Η παλιά σχέση
Του Γιώργου Μαργαρίτη* Πριν από πολλούς πολλούς αιώνες, καθώς ο ρωμαϊκός κόσμος κατέρρεε κάτω από πολύμορφες εσωτερικές και εξωτερικές πιέσεις, η μεσογειακή αρχαιότητα είδε τις ακτές της να χωρίζονται σε αντίπαλους κόσμους. Η μεγάλη κλειστή θάλασσα, η Μεσόγειος, ήταν για τον αρχαίο κόσμο ένας μεγάλος ποταμός, ένα είδος θαλάσσιου Νείλου θα λέγαμε, που επέτρεπε στον ρωμαϊκό κόσμο να εμπορεύεται, να μετακινείται, να ενοποιείται, σε τελευταία ανάλυση, πολιτικά, οικονομικά, πολιτιστικά. Κατόπιν τα πράγματα άλλαξαν. Στις βόρειες ακτές της Μεσογείου και στην ενδοχώρα τους, η ανερχόμενη φεουδαρχία περιόρισε στο ελάχιστο το εμπόριο και συνακόλουθα τις πόλεις και έκλεισε την οικονομία σε παραγωγικούς μικρόκοσμους,…
Άγκυρα: Δύο βόμβες που…
…μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο. Του Στέλιου Κούλογλου Ευτυχώς το νόμπελ Ειρήνης δεν δόθηκε στη κυρία Μέρκελ, αλλά το πλήγμα στην ειρήνη και στην σταθερότητα της περιοχής είναι πολύ σοβαρότερο: οι δύο βόμβες που δολοφόνησαν στην Άγκυρα πάνω από 100 άτομα και τραυμάτισαν τα διπλάσια, βάζουν φωτιά όχι μόνο στην Τουρκία αλλά και σε ολόκληρη την περιοχή. Από το πρόβλημα των προσφυγικών ροών στην Ελλάδα και την Ευρώπη μέχρι τον πόλεμο στη Συρία και τη Μέση Ανατολή, Όλες οι εξελίξεις πρόκειται να επηρεαστούν πολύ σοβαρά. Όπως καμιά οργάνωση δεν έχει πάρει την ευθύνη για το διπλό τρομοκρατικό χτύπημα, το μόνο…
Τι ΣΥΡΙΖΑ θέλουμε;
Του Θανάση Καρτερού Να λοιπόν που απασχολεί τον ΣΥΡΙΖΑ και ο ΣΥΡΙΖΑ. Που προβληματίζεται σοβαρά το κόμμα για τον εαυτό του. Γιατί αυτό που συνέβη πριν από λίγο καιρό (αλλού ο παπάς κι αλλού τα ράσα του), μετά τη συμφωνία με τους δανειστές και στην πορεία προς τις εκλογές, ταρακούνησε φυσικά όλο τον κομματικό κόσμο. Προέκυψαν νέα στοιχεία, όπως λέει η επίσημη και μάλλον εσκεμμένα ουδέτερη εκδοχή. Ή, πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με μια πιο προχωρημένη διατύπωση, διαπιστώθηκαν “υπαρκτές αδυναμίες της κομματικής λειτουργίας που πρέπει να διορθωθούν”. Μια σκέψη εδώ: Αν έτσι πάμε, τότε προετοιμάζουμε το επόμενο λάθος μας. Διότι δεν…
Πόσες ουρές έχει ο…
…νεοφιλελευθερισμός; Του Τάσου Παππά. Τα δύσκολα είναι μπροστά και ελπίζω να το έχει συνειδητοποιήσει αυτό η κυβέρνηση. Από το πώς θα διαχειριστεί ορισμένα κρίσιμα ζητήματα που είναι σε εκκρεμότητα θα φανεί αν έχει προοπτικές μακροημέρευσης. Μπορεί να διακηρύσσει ότι έχει ορίζοντα τετραετίας και ότι η πολιτική συνοχή της δεν απειλείται, αλλά οι αρκετοί μαρξιστές που ευδοκιμούν στους κόλπους της γνωρίζουν καλά ότι το μέλλον δεν υπάρχει. Θα είναι λάθος λοιπόν να πορευτεί καθοδηγούμενη από μια ψευδαίσθηση ασφάλειας, ποντάροντας στην κόπωση της κοινωνίας και στην κρίση στρατηγικής που ταλανίζει την αντιπολίτευση. «Το τι θα γίνει στη συνέχεια είναι αδύνατον να προβλεφθεί, έτσι…
