Θύμα ο ελληνικός λαός,
…όχι θύτης. Του Όμηρου Ταχμαζίδη* Η πολιτική χειραφέτηση των Ισραηλιτών (Εβραίων, Ιουδαίων) έγινε με μεγάλη καθυστέρηση στα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη, ακόμη και στην πατρίδα του σύγχρονου κοινοβουλευτισμού, την Μεγάλη Βρετανία. Στο Βέλγιο το 1831, στην Ολλανδία το 1848, στην Δανία το 1849, στη Μεγάλη Βρετανία το 1858, στην Αυστρο-ουγγρική αυτοκρατορία το 1866, 1867, 1868, στην Ιταλία το 1870, στην Σουηδία το 1870, στην ενιαία Γερμανική Αυτοκρατορία το 1871 (παλαιότερα είχαν δοθεί σε κάποια μεμονωμένα γερμανικά κράτη ίσα πολιτικά δικαιώματα στους “Ιουδαίους-Juden”), στην Ελβετία το 1874, στην Νορβηγία το 1891, ενώ στην Πορτογαλία, μόλις, το 1910! Στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης…
Η «Άρια Φυλή» κι ο Γεωργιάδης
Του Δημήτρη Ψαρρά. Aπό το ένα ψέμα στο άλλο οδηγείται ο κ. Αδωνης Γεωργιάδης, προκειμένου να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Με νέα εκτενή ανάρτησή του στο facebook, επιχείρησε χθες να δώσει εξηγήσεις για ποιον λόγο δίδασκε στην «Ελληνική Αγωγή» η κυρία Βασιλεία Στεργιοπούλου, οπαδός της θεωρίας ότι «Αριος είναι ο Ελλην ο Λευκός», και ότι αυτός ο «Αριος» γεννήθηκε προ 13,5 εκατ. ετών στη χώρα μας. Σύμφωνα με τους χθεσινούς ισχυρισμούς του κ. Γεωργιάδη, αυτά αποτελούν «ανθρωπολογικές θεωρίες του Αρη Πουλιανού, Ανθρωπολόγου, Ιδρυτού της Ανθρωπολογικής Εταιρείας Ελλάδος για τις ανακαλύψεις του στην Τρίγλια της Χαλκιδικής», ενώ ο ίδιος δεν τα συμμερίζεται….
Κοροϊδία erga omnes
Του Τάσου Παππά. Η Ντόρα Μπακογιάννη στη συνέντευξή της στην «Εφ.Συν.» (6-10-2018) είπε επί λέξει για το Μακεδονικό: «Η εθνική γραμμή του 2008 δεν αμφισβητήθηκε από κανέναν το 2014». Τι έλεγε η εθνική γραμμή του 2008; Σύνθετη ονομασία (θα περιλαμβάνει τη λέξη Μακεδονία με κάποιον προσδιορισμό) erga omnes (για όλες τις χρήσεις). Ποιος ήταν πρωθυπουργός της Ελλάδας το 2014; Ο Αντώνης Σαμαράς. Την Κυριακή ο Αντ. Σαμαράς μιλώντας στην Καβάλα δήλωσε ότι «η Μακεδονία είναι μία και μόνη, η ελληνική Μακεδονία μας». Κάτι τρέχει εδώ. Κάποιος λέει ψέματα και μάλιστα χοντρά: ■ Ο Αντώνης Σαμαράς έχτισε την καριέρα του πάνω…
Γκρίζο φθινόπωρο στην Ευρώπη
Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου. Καθώς η Γερμανία γιόρταζε, την περασμένη Τετάρτη, την επέτειο της επανένωσης, τα σύννεφα του σκεπτικισμού έριχναν σκιές στη «δεύτερη ευκαιρία» που δόθηκε στο γερμανικό έθνος από την Ιστορία. Αρκετοί αναλυτές, όπως ο Μαρσέλ Φίρστεναου από την Deutsche Welle, εφιστούσαν την προσοχή στην ανισότιμη θέση του ανατολικού τμήματος της χώρας σε όλα τα επίπεδα – ανεργία, μισθοί, βιομηχανία, μερίδιο στις πολιτικές και δημοσιογραφικές ελίτ. Αυτή η εδραιωμένη ανισοτιμία είναι ένας από τους παράγοντες που εξηγούν την πολύ μεγαλύτερη επιρροή του ταχέως ανερχόμενου ακροδεξιού κόμματος AfD στις ανατολικές περιοχές. Την ίδια στιγμή, η χώρα που πρόβαλλε για δεκαετίες ως…
Πρωτεύουσα πόλη των…
…προσφύγων. Του Όμηρου Ταχμαζίδη* Η ανταλλαγή των πληθυσμών είναι ένα ζήτημα ταμπού για την ελληνική κοινωνία και την ελληνική επιστήμη. Αποτελεί και σήμερα ένα από τα πολλά desiderata όχι μόνο της ιστορικής επιστήμης, αλλά και των πολιτικών επιστημών, της κοινωνιολογίας, της εθνολογίας και, φυσικώς, της φιλοσοφίας. Η πρωτόγνωρη, όσο και απάνθρωπη σύλληψη, της μετατόπισης πληθυσμών παρά τη θέλησή τους, που προκάλεσε το διωγμό του ελληνικού πληθυσμού από περιοχές όπου η παρουσία του κατέβαινε τους αιώνες δεν έχει αποτελέσει σημείο αναφοράς για την σύγχρονη ελληνική επιστήμη. Οι λόγοι είναι πολλοί και δεν χρειάζεται να απαριθμηθούν εδώ. Ο κυριότερος είναι η επιστημονική…
Ένα σημαντικό συνέδριο
Του Δημήτρη Αγαθόπουλου* Είναι γνωστό ότι το διήμερο 13 και 14 Οκτώβρη πραγματοποιείται στο Κιλκίς ένα από τα συνέδρια της Ελληνικής Εταιρείας Εθνοφαρμακολογίας, σε συνεργασία με τον Βοτανικό Κήπο και τον Φαρμακευτικό Σύλλογο Κιλκίς. Η πρόταση είχε πέσει στο τραπέζι πριν από μερικά χρόνια από την τότε διοίκηση του Φαρμ. Συλ. Κιλκίς και με ιδιαίτερη ικανοποίηση υποδεχόμαστε την πραγματοποίηση αυτού του συνεδρίου στον τόπο μας. Καταρχήν να πούμε ότι η Ελληνική Εταιρεία Εθνοφαρμακολογίας, όπως αναφέρεται στο καταστατικό της, καταγράφει, μελετά, αναπτύσσει και διαδίδει τους παραδοσιακούς τρόπους χρήσης των φυτών. Η Εθνοφαρμακολογία είναι η επιστήμη που ασχολείται με την παρατήρηση, προσδιορισμό,…
Ο Αδων-άριος
