Ιδρύουν Μουσική Βιβλιοθήκη στο Κιλκίς

Την πρώτη μουσική βιβλιοθήκη προτίθενται να κάνουν στο Κιλκίς, η διακεκριμένη διεθνώς Ελληνίδα σοπράνο Σόνια Θεοδωρίδου κι ο σύζηγός της, διεθνούς επίσης φήμης μαέστρος, που κατάγεται απ` το Κιλκίς, Θεόδωρος Ορφανίδης.

Όπως τονίζει η κ. Θεοδωρίδου σε συνέντευξή της στην εφημερίδα ΕΠΟΧΗ, ό­σοι έ­χουν βι­βλία μου­σι­κής που δεν χρειά­ζο­νται, παρ­τι­τού­ρες, cd, κα­λού­νται να τα προσφέρουν ώ­στε να γί­νει η μου­σι­κή βι­βλιο­θή­κη, για την οποία επισκεύθηκε πρόσφατα το Κιλκίς μαζί με τον σύζυγο της. Παρόμοιες βιβλιοθήκες προτίθενται να ιδρύσουν και σε άλλες πόλεις της χώρας.

Διαβάστε τη συνέντευξη, που δόθηκε με την ευκαιρία συναυλίας στο πολυχώρο “Ανοιχτή Πόλη” της Αθήνας, στην οποία θα αποδώσει τραγούδια από ένα ευρύ ρεπερτόριο Ελλήνων και ξένων συνθετών. Θα ακολουθήσει συζήτηση με θέμα τη δημιουργία μουσικών βιβλιοθηκών σε όλη την Ελλάδα:

Ποια ή­ταν η σπί­θα που ά­να­ψε μέ­σα σας τέ­τοια φλό­γα για μια προ­σπά­θεια πα­νελ­λή­νιας εμ­βέ­λειας.
Όπως πολ­λά ση­μα­ντι­κά πράγ­μα­τα και αυ­τό ξε­κί­νη­σε α­πό έ­να α­πλό γε­γο­νός: πριν λί­γα χρό­νια στα Γιάν­νε­να, ό­ταν με­τά α­πό έ­να ρε­σι­τάλ μια ο­μά­δα παι­διών με πλη­σία­σαν και με ρώ­τη­σαν αν χρειά­ζο­μαι τις παρ­τι­τού­ρες μου κα­θώς τα ί­δια δεν εί­χαν στη διά­θε­ση τους για να με­λε­τή­σουν. Αυ­τό ή­ταν. Από ε­κεί­νη τη στιγ­μή μπή­καν τα θε­μέ­λια της πρώ­της μου­σι­κής βι­βλιο­θή­κης.

Τι α­κρι­βώς πε­ριέ­χει μία μου­σι­κή βι­βλιο­θή­κη;
Το σχέ­διο εί­ναι α­πλό: ό­σοι έ­χουν βι­βλία μου­σι­κής που δεν χρειά­ζο­νται ή που τα έ­χουν δι­πλά ή τρι­πλά, παρ­τι­τού­ρες, cd, κα­λού­νται να τα δώ­σουν ώ­στε να γί­νει μία μου­σι­κή βι­βλιο­θή­κη σε κά­θε πό­λη. Επί­σης, α­να­ζη­τού­νται και μου­σι­κά όρ­γα­να.