Η σύγκρουση των γενεών
Της Αγγελικής Σπανού. Δεν είναι πολλοί στη χώρα μας όσοι γνωρίζουν σε βάθος τις διαρθρωτικές παθογένειες του ασφαλιστικού συστήματος, ακόμη λιγότεροι όσοι έχουν σοβαρή πρόταση για την υπέρβασή τους. Ο ομότιμος καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου Σάββας Γ. Ρομπόλης ολοκληρώνει αυτή την περίοδο ένα βιβλίο που αναφέρεται στην περίοδο διάβρωσης της διαγενεακής αλληλεγγύης και στον προσδιορισμό του έτους που θα συντελεστεί η σύγκρουση των γενεών στην Ελλάδα. Αν και δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί η έρευνα, εκτιμά ότι η σύγκρουση των γενεών (κατάρρευση της αρχής της αλληλεγγύης και της ισότητας μεταξύ των ασφαλισμένων και των συνταξιούχων) θα συνετελεστεί σε μια εικοσαετία από σήμερα…
Aν είχαμε όλοι μια καραμπίνα;
Του Άρη Χατζηστεφάνου. Οι εργάτες πρέπει να είναι ένοπλοι και οργανωμένοι […] και να μην παραδίδουν ποτέ τα όπλα και τα πυρομαχικά τους. Κάρολος Μαρξ «Είναι ρουτίνα για τους δημοσιογράφους που το καλύπτουν και είναι ρουτίνα για μένα που το σχολιάζω». Ο Αμερικανός πρόεδρος έδειχνε κουρασμένος και εκνευρισμένος καθώς καλούνταν να εκφράσει τη θλίψη του για ακόμη ένα μακελειό – αυτή τη φορά σε σχολείο του Ορεγκον. Η προοδευτική (liberal) Αμερική ένιπτε τας χείρας της, δείχνοντας και πάλι ως μοναδικό υπαίτιο την Εθνική Ενωση Οπλων (NRA) και τους συντηρητικούς και ακροδεξιούς πολιτικούς που μπλοκάρουν κάθε προσπάθεια περιορισμού της οπλοκατοχής. Η αντιπαράθεση γινόταν…
Στις καλένδες η απλή αναλογική;
Του Μανόλη Γ. Δρεττάκη. Σε ένα άρθρο μου στην «Εφημερίδα των Συντακτών» της 26.3.15 με τίτλο «Αμεση ψήφιση της απλής αναλογικής» ανέφερα ότι το 1981 και το 1989 χάθηκε η ευκαιρία καθιέρωσης της απλής αναλογικής και τόνιζα ότι δεν θα έπρεπε να χαθεί και μία τρίτη ευκαιρία, την οποία είχε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. που σχηματίστηκε μετά τις εκλογές της 25.1.15. Δυστυχώς και η ευκαιρία αυτή χάθηκε δεδομένου ότι η κυβέρνηση εκείνη είχε όλη την άνεση να φέρει για ψήφιση το σχετικό νομοσχέδιο στο 7μηνο της παραμονής της στην εξουσία. Στο διάστημα αυτό δεν υπήρχε κανένα εμπόδιο για την υπερψήφισή του,…
Έρωτας διά αντιπροσώπου
