Το παραμύθι και ο δράκος…
Της Κατερίνας Ακριβοπούλου.
Στοιχειωμένοι από τις μεγάλες ανατροπές που προκάλεσε σ’ αυτή τη χώρα ο λαϊκός παράγοντας, βυσσοδομούν με όρους πρωινάδικου και κουτοπόνηρα κλισέ δανεισμένα από το καλάθι της φτήνιας.
Η φασιστική βία, λένε, γεννήθηκε στους Αγανακτισμένους. Δεν λένε όμως ότι το μεγαλειώδες και για πρώτη φορά αδιαμεσολάβητο κίνημα, που ξεπέρασε ακόμη και την επίσημη Αριστερά την άνοιξη του 2011, απομόνωσε από την πρώτη στιγμή κάθε οργανωμένη απόπειρα εντεταλμένων να υποδυθούν τον ρόλο τους.
Οταν οι μεταμφιεσμένοι σε Αγανακτισμένους χρυσαυγίτες πρόβαραν τις δυνάμεις τους, φωνάζοντας το διαβόητο «να καεί, να καεί το μπ… η Βουλή», σ’ ένα σόου ειδικά στημένο για τις προπαγανδιστικές ανάγκες των έντρομων καναλιών, ο κόσμος τούς πέταγε σηκωτούς έξω από την πλατεία. Η μονταζιέρα φρόντισε, βέβαια, να περάσει κατά πώς βόλευε η εικόνα που περιφέρεται ακόμη και τώρα σαν ανίερο λείψανο, που προσκυνούν οι ποικιλώνυμοι πιστοί του δόγματος «ησυχία, τάξη και ασφάλεια».
Και δεν είναι μόνο οι «σεσημασμένοι δεξιοί» που αναμασούν το ίδιο παραμύθι. Με το γνωστό, νερόβραστο ύφος τής τάχα μου κριτικής σκέψης σχολικού επιπέδου είναι και πολλοί εκσυγχρονιστάκηδες, που εξισώνουν την οργανωμένη έξαρση των φασιστικών φαινομένων με το κίνημα των Αγανακτισμένων. Λογικό από την πλευρά τους, κυβερνούσε ο ΓΑΠ τότε…
Ναι, η Χρυσή Αυγή ήταν στο Σύνταγμα το 2011. Ηταν εκεί ως εκτελεστικός βραχίονας που με τις γνωστές προβοκάτσιες ανέλαβε να «καθαρίσει» την πλατεία, όταν η δυναμική του κινήματος άρχισε να γίνεται πολύ επικίνδυνη πλέον για το μνημονιακό καθεστώς… Τα πλάνα με τους ΜΑΤατζήδες που δρουν από κοινού με τους χρυσαυγίτες είναι διαθέσιμα στο διαδίκτυο.
Και τι ειρωνεία της Ιστορίας, ε; Η πλατεία, που ήταν γεμάτη για τρεις μήνες με το νόημα που είχε κάτι απ’ τις φωτιές της συνείδησης, άδειασε βιαίως από τα ΜΑΤ και την κουκούλα με υπουργό Δημόσιας Τάξης τότε έναν πρώην πρόεδρο της κάποτε εμβληματικής ΕΦΕΕ…
Οι ίδιοι παραμυθάδες έβγαλαν προχθές στη γύρα και το παραμύθι για την «επικίνδυνη ανοησία» του δημοψηφίσματος το 2015. Δεν θα ξεπεράσουν ποτέ το μεγαλειώδες 62% του «Οχι» -βγαλμένο από τα σπλάχνα ενός ολόκληρου λαού- απέναντι στο σύστημά τους. Πουλάνε το παραμύθι τους για να ξορκίσουν τον δράκο που κατάπιε στις 5 Ιουλίου του 2015 την ύπαρξή τους…
Κι όσο μιλούν για «μεγάλη ματαίωση» με το «Οχι που έγινε Ναι» και αναπαράγουν κι άλλους, ανάλογους βολικούς μύθους τόσο ξεβράζουν τον φόβο τους. Η αποτίμηση ανήκει μόνο στον λαό του «Οχι».
Οι άλλοι ας αναμετρηθούν με το πείραμα Φράνκενσταϊν που δοκιμάζει τερατογενέσεις και πραγματικούς δράκους…
Άρθρο στη Νέα Σελίδα