Του Κώστα Βαξεβάνη. Είναι ο Άδωνης φασίστας; Το ερώτημα φυσικά δεν καλείται να το απαντήσει ο Αντιπρόεδρος του Κυριάκου Μητσοτάκη ο οποίος είναι έτοιμος να δηλώσει τόση πίστη στη Δημοκρατία όσο και σε μία κάμερα προκειμένου να αποδείξει το δημοκρατικό του φρόνημα. Να το θέσω κάπως διαφορετικά. Αν σε ένα μανάβικο βάλεις μια πινακίδα που γράφει «Κρεοπωλείο» δεν σημαίνει ότι αγοράζοντας ντομάτες έχεις αγοράσει φιλέτο. Σημασία δεν έχει τι δηλώνει ο Άδωνης αλλά με τι είναι γεμάτο το καφάσι του. Η ιδεολογική αποτίμηση του Αδώνηδος από την εποχή που φώναζε στα αμφιθέατρα τις απειλές του Γκέμπελς «θα ξαναγυρίσουμε και θα…
Δώσε θάρρος στον χωριάτη…
Του Τάσου Παππά. Φαίνεται πώς οι Γερμανοί βάζουν νερό στο κρασί τους και θα συμφωνήσουν να μη μειωθούν οι συντάξεις. Πώς εξηγείται η στροφή της γερμανικής κυβέρνησης; Μιας κυβέρνησης που έχει ταχθεί υπέρ της αυστηρής τήρησης των συμφωνηθέντων γιατί αυτό επιτάσσει η προτεσταντική ηθική. Υπάρχουν αρκετές θεωρίες -ήδη έχουν κατατεθεί- που προσπαθούν να ερμηνεύσουν τη στάση της. *Η Γερμανία θα συναινέσει στο αίτημα της ελληνικής κυβέρνησης για τις συντάξεις, επειδή ο Τσίπρας τής έδωσε ό,τι ζητούσε στο μεταναστευτικό και προσφυγικό ζήτημα. Το αν έχει προσφέρει κάτι ο Τσίπρας δεν προκύπτει ούτε από την εξέλιξη της υπόθεσης ούτε από τα συμφραζόμενα….
Κομματικά δάνεια
Του Παντελή Μπουκάλα. Τα κόμματα αλλάζουν. Τα κινεί το ένστικτο της επιβίωσης. Αλλάζουν αρχηγό, σύμβολο, όνομα, ύμνο, συνθήματα, χρώματα στο λάβαρό τους, ιδεολογία, ενίοτε και ΑΦΜ. Μεγαλώνουν, φθείρονται, γερνάνε. Ορισμένα δεν το αντιλαμβάνονται καν. Και όσα το διαισθάνονται, επιχειρούν ανανεώσεις αναπαλαιωτικού τύπου. Συνεχίζοντας να ομνύουν από συνήθεια στο ονοματεπώνυμο θρυλικών πατριαρχών, επενδύουν σε επιγόνους τους, σε κληρονόμους της επωνυμίας, το αξίζουν – δεν το αξίζουν, το αντέχουν – δεν το αντέχουν. Και κάνουν και αυτοκριτική βέβαια. Αδυσώπητη: «Εμείς δεν θα κρύψουμε ότι δεν τα κάναμε όλα τέλεια. Ανθρωποι είμαστε». Αλίμονο. Στα 44α γενέθλιά της, και ενόψει της εικαζόμενης επιστροφής της…
Πολιτική στην ομίχλη
Του Περικλή Κοροβέση. Κάθε εμπορικό προϊόν που έχει επιβληθεί στην αγορά έχει ένα όνομα, που το χρησιμοποιεί κατά αποκλειστικότητα. Παράγεις έναν αφρώδη οίνο; Δεν μπορείς να τον ονομάσεις σαμπάνια. Αυτή η ονομασία είναι κατοχυρωμένη από το όνομα του τόπου όπου παράγεται. Το ίδιο και για το κονιάκ. Ασχετα αν οι καταναλωτές χρησιμοποιούν τα ονόματα «σαμπάνια» ή «κονιάκ» για ομοειδή προϊόντα -που όχι σπάνια είναι καλύτερα από τα αυθεντικά-, το αρχικό προϊόν παραμένει αλώβητο. Ουαί κι αλίμονο σε όποιον τολμήσει να χρησιμοποιήσει εμπορικά το ίδιο όνομα. Θα το πληρώσει ακριβά. Και εδώ κυριολεκτούμε. Αποσαφηνισμένοι όροι υπάρχουν σε όλες τις επιστήμες με…