Του Περικλή Κοροβέση. Αν κάποιος αρχαίος Αθηναίος ξυπνούσε και ερχόταν στη γενέτειρά του ύστερα από δυόμισι χιλιάδες χρόνια, θα πίστευε πως βρισκόταν σε άλλο πλανήτη. Ευτυχώς θα υπήρχε η Ακρόπολη, που θα τον έπειθε πως κάποτε εδώ ήταν η Αθήνα. Και φυσικά η περιέργειά του θα ήταν μεγάλη για να μάθει τι έχει απογίνει η μεγάλη κληρονομιά που άφησαν και πώς τη χειρίζονται οι Νεοέλληνες. Και το πρώτο πράγμα που θα τον ενδιέφερε θα ήταν το θέμα της Δημοκρατίας. Περίμενε να δει συνελεύσεις, οι άνθρωποι να αποφασίζουν συλλογικά για τα πάντα και να ψηφίζουν νόμους για το καλό του συνόλου και…
Κρίση της Παιδείας ή…
…Παιδεία της κρίσης; Του Γιάννη Μυλόπουλου. Η Δημοκρατία βλάπτει σοβαρά την Παιδεία; Το καταλυτικό ιδεολόγημα για τη διάλυση των πανεπιστημίων, ήταν αυτό που ήθελε το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα να είναι… τρίτης κατηγορίας. Το ιδεολόγημα αυτό, διά στόματος του ίδιου του τότε πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου στους Δελφούς, όπου είχε προσκαλέσει τους πρυτάνεις προκειμένου να τους παρουσιάσει το νέο, τότε, νομοθέτημα για τα πανεπιστήμια, έδωσε το άλλοθι για την αλλαγή υποδείγματος στην ανώτατη εκπαίδευση, η οποία επιτεύχθηκε με την ψήφιση, από το σύνολο των μετέπειτα μνημονιακών δυνάμεων, του γνωστού ως νόμου Διαμαντοπούλου. Το νομοθέτημα αυτό, που αντέγραψε το μοντέλο των ιδιωτικών πανεπιστημίων…
Περί ολιγαρχίας των κομμάτων
Του Γιώργου Σταματόπουλου. Εάν δεν συμφωνήσουμε, όλοι όμως, ότι τα πολιτικά κόμματα είναι από τη φύση τους ολιγαρχικά, δεν θα καταφέρουμε να συνεννοηθούμε· άλλος θα λέει το μακρύ του κι άλλος το κοντό του, άλλος θα εξακολουθεί να ελπίζει κι άλλος θα παίρνει τα βουνά. Είμαστε λοιπόν καθαρά εξαρτημένοι από τα κόμματα, το θέλουμε είτε όχι. Είτε λοιπόν μας αρέσει είτε όχι, γινόμαστε φανατικοί (για να το σκεφτούμε λίγο…). Η εξουσία κατακτήθηκε μεν από τον κολοβό ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν φαίνεται να διασπείρεται στις κοινωνικές τάξεις· αντιθέτως, συγκεντρώνεται στα χέρια της κομματικής ολιγαρχίας που συσπειρώνεται γύρω από τον λαοφιλή, πράγματι, πρωθυπουργό. Η…
Τσε Γκεβάρα
Του Νίκου Μπογιόπουλου. Σήμερα συμπληρώνονται 48 χρόνια από την αιχμαλωσία και την δολοφονία του Τσε Γκεβάρα, στις 8 προς 9 Οκτώβρη 1967, στη Βολιβία. Εκείνος στον οποίο ανατέθηκε να τον εκτελέσει ήταν ο υπαξιωματικός Μάριο Τεράν. Ο Μάριο Τεράν, ο δολοφόνος του Τσε, το 2006 υποβλήθηκε σε εγχείρηση από Κουβανούς γιατρούς που συμμετέχουν στο πρόγραμμα της «Επιχείρησης Θαύμα» και προσφέρουν – δωρεάν – τις υπηρεσίες τους σε ασθενείς σε όλη τη Λατινική Αμερική. Ο Τεράν έπασχε από καταρράκτη. Οι επεμβάσεις καταρράκτη δεν είναι και τόσο απλό πράγμα για τους φτωχούς ανθρώπους στη Λατινική Αμερική. Ο γιος του Τεράν, το 2007, στην…
Αστυνομικά απίδια
