Ο σκληρός πρώην δικαστής
Της Άντας Ψαρρά. Ο πρώην δικαστής, πρώην πρόεδρος της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων και πρώην υπουργός Δικαιοσύνης Χ. Αθανασίου με τη χθεσινή ομιλία του στη Βουλή επιβεβαίωσε για άλλη μία φορά, πρώτον, το πόσο μονομερώς αντιλαμβάνεται τις «παρεμβάσεις» στη Δικαιοσύνη και, δεύτερον, πολύ σημαντικότερο, το πώς αντιλαμβάνεται την επιείκεια απέναντι στους ευάλωτους. Αφού λοιπόν στην τοποθέτησή του έκρινε ως «εξόφθαλμα αντισυνταγματικό» το κάθε πρόσθετο μέτρο ελέγχου που περιλαμβάνει ο νέος νόμος για το «Πόθεν Εσχες» όλων των υπόχρεων, κατέληξε λέγοντας: «Εγώ, βεβαίως, δεν έχω καμία διάθεση να προκαταλάβω αποφάσεις δικαστηρίων»! Θα μας επιτρέψει να σχολιάσουμε ότι η δημόσια εκφρασμένη αυτή…
Αν λοιπόν αυτό είναι μαρξισμός…
Του Τάσου Τσακίρογλου. Μην είστε ντροπαλοί: αναλάβετε την ευθύνη γι’ αυτό που μπορείτε να κάνετε και κάντε το. Θέστε τα ερωτήματα για τη Δικαιοσύνη, αλλά σε σύνδεση με την πρακτική. Αμφισβητήστε την εξουσία. Κανένα δόγμα, ποτέ. Μην επιτρέψετε στον εαυτό σας να υστερεί από το ιστορικά εφικτό! Και καταλάβετε ότι η πρόοδος δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς αγώνα και θυσία. Αν αυτό είναι ο μαρξισμός, τότε πρέπει όλοι να είμαστε μαρξιστές Την προτροπή αυτή περιλαμβάνει η απάντηση του μεγάλου Γερμανού κοινωνιολόγου Βόλφγκανγκ Στρεκ, στην ερώτηση «διακόσια χρόνια από τη γέννηση του Μαρξ, γιατί να είναι κανείς σήμερα μαρξιστής;» που του…
Δηλητηριώδεις συνειρμοί!
Του Τάσου Παππά. Όποτε στη δημόσια ζωή σκάει ένα θέμα διαφθοράς στο οποίο εμπλέκονται είτε παράγοντες της Ν.Δ. είτε παράγοντες του ΠΑΣΟΚ, η απάντηση των δύο κομμάτων στην κυβέρνηση και στον ΣΥΡΙΖΑ είναι η ίδια: «Ρωτήστε τον Κοτσακά». Ο Αντώνης Κοτσακάς είναι σήμερα υψηλόβαθμο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει κατηγορηθεί, ούτε κατηγορείται για κάτι και αυτό που του χρεώνει η αντιπολίτευση είναι ότι στο παρελθόν υπήρξε συνεργάτης του Άκη Τσοχατζόπουλου. Ο συνειρμός είναι βιτριολικός: αφού ο Α. Τσοχατζόπουλος έχει καταδικαστεί για μίζες τότε είναι τουλάχιστον ύποπτοι όσοι τον είχαν υποστηρίξει στις εσωκομματικές μάχες στο ΠΑΣΟΚ τα προηγούμενα χρόνια και πολύ…
Η Επανάσταση Σπαρτακιστών
…και η δολοφονία της Λούξεμπουργκ. Του Βλάση Αγτζίδη (*) Ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα ζητήματα της τελευταίας περιόδου του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν η εμφάνιση ενός μαχητικού αντιπολεμικού σοσιαλιστικού κινήματος που επιτάχυνε το τέλος του πολέμου και την ήττα της Γερμανίας του Κάϊζερ. Η δυσαρέσκεια των πολιτών για την τυχοδιωκτική πολιτική του γερμανικού μιλιταρισμού που είχε οδηγήσει στον αιματηρότατο πόλεμο, κορυφώθηκε το Νοέμβρη του 1918 με τη λαϊκή εξέγερση εναντίον του πολέμου, που επιτάχυνε τη συνθηκολόγηση της Γερμανίας. Η πρώτη πράξη της αντιπολεμικής κίνησης έλαβε χώρα στον πολεμικό ναύσταθμο του Κιλάρ τον Οκτώβριο του 1918. Στις 9 Νοεμβρίου του 1918 επαναστάτησαν στο Βερολίνο οι στρατιώτες και οι εργάτες. Έτσι…
