψυχολογικής τρομοκρατίας στις εκλογές του 2012 όταν ακόμη η διαπραγμάτευση ήταν εφικτή με σοβαρούς όρους,

Επειδή έριξαν λάσπη μέχρι και στον τάφο του Χριστούλα πριν καν αυτός προλάβει να κηδευτεί λέγοντας ότι «κι αυτός βολεμένος ήταν»,

Επειδή, ενώ κλείνουν νοσοκομεία και κλινικές, κι ό,τι απομένει δεν τροφοδοτείται ούτε καν στα απολύτως βασικά είδη με την αιτιολόγηση ότι δεν είναι επικερδές, τα παρασιτικά ιδιωτικά κανάλια που παραμένουν ορθανοιχτά και διαρκώς τροφοδοτούμενα από τις τράπεζες, ευαγγελίζονται απροβλημάτιστα απολύσεις και ιδιωτικοποιήσεις χρωστώντας ταυτόχρονα εκατοντάδες εκατομμύρια,

Επειδή εξαχρείωσαν τον κόσμο και τον έκαναν να συνηθήσει στην άνιση τηλε-αντιπαράθεση του πέντε εναντίον ενός, επειδή χλέβασαν τους χιλιάδες συναδέλφους τους που βρέθηκαν στον δρόμο από τη μια μέρα στην άλλη τον Ιούνιο του 2013,

Για όλους αυτούς τους λόγους μα και για πολλούς άλλους ακόμη, που κάθε ακέραιος άνθρωπος αισθάνεται στο πετσί του κάθε βράδυ στις οκτώ – όχι μόνο στα τελευταία πέντε χρόνια μα στα τελευταία είκοσι πέντε,

Η οικονομική και πολιτική σύγκρουση με τα διαπλεκόμενα συμφέροντα – ή όπως αλλιώς τα ονομάσουμε – οφείλει να είναι όσο πιο μετωπική και σφοδρή γίνεται, διαρκής, συνεπής και αδιαπραγμάτευτη, ξεκινώντας από την ειδεχθή τους μιντιατική βιτρίνα.

Είναι το πρώτο και βασικότερο εσωτερικό μέτωπο που πρέπει επιτέλους να ανοίξει η ελληνική κοινωνία για την ουσιαστική της χειραφέτηση. Είναι, πρωτίστως, ζήτημα συλλογικής αξιοπρέπειας.

Άρθρο στο presspublica.gr