Του Θανάση Καρτερού. Να σας πω τη μαύρη μου αλήθεια, όλα όσα είπε στο δικαστήριο η μητέρα του Φύσσα για τη στάση των αστυνομικών εκείνο το ματωμένο βράδυ εγώ τα πιστεύω. Φέρθηκαν στον Ρουπακιά σαν να ήταν δικός τους; Οι μαρτυρίες το επιβεβαιώνουν. Τον άφησαν να σουλατσάρει μέσα στο αστυνομικό τμήμα; Επίσης. Δεν συνέλαβαν κανέναν από τους φίλους του δολοφόνου; Το πιστοποιούν τα γεγονότα. Συνέλαβαν φίλους του θύματος; Επίσης. Κάτι σάπιο υπάρχει από καιρό στο βασίλειο της αστυνομίας. Κάτι σάπιο υπήρχε και τότε, όταν οι ακροδεξιοί του Σαμαρά φλέρταραν με τους νεοναζί. Όταν οι αγκαλιές και οι αλλαξοκω.. -ας αφήσω…
Όψιμοι αντιστασιακοί
Του Τάσου Παππά. Οταν Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ έφεραν και εφάρμοσαν τα Μνημόνια δέχτηκαν σκληρή κριτική για τις πολιτικές που ακολούθησαν τα χρόνια της παντοδυναμίας τους, οι οποίες αύξησαν το χρέος, κομματικοποίησαν τη δημόσια διοίκηση, διέλυσαν τον παραγωγικό ιστό της χώρας, διόγκωσαν τα πελατειακά δίκτυα, επέτρεψαν στη διαφθορά και τη διαπλοκή να ανθήσουν. Οι ηγεσίες τους και τα στελέχη τους παραδέχτηκαν ότι έχουν ευθύνες, ζήτησαν την κατανόηση των πολιτών, υποσχέθηκαν ότι θα βάλουν μυαλό και δεσμεύτηκαν πως δεν θα διαπράξουν ξανά τα ίδια εγκλήματα. Είπαν ότι με τα Μνημόνια -τα οποία αν δεν υπήρχαν έπρεπε να τα είχαμε εφεύρει- θα γίνουμε…
Περί volkswagen και άλλων
Του Νίκου Μπογιόπουλου. «Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος», τραγουδούσε δυο αιώνες πίσω – και για άλλους λόγους – ο Διονύσιος Σολωμός. Στον αιώνα μας τα πράγματα έχουν κάπως έτσι: *** 1) Οι Αμερικάνοι αγαπούν το περιβάλλον. Και θέλουν τον κόσμο όμορφο… Το απέδειξαν άλλωστε με την υπόθεση της «Volkswagen» Διότι είναι σαφές: Οι Αμερικάνοι δεν έδρασαν εναντίον της «Volkswagen» στο πλαίσιο του αδυσώπητου ενδοιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού τους με την Γερμανία. Δεν έβγαλαν στη σέντρα την γερμανική εταιρεία – όπως είχαν κάνει παλιότερα με την «Ζήμενς» – για να της επιφέρουν οικονομικό πλήγμα και για να ενισχύσουν τη δική τους θέση στο…
Μόνο από ζόρι…
Του Θανάση Καρτερού. Θα το καταλάβατε ασφαλώς ότι η διαπραγμάτευση για το χρέος έχει ήδη αρχίσει. Με τροχιοδεικτικές βολές από διάφορους Ευρωπαίους αξιωματούχους, που φροντίζουν να θυμίζουν στην ελληνική κυβέρνηση τις υποχρεώσεις της. Πιο συγκρατημένα από ό,τι παλιότερα, αλλά το ίδιο πιεστικά, έως και καταπιεστικά: Πρώτα μεταρρυθμίσεις -ωχ!- και μετά συζήτηση για το χρέος – ουφ! Στην ίδια γραμμή ο Σαπέν, ο Ντάισελμπλουμ, ο Μοσκοβισί και αναμείνατε κι άλλους. Το γιατί είναι φανερό. Θέλουν να σπρώξουν όσο γίνεται τα νεοφιλελεύθερά τους, να μας ζορίσουν όσο γίνεται περισσότερο, να εισπράξουν όσο γίνεται περισσότερα. Να προσέλθουν στη διαπραγμάτευση με τα καλύτερα χαρτιά….
