Κ. Κιλτίδης με θλίψη και θυμηδία!
“Η υπηρέτηση της ανθρώπινης ματαιότητας και η πολιτική υποκρισία έχουν όρια”, τονίζει ο Κώστας Κιλτίδης, απευθυνόμενος “με θλίψη και θυμηδία ταυτόχρονα” προς “όσους ασχολούνται με τα κοινά”.
Αναφερόμενος στα θέματα της Δομής στη Νέα Καβάλα και των παράπλευρων διοδίων του Πολυκάστρου, ο πρώην βουλευτής και υφυπουργός υπογραμμίζει ότι αυτά “συνθέτουν ένα κωμικοτραγικό φαινόμενο, που δεν τιμά την ιστορία του νομού μας και στραγγαλίζει το μέλλον του”.
Η δήλωση Κιλτίδη έχει ως εξής:
“Ζήσαμε την ντροπή της Ειδομένης, με όλα τα τραγικά γεγονότα εκείνης της περιόδου. Λεηλατήθηκε η ευρύτερη περιοχή και οι κάτοικοι υπέστησαν αναίτια δεινά πρωτοφανή. Αντί του μάνα, όμως χολή. Τίποτα το ανταποδοτικό άξιο λόγου.
Εδώ και χρόνια, 10 χιλιόμετρα από τα σύνορα παραμένει η δομή της Ν. Καβάλας και η σιωπή των αρμοδίων είναι εκκωφαντική. Αντί της διάλυσης της, εγκαταστάσεις μονίμου χαρακτήρα δημιουργούνται. Εδώ σταματάει η λογική και η συνείδηση τραυματισμένη παρακολουθεί το μαρτύριο του Πολυκάστρου και την αποδόμηση της Παιονίας.
Δεν εκστομίζω λόγια αρεστά, αλλά αναγκαία για όσους έχουν εθνική αυτογνωσία και την στοιχειώδη μέριμνα για την ευρύτερη περιοχή. Είναι εκφυλισμός και ξεπεσμός η αδράνεια των ιθυνόντων και των θεσμικών φορέων του Νομού μας. Κόμματα και τα πρόσωπά τους, θεσμοί και φορείς καλούνται να αντιδράσουν και να αναμετρηθούμε όλοι με τις ευθύνες μας.
Εδώ και καιρό δε, άρχισε ο τραγέλαφος με τα συμπληρωματικά διόδια. Παγκόσμια πρωτοτυπία, ανέκδοτο γραφικό που προκαλεί την νοημοσύνη μας. Στο συγκεκριμένο σημείο υπήρχε ο σκελετός των διοδίων επί δεκαετίες, γιατί από ντροπή δεν υλοποίησε κανένας την λειτουργία τους πριν την κατασκευή του δρόμου διπλής κατεύθυνσης. Η οποιαδήποτε επιχειρηματολογία περί παράπλευρων διοδίων, αναδεικνύει την απόλυτη ανεπάρκεια ελέγχου της κυκλοφορίας με απλές απαγορευτικές διαδικασίες στην κίνηση, ιδίως εντός του Πολυκάστρου.
Με θλίψη και θυμηδία ταυτόχρονα λέω προς όσους ασχολούνται με τα κοινά, ότι η υπηρέτηση της ανθρώπινης ματαιότητας και η πολιτική υποκρισία έχουν όρια. Φοβάμαι ότι έχουν ξεπερασθεί με τα δύο αυτά ζητήματα. Συνθέτουν ένα κωμικοτραγικό φαινόμενο, που δεν τιμά την ιστορία του Νομού μας και στραγγαλίζει το μέλλον του. Δυστυχώς για πολλοστή φορά τα αυτονόητα γίνονται ζητούμενα.”