Έχε­τε κά­ποιο συ­γκε­κρι­μέ­νο πλά­νο;
Πρό­σφα­τα ή­μα­σταν στο Κιλ­κίς, α­πό ε­κεί κα­τά­γε­ται ο ά­ντρας μου. Κά­να­με δω­ρεά για τη δη­μιουρ­γία της μου­σι­κής βι­βλιο­θή­κης και α­να­ζη­τού­με τη συ­νει­σφο­ρά ό­ποιου μπο­ρεί να βο­η­θή­σει. Ήδη, ε­κτός α­πό το Κιλ­κίς, ερ­γα­ζό­μα­στε ώ­στε να δη­μιουρ­γη­θούν μου­σι­κές βι­βλιο­θή­κες σε Δι­δυ­μό­τει­χο, Αλε­ξαν­δρού­πο­λη, Κο­μο­τη­νή, Ξάν­θη στο σπί­τι του Χατ­ζι­δά­κι, Βό­λο, Λευ­κά­δα, Ρέ­θυ­μνο. Ήδη λει­τουρ­γούν σε Βέ­ροια και Γιάν­νε­να. Σε κά­θε πό­λη υ­πάρ­χουν δια­φο­ρε­τι­κές α­νά­γκες. Για πα­ρά­δειγ­μα, στο Δι­δυ­μό­τει­χο φτιά­χνουν Φι­λαρ­μο­νι­κή Ορχή­στρα και χρεια­ζό­μα­στε πνευ­στά και κρου­στά. Εί­μα­στε πο­λύ χα­ρού­με­νοι και ι­κα­νο­ποιη­μέ­νοι και ε­γώ και ο σύ­ζυ­γός μου, ο μαέ­στρος Θεό­δω­ρος Ορφα­νί­δης, για­τί, ό­πως βλέ­πε­τε, ή­δη τα πρώ­τα α­πο­τε­λέ­σμα­τα της εκ­στρα­τείας έ­χουν αρ­χί­σει να α­πο­δί­δουν καρ­πούς κα­θώς σε κά­ποιες πό­λεις της πε­ρι­φέ­ρειας έ­χει μα­ζευ­τεί υ­λι­κό και στή­νο­νται οι πρώ­τες βι­βλιο­θή­κες με τη συ­νερ­γα­σία το­πι­κών φο­ρέων.

Δεί­χνε­ται ι­διαί­τε­ρη ευαι­σθη­σία για την ε­παρ­χία.
Ίσως για­τί και ε­γώ α­πό ε­παρ­χία εί­μαι, αλ­λά εί­χα μια μά­να που ή­θε­λε να μας σπου­δά­σει ώ­στε να γί­νου­με κά­τι στη ζωή μας.

Η κρί­ση ε­πη­ρεά­ζει;
Η κρί­ση, για μέ­να, εί­ναι βα­θιά πο­λι­τι­στι­κή. Οι για­γιά­δες και οι παπ­πού­δες μου ή­ταν πρό­σφυ­γες, αλ­λά ε­πέ­με­ναν να μορ­φω­θού­με. Μπο­ρείς και με τα λί­γα να πε­ρά­σεις, και με τα λί­γα να δη­μιουρ­γή­σεις.

Υπάρ­χει α­ντα­πό­κρι­ση α­πό τον κό­σμο;
Θα α­να­φέ­ρω και σε ε­σάς τα πε­ρι­στα­τι­κά που μου έ­κα­ναν με­γά­λη ε­ντύ­πω­ση.Ένας τα­ξιτ­ζής α­πό την Αλε­ξαν­δρού­πο­λη μας δώ­ρι­σε έ­να πιά­νο! Ένας πι­τσα­δό­ρος ο­μο­γε­νής α­πό τη Βο­στώ­νη ή­θε­λε να δώ­σει χρή­μα­τα. Επει­δή, ό­μως, δεν δε­χό­μα­στε χρή­μα­τα, έ­στει­λε την α­δερ­φή του στη Θεσ­σα­λο­νί­κη να ψω­νί­σει υ­λι­κά. Μου­σι­κοί α­πό το Βε­ρο­λί­νο δώ­ρι­σαν 250 παρ­τι­τού­ρες. Ξέ­ρε­τε, δια­πι­στώ­νου­με ό­τι υ­πάρ­χει στρο­φή του κό­σμου στην προ­σφο­ρά. Αυ­τό εί­ναι το θε­τι­κό της κρί­σης, η α­πελ­πι­σία μάς ο­δη­γεί να α­νοι­γό­μα­στε, να γι­νό­μα­στε πιο αλ­λη­λέγ­γυοι, να εί­μα­στε ό­χι πια του «έ­χειν» αλ­λά του «εί­ναι».