Πόσα λεφτά κάνει το…
…πτώμα του Κασσόγκι; Του Στέλιου Κούλογλου. Τελικώς ο Τραμπ αποδεικνύεται ο πιο ειλικρινής. Από την αρχή είπε ο άνθρωπος ότι είχε να παραδώσει μια παραγγελία ύψους 110 δις στη Σαουδική Αραβία. Και επομένως δεν είχε κανένα λόγο να μη πιστέψει τον πρίγκιπα μπιν Σαλμάν. Ο οποίος εδώ και 15 μέρες δουλεύει την ανθρωπότητα υποστηρίζοντας στην αρχή ότι δεν ήξερε που είναι ο δημοσιογράφος Κασσόγκι και έπειτα- όταν ο Ερντογάν έκανε σαφές ότι παρακολουθούσε το προξενείο της Σαουδική Αραβίας στην Κωνσταντινούπολη και είχε ηχητικά ντοκουμέντα- ότι δεν είχε ιδέα για την αποτρόπαια δολοφονία που διέπραξαν οι δικοί του. Τουλάχιστον ο Αμερικανός…
Ένα παγόβουνο σε σχήμα SOS
Του Παντελή Μπουκάλα. Όντως εντυπωσιακές οι φωτογραφίες που δημοσίευσε η NASA: ένας μονόλιθος από πάγο, απολύτως ορθογωνισμένος στην ορατή κορυφή του, ταξιδεύει στις νότιες θάλασσες του πλανήτη. To παγόβουνο μοιάζει κομμένο με τα πιο εξελιγμένα εργαλεία, αλλά την αυστηρή γεωμετρική του ωραιότητα δεν τη χρωστάει σε ανθρώπινο χέρι. «Χειρ Θεού» θα αποφαίνονταν ίσως οι πιστοί, ο καθείς και η θρησκεία του, μόνο που τότε θα απομακρυνόμασταν από τα γήινα και τα ανθρώπινα, από την ευθύνη δηλαδή που μας αναλογεί, αφού αυτοπροσδιοριζόμαστε ως κορωνίς της φύσεως. Η φύση λοιπόν, αυτή είναι ο γλύπτης, εξαιρετική στις επιδόσεις της είτε με το τεράστιο…
Τώρα τρεχάτε, ποδαράκια μου
Του Τάσου Παππά. Το ακροδεξιό, αντιμεταναστευτικό κόμμα της Λέγκας εξασφάλισε τον έλεγχο της βόρειας ιταλικής επαρχίας Τρέντο κερδίζοντας στις τοπικές εκλογές τον κεντροαριστερό συνασπισμό που την κυβερνούσε επί δεκαετίες. Η είδηση δεν σοκάρει πια. Η Ακρα Δεξιά στην Ιταλία και όχι μόνο βρίσκεται σε φάση επιθετικής ανάπτυξης και κερδίζει τις καρδιές και τα μυαλά των ανθρώπων, κυρίως των φτωχών και των απελπισμένων, μ’ άλλα λόγια του ακροατηρίου που κάποτε ήταν ο προνομιακός χώρος για την Κεντροαριστερά, τη Ριζοσπαστική Αριστερά και τους κομμουνιστές. Η πλούσια κληρονομιά του πανίσχυρου Κομμουνιστικού Κόμματος της Ιταλίας έπεσε στα χέρια επιτήδειων οπορτουνιστών που στο όνομα της…
Γιάννο μου το μαντήλι σου…
…γιατί είναι λερωμένο; Του Κώστα Βαξεβάνη. Λερωμένο βρέθηκε τα μαντήλι του Γιάννου, με μίζες εκατομμυρίων Ελβετικών φράγκων. Το μαντήλι που κάποτε γυάλιζε το θαύμα του Σημιτικού εκσυγχρονισμού. Που σκούπιζε με επιμέλεια τα ίχνη από το μεγάλο σκάνδαλο του χρηματιστηρίου. Το μαντήλι από το οποίο κρατήθηκαν για να σύρουν το χορό του «οικονομικού θαύματος» της Ελλάδας τόσοι και τόσοι, με πρώτο και καλύτερο το άλλο Γιάννο, τον Στουρνάρα. Μετά την απόφαση της προφυλάκισης, ο Γιάννος Παπαντωνίου δεν πρωτοτύπησε ούτε σε θράσος ούτε σε υποκρισία. Όπως συμβαίνει σχεδόν αξιωματικά όταν ακουμπάνε πολιτικά πρόσωπα ,έτσι και με τον Γιάννο, πρόκειται για πολιτική δίωξη….
