Η μπάλα στην εξέδρα
Του Τάσου Παππά. Την άποψη ότι «είναι προτιμότερη μία καλή λύση αργότερα (σ.σ. για το Μακεδονικό), παρά μία κακή σήμερα» εξέφρασε, στη συνέντευξή του στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο τομεάρχης Εξωτερικών της Ν.Δ. Γιώργος Κουμουτσάκος. Ο κ. Κουμουτσάκος δεν είναι λενινιστής και φαντάζομαι πως δεν υιοθετεί τη θέση του μπολσεβίκου ηγέτη για την επανάσταση (χτες ήταν νωρίς, αύριο θα είναι αργά, σήμερα είναι η στιγμή), ωστόσο η αρχή που επικαλείται είναι, γενικώς μιλώντας, σωστή για όλα τα θέματα (προσωπικά, πολιτικά, διπλωματικά). Ωστόσο, με το συγκεκριμένο προκύπτουν ορισμένα προβλήματα. Το «αργότερα» σε πόσο βάθος χρόνου εκτείνεται; Μερικές εβδομάδες; Να το συζητήσουμε….
Ο Κυριάκος νωματάρχης
Του Θανάση Καρτερού. Αχ, αυτός ο Κυριάκος, μας μπέρδεψε πάλι με κάποιες περί βίας καταγγελίες που έκανε προχθές. Διότι, εντάξει, ο Τσίπρας είναι πρωθυπουργός της βίας και της ανομίας, όπως είπε. Πώς να τον βλέπει, δηλαδή, τον πρόεδρο του δεκαπενταμελούς; Σαν άγγελο της τάξης; Εντάξει και η αγάπη της ύποπτης Αριστεράς για κάποιες «φιλικές» συλλογικότητες, όπως ο Ρουβίκωνας. Κρύβεται η αγάπη; Εντάξει και οι γειτονιές που ελέγχονται από συμμορίες και τα πανεπιστήμια που κατάντησαν γιάφκες. Είναι δεδομένο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ανέτρεψε βιαίως το καθεστώς της κοινωνικής αρμονίας -καμιά βία, από όπου κι αν προέρχεται- που βασίλευε επί κυβερνήσεων της προτιμήσεως…
Μια φορά ήταν ένας μόνος του
Της Κατερίνας Ακριβοπούλου. Με την πυκνότητα του πολιτικού χρόνου να καλύπτει τα πραγματικά χρονικά μεγέθη, το 2012 φαντάζει προϊστορική εποχή και υπό μία έννοια είναι, αν αναλογιστεί κανείς τη μεγάλη πολιτική τομή που άρχισε να συντελείται όταν ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχτηκε σε αξιωματική αντιπολίτευση. Κι όταν στα τέλη του 2013 η Ευρωπαϊκή Αριστερά πρότεινε τον Αλέξη Τσίπρα για επικεφαλής της Κομισιόν στις ευρωεκλογές του 2014, ελάχιστοι στην Ελλάδα του άγριου μνημονίου αντιλήφθηκαν τον ισχυρό συμβολισμό μιας κίνησης που έδειχνε μικρομέγαλη, αν όχι και γραφική για τα μέτρα και τα σταθμά ενός ολόκληρου συστήματος… Ενας και μόνος πολιτικός ηγέτης μίας και μόνης…
O νοικοκύρης κύριος Κοντονής
Του Κώστα Βαξεβάνη. Όσα ξέρει ο νοικοκύρης, δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος. Και δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία, πως ο υπουργός κύριος Κοντονής είναι νοικοκύρης. Παρά τα όσα του καταλογίζουν (για να καταλογίσουν στην κυβέρνηση) για παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη, έχει ένα προσωπικό σύστημα σεβασμού στους ανθρώπους της Δικαιοσύνης. Ακόμη και όταν είναι επίορκοι. Πριν από μερικές μέρες, από μια αποστροφή του λόγου του στη Βουλή, μάθαμε πως για έξι ανώτερους και ανώτατους εισαγγελικούς λειτουργούς, έχει ζητήσει πειθαρχικό και ποινικό έλεγχο. Έτσι απλά και λίγο εγκυκλοπαιδικά. Ποιοι είναι αυτοί οι λειτουργοί; Τι έχουν κάνει; Δεν μάθαμε ποτέ. Ούτε το υπουργείο ανακοίνωσε,…
Όντως την ποδοπατήσατε!
