Δικτατορία του κεφαλαίου,
…δικτατορία του προλεταριάτου.
Του Τάσου Παππά.
Γιορτάζει το ΚΚΕ τα 100 χρόνια από την ίδρυσή του με εκδηλώσεις, αφιερώματα, συγκεντρώσεις και προσκλήσεις σε κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα απ’ όλο τον κόσμο. Είναι το μόνο κόμμα στην Ελλάδα που μπορεί να κινητοποιεί σε τακτική βάση τούς οπαδούς του και να πραγματοποιεί μαζικές πορείες και εντυπωσιακές συγκεντρώσεις που θυμίζουν παλιές καλές εποχές.
Είναι επίσης το κομμουνιστικό κόμμα (από τις λίγες εξαιρέσεις παγκοσμίως) που δεν προχώρησε σε υποστολή της ιδεολογικής σημαίας του μετά την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» (αυτό μιλάει για «ανατροπή»), δεν άλλαξε τίτλο, δεν αποκαθήλωσε τα σύμβολά του, δεν έκανε εκπτώσεις, δεν αναθεώρησε την ιστορία του.
Ως προς αυτά λοιπόν έχουμε να κάνουμε με ένα κόμμα που δεν μετακινήθηκε ούτε ίντσα από τη στρατηγική στόχευσή του. Προκύπτει βεβαίως το ερώτημα: το να υποστηρίζεις σήμερα όσα υποστήριζες και πριν από το καθοριστικής σημασίας για τον πλανήτη και τη σύνολη Αριστερά «1989» είναι δείγμα πολιτικής υγείας ή συμπαγής δογματισμός; Μεγάλο θέμα που ξεπερνά τα όρια αυτού του σημειώματος.
Ο γενικός γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας, μιλώντας στο ΣΕΦ είπε ότι «η πείρα της 100χρονης ιστορίας μας δίνει σήμερα τη δυνατότητα να έχουμε σταθερό ιδεολογικό-πολιτικό μέτωπο απέναντι σε οποιαδήποτε μορφή της δικτατορίας του κεφαλαίου, βέβαια και της ναζιστικής-φασιστικής». Για το ΚΚΕ, έκπαλαι, το σύστημα εντός του οποίου ζούμε και λειτουργούμε είναι η «δικτατορία της αστικής τάξης». Ο όρος χρησιμοποιήθηκε σε αρκετές παραλλαγές είναι αλήθεια από τον Μαρξ (γιορτάζουμε τα 200 χρόνια από τη γέννησή του) και στην καθαρή μορφή του από τους μπολσεβίκους.
Η απάντηση της εργατικής τάξης και του κόμματός της είναι η «δικτατορία του προλεταριάτου». Η δικτατορία της αστικής τάξης είναι η κυριαρχία των λίγων επί των πολλών. Η δικτατορία του προλεταριάτου είναι η κυριαρχία των πολλών επί των λίγων. Συνεπώς η πρώτη μορφή δικτατορίας είναι απεχθής, η δεύτερη επιθυμητή. Η λέξη δικτατορία πάντως και τότε ήταν κακόφημη και σήμερα είναι κακόφημη.
Οι αναρχικοί της εποχής του Μαρξ τον κατηγορούσαν για αυταρχισμό. Ο Μ. Μπακούνιν έγραφε στο «Κρατισμός και Αναρχία» (εκδόσεις «Ελεύθερος Τύπος»): «καμιά δικτατορία δεν μπορεί να έχει άλλο στόχο εκτός από το να διαιωνίσει τον εαυτό της». Οι αντίπαλοι των μπολσεβίκων (αναρχικοί, σοσιαλεπαναστάτες, μενσεβίκοι) έλεγαν στον Λένιν ότι η κατάληξη του εγχειρήματος δεν θα είναι η δικτατορία του προλεταριάτου αλλά η δικτατορία μιας μειοψηφίας επί του προλεταριάτου. Ο σταλινισμός, σύμφωνα με όσους ασκούν τη συγκεκριμένη κριτική στο μοντέλο, είναι η κορυφαία απόδειξη.
Ο Δ. Κουτσούμπας αναφέρει ότι το κόμμα του είναι εναντίον κάθε μορφής δικτατορίας του κεφαλαίου και προσθέτει «βέβαια και της ναζιστικής-φασιστικής». Αν δεχτούμε για την ανάγκη της συνεννόησης την αντίληψη του ΚΚΕ πρέπει να πούμε ότι η «δικτατορία της αστικής τάξης» δεν είναι μία.
Αλλη είναι αυτή που υπηρετείται από συντηρητικά, σοσιαλδημοκρατικά και ρεφορμιστικά κόμματα και άλλη αυτή που εγκαθιδρύουν τα φασιστικά και ναζιστικά κόμματα. Στην πρώτη περίπτωση η «δικτατορία της αστικής τάξης» σου επιτρέπει να υπάρχεις, να συζητάς, να διαφωνείς, να διαμαρτύρεσαι, να διαδηλώνεις, να εκδηλώνεις την ανυπακοή σου απέναντι σε άδικους νόμους, ακόμη και να αμφισβητείς ριζικά το σύστημα, ενώ στη δεύτερη περίπτωση σε καταδιώκει, σε φυλακίζει, σε δολοφονεί. Οπως και να το κάνουμε η απόσταση είναι μεγάλη.
Η κουβέντα είναι επίκαιρη γιατί έχουν ενισχυθεί οι δυνάμεις της Ακρας Δεξιάς και επανέρχεται το θέμα της συγκρότησης μετώπου για την αντιμετώπιση του κινδύνου. Το μέτωπο των συμμαχιών πρέπει να είναι ευρύχωρο για να είναι αποτελεσματικό. Στενές επιλογές στο όνομα της ιδεολογικής καθαρότητας, όπως έχει αποδειχθεί ιστορικά, είναι συνταγή πανωλεθρίας.
Ανάγωγα
Του ξέφυγε μάλλον. Μιλώντας ο Κωστής Χατζηδάκης για την κατάσταση στα ΑΕΙ είπε: «είναι ανόητο να είμαστε η τελευταία σοβιετική δημοκρατία της Ευρώπης». Μα, αν δεν κάνω λάθος, σύμφωνα με την αντίληψη της Δεξιάς «σοβιετική» και «δημοκρατία» είναι αντίφαση εν τοις όροις. Να προσέξει ο αντιπρόεδρος γιατί ο άλλος αντιπρόεδρος ακούει τέτοια μπολσεβίκικα και βγάζει φλύκταινες.
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