Διαφημιστικός σεξισμός
Του Παντελή Μπουκάλα. Το πρώτο μίνι κύμα διαφημίσεων με πρωταγωνιστή κάποιον γόη με ενδυματολογικό, τριχολογικό και λεξιλογικό στυλ άλλων δεκαετιών προπαγάνδιζε τις αρετές ενός πενταψήφιου αριθμού τηλεφωνικών πληροφοριών, ποντάροντας στο αρχαίο δόγμα «οι γυναίκες είναι όλες ίδιες, χαζές». Ε, αφού οι κακόμοιρες αδυνατούν να βάλουν τα λαμπιόνια στο χριστουγεννιάτικο δέντρο ή να κόψουν τη βασιλόπιτα και τηλεφωνούν στο 118.., αναζητώντας ειδικό, χαζές είναι. Χαζοβιόλες. Και τον χρειάζονται τον μάστορά τους. Γενικώς. Και καταφτάνει κάθε φορά ο μάστορας και, τυλιγμένος το γοητιλίκι του όπως ο Σούπερμαν την μπέρτα του, σώζει τα κουτορνίθια. Και το γένος των αρσενικών, που κοκορεύεται μαζί με…
Ο Γ. Μπουτάρης απέρχεται,
…τώρα προέχει η αναβάθμιση της Θεσσαλονίκης. Του Όμηρου Ταχμαζίδη* Κινδυνεύει η “Νέα Παραλία” της Θεσσαλονίκης; Ή καλύτερα κινδυνεύει η τωρινή μορφή της “Νέας παραλίας”; Ως “Νέα παραλία” ορίζουμε το παραλιακό μέτωπο από τον Λευκό Πύργο ως και το Μέγαρο Μουσικής. Το έργο πανηγυρίστηκε με ένα σωρό χαρακτηρισμούς και εξακολουθεί να βρίσκεται στο απυρόβλητο της δημόσιας κριτικής. Επειδή, ανήκω σε εκείνους τους απειροελάχιστους, ακόμη και στον περίγυρό μου, που θεωρώ όλη την ανάπλαση ακαλαίσθητο συμπίλημα δυσλειτουργικών ξεκομμένων μεταξύ τους ενοτήτων, χωρίς αρχή, μέση και τέλος, θα προσπαθήσω να είμαι συγκρατημένος απέναντι στη “λογική” διάφορων συζητήσεων, δημόσιων και “παρεΐστικων”. Συνοψίζω την δική…
Ανακούφιση…
Του Τάσου Παππά. Ένας εκκωφαντικός αναστεναγμός ανακούφισης βγήκε χθες από τα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας στην Πειραιώς, με το που μαθεύτηκε ότι ο Τσίπρας δεν παίρνει το Νόμπελ Ειρήνης. Αν συνέβαινε κι αυτό δεν θα το άντεχαν. Τι να έλεγαν; Ότι φταίει ο νόμος Παρασκευόπουλου; Ότι ο Τσίπρας εξαπάτησε τα μέλη της επιτροπής; Ότι το Νόμπελ είναι μαϊμού όπως η έξοδος από τα μνημόνια; Πώς να χαρακτηρίσεις μετά, ψεύτη, απατεώνα, σταλινικό, φίλο των τρομοκρατών, αρχισυμμορίτη, αρχηγό σπείρας, βρομερό σκευωρό, αδίστακτο συνωμότη, χυδαίο λαϊκιστή, προδότη, ό,τι πιο τοξικό έχει γεννήσει ο τόπος, έναν νομπελίστα; Θα σηκώνονταν και οι πέτρες. Τώρα όμως…