Του Τάσου Παππά. «Πρέπει να επιδείξουμε σεβασμό απέναντι στην Ιταλία», είπε ο Γιούνκερ μιλώντας στις εφημερίδες του ομίλου Funke Mediengruppe μία ημέρα μετά την ορκωμοσία της κυβέρνησης συνασπισμού. Σχετικά με το μεγάλο δημόσιο χρέος της Ιταλίας, ο πρόεδρος της Κομισιόν υποστήριξε ότι «δεν είμαι καθόλου οπαδός της άποψης ότι πρέπει να δώσουμε ένα μάθημα στη Ρώμη. Αυτό έγινε απέναντι στην Ελλάδα σε μεγάλο βαθμό, κυρίως από τις γερμανόφωνες χώρες», όπως για παράδειγμα από τη Γερμανία στο απόγειο της ελληνικής κρίσης. Ο κ. Γιούνκερ σημείωσε ότι δεν πρέπει να επαναληφθούν τα λάθη που έγιναν εις βάρος της Αθήνας, κυρίως μετά την…
Μακεδονοκράχτες
Του Θανάση Καρτερού. Δεν ξέρω εσείς, αλλά προσωπικά μπαΐλντισα να διαβάζω και να ακούω μακεδονοκράχτες. Μακεδονοκράχτες, μάλιστα. Λες και κατεβήκαμε από τον Άρη, δεν υπήρξαν σχεδόν τριάντα χρόνια διαπραγματεύσεις, ιδέες, μεσολαβητές, μακεδονομάχοι, ανατροπές κυβερνήσεων. Λες και δεν χτίστηκαν καριέρες στην πλάτη του “Μακεδονικού”. Λες και το “Μακεδονικό” δεν έγινε όλα αυτά τα χρόνια μια πληγή ανοιχτή στο σώμα των Βαλκανίων, της Ελλάδας και της γειτονικής χώρας. Και τέλος, λες και παρέλαβε η σημερινή κυβέρνηση μια κατάσταση στην οποία όλα τα χαρτιά είναι δικά της. Και βάλθηκε να δίνει, με όρους συναλλαγών απαράδεκτων, αν όχι και προδοτικών. Τι άφησαν, αλήθεια, πίσω…
Το βαθύ ρήγμα Βορρά – Νότου
Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου. Στην εποχή των ακραίων πολιτικών φαινομένων που διανύουμε, η Ευρώπη δεν μπορεί να υπολογίζει σε ανέμελα καλοκαίρια. Το 2015 ήταν το ελληνικό ψυχόδραμα, που κορυφώθηκε τη νύχτα της 12ης προς 13η Ιουλίου, οπότε ο Αλέξης Τσίπρας πήγε στις Βρυξέλλες με το «Οχι» του δημοψηφίσματος και έφυγε με το «Ναι» στο τρίτο μνημόνιο. Τον Ιούνιο του 2016 ήρθε το μέγα σοκ του Brexit ύστερα από ένα άλλο δημοψήφισμα σε μια άλλη, πολύ ισχυρότερη χώρα. Μεσολάβησε το περυσινό, σύντομο καλοκαίρι της αισιοδοξίας, ύστερα από τη νίκη του ευρωπαϊστή Εμανουέλ Μακρόν στη Γαλλία, για να έρθουμε στη φετινή αναγγελία θυέλλης…
Τρομαγμένοι, αλλά ανένδοτοι
Του Τάσου Παππά. Το ότι δεν άρεσε στις πολιτικές και οικονομικές ελίτ της Ευρώπης το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ιταλία είναι ηλίου φαεινότερον. Αιφνιδιάστηκαν; Σίγουρα. Κακώς όμως. Φαινόταν ότι προς τα εκεί θα πήγαιναν τα πράγματα. Είχαν προηγηθεί ανάλογου περιεχομένου σήματα από άλλες χώρες. Τα υποτίμησαν, τα φάσκιωσαν και συνέχισαν να πορεύονται σαν να μην τρέχει τίποτε. Πίστεψαν ότι και στην Ιταλία θα ξεμπέρδευαν εύκολα ή δύσκολα, όπως συνέβη αλλού. Διέθεταν άλλωστε την τεχνογνωσία. Για τις γραφειοκρατίες των Βρυξελλών και του Βερολίνου το αποτέλεσμα των ελληνικών εκλογών τον Γενάρη του 2015 δεν ήταν σοκαριστικό. Το περίμεναν. Αυτό που δεν περίμεναν ήταν…
Είναι οι Εβραίοι ρίζα του κακού;*
