Οι “Πέρσες” στην Αξιούπολη

Η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας – Κέντρο Πολιτισμού Θεσσαλονίκης Α.Ε., που υλοποιεί στο πλαίσιο του προγράμματος ΕΣΠΑ 2007 – 2013 το  πρόγραμμα  «Ευριπίδεια 2011 -2014», η Περιφερειακή Ενότητα Κιλκίς και  ο Δήμος Παιονίας , παρουσιάζουν την Πέμπτη 30 Αυγούστου  2012, ώρα 9.00μ.μ. στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Αξιούπολης για το καλοκαίρι του 2012 την παράσταση «Πέρσες» του Αισχύλου, από το θέατρο «Αιχμή».      Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό!

Μετάφραση: Κ. Πολιτόπουλος, Σκηνοθεσία: Γ. ΝικολαΪδης

Πρωταγωνιστούν: Φ. ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ, Ζ. ΡΟΧΑΣ, Γ. ΝΙΚΟΑΪΔΗΣ, Κ. ΛΑΣΚΟΣ, Γ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ, ΧΡ. ΚΑΝΕΛΛΗΣ, Μ. ΣΚΙΑΔΑΣ, Β. ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, Γ. ΧΟΥΣΑΚΟΣ

Σκηνικά: Μ. Αγγελάκης, Κοστούμια: Ο. Σχοινά, Μουσική: Μ. Γλυνιαδάκης, Φωτισμοί: Στέφανος Κομιανός, Βοηθός Σκην.: Σ. Κωνσταντούλας

– Ο σκηνοθέτης Γιάννης Νικολαϊδης αναφέρει σε κείμενο του :

«Ελλάδα…η μνήμη της μοίρας μου..

Ο Αισχύλος αναφέρει σε χορικό των  « Περσών» ότι.. οι Έλληνες στον πόλεμο ποτέ δεν κάνουν πίσω, σώμα με σώμα πολεμούν με δόρατα κι ασπίδες..! Ήθελα νάξερα τι άλλο κάνουν οι Έλληνες από το να πολεμούν σώμα με σώμα με το θάνατο..τον κίνδυνο και τη μιζέρια, την εισαγόμενη ευτέλεια που προσπαθούν να τους επιβάλλουν οι ‘πολιτισμικά’ αλλόθρησκοι και οι μιμητικά«ευρωπαϊζοντες¨», εσωτερικοί εφιάλτες*, οπαδοί της Άλωσης της ιδέας του πολιτισμού των Ελλήνων.        Πιστέψτε με, καθ’ ένας από εμάς τους Έλληνες είναι κι ένας μικρός θεός από τους χιλιάδες τα εκατομμύρια που αποτελούν αυτό το μοιραίο δωδεκάθεο που εγκαταστάθηκε στο ψηλότερο σημείο του κέντρου της Ελλάδας, για να εποπτεύει τους Δελφούς, το κέντρο του κόσμου και την Ολυμπία το κέντρο της Ειρήνης και της ευγενούς άμιλλας. Όπου γυρίσει κανείς το μάτι του θα δει την πορεία της ανθρώπινης ύπαρξης. Κοιτάζοντας προς τα κάτω στην Ελευσίνα …το μυστήριο της ζωής, προς τα πίσω το ταξίδι της άγνωστης αιωνιότητας προς την Αχερουσία…σε ολόκληρη τη διαδρομή του ματιού σου βλέπεις διάσπαρτα Θέατρα, Ωδεία, Αγορές, Ασκληπιεία και πεδία μαχών, τόπους υπεράσπισης των ιδεών των ιδανικών και της Δημοκρατίας! Εκεί που σταματάει το βλέμμα σου είναι ένα μικρό νησάκι που το λένε Σαλαμίνα, εκεί που όλος ο κόσμος πρέπει να γονατίσει σαν φόρο τιμής σ΄αυτούς που προασπίστηκαν όλα αυτά και κυρίως το Δυτικό πολιτισμό. Απ΄τα καυτά μας δάκρυα ποτίζονται οι ελιές μας που είναι ένα δέντρο που αντέχει στους αιώνες και φουντώνει κάθε μέρα την ελιά του Πλάτωνα και την ιερή δάφνη που βραβεύει τους αγώνες! Σ΄εμάς έλαχε η μοίρα να πορευθούμε ατραπούς μοιραίους και ακάνθινους! Στα βουερά περάσματα της Σαλαμίνας, αντέχουν ακόμη οι κραυγές… Ω παίδες Ελλήνων ίτε… για αυτούς που ξέρουν και μπορούν να ακούνε..»