Δεν είναι για τα σκουπίδια…
…το πόρισμα. Του Τάσου Παππά. Δεν ξέρω ποια τύχη θα επιφυλάξει ο νέος πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης στο πόρισμα για το χρέος που του παρέδωσε η Ζωή Κωνσταντοπούλου, πιστεύω όμως ότι θα είναι πολιτικό λάθος και εκδικητική πράξη αν το πετάξει στα σκουπίδια ή αν το θάψει σε κάποιο συρτάρι του γραφείου του. Η Βουλή δεν είναι, όπως είπε ο κ. Βούτσης, ινστιτούτο (και διάφορα άλλα), μπορεί όμως να συγκροτεί επιτροπές, όχι κατ’ ανάγκην αμιγώς κοινοβουλευτικές, για να ασχοληθούν με ένα σοβαρό θέμα, στη συνέχεια θα νομιμοποιεί ή όχι το αποτέλεσμα και αναλόγως θα εισηγείται στην κυβέρνηση. Το πόρισμα της…
Όχι σύντροφε Συριζαίε,
…δεν είμαστε στην ίδια μεριά της ιστορίας. Toυ Άρη Χατζηστεφάνου. Με οργή, ισχυρές δόσεις εμπάθειας και κατηγορίες περί σεχταρισμού αντιδρούν στελέχη και ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ στην απόφαση των διοργανωτών του Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης να τους αποκλείσει από τη φετινή διοργάνωση. Τα βασικά επιχείρημα σου είναι ότι μια παράταξη που έδωσε αγώνες για τα δικαιώματα προσφύγων και μεταναστών, που ύψωσε το ανάστημά της απέναντι στο ρατσισμό και το φασισμό, δεν μπορεί να αποκλείεται από ένα αντιρατσιστικό φεστιβάλ. Κανείς δεν αμφισβητεί την μέχρι σήμερα πορεία σου. Σου αξίζουν συγχαρητήρια για τους αγώνες που έδωσες. Μόνο που οι κοινωνικοί αγώνες – σύντροφε συριζαίε –…
Φυγή προς τα μπρος
Του Θανάση Καρτερού. Εν αρχή ην το Μνημόνιο. Τα προαπαιτούμενα και η απειλητική πρώτη αξιολόγηση, από την οποία θα εξαρτηθούν η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και η διαπραγμάτευση για το χρέος. Αυτή είναι δυστυχώς η πικρή αλήθεια για την κυβέρνηση, που αύριο βάζει τα καλά της και εμφανίζεται στη Βουλή με τις προγραμματικές της δηλώσεις. Και καθώς όλοι ξέρουμε την πραγματικότητα, κανείς δεν μπορεί να κάνει τα ξινά γλυκά. Τα προβλεπόμενα -δηλαδή οι απαιτήσεις των δανειστών- θα εφαρμοστούν. Κι αυτά μόνο θετικό αντίκτυπο δεν θα έχουν σε μια τραυματισμένη κοινωνία. Θα ζήσουμε έτσι τη συνέχεια του πολιτικού παράδοξου που προέκυψε τους…
Πορτογαλία: Εκτός από το fado,
…υπάρχει και ο… ΣΥΡΙΖΑ. Του Στέλιου Κούλογλου. Εκατοντάδες είναι οι μελέτες που εξηγούν την φιλήσυχη συμπεριφορά των Πορτογάλων με το fado: τα παραδοσιακά τραγούδια της χώρας διδάσκουν ότι είναι αδύνατο κάποιος να ξεφύγει από τη μοίρα, το πεπρωμένο του. Με το fado πολλοί ερμηνεύουν και την, βασικά παθητική, στάση των Πορτογάλων απέναντι στα μνημόνια και τη δική τους τρόικα. Παρ’ ότι η χώρα τους παραμένει η φτωχότερη της δυτικής Ευρώπης, με ζημιές και θύματα ανάλογα ή και περισσότερα από την Ελλάδα, όπως π.χ. ο εξωφρενικός αριθμός των Πορτογάλων (μισό εκατομμύριο) που μετανάστευσαν με την κρίση. Με την μοιρολατρία ετοιμάζονταν πολλοί να…
Ποιον θέλει για αντίπαλο…
…ο Τσίπρας! Του Τάσου Παππά. Στη Νέα Δημοκρατία ψάχνουν τον αντι-Τσίπρα και θέτουν σε δεύτερο επίπεδο τα ιδεολογικά και τα πολιτικά ζητήματα. Μοιάζει φυσιολογική αντίδραση για ένα αστικό κόμμα που δεν μπορεί να δεχτεί ότι θα μείνει για καιρό μακριά από τη νομή της εξουσίας. Το ίδιο έκαναν στη συντηρητική παράταξη και με την εκλογή του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη -ήταν ο αντι-Ανδρέας- αλλά έπρεπε να περάσουν έξι χρόνια και να μεσολαβήσουν σημαντικά πολιτικά γεγονότα (σκάνδαλο Κοσκωτά, κυβερνητική συνεργασία Ν.Δ. – ενιαίου Συνασπισμού, παραπομπή Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο) για να καταφέρει η Δεξιά να απομακρύνει (προσωρινά) τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ από το…