Οι σκελετοί στο ντουλάπι της ΝΔ
Της Άντας Ψαρρά. Το μεγάλο σκάνδαλο των μυστικών κονδυλίων του ΥΠΕΞ δεν είναι απλά τα ιλιγγιώδη ποσά που δόθηκαν επί δεκαετίες. Το σκάνδαλο είναι ότι οι μυστικές δαπάνες που υποτίθεται ότι προορίζονταν για την υπεράσπιση των εθνικών θεμάτων στο εξωτερικό –και ακριβώς για τον λόγο αυτό– ήταν και μυστικές και απόρρητες, δόθηκαν με τα τσουβάλια κυρίως από τη Ν.Δ. στο εσωτερικό της χώρας! Ουδείς λόγος υπήρχε να δοθούν και ουδείς λόγος να είναι απόρρητες. Το πάρτι ήταν συνεχές, οι τρόποι παράκαμψης των ελέγχων ιδιαίτερα ευφάνταστοι, ενώ όταν το θέμα έφτανε σε ονοματεπώνυμα –κατά κύριο λόγο– δημοσιογράφων, όλες οι έρευνες πήγαιναν…
Ταρατατζούμ και ουσία
Του Τάσου Παππά. Η συζήτηση για την αναθεώρηση του Συντάγματος θα ξεκινήσει στις αρχές Νοεμβρίου, όπως ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός. Καιρός ήταν. Εχουν περάσει σχεδόν δύο χρόνια από κείνη τη φαντασμαγορική τελετή στον αύλειο χώρο της Βουλής, στην οποία μίλησε ο Αλ. Τσίπρας, αλλά το θέμα έκτοτε δεν απασχόλησε το πολιτικό σύστημα, αν και η επιτροπή υπό τον καθηγητή Μ. Σπουρδαλάκη έκανε καλή δουλειά εμπλέκοντας στη συζήτηση φορείς, ειδικούς επιστήμονες και πολίτες. Η κυβέρνηση και τα κόμματα συμπεριφέρθηκαν σαν να πρόκειται για μια τυπική υπόθεση χωρίς ιδιαίτερη σημασία για την ποιότητα της δημοκρατίας. Κι όμως, έχουμε να κάνουμε με ένα πολύ…
«Είπε και εγένετο»;
Του Παντελή Μπουκάλα. Επί ΠΑΣΟΚ, οι της Ν.Δ., και ειδικά ο μετά το 1984 πρόεδρός της, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, διαβεβαίωναν ότι θα διαλύσουν τη «17 Νοέμβρη» αμέσως μόλις αναλάβουν ξανά την εξουσία. Πολλοί γαλάζιοι πίστευαν τότε ότι η τρομοκρατική οργάνωση ήταν αμιγώς πράσινο κατασκεύασμα ή είχε προνομιακές σχέσεις με στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που την κάλυπταν, ή είχαν θέσει το σαρανταπεντάρι τους στην υπηρεσία του ΠΑΣΟΚ. Σε τέτοιο κλίμα, ο μέγας νους του κ. Καμμένου είχε φτάσει να εκπονήσει κοτζάμ βιβλίο (κάπου έχει χαθεί πια), όπου υποστήριζε ότι αρχηγός της «17Ν» ήταν ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου. Η Ν.Δ. επανήλθε στην…
Ο Καμμένος δεν μπορεί…
…να «κρατάει» τον Τσίπρα. Του Γιώργου Λακόπουλου. Ότι η ανοχή του Πρωθυπουργού απέναντι στον υπουργό Άμυνας προκαλεί αντιδράσεις και αναδεικνύει ερωτήματα βγάζει μάτι. Απασχόλησε την ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ και σχολιάζεται από ΜΜΕ προσκείμενα την κυβέρνηση. Άλλωστε στον ίδιο τον Πρωθυπουργό αποδίδεται ότι στο υπουργικό συμβούλιο τον χαρακτήρισε «μπελά» -εξ ίσου με τον Νίκο Κοτζιά. Με τη διαφορά ότι ο Καμμένος δεν υπέβαλε παραίτηση. Σχεδιάζει την ένδοξη αποχώρησή του… όταν κρίνει ο ίδιος. Όσοι αντιτίθενται -για λόγους πολιτικής ουσίας και θεσμικής τάξης- στο ατιμώρητο αντάρτικο του Καμμένου ως υπουργού, διχάζονται. Πολλοί θεωρούν ότι ο Πρωθυπουργός δεν τον αποπέμπει γιατί δεν έχει…
Ποιος ορίζει τι πραγματικά…
…συμφέρει την πατρίδα; Του Τάσου Παππά. Μυστικά κονδύλια; Σοβαρά; Πέφτω απ’ τα σύννεφα. Η υποκρισία χτυπάει κόκκινο. Δεν υπάρχει χώρα στον κόσμο που να μη χρησιμοποιεί μυστικά κονδύλια για να προωθήσει τους στόχους της εξωτερικής πολιτικής της. Το κάνουν οι αστικές κυβερνήσεις, τα δικτατορικά καθεστώτα, οι μοναρχίες, το έκαναν και οι χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού. Το ζήτημα στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες είναι ποιος έχει τη διαχείριση των χρημάτων, πώς τα αξιοποιεί κι αν λειτουργούν οι μηχανισμοί ελέγχου ώστε να μη γίνεται σπέκουλα. Αν, για παράδειγμα, ένας υπουργός Εξωτερικών εκμεταλλεύεται τους πόρους για να πλήξει τους εσωκομματικούς και τους εξωκομματικούς αντιπάλους του,…
Τιμή στην σπουδάζουσα γενιά..
