Τι έγινε το αγαπημένο Κέντρο…
…του εν γένει Έλληνα νοικοκυραίου;
Της Ειρήνης Αγαθοπούλου*
Ο θρυμματισμός του πάλαι ποτέ κραταιού «Κέντρου» είναι έκδηλος στα σημερινά πολιτικά μας πράγματα και εκφράζεται ολοκάθαρα με διάφορους τρόπους:
- Με την απόλυτη απαξίωση του ΠΑΣΟΚ από τον κόσμο και τις κοινωνικές ομάδες που το στήριζαν, αφού προσχώρησε σε νεοφιλελεύθερες και αντιλαϊκές συνταγές μόνο και μόνο για να κρατήσει ζεστή την κυβερνητική του καρέκλα στη θλιβερή συγκυβέρνηση, που από κοινού στήθηκε με την άλλοτε «λαομίσητη Δεξιά» – που έλεγε και ο Αντρέας – του Σαμαρά και την Α. Μέρκελ αυτοπροσώπως. Αυτό, εκτός από τους εργαζόμενους, η μεσαία τάξη το ‘νιωσε στο πετσί της…
- Με την αγωνιώδη (μήπως και προσφέρουν βιώσιμη διέξοδο για το σύστημα) ανάδειξη στο πολιτικό σκηνικό υποδιαιρέσεων της κεντροαριστεράς, όπως η «Ελιά», η «Δημοκρατική Παράταξη», το «Ποτάμι» και εσχάτως το ξαναζεσταμένο φαγητό του Γιώργου Παπανδρέου, που η καθεμία από αυτές (αλλά και όλες μαζί) κάθε άλλο παρά εγγύηση αποτελούν και ασφάλεια αναδύουν για τον καταταλαιπωρημένο και δεινοπαθούντα πλέον Έλληνα νοικοκυραίο.
- Με την σταδιακή περιθωριοποίηση των κεντροδεξιών δυνάμεων στη Νέα Δημοκρατία (που στον ένα ή στον άλλο βαθμό εξέφραζαν κοινωνικές ανησυχίες) και την ταυτόχρονη διολίσθηση της ηγεσίας Σαμαρά σε ακροδεξιά τοπία και εναγκαλισμούς με ότι πιο συντηρητικό κυκλοφορεί στην πολιτική σκηνή, από τις στάχτες του ΛΑΟΣ (Βορίδη, Άδωνι, Πλεύρη) μέχρι τους κάθε λογής Μπαλτάκους και Μπούκουρες. Αυτή η μετατόπιση έχει σημάνει και την εγκατάλειψη των μικρομεσαίων στην τύχη τους, αλλά και την εξάρτηση από τα πολύ μεγάλα πορτοφόλια και συμφέροντα από την Ελλάδα και το εξωτερικό…
Αυτά όλα, μαζί με την καθημερινή επιδείνωση της ζωής για την μέση ελληνική οικογένεια, πείθουν πλέον και τους τελευταίους δύσπιστους ή αναποφάσιστους πως αυτή εδώ η κοινωνία έχει μία και μοναδική διέξοδο…: να αλλάξει σελίδα, να αφήσει πίσω της το πολιτικό προσωπικό της παρακμής και με όπλο της την Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ να πάρει τις τύχες της στα χέρια της !
Κάθε ώρα που περνάει, όλο και περισσότεροι Έλληνες κατανοούν ότι δεν χρειάζεται σήμερα να είσαι ΣΥΡΙΖΑ για να στηρίξεις και να ψηφίσεις ΣΥΡΙΖΑ. Ότι αυτό που για άλλους είναι επιλογή, για κάποιους μπορεί να είναι απλά ανάγκη. Ναι, ανάγκη ! Αυτή είναι η λέξη-κλειδί που θα κρίνει τις επερχόμενες εκλογές. Οι αδήριτες ανάγκες των ανθρώπων, η ανάγκη να σηκωθεί η κοινωνία στα πόδια της, η αναγκαιότητα να εξασφαλίσουμε ένα μέλλον για τις νέες γενιές που σήμερα δείχνουν καταδικασμένες.
Αυτός ο λαός έχει αποδείξει στο παρελθόν ότι βρίσκει τρόπους να ικανοποιεί τις επίμονες συλλογικές του ανάγκες… Εμπρός να το ξανακάνουμε, με τον ΣΥΡΙΖΑ αυτοδύναμο και ελεύθερο από δεσμεύσεις να υλοποιήσει το πρόγραμμά του. Με ελπίδα, χαμόγελο και αισιοδοξία !
* Βουλευτής Κιλκίς του ΣΥΡΙΖΑ
