Ανοιχτή επιστολή
Του Γρηγόρη Κυριακού.
Παναγιώτατε κ.κ.Βαρθολομαίε,
Μακαριώτατε κ.κ. Ιερώνυμε,
ονομάζομαι Γρηγόρης Κυριακού, 37 ετών, μόνιμος κάτοικος των Νέων Χωρών (Κιλκίς) και μέλος της επίγειας εκκλησίας. Μέλος σίγουρα όχι τακτικό με την έννοια του εβδομαδιαίου κυριακάτικου εκκλησιασμού. Όμως οι δάσκαλοι των εγκύκλιων σπουδών μου και ειδικότερα όσοι είχαν πιο στενή σχέση με την εκκλησία κατόρθωσαν να μου διδάξουν και να μου ενσταλάξουν τρία πράγματα: α) το σύμβολο της Πίστεως β) το 13ο κεφάλαιο της Προς Κορινθίους Α’ Επιστολής του Αποστόλου Παύλου, ήτοι τον ύμνο της Αγάπης και γ) ότι ο χριστιανισμός δεν είναι μόνο το μήνυμα του Ευαγγελίου αλλά κυρίως είναι τρόπος ζωής.
Έτσι λοιπόν διδάχθηκα και προσπαθώ να έχω ως πυξίδα ζωής την αρχή ότι «…Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δεν ξιπάζεται , δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει, όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει, όταν επικρατεί η αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει. Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει…» Συγχρόνως θεωρώ ότι όποιος επιλέγει να φέρει το σχήμα της εκκλησίας οφείλει να έχει τη δύναμη να καθοδηγεί – κατά το μήνυμα του Ευαγγελίου- τον λαό στον πνευματικό αγώνα της στρατευμένης εκκλησίας.
Με τις σκέψεις αυτές, επιθυμώ να εκφράσω τη βαθύτατη αγανάκτηση μου για το κήρυγμα μίσους του εκτελούντος χρέη Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβροσίου, ο οποίος όχι μόνο πρόσφατα κατά τη διάρκεια της πύρινης τραγωδίας1 αλλά και κατά το παρελθόν έχει εκφραστεί με τρόπο αντίθετο προς το γενικό μήνυμα του Ευαγγελίου.
Ένας ανώτατος αρχιερέας και μάλιστα του μαρτυρικού τόπου των Καλαβρύτων δεν είναι δυνατόν να εκφράζεται με αυτόν τον τρόπο. Ένας αρχιερέας της εκκλησίας του Χριστού δεν μπορεί να προκαλεί το θρησκευτικό συναίσθημα και κυρίως από τη στιγμή που φέρει το σχήμα εκτελώντας ρόλο ποιμένα δεν εκφράζει προσωπικές απόψεις. Αλλά ακόμα και αν θεωρηθούν προσωπικές απόψεις τότε τίθεται το ερώτημα της καταλληλότητας να υπηρετεί την εκκλησία. Ένα ερώτημα στο οποίο σίγουρα δεν έχω τη δυνατότητα και γνώση να απαντήσω.
Ένας αρχιερέας του μαρτυρικού τόπου των Καλαβρύτων που φέρει το σχήμα της εκκλησίας του Χριστού οφείλει να κηρύσσει μόνο την αγάπη ενάντια σε κάθε ρητορική μίσους. Άλλωστε όπως ο ίδιος ο Απόστολος Παύλος μας υπογραμμίζει «…Αν ξέρω να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε έγινα σαν ένας άψυχος χαλκός που βουίζει ή σαν κύμβαλο που ξεκουφαίνει με τους κρότους του. Και αν έχω το χάρισμα να προφητεύω και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ με τη δύναμη της ακόμη και τα βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε δεν είμαι τίποτε απολύτως.»
Για το λόγο αυτό ως μέλος της εκκλησίας, ζητώ η εκκλησία να συγκαλέσει όλα τα αρμόδια όργανα αυτής και να διευκολύνει τον κ. Αμβρόσιο να εκφράζει κατά το δοκούν τις προσωπικές του απόψεις, χωρίς όμως πλέον να φέρει το σχήμα. Ως λαϊκός εφησυχάζων στην Ιερά Μονή της Μετανοίας δηλαδή και για τα υπόλοιπα ας τον κρίνει – όπως όλους μας – ο Ύψιστος.