Του Περικλή Κοροβέση. Οι Εβραίοι διοικούν τον κόσμο; Εχουν ένα τόσο ισχυρό παγκόσμιο συνωμοτικό δίκτυο και βρίσκονται πίσω από κάθε κυβέρνηση ώστε στα χέρια τους οι πολιτικοί γίνονται ανδρείκελα; Το παγκόσμιο αρπαχτικό κεφάλαιο που σήμερα κυριαρχεί στον κόσμο είναι στα χέρια των Εβραίων; Είναι όντως μια γάγγραινα για την ανθρωπότητα, που θέλει να διαβρώσει τον χριστιανισμό και να φέρει το βασίλειο του Σατανά; (Εμείς δεν καίμε τον Εβραίο στην Ανάσταση;) Είναι αλήθεια πως σκοτώνουν μικρά παιδιά μέσα σε ένα βαρέλι με καρφιά; Μήπως είχαν δίκιο φωτεινά μυαλά της ανθρωπότητας, όπως Βολτέρος, Βάγκνερ, Νίτσε και πάρα πολλοί άλλοι, που ήταν φανατικά…
Για την Κολομβία όμως…
…δεν λέτε τίποτα. Του Άρη Χατζηστεφάνου. Η χώρα που θα αποτελέσει τον πρώτο «παγκόσμιο εταίρο» του ΝΑΤΟ συγκλονίζεται από μαζικές δολοφονίες δημοσιογράφων, συνδικαλιστών και ιθαγενών, ενώ ο πρώτος γύρος των εκλογών στιγματίστηκε από καταγγελίες νοθείας. Η αντίδραση των ΗΠΑ και της Ε.Ε. ήταν άμεση: τιμώρησαν τη… γειτονική Βενεζουέλα Στον πρώτο κύκλο της τηλεσειράς «Narcos» για τη ζωή του Πάμπλο Εσκομπάρ, ο σκηνοθέτης Χοσέ Παντίλα παρουσιάζει στο αμερικανικό και το διεθνές κοινό τους αντάρτες της οργάνωσης Μ-19, που έδρασαν στην Koλομβία τη δεκαετία του ’80. «Το M-19», εξηγεί, «ήταν μια κομμουνιστική ομάδα ανταρτών αποτελούμενη από φοιτητές και διανοούμενους που διάβασαν πάρα…
Η νέα κουλτούρα της σιωπής
Του Τάσου Τσακίρογλου. Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της εποχής του νεοφιλελευθερισμού είναι αναμφίβολα ο φόβος. Αποτελεί πλέον κοινοτοπία να πει κάποιος ότι η υπαρξιακή ανασφάλεια, η εργασιακή αστάθεια και η απειλή της φτώχειας και του αποκλεισμού είναι μόνιμες μήτρες φόβου. Εκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη βρίσκονται αντιμέτωποι με την έκπτωση σε μια φασματική κατάσταση ημιζωής. Ομως υπάρχει ακόμα ένας φόβος, εξίσου μεγάλος– αν όχι μεγαλύτερος: η ικανότητά μας να σκεφτούμε διαφορετικά και, κυρίως, με ορίζοντα μια μετά τον καπιταλισμό πραγματικότητα. Η δύναμη των συστημικών ΜΜΕ να συκοφαντούν, να διαστρεβλώνουν και να απορρίπτουν ως εξωπραγματική και ανεφάρμοστη κάθε ιδέα που αντιτίθεται…
Ελαφρότητα και στα βαριά
Του Παντελή Μπουκάλα. ‘Εστω και με αργούς ρυθμούς, η αστυνομική διερεύνηση της επίθεσης κατά του δημάρχου Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη έχει οδηγήσει στην ταύτιση αρκετών παλικαράδων. Εκπλήξεις ως προς το ποιόν των ξυλοκόπων που θεωρούν ιδιοκτησία τους τον πατριωτισμό, δεν υπήρξαν. Και αστυνομικό διέθετε η ομάδα των δραστών, αυτό δα έλειπε, και θαμώνες γυμναστηρίων, μια και τα φουσκωμένα μπράτσα είναι άκρως εθνοπρεπή και βοηθούν ιδιαίτερα όταν συμμετέχεις σε μαθήματα εθνικής διαπαιδαγώγησης αλιτηρίων, προδοτών της πατρίδας. ‘Οσο για τους πνευματικούς (τρόπος του λέγειν) καθοδηγητές των χειρωνακτών της εθνικοφροσύνης, ιδού ο Παναγιώτης Ψωμιάδης πάνω στ’ άλογο μιας γελοιότητας καθόλου γραφικής αλλά άκρως επικίνδυνης….
