Για τον Τζίμη
Του Νίκου Μπογιόπουλου.
Οι εμμονές και οι εμπάθειες συνήθως ακυρώνουν ταλέντα. Kαι ισοπεδώνουν τα χαρίσματα.
Ο Τζίμης Πανούσης, όμως, υπήρξε τόσο χαρισματικός, τόσο ταλαντούχος, ώστε ακόμα κι όταν η ιδιαίτερη ευφυΐα του δεν κατάφερνε να καμουφλάρει τις εμπάθειές του, νικητής, τελικά, της αναμέτρησης, να είναι το ταλέντο και το χάρισμα.
Περισσότερο και από τους φίλους του, αυτό το ξέρουν όσοι λάτρευαν να τον «μισούν».
Το ξέρουμε κι όσοι, παρότι δοσμένες με μοναδικό χιούμορ, δεν χαριστήκαμε στις ενίοτε (χοντρο)μαλακίες του.
Τα χαρίσματα, το ταλέντο και η αλήθεια του Τζίμη δεν επέτρεψαν – ούτε τώρα μετά θάνατον – τα γλυκανάλατα στη σχέση του με τη γενιά μου.
Αυτές οι σπάνιες ιδιότητες έκαναν τον Πανούση ξεχωριστό.
Που ακόμα κι αν δεν είσαι φίλος των απόψεων του αρκεί απλά να είσαι τίμιος για να τις αναγνωρίσεις.
Και να λυπάσαι ειλικρινά για τον θάνατό του.