…της κατοχικής περιόδου. Του Όμηρου Ταχμαζίδη* Οι νέοι και οι νέες που ωρίμασαν κοινωνικά και πολιτικά στα δύσκολα χρόνια της τριπλής Κατοχής, είναι, ίσως, η πιο αδικημένη γενιά του τόπου. Σφραγίστηκε από τις συνέπειες της συμμετοχής της στον αντιφασιστικό αγώνα με τον πιο σκληρό τρόπο, διότι τα χρόνια που ακολούθησαν δεν οδήγησαν στην αποκατάσταση των ονείρων της, αλλά υπήρξαν για αυτήν ένας πολιτικός εφιάλτης. Αξίζει να ενθυμούμαστε αυτή τη γενιά σε κάθε ευκαιρία, είναι η γενιά των γονιών μας, η γενιά των παππούδων μας. Είναι ένα σημαντικό σημείο αναφοράς και προσανατολισμού για όλους μας μέσα στα χρόνια της κρίσης. Ο…
Μια (παλιά) υπέροχη ιστορία…
Του Νίκου Μπογιόπουλου. Μέχρι τώρα βλέπαμε την κάθε κυβέρνηση να κατηγορεί την προηγούμενη για αδιαφάνεια και για διαφθορά μέσω των μυστικών κονδυλίων. Αυτή τη φορά, όμως, είδαμε και το απίθανο: Να απευθύνονται κατηγορίες για την διαχείριση των μυστικών κονδυλίων όχι από την μια κυβέρνηση προς την άλλη, αλλά στο εσωτερικό της ίδιας κυβέρνησης! Είδαμε να ανταλλάσουν δηλητηριώδεις κατηγορίες μεταξύ τους οι υπουργοί της ίδιας κυβέρνησης (!) και μάλιστα παρουσία του ίδιου του πρωθυπουργού τους, όπως συνέβη στο υπουργικό συμβούλιο της περασμένης Τρίτης όταν η σύγκρουση Καμμένου – Κοτζιά (και για τα μυστικά κονδύλια) οδήγησε στην εκπαραθύρωση του δεύτερου. Βέβαια το…
Το δόγμα «μόνο εδώ»
Του Παντελή Μπουκάλα. Την όρεξη για τα πρωτεία την έχουμε από παλιά. Ανήκει κι αυτή στα πατροπαράδοτα. Αντί να την περιορίζουμε όμως σε ό,τι καλό, την επεκτείνουμε και σε ό,τι ανάξιο. Για να μην πούμε πως ηδονιζόμαστε κυρίως όταν αυτοαναγορευόμαστε πρώτοι και χειρότεροι παρά όταν αυτοανακηρυσσόμαστε –ή όταν όντως είμαστε– πρώτοι και καλύτεροι. Γι’ αυτό και αναζητούμε εμμονικά το στενάχωρο και το απογοητευτικό ακόμα και στο τιμητικό. Το δείχνει και η τιτλοδοτική μας ροπή: Πιθανότερο είναι να γράψουμε, λ.χ., «Μόνο έξι ελληνικά πανεπιστήμια στα διακόσια καλύτερα παγκοσμίως», να προτάξουμε δηλαδή το υποτιμητικό ή απαξιωτικό «μόνο», παρά να αναδείξουμε, έστω ουδέτερα,…
Αντιμιλάτε στην τηλεόραση;
Του Τάσου Τσακίρογλου. «Το θέαμα είναι ο εφιάλτης της σύγχρονης αλυσοδεμένης κοινωνίας, που δεν εκφράζει εντέλει παρά την επιθυμία της να υπνώττει. Το θέαμα είναι ο φρουρός αυτού του ύπνου». Αυτό έγραφε το μακρινό 1967 ο Γάλλος συγγραφέας και κινηματογραφιστής Γκι Ντεμπόρ, στο εμβληματικό βιβλίο του «Η κοινωνία του θεάματος», περιγράφοντας το πώς οι εικόνες που οικοδομεί καθημερινά και συστηματικά αυτή η κοινωνία διασφαλίζουν την αναπαραγωγή της μέσω της αλλοτρίωσης. Ξένοι με τον εαυτό μας μέσω του καθρέφτη που σήμερα είναι κυρίως η τηλεόραση, η οποία αντανακλά σχεδόν αποκλειστικά τις χειρότερες πλευρές της ανθρώπινης ύπαρξης: αυθεντία, ιδιοτέλεια, ναρκισσισμός, νεύρωση, επιδεικτική…