Η ημέρα των εκπαιδευτικών
Του Γιώργου Ξενέλη* Η Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών καθιερώθηκε το 1994 από την UNESCO για να μας υπενθυμίσει τον καθοριστικό ρόλο που παίζει ο δάσκαλος μέσα στην κοινωνία, είτε εργάζεται σε μία πλούσια πόλη της Δύσης, είτε σε μια αυτοσχέδια σχολική αίθουσα κάποιου στρατοπέδου προσφύγων. Ο εκπαιδευτικός δεν είναι ένας απλός διαμεσολαβητής της γνώσης. Είναι ο παιδαγωγός που οραματίζεται, εμπνέει, αγωνίζεται. Ο Νίκος Ν. Καζαντζάκης υποστήριζε ότι «ιδανικός δάσκαλος είναι εκείνος που γίνεται γέφυρα για να περάσει αντίπερα ο μαθητής του. Κι όταν πια του διευκολύνει το πέρασμα, αφήνεται χαρούμενα να γκρεμιστεί, ενθαρρύνοντας το μαθητή του να φτιάξει δικές του γέφυρες.»…
Πλουμπίδης κι αναθεωρητισμός
Του Βλάση Αγτζίδη (*) Φαίνεται ότι η αντικειμενική αποτίμηση της δεκαετίας του ’40 θα αργήσει πολύ. Κυρίως γιατί το εμφυλιοπολεμικό πνεύμα και η χρήση των εμφυλιοπολεμικών στερεοτύπων (ένθεν-κακείθεν) είναι μια προσοδοφόρα ενασχόληση…. Τελευταίο κρούσμα η αναφορά από τον Σάκη Μουμτζή–ενός σχολιαστή τουliberal.gr,που εσχάτως έχει βαλθεί να ζωντανεψει το κλίμα του Εμφυλίου από την πλευρά των τότε νικητών καλλιεργώντας ένα ψυχροπολεμικό κλίμα- ότι ο Ν. Πλουμπιδης “δεν ανήκει στο ελληνικό έθνος”. Αφορμή υπήρξε η εκδήλωση του Ιδρύματος της Βουλής για το τραγικό πρόσωπο του ΝίκουΠλουμπίδη και η έκθεση που διοργανώθηκε με τίτλο “Στενή κι αδιάβατος, τραχεία η οδός. Νίκος Πλουμπίδης 1902-1954»…
Στις πολυμήχανες πόλεις…
…δεν κάνου(ν)με μισές δουλειές… Του Όμηρου Ταχμαζίδη* Στην πρώτη δημόσια παρουσίαση, πριν ένα μήνα ακριβώς, μιας σειράς προτάσεων για την Θεσσαλονίκη της δημοτικής κίνησης “Υψίπολις” διαχωρίσαμε τις κατευθύνσεις του προγραμματικού πλαισίου σε τρεις κατηγορίες: τις άμεσες, τις μεσοπρόθεσμες και τις μακροπρόθεσμες παρεμβάσεις. Δεν θα αναλύσω το βασικό σκεπτικό αυτής της διάκρισης, αλλά θα ασχοληθώ με ένα “ασήμαντο” ζήτημα, το ποίο περιλάβαμε στο πλαίσιο των άμεσων παρεμβάσεων μιας δημοτικής αρχής σε μια “ευφυή πόλη”. Η δημοτική κίνηση “Υψίπολις” επιδιώκει μια “πολυμήχανη Θεσσαλονίκη” και “πολυμήχανες ελληνικές πόλεις”. Η κοινωνική ευφυΐα κρύβεται , πολλές φορές, στην αντιμετώπιση των μικρών και φαινομενικώς ασήμαντων προβλημάτων….
Τους κανόνες και τα μάτια σας!
