Μην πυροβολείτε τους γέρους

Του Θανάση Καρτερού.

Άλλοι θέλουν να τους αφαιρέσουν την ψήφο, άλλοι να τους κλείσουν στα ΚΑΠΗ κι άλλοι, πιο δραστικοί αυτοί, αναζητούν ένα σύστημα Καιάδα για τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας. Διότι και στην τελευταία δημοσκόπηση, όπως και σε όλες τις προηγούμενες, και στις εκλογές επίσης, οι άνθρωποι της ηλικίας 65+ εμφανίζονται να ψηφίζουν σε πολύ μεγαλύτερα ποσοστά τη ΝΔ, αλλά και το ΠΑΣΟΚ, απ’ ότι στις νεότερες ηλικίες. Και να δίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ πολύ μικρότερα ποσοστά.

Εντάξει, χιούμορ κάνουν όσοι ζητούν την κεφαλή των ηλικιωμένων επί πίνακι, αν και μερικές φορές αυτό το χιούμορ έχει κάποια στοιχεία ρατσισμού. Κανείς πάντως δεν θα πετάξει τη γιαγιά από το τρένο. Τι διάολο όμως έπιασε τους πατεράδες και τους παππούδες να ψηφίζουν διαφορετικά από τα παιδιά και τα εγγόνια τους; Όταν μάλιστα και οι ίδιοι έχουν δει τις συντάξεις τους να κόβονται έως εξαφάνισης, την περίθαλψή τους να γίνεται δέκα φορές πιο προβληματική, τα φάρμακα τους να τα διαχειρίζεται ο Άδωνις και τη θέρμανσή τους ο Στουρνάρας;

Να θυμίσω πρώτα-πρώτα ότι οι πρεσβύτεροι, οι γέροντες, πάντα ήταν πιο συντηρητικοί από τους νέους. Επειδή οι αρχαίοι ήταν σοφοί όμως, προσπαθούσαν αυτό το συντηρητισμό, στον οποίο έβλεπαν στοιχεία πείρας και σωφροσύνης, να τον αξιοποιούν οργανωμένα και θεσμικά. Εξ ου και ο θεσμός της γερουσίας, που ο ρόλος της ήταν να εξισορροπεί με το συντηρητισμό της τη δημοκρατική εξουσία των νεότερων -των πολλών. Εξ ου επίσης και ο σεβασμός στους γονείς και στους γονείς των γονιών, που αναδείχτηκε σε συστατικό στοιχείο του πολιτισμού των αρχαίων.

Τι ακριβώς όμως είναι η πείρα του γεροντότερου; Αν το καλοσκεφτούμε δεν είναι παρά ένα σύνολο από φόβους. Ο άνθρωπος που έχει δει πολλά έχει μάθει να φοβάται πολλά. Διστάζει, είναι αντίθετος στη νεανική αποκοτιά, βλέπει πίσω από κάθε τολμηρό βήμα τους κινδύνους που ελλοχεύουν και πίσω από κάθε αλλαγή τις πιθανές άσχημες συνέπειες. Φοβάται μάλιστα όχι μόνο για τον εαυτό του, αλλά και για τα παιδιά, και για τα εγγόνια του, στα οποία συχνά βλέπει μια αμέριμνη γενναιότητα που τον τρομάζει. Θα φας το κεφάλι σου -πόσες φορές το ακούσατε αυτό στην πορεία του χρόνου από τους γεροντότερους; Βασίλη κάτσε φρόνιμα να γίνεις νοικοκύρης, είναι η συμβουλή που έγινε δημοτικό τραγούδι.

Κι εδώ που τα λέμε στη συγκεκριμένη Ελλάδα γιατί να μη φοβάται; Μεγάλωσε μέσα στο κλίμα του εμφύλιου, είδε όλες τις αγριότητες, το κυνηγητό των αριστερών, τα χάλια της ελληνικής δημοκρατίας, τα φονικά, τις χούντες, τα βασανιστήρια, τις εξορίες. Ο παλιός δεξιός φοβάται ακόμα -παίζει και η ξέφρενη προπαγάνδα το ρόλο της- ότι αν σηκώσει κεφάλι η αριστερά θα διαλύσει όλα τα πάτρια και τα σίγουρα. Αλλά και ο παλιός προοδευτικός, ό,τι κι αν σημαίνει η λέξη, φοβάται ότι αν σηκώσει κεφάλι η αριστερά, θα τα διαλύσει όλα η δεξιά. Σε κάθε περίπτωση, όπως και να το δεις, πολλοί ηλικιωμένοι φοβούνται ότι αν η αριστερά βρεθεί σε θέση πλειοψηφίας και κυβέρνησης, θα γίνει της κακομοίρας. Οπότε, σου λέει, καλύτερα με τους προβλέψιμους που κυβερνούν σήμερα, έστω κι αν μας τσακίζουν, παρά με τους απρόβλεπτους που θέλουν να κυβερνήσουν αύριο, έστω κι αν υπόσχονται ότι θα βάλουν τέρμα στο τσάκισμά μας.

Συνεπώς; Συνεπώς έτσι κι αλλιώς οι νεότεροι πρέπει να τους αφήσουν και θα τους αφήσουν πίσω. Μια χώρα στην οποία το αύριο καθορίζεται από το χτες είναι μια άρρωστη χώρα. Αλλά αν δει κανείς τα πράγματα στην κίνησή τους, μπορεί να μην είναι και τόσο μαύρα για τα άσπρα μαλλιά. Γιατί και η αριστερά για πρώτη φορά από τη μεταπολίτευση έχει δημιουργήσει ένα καλό προγεφύρωμα στην τρίτη ηλικία. Και η Χρυσή Αυγή τρώει πολύ άσχημα τα μούτρα της εκεί -αυτούς τους έχει δει στις δόξες τους και τους φοβάται πιο πολύ απ’ όλους η γιαγιά. Και πάντα υπάρχουν μεγάλα περιθώρια -κι αυτό έχει αποδειχτεί διαχρονικά- το δρόμο που θα ανοίξουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους να τον πάρουν τελικά και οι μεγαλύτεροι.

Και να αντισταθμίσει η στάση και η άποψη των νεότερων την προπαγάνδα του φόβου.

Εντολή πρώτη όμως: Μην πυροβολείτε τους γέρους!

Άρθρο στο koutipandoras.gr