Ποιον ευνοεί ο κοινωνικός…
…αυτοματισμός.
Του Τάσου Παππά.
Η αντιπαράθεση για τις Σκουριές οξύνεται. Στο προσκήνιο μπήκαν δυναμικά οι εργαζόμενοι στην εξόρυξη χρυσού, στους οποίους δεν προτίθεμαι να χρεώσω σκοπιμότητα, ότι δηλαδή συντονίζονται από τη διοίκηση της επιχείρησης. Οι άνθρωποι αγωνιούν για τις δουλειές τους και είναι φυσικό να κινητοποιούνται. Ωστόσο, θέλω να επισημάνω τα εξής:
♦Η τοπική κοινωνία είναι βαθύτατα διχασμένη. Όποιος δεν το αντιλαμβάνεται, μάλλον ζει σε γυάλινο κλουβί ή είναι εγκλωβισμένος σε καθεστώς ιδεοληψιών.
♦Στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές ο συνδυασμός του Χρήστου Πάχτα που ήταν αναφανδόν υπέρ της συνέχισης της εξόρυξης χωρίς κανένα περιορισμό ηττήθηκε. Οριακά μεν αλλά ηττήθηκε. Κάτι λέει αυτό.
♦Τα μέσα ενημέρωσης στη συντριπτική πλειονότητα τους τάσσονται υπέρ των συμφερόντων της «Ελληνικός Χρυσός» με το σκεπτικό ότι έτσι υπηρετείται η ανάπτυξη και διατηρούνται οι θέσεις εργασίας σε μια περίοδο μαζικής ανεργίας. Η προσέγγιση τους είναι ιδιοτελής.
Ο λόγος; Η εταιρεία έχει ένα όπλο που δεν διαθέτουν οι αντίπαλοι της. Το χρήμα. Δεν υπάρχει μέσο αυτής της κατηγορίας (έντυπο, ραδιόφωνο, τηλεόραση) που να μην έχει διαφημίσεις και χορηγίες της συγκεκριμένης εταιρείας.
Έτσι είναι απολύτως εξηγήσιμη η υποστήριξη που της προσφέρουν. Τα υπόλοιπα, περί ανάπτυξης και απασχόλησης, είναι ο ιδεολογικός φερετζές για να ξεγελαστούν οι τρίτοι και να οδηγηθούν στο συμπέρασμα πως όσοι αντιδρούν στην διαιώνιση της ισχύουσας κατάστασης είναι κρατιστές, κουκουλοφόροι, εξτρεμιστές, ίσως και τρομοκράτες.
Δεν θυμάμαι τα τελευταία χρόνια βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας να έχουν συμμετάσχει σε κινητοποιήσεις εργαζομένων που πλήττονταν βάναυσα από τα μέτρα λιτότητας. Ούτε τυπικές δηλώσεις κατανόησης δεν θυμάμαι.
Αντιθέτως, οι ηγεσίες της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ εγκαλούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ όταν βουλευτές και στελέχη τους εμφανίζονταν σε πορείες ότι ενθαρρύνουν οχλοκρατικές εκδηλώσεις που θέτουν σε κίνδυνο τη δημοκρατία. Τώρα, οι αντιλαικιστές Γεωργιάδης, Μηταράκης ντύθηκαν μεταλλωρύχοι και παρέλασαν στο κέντρο της Αθήνας διαδηλώνοντας για το δίκιο της εργατικής τάξης.
Επειδή η τακτική του κοινωνικού αυτοματισμού (εργαζόμενοι εναντίον εργαζομένων) είναι βούτυρο στο ψωμί των οικονομικών και μιντιακών ελίτ, η κυβέρνηση οφείλει, χωρίς άλλη καθυστέρηση, να δώσει λύση στο θέμα, αντιμετωπίζοντας αποφασιστικά τις αιτίες που το προκαλούν και εξουδετερώνοντας εκείνες τις δυνάμεις που τρέφονται από το εμφυλιοπολεμικό κλίμα.
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
