Δεν μπορούν να το χωνέψουν
Του Τάσου Παππά.
Η κρυφή ελπίδα των ηγετών της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ είναι να αποτύχει η κυβέρνηση, να μπει η χώρα σε περιπέτειες και να κληθούν αυτοί να δώσουν τη λύση στο πρόβλημα, μια λύση που θα είναι μεν επώδυνη, αλλά γι’ αυτό θα ευθύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ που έπαιξε παιχνίδια στην πλάτη του ελληνικού λαού. Θα υπογράψουν τα πάντα, ωστόσο τον λογαριασμό θα τον στείλουν στην Αριστερά με την οποία, όπως πιστεύουν, θα ξεμπερδέψουν για αρκετά χρόνια.
Oλες οι κινήσεις τους προς αυτόν τον στόχο-προσδοκία κατατείνουν. Δεν κρατούν ούτε τα προσχήματα. Σιγοντάρουν τις χυδαίες επιθέσεις που εξαπολύουν οι θεσμοί εναντίον της κυβέρνησης και ορισμένων στελεχών της, συμφωνούν χωρίς δεύτερη κουβέντα με ό,τι λένε οι δανειστές για την πορεία των διαπραγματεύσεων, αναπαράγουν με χοντροκομμένο τρόπο τη λογική Σόιμπλε και των συμμάχων του, πανηγυρίζουν κάθε φορά που τα ξένα μέσα ενημέρωσης λοιδορούν την κυβέρνηση και η μόνιμη επωδός όλων των παρεμβάσεών τους είναι:
«Η κυβέρνηση πρέπει να αναγνωρίσει το λάθος της, να ζητήσει συγγνώμη από τους πολίτες που τους κορόιδεψε, να παραδεχτεί ότι δεν υπάρχει εναλλακτικός δρόμος και να πάει σε συμφωνία εδώ και τώρα στη βάση των δεσμεύσεων των προηγούμενων κυβερνήσεων». Δηλαδή, πλήρης ταύτιση με τη στρατηγική των εταίρων.
Ετσι νομίζουν ότι υπηρετούν το πατριωτικό καθήκον τους, αλλά το μόνο που επιδιώκουν είναι να παραμείνουν πάση θυσία στο προσκήνιο και να συνεχίσουν να παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο, κάνοντας αβάντες στην τρόικα και ελπίζοντας ότι θα δικαιωθούν για όσα δι(έπραξαν) όταν ήταν στην εξουσία. Αυτό που δεν έχουν καταλάβει είναι ότι τα κόμματά τους δεν τους έχουν πια ανάγκη.
Τα κόμματά τους έχουν ανάγκη από φρέσκες ιδέες, νέα πρόσωπα και κυρίως μια ουσιαστική και σε βάθος συζήτηση στο εσωτερικό τους για τα πεπραγμένα τους την περίοδο της Μεταπολίτευσης και ειδικότερα τα χρόνια της κρίσης. Με αυτούς στο τιμόνι ούτε αλλαγή πλεύσης μπορεί να γίνει, ούτε ανανέωση, ούτε κριτικός και πρωτίστως αυτοκριτικός στοχασμός για το παρελθόν. Εμπειροι είναι, το πολιτικό κριτήριο δεν τους λείπει, Ιστορία γνωρίζουν, άρα ξέρουν ότι εκτός από την αξιοπρεπή αποχώρηση υπάρχει και η προσβλητική ανατροπή.
Ανάγωγα
Δικό τους ΔΝΤ και δική τους Παγκόσμια Τράπεζα δημιουργούν οι πέντε μεγαλύτερες αναπτυσσόμενες οικονομίες του πλανήτη, ήτοι η Ρωσία, η Κίνα, η Βραζιλία, η Ινδία και η Ν. Αφρική. Σιγά την είδηση, θα μου πείτε, που πρέπει να βρει χώρο στα δελτία των οκτώ. Εμείς έχουμε το δικό μας ΔΝΤ, που θέλει κι άλλες μειώσεις στις συντάξεις, μικρότερο κατώτατο μισθό, απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων. Αλλωστε, τι δουλειά έχουμε εμείς, μια αναπτυγμένη χώρα, μ’ αυτούς που τώρα άρχισαν να μπουσουλάνε; Εμείς έχουμε γενναιόδωρους φίλους και εταίρους. Είναι βεβαίως κομματάκι ακριβοί και αυστηροί, αλλά το κάνουν για το καλό μας.
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