Το σκοτεινό αντικείμενο…
του μίσους τους. Του Τάσου Παππά. Οι επιθέσεις των εφημερίδων της Δεξιάς και ορισμένων στελεχών της αντιπολίτευσης εναντίον του Πάνου Καμμένου συνεχίζονται. Είναι φανερό ότι ο υπουργός Άμυνας έχει στοχοποιηθεί. Δίνει βεβαίως κι αυτός πολλές αφορμές με τις πράξεις του, τις παραλείψεις του και κάποιες δηλώσεις του που παραπέμπουν σε καφενειακού τύπου συζητήσεις, ωστόσο το γελοίο της υπόθεσης είναι ότι τον χορό σέρνουν τύποι που έχουν διακριθεί στο άθλημα της ιλαρότητας. Δεν αναφέρομαι σε δημοσιολόγους που εκτελούν υπηρεσία, αλλά σε πολιτικούς πρώτης γραμμής που κατέχουν νευραλγικά πόστα στα κόμματά τους και είναι υποχρεωμένοι εκ της θέσεώς τους να μετράνε τα…
Αγορολάτρες
Του Θανάση Καρτερού. Α, όλα κι όλα. Τον αδικούν τον Γκίντερ Έτινγκερ όσοι τα έχουν βάλει μαζί του για τη δήλωσή του περί Ιταλίας. Διότι, τι είπε ο επί του προϋπολογισμού επίτροπος; Ότι οι αγορές θα μάθουν τους Ιταλούς να ψηφίζουν σωστά. Ότι, δηλαδή, για να το κάνουμε… κέρματα, οι αγορές, αν δεν τους αρέσει η ψήφος των Ιταλών, θα εκτινάξουν τα επιτόκια δανεισμού της Ιταλίας σε τέτοια ύψη και θα οδηγήσουν την ιταλική οικονομία σε τέτοια βάθη, ώστε να πειθαναγκάσουν τους Ιταλούς να ψηφίσουν «σωστά». Ψέματα, δηλαδή, έλεγε; Δεν γίνεται ήδη αυτό που είπε; Δεν είναι οι αγορές, ο…
Ο Θεός να μας σώζει από…
…τη «γερμανική αρετή». Του Στέλιου Κούλογλου. Η έκθεση στο Γερμανικό Μουσείο Ιστορίας, στην καρδιά του Βερολίνου, ξεκινάει φαρδιά-πλατιά με μια γιγαντοαφίσα-πιστή αναπαραγωγή ενός εξώφυλλου του Crash. Η Μέρκελ με χειροπέδες, με τη φορεσιά των κρατούμενων του Γκουαντάναμο και το αίτημα στον κύριο τίτλο του ελληνικού περιοδικού: να δικαστεί για τη γενοκτονία των Ελλήνων. Διαβάστε τη συνέχεια
Ανατριχιάστε σωστά!
