Η ημέρα των εκπαιδευτικών
Του Γιώργου Ξενέλη*
Η Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών καθιερώθηκε το 1994 από την UNESCO για να μας υπενθυμίσει τον καθοριστικό ρόλο που παίζει ο δάσκαλος μέσα στην κοινωνία, είτε εργάζεται σε μία πλούσια πόλη της Δύσης, είτε σε μια αυτοσχέδια σχολική αίθουσα κάποιου στρατοπέδου προσφύγων.
Ο εκπαιδευτικός δεν είναι ένας απλός διαμεσολαβητής της γνώσης. Είναι ο παιδαγωγός που οραματίζεται, εμπνέει, αγωνίζεται. Ο Νίκος Ν. Καζαντζάκης υποστήριζε ότι «ιδανικός δάσκαλος είναι εκείνος που γίνεται γέφυρα για να περάσει αντίπερα ο μαθητής του. Κι όταν πια του διευκολύνει το πέρασμα, αφήνεται χαρούμενα να γκρεμιστεί, ενθαρρύνοντας το μαθητή του να φτιάξει δικές του γέφυρες.»
Οι εκπαιδευτικοί, μαζί με όλους τους εργαζομένους, υποχρεώνονται να υποστούν κατ’ εξακολούθηση τις δραματικές συνέπειες της κρίσης που άλλοι δημιούργησαν. Η οικονομική κρίση δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αποτελεί την αιτία ή τη δικαιολογία για την υποβάθμιση της παρεχόμενης εκπαίδευσης και την ενίσχυση των μορφωτικών ανισοτήτων σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης .
Για άλλη μία χρονιά η επέτειος της 5ης Οκτωβρίου, βρίσκει τους εκπαιδευτικούς και την εκπαίδευση στη χώρα μας, να αγωνίζονται για άμεση πραγματοποίηση μαζικών διορισμών μόνιμων εκπαιδευτικών για την κάλυψη όλων των αναγκών της δημόσιας εκπαίδευσης, την αναβάθμιση της παρεχομένης γνώσης και την αύξηση των δαπανών για την παιδεία.
Ως εκπαιδευτικό κίνημα αγωνιζόμαστε για ένα σχολείο δημόσιο και δωρεάν, που θα αγκαλιάζει όλα τα παιδιά και θα εξασφαλίζει σε αυτά την αναγκαία μορφωτική υποδομή χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς. Να προασπίσουμε τον δημόσιο – κοινωνικό χαρακτήρα της Παιδείας, ανατρέποντας μνημονιακές πολιτικές και νεοφιλελεύθερα σχέδια, για να δώσουμε στα παιδιά μας, σε όλα ανεξαιρέτως τα παιδιά, την εκπαίδευση που έχουν ανάγκη και τους αξίζει.
*Πρόεδρος ΕΛΜΕ Ν. Κιλκίς.
