Πόλεμος χωρίς κανόνες
Του Τάσου Παππά.
Συνδικαλισμός παλαιού τύπου ήταν αυτό που έκανε η κυβέρνηση με την τροπολογία που έφερε χτες στη Βουλή. Αμήχανη λόγω του θορύβου που είχε ξεσπάσει για τη διάταξη του πολυνομοσχεδίου σχετικά με τη συμμετοχή πολιτικών προσώπων σε offshore εταιρείες αποφάσισε να κάνει ρελάνς φέρνοντας μια «λεόντεια» τροπολογία που απαγορεύει στους πολιτικούς ακόμη και να αναπνέουν (σκόπιμη η υπερβολή). Δεν θα σταθεί ούτε σε μονομελές πρωτοδικείο.
Για να απαντήσει στις κατηγορίες και τους βιτριολικούς υπαινιγμούς της αντιπολίτευσης και των μέσων ενημέρωσης ότι καλύπτει κάποιους δικούς της έσπευσε να πλειοδοτήσει, αδιαφορώντας για το αν η συγκεκριμένη ρύθμιση μπορεί να εφαρμοστεί.
Ηταν μια κίνηση ρηχού εντυπωσιασμού και τίποτε άλλο. Η Νέα Δημοκρατία τσίμπησε σαν αρχάρια το δόλωμα. Αποχώρησε από τη συζήτηση καταγγέλλοντας την κυβέρνηση για λαϊκισμό. Εξετέθη, χρησιμοποιώντας κι αυτή μια παλιά, δοκιμασμένη, σήμερα όμως ατελέσφορη λόγω της κατάχρησης που έχει υποστεί, τακτική.
- Η ηγεσία της Ν.Δ. είναι δέσμια μιας αντίληψης που παράγει μόνο πόλωση. Πρόκειται για τη στρατηγική της έντασης. Δεν την ενδιαφέρει να αποκτήσει την ιδεολογική και πολιτική ηγεμονία μέσω του εναλλακτικού σχεδίου που υποτίθεται πως διαθέτει (το περιλάλητο άλλο μείγμα δηλαδή).
Φαίνεται πως αυτό που την ενδιαφέρει είναι να αποδομήσει την κυβέρνηση σε όλα τα επίπεδα, κυρίως στο ηθικό, ώστε να δείξει στο ευρύτερο ακροατήριο ότι «τούτοι εδώ δεν είναι κάτι διαφορετικό, στην καλύτερη περίπτωση είναι σαν εμάς, αλλά εμείς ξέρουμε να κάνουμε καλύτερα την ίδια δουλειά».
Οποτε απαιτήθηκε κατάθεση επιχειρημάτων την κοπάνησε για να μην υποχρεωθεί να τοποθετηθεί (όπως έπραξε χτες) ή κρύφτηκε πίσω από γενικότητες (όπως έκανε στη συζήτηση για το πολυνομοσχέδιο). Συγγνώμη, αλλά αυτό δεν είναι δομική αντιπολίτευση (για να θυμηθούμε έναν όρο του Αν. Παπανδρέου), αυτό είναι αντιπολίτευση επιπέδου καφενείου.
- Προτίμησε να φύγει από τη Βουλή για να μην αναγκαστεί να δώσει εξηγήσεις για τις φήμες που διαδίδουν στελέχη της ότι η προηγούμενη διάταξη ήταν φωτογραφική και αφορούσε υπουργούς και στελέχη της κυβέρνησης. Θα της ζητούσαν να πει ονόματα και διευθύνσεις και να παρουσιάσει αποδείξεις. Αν δεν ανταποκρινόταν θα ήταν ευάλωτη στην κατηγορία ότι συκοφαντεί και πετάει λάσπη στον ανεμιστήρα.
- Παλιότερα λέγαμε ότι τα κόμματα δίνουν γραμμή στα μέσα ενημέρωσης. Με τη σημερινή Νέα Δημοκρατία το σχήμα μάλλον έχει ανατραπεί. Η αίσθηση είναι ότι τη γραμμή και τον τόνο της αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση τα δίνουν ορισμένα μαζικά μέσα δήθεν ενημέρωσης και η Ν.Δ. «παρευρίσκεται και χαιρετίζει».
Το επίσημο κόμμα και πολλά κορυφαία στελέχη της υιοθετούν και αναδεικνύουν ό,τι κυκλοφορεί. Χωρίς έλεγχο, χωρίς διασταύρωση, χωρίς δεύτερες σκέψεις. Δεν τους πτοούν ούτε οι διαψεύσεις από την πραγματικότητα ούτε η άτακτη υποχώρηση και οι συγγνώμες των δραστών. Γυρίζουν σελίδα και συνεχίζουν κλιμακώνοντας. Κι όπου βγει…
Ανάγωγα
Δηλαδή, σύμφωνα με το σκεπτικό του Σταύρου Θεοδωράκη και μερικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ, όσοι ήταν με τον Ακη Τσοχατζόπουλο είναι τουλάχιστον ύποπτοι για διαφθορά; Για να μην ξεχνιόμαστε, με τον Ακη Τσοχατζόπουλο ήταν το μισό ΠΑΣΟΚ.
Στο τσακ έχασε την πρωθυπουργία στην κοινοβουλευτική ομάδα τον Γενάρη του 1996, για λίγες ψήφους έχασε και το συνέδριο τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου. Οι πασόκοι αν ρίξουν μια ματιά στα έδρανα της Βουλής και στα κλιμάκια της ηγεσίας θα ανακαλύψουν αρκετούς που την εποχή εκείνη είχαν υποστηρίξει τον Ακη Τσοχατζόπουλο. Είναι κι αυτοί ύποπτοι;
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