Του Τάσου Παππά. «Οι κανόνες είναι ίδιοι για όλα τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης», δήλωσαν ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών Μπρουνό Λεμέρ, ο επίτροπος Πιερ Μοσκοβισί και ο αντιπρόεδρος της Ε.Ε. Βάλντις Ντομπρόβσκις με αφορμή την πρόθεση της ιταλικής κυβέρνησης να προωθήσει πολιτικές που θα αυξήσουν το έλλειμμα, όχι πάνω από το όριο που θέτει το Σύμφωνο Σταθερότητας, αλλά πάνω από το όριο που είχε συμφωνήσει η προηγούμενη κυβέρνηση της Ιταλίας με τους εταίρους. Η προηγούμενη κυβέρνηση όντως είχε συμφωνήσει χαμηλότερο έλλειμμα λόγω του υψηλού χρέους που έχει η χώρα, αλλά τα κόμματα που τη συγκροτούσαν ηττήθηκαν στις εκλογές και πήραν τη…
Άπαντες δικαιωμένοι
Του Παντελή Μπουκάλα. Επί βουλευτικών εκλογών είναι αναμενόμενο να δηλώνουν δικαιωμένοι όλοι οι σχηματισμοί που διεκδίκησαν τη λαϊκή ψήφο. Την παραδοξότητα αυτή την επιβάλλει ο κομματικός εγωισμός και την επιτρέπει η διαβάθμιση στους στόχους: άλλα κόμματα αγωνιούν για την εξουσία και άλλα για την επιβίωσή τους. Ακόμα και οι κατάφωρα ηττημένοι κάποιο άλλοθι επινοούν, λ.χ. «τις σφόδρα αντίξοες συνθήκες στις οποίες έδωσαν τη μάχη» κ.λπ. Επί δημοψηφισμάτων πάντως, οπότε τα μέτωπα είναι δύο και οι πιθανές απαντήσεις τρεις (ναι, όχι, αποφασισμένη αποχή), είθισται να είναι ένας ο νικητής. Το δημοψήφισμα στην ΠΓΔΜ ωστόσο χαροποίησε τους πάντες με το αποτέλεσμά του….
Συστημική και «αντισυστημική»…
…Ακροδεξιά. Του Κύρκου Δοξιάδη. Η απόπειρα του Κυριάκου Μητσοτάκη να ταυτίσει τον Αλέξη Τσίπρα με τον ακροδεξιό Ούγγρο ηγέτη Ορμπαν, παρ’ ότι απολύτως δικαιολογημένα εξόργισε την Αριστερά (τουλάχιστον την Αριστερά εκείνη που δεν έχει λόγους να μισεί τον ΣΥΡΙΖΑ), ήταν κάτι μάλλον αναμενόμενο. Οσο και αν ακούγεται παράδοξο, η εν λόγω επικοινωνιακή αποκοτιά του αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας υπακούει απλώς σε μια ιδεολογική στρατηγική την οποία το μεγάλο κόμμα της ελληνικής Δεξιάς ακολουθεί με αξιοθαύμαστη συνέπεια τουλάχιστον από το 2012. Πρόκειται βέβαια για την περίφημη «θεωρία των δύο άκρων», η οποία στη χώρα μας εμφανίστηκε κατά τα τελευταία χρόνια κυρίως…
Κερδίσαμε! Ποιοι;
Του Τάσου Παππά. Προσπαθώ να παρακολουθήσω αυτούς που δεν κρύβουν τον ενθουσιασμό τους για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στο σκέλος της συμμετοχής. Αναρωτιέμαι αν έχουν συνειδητοποιήσει τι ακριβώς συνέβη προχτές στην ΠΓΔΜ και πόσο βάναυσα ασελγούν πάνω στο σώμα της λογικής. Ο Π. Καμμένος δήλωσε ότι το δημοψήφισμα είναι άκυρο. Η διαχείριση του αποτελέσματος είναι υπόθεση του πολιτικού προσωπικού της ΠΓΔΜ, δεν τον αφορά. Δεν μπορεί να επικαλεστεί θέμα εγκυρότητας για μια διαδικασία που εξελίσσεται στη γειτονική χώρα. Ο Ελληνας πρωθυπουργός δεν είπε κάτι ανάλογο, ο εκπρόσωπος του ΝΑΤΟ και ο εκπρόσωπος της Ε.Ε. δεν έθεσαν ζήτημα ακυρότητας του δημοψηφίσματος,…