Η μαύρη τρύπα της Δεξιάς
Του Περικλή Κοροβέση. Ιστορικά ο καπιταλισμός και η αστική δημοκρατία εμφανίζονται μαζί. Ο νέος τρόπος παραγωγής, που αντικατέστησε τη φεουδαρχία, χρειαζόταν μιαν άλλη πολιτική εκπροσώπηση. Η μοναρχία με τους βαρόνους γαιοκτήμονες δεν ήταν κατάλληλο πολιτικό σύστημα για τη Βιομηχανική Επανάσταση που χρειαζόταν πιο ευέλικτες μορφές πολιτικής διακυβέρνησης. Απαιτούνταν μια πολιτική ηγεσία, και κατ’ επέκταση ένα κράτος, που να διασφαλίζει τα κέρδη του κεφαλαίου μέσα από την κοινωνική ηρεμία. Και επινοήθηκαν τα κόμματα και το Κοινοβούλιο στην υπηρεσία του καπιταλισμού και του κέρδους (δεν υπάρχει Σύνταγμα που να μην κατοχυρώνει την ιδιοκτησία, δηλαδή το κεφάλαιο) δίνοντας κάποια δικαιώματα στους πολίτες, ευθέως…
Γκρίζος απολογισμός
Του Τάσου Παππά. Πολλά λάθη έγιναν από πολλές πλευρές στην υπόθεση Κοτζιά-Καμμένου. Εσκεμμένα ή όχι, για την ώρα δεν είναι σαφές. Μερικά ήταν χοντρά: Ο πρωθυπουργός άφησε τον Πάνο Καμμένο να χρησιμοποιεί το Μακεδονικό με τέτοιο τρόπο που προκαλούσε ζημιά στην κυβέρνηση και προβλήματα στη χώρα. Για τον κ. Καμμένο το Μακεδονικό είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου. Δεν βρίσκεται και στην καλύτερη φάση του. Οι μετρήσεις είναι αρνητικές, η κοινοβουλευτική ομάδα του κάθε άλλο παρά συμπαγής είναι, η αντιπολίτευση και τα φιλοδεξιά μέσα ενημέρωσης τον έχουν στοχοποιήσει, πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζουν τις αντιρρήσεις τους για τη συνέχιση του «γάμου»….
Με τον Κοτζιά, χωρίς τον Κοτζιά
Του Κώστα Βαξεβάνη. Ο Νίκος Κοτζιάς, όπως παραδέχονται φίλοι και άσπονδοι εχθροί, είναι μια στιβαρή πολιτική προσωπικότητα με προσήλωση στις αρχές του. Επιπλέον, έθεσε την πολιτική του οντότητα στην επίλυση των σοβαρών εθνικών θεμάτων παραμερίζοντας το πολιτικό κόστος και τις αγκυλώσεις. Στο ερώτημα αν πρέπει να περιοριστεί στο ρόλο του ΥΠΕΞ με αβρότητες και διπλωματικές ακροβασίες ή να επιλέξει λύσεις, ο Νίκος Κοτζιάς επέλεξε αταλάντευτα να τα βάλει με τα κύματα. Θα μπορούσε για παράδειγμα να προτείνει έντεχνα τη λύση του Μακεδονικού στο μέλλον και να επιλέξει την ιαματική λήθη που (κυρίως) δεν κοστίζει σε ψήφους. Επέλεξε να αναμετρηθεί με…
