Τι μάθαμε από τις κάλπες
Του Χρήστου Μαχαίρα.
Το πρώτο πράγµα που µάθαµε από τις κάλπες, όταν είχε κλειδώσει πια το εκλογικό αποτέλεσµα και το εύρος της διαφοράς, ήταν ότι οι Ελληνες ψηφοφόροι ψήφισαν µε κριτήριο τι δεν θέλουν και λιγότερο τι θέλουν.
Η επικράτηση της Νέας ∆ηµοκρατίας µε ισχυρό προβάδισµα είναι καρπός αυτής της πραγµατικότητας, γεγονός που δικαιώνει και την επιλογή του επιτελείου της να επενδύσει περισσότερο στην αρνητική ψήφο παρά στο πρόγραµµα του κόµµατος. Το δεύτερο πράγµα που µάθαµε από τις κάλπες ήταν ότι στην Ελλάδα υπάρχει πλέον όχι ένας αναιµικός δικοµµατισµός, όπως πολλοί έσπευδαν να υποστηρίξουν, αλλά ένας ισχυρός διπολισµός, που τέµνει κάθετα την πολιτική ζωή. Η Νέα ∆ηµοκρατία εκφράζει αναντίρρητα τον ιστορικό πόλο των συντηρητικών δυνάµεων και διεκδικεί την επάνοδό της στην εξουσία.
Αλλά ακόµα και ηττηµένος ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν εκφράζει έναν πολιτικό κοµήτη, όπως εύχονταν όσοι επένδυσαν στη γραµµή της «στρατηγικής ήττας» του. Εκπροσωπεί τον προοδευτικό πόλο και αποδεικνύει µε το ισχυρό ποσοστό του ότι ήρθε στο κοµµατικό στερέωµα για να µείνει. Το τρίτοπράγµα που µάθαµε από τις κάλπες ήταν ότι το Κίνηµα Αλλαγής κατάφερε να επιβιώσει µέσα στις συµπληγάδες του διπολισµού, εκτοπίζοντας µάλιστα από την τρίτη θέση τη Χρυσή Αυγή.
Μπορεί να µην προσέγγισε το διψήφιο ποσοστό που είχαν θέσει ως στόχο τα στελέχη του, κατάφερε, ωστόσο, µε τη στροφή των τριών τελευταίων εβδοµάδων και την «επικαιροποίηση» της γραµµής των ίσων αποστάσεων έναντι της Ν∆ και του ΣΥΡΙΖΑ να συγκρατήσει κρίσιµα εκλογικά κοινά. Αυτό που δεν µάθαµε και θα χρειαστεί να περιµένουµε έως τις 30 Ιουνίου για να το πληροφορηθούµε, είναι αν οι πρώην ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ που βρίσκονταν στη ζώνη της αδιευκρίνιστης ψήφου και οδηγήθηκαν στο Κίνηµα Αλλαγής, στην αποχή ή στην υπερψήφιση µικρότερων σχηµατισµών της Αριστεράς, όπως το ΜέΡΑ 25, θα παραµείνουν ασυγκίνητοι στην προοπτική της δεξιάς παλινόρθωσης ή θα στηρίξουν τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ και της Προοδευτικής Συµµαχίας.
Άρθρο στο ΕΘΝΟΣ