Πα­ρό­λα αυ­τά ε­πι­λέ­ξα­τε το Βε­ρο­λί­νο για να ζή­σε­τε.
Αν η χώ­ρα μας εί­χε χώ­ρο για μας, θα ζού­σα­με ε­δώ. Η Μον­σε­ρά Κα­μπα­γιέ, για πα­ρά­δειγ­μα, ζει στην πα­τρί­δα της. Αν έ­με­να στην Ελλά­δα, το πο­λύ να ή­μουν κα­θη­γή­τρια σε ω­δείο. Δεν το υ­πο­τι­μώ, αλ­λά δεν θα ή­θε­λα να εί­μαι. Το ε­ξω­τε­ρι­κό εί­ναι μο­νό­δρο­μος για ό­λους τους λυ­ρι­κούς που θέ­λουν να κά­νουν κα­ριέ­ρα, για ό­λους τους μου­σι­κούς, γε­νι­κά. Εί­χα να τρα­γου­δή­σω 10 χρό­νια στο Μέ­γα­ρο της Θεσ­σα­λο­νί­κης. Δεν με κά­λε­σε κα­νείς και προέ­κυ­ψε μια α­κύ­ρω­ση πρό­σφα­τα και κά­ποιος σκέ­φτη­κε ε­μέ­να και με κά­λε­σαν. Έστελ­να προ­τά­σεις για χρό­νια και δεν μου α­πα­ντού­σε κα­νείς! Ού­τε καν αρ­νη­τι­κά. Πο­τέ δεν α­πα­ντού­σαν!

Ως Ελλη­νί­δα αι­σθαν­θή­κα­τε το αρ­νη­τι­κό κλί­μα;
Έχω ζή­σει πρό­σφα­τα έ­ντο­να ρα­τσι­στι­κές εκ­δη­λώ­σεις ε­να­ντίον της Ελλά­δας. Και μά­λι­στα στο α­ε­ρο­δρό­μιο των Αθη­νών, πε­ρι­μέ­νο­ντας το α­ε­ρο­πλά­νο για Κο­λω­νία ά­κου­σα μια πα­ρέα Γερ­μα­νών να βρί­ζει τους Έλλη­νες. Αντέ­δρα­σα και με εί­παν σκα­το­ελ­λη­νί­δα. Τους εί­πα, πριν α­πό λί­γο λέ­γα­τε για σκα­το­ε­βραίους! Έγι­νε με­γά­λο ε­πει­σό­διο. Εί­χαν ει­δο­ποιή­σει στην Κο­λω­νία να με συλ­λά­βουν, έ­λε­γαν ό­τι τους εί­πα σκα­το­γερ­μα­νούς. Τους ε­ξή­γη­σα ό­τι ζω στη Γερ­μα­νία, ό­τι ο γιος μου γεν­νή­θη­κε α­πό γερ­μα­νό πα­τέ­ρα, ό­τι ό­πως λέ­νε οι Άγγλοι «don’t shit where you eat». Με κυ­νη­γού­σαν να με λι­ντσά­ρουν, φο­βή­θη­κα αρ­κε­τά…

Αντι­δρά­σα­τε πο­λι­τι­στι­κά α­πό ό,τι γνω­ρί­ζω με την Orchestra Mobil.
Πή­ρα­με την α­πό­φα­ση, μα­ζί με τον μαέ­στρο Θεό­δω­ρο Ορφα­νί­δη να κά­νου­με έ­να καλ­λι­τε­χνι­κό κί­νη­μα για να αλ­λά­ξουν την α­παί­σια αυ­τή ει­κό­να. Κά­να­με το «Beautiful Greece» και με αυ­τό το μό­το ορ­γα­νώ­σα­με διά­φο­ρες συ­ναυ­λίες και συ­νε­χί­ζου­με ό­που μπο­ρού­με. Ζη­τή­σα­με τη βοή­θεια του κρά­τους, αλ­λά δεν μας α­πά­ντη­σε κα­νείς. Ιδρύ­σα­με την Orchestra Mobil, με σκο­πό να α­να­δεί­ξου­με την ελ­λη­νι­κή μου­σι­κή στο ε­ξω­τε­ρι­κό. Συμ­με­τέ­χουν μου­σι­κοί α­πό Ισραή­λ, Τουρ­κία, Γερ­μα­νία και άλ­λες χώ­ρες. Εί­μα­στε πε­ρή­φα­νοι που παί­ζουν την ελ­λη­νι­κή λό­για μου­σι­κή. Το με­γά­λο μας κα­μά­ρι εί­ναι η πα­ρά­στα­ση με ποιή­μα­τα του Κα­βά­φη που με­λο­ποίη­σε ο Αθα­νά­σιος Σί­μο­γλου. Ήδη η­χο­γρα­φή­σα­με τα δυο cd και το τρί­το τον Ιού­νιο. Εί­ναι έ­τος Κα­βά­φη και θα πά­με ό­που μπο­ρού­με με αυ­τήν την πα­ρά­στα­ση, να πα­ρου­σιά­σου­με την οι­κου­με­νι­κό­τη­τα του σπου­δαίου αυ­τού ποιη­τή.