Του Θανάση Καρτερού. Πείτε μου τώρα εσείς, τι το ενδιαφέρει ένα παιδί 17 χρόνων, που βλέπει προς το 2030, τι έγινε το 1963. Το αναπάντεχο ερώτημα, που έβγαλε από τα αντικυβερνητικά του ρούχα ακόμα και τον ΔΟΜ – Παπαχρήστο, ανήκει στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Και το ξεφούρνισε στην εκπομπή του Χατζή, στον ΣΚΑΪ. Αφού πρώτα δήλωσε ότι όταν είδε την ανακοίνωση του Μαξίμου για τρίκυκλα, Γκοτζαμάνηδες κ.λπ., με αφορμή τη δολοφονική επίθεση στον Μπουτάρη, δεν κατάλαβε τι ήθελε να πει ο συγγραφέας της. Μωρέ, μια χαρά κατάλαβε. Κι ας βγήκε η Σπυράκη με το ανεκδιήγητο ότι δεν είχε γεννηθεί το ’63…
Διορθώνοντας λάθη των λαών
Του Τάσου Παππά. Ολες οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό και ασκούνται υπέρ αυτού και του έθνους. Κάπως έτσι περιγράφουν τα περισσότερα Συντάγματα στην Ευρώπη την έννοια της λαϊκής κυριαρχίας. Γενική αρχή, σεβαστή από τους περισσότερους, που προσφέρεται όμως για πολλές ερμηνείες. Οι εξουσίες μπορεί, όπως αναφέρεται, να πηγάζουν από τον λαό, αλλά δεν ασκούνται απευθείας απ’ αυτόν γιατί στις αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες το σύστημα λειτουργεί διά των εκπροσώπων του λαού, δηλαδή από εκείνους που ο λαός επιλέγει να τις ασκήσουν για λογαριασμό του. Οι πολίτες στις αστικές δημοκρατίες («φιλελεύθερες ολιγαρχίες» κατά τον Καστοριάδη) εκφράζονται είτε μέσω των εκλογών σε τακτά…
«Μάης» και Εξάρχεια
Του Γιώργου Γεωργαντά. Στον Τσώρτσιλ αποδίδεται η περίφημη ατάκα «Είναι ανεπίτρεπτο για έναν έφηβο να μην είναι αριστερός. Είναι όμως ανεπίτρεπτο για τον έφηβο, όταν ενηλικιωθεί, να παραμείνει αριστερός». Στον δε Μιτεράν αποδίδεται η πικρή -αλήθεια,- διαπίστωση «Οι Γάλλοι την πρώτη Κυριακή ψηφίζουν με την καρδιά και τη δεύτερη με τη λογική». Ήταν η εποχή που ο μετέπειτα πρόεδρος ως κοινός υποψήφιος της γαλλικής αριστεράς, ελάμβανε ένα σημαντικό προβάδισμα την πρώτη Κυριακή, αλλά στη δεύτερη Κυριακή ερχόταν δεύτερος. Με πρώτο τον υποψήφιο της Γκωλικής παράταξης. Χρήσιμες πάντα, και ιδιαίτερα σήμερα, οι δύο ρήσεις των δύο σημαντικών πολιτικών ηγετών. Χρήσιμες για…
Σωτήριον έτος 50 μετά Κυριάκο
Του Κώστα Βαξεβάνη. Το πρώτο λάθος του Κυριάκου Μητσοτάκη ήταν η απαξίωση του ιστορικού γεγονότος της δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη με τη φράση «τι τον νοιάζει τον 17χρονο αν το 1965…». Τον 17χρονο τον νοιάζει ή πρέπει να μάθουμε να τον νοιάζει πως ένας συμπατριώτης του δολοφονήθηκε επειδή υπεράσπιζε τη Δημοκρατία από το παρακράτος. Πως δηλαδή ο καναπές, η ευμάρεια, η ευωχία και τα κεκτημένα του δεν είναι αυτονόητα, ούτε δεδομένα. Το δεύτερο λάθος του Κυριάκου Μητσοτάκη ήταν η χρονική τοποθέτηση του ιστορικού γεγονότος της δολοφονίας, αφού το τοποθέτησε το 1965 αντί του ορθού 1963. Κανονικά ο Κυριάκος, όντας στο…
Μνημονιάρχες
Του Νίκου Μπογιόπουλου. Αυτοί μου μας έριξαν και μας έχουν αλυσοδέσει στα Μνημόνια τσακώθηκαν και πάλι μεταξύ τους. Επί πολλές ώρες, λοιπόν, παρακολουθήσαμε τους Μνημονιάρχες της περιόδου 2010 – 2014 να «ξιφομαχούν» με τους Μνημονιάρχες της περιόδου 2015 – 2018 και με επίδικο, τι νομίζετε; Μα το ποιός θα διατηρήσει ή θα επανακτήσει την καρέκλα του Μνημονιάρχη για μέχρι το… 2060, άμα τε μέχρι το 2114 που ορίζει η 99ετής συμφωνία ξεπουλήματος της χώρας μέσω του «Υπερταμείου»! Τόσο έχουν υπολογίσει και έχουν συμφωνήσει – όλοι οι «σωτήρες» – να κρατήσει όχι φυσικά ο δικός τους πολιτικός βιολογικός κύκλος, αλλά το…
