Ο σκερβελές

Του Θανάση Καρτερού.

Στην παλιά Θεσσαλονίκη κάτι τέτοιους τους αποκαλούσαν σκερβελέδες, ανθρώπους ανάξιους λόγου. Τι γίνεται όμως όταν ένας σκερβελές ασκεί κάποιου είδους εξουσία και όσα λέει έχουν αντίκτυπο, όσο να ‘ναι, στην εικόνα και στους ανθρώπους της περιοχής του, αλλά και στην εικόνα και στους ανθρώπους της χώρας του;

Σκεφτείτε, για παράδειγμα, τον Τούρκο νομάρχη της περιοχής απέναντι από τη Χίο να διακηρύσσει δημοσίως ότι οι Έλληνες είναι άπληστοι, ύπουλοι, μπαμπέσηδες, έτοιμοι να αρπάξουν τουρκικά εδάφη. Κι ότι καλός Έλληνας είναι ο νεκρός Έλληνας!

Της κακομοίρας θα γινότανε, και όχι μόνο στη Χίο. Θα καταγγέλλαμε όλοι ομοθυμαδόν τον Τουρκαλά, θα έδερναν οι χρυσαυγίτες καμιά δεκαριά Τούρκους, ή γενικώς μουσουλμάνους, για αντίποινα, θα προέβαιναν σε διαβήματα διαμαρτυρίας οι αρμόδιοι και οι αναρμόδιοι. “Τούρκοι” θα γινόμασταν με τον σκερβελέ, που η θέση του καθιστά άξια λόγου κάθε ανάξια λόγου βλακεία, στην οποία φοράει φέσι με ημισέληνο. Μόνο που στην περίπτωσή μας ο σκερβελές δεν είναι Τούρκος, είναι Έλληνας. Που στη βλακεία του φόρεσε φουστανέλα με γαλανόλευκη. Πατριώτης μέγας λέμε.

Ιδού το αναξιόλογο, που γίνεται αξιόλογο λόγω της θέσης του σκερβελέ: «Το σύνθημα των καταδρομέων μας, για το οποίο συμφωνώ απόλυτα και το εκφράζω απόλυτα, με τις ιδιότητες που φέρω με την σειρά που ακολουθούν, ως έφεδρος επίλαρχος, πρώην βουλευτής Χίου και νυν αντιπεριφερειάρχης Χίου, είναι ότι καλός Τούρκος είναι ο νεκρός Τούρκος»! Σημειώστε, εκτός από την κακοποίηση της ελληνικής γλώσσας, ότι το άξιο αυτό τέκνο της πατρίδας, ονόματι Κάρμαντζης, υπήρξε πατέρας του έθνους με τη Ν.Δ., αρχηγός της ΝΟΔΕ Χίου, και μέλος της Κ.Ε. της Ν.Δ. Κοινωνικά φρονήματα άψογα, εν ολίγοις.

Να σας πω και το χειρότερο; Έγραψε όσα έγραψε. Σκυλόβρισε συλλήβδην τους Τούρκους ως «αισχρό κράμα εθνοτήτων και μειονοτήτων». Απαίτησε να μετανοήσουν «Φίληδες, Ρεπούσηδες, Τασίες και Σίες» για να χωρέσουν στην εθνική ομοψυχία. Και ύστερα, μπροστά στις αντιδράσεις, βλέποντας να τρίζει η καρέκλα του, έγινε γαλή ο τουρκοφάγος τίγρης. “Καλέ, δεν ήθελα να θίξω τον τουρκικό λαό. Το βαθύ κράτος εννοούσα όταν έλεγα για καλούς και νεκρούς Τούρκους. Ζήτω η ελληνοτουρκική φιλία”. Τι να πεις για το άτομο; Το σύνθημα για το οποίο συμφωνώ απόλυτα είναι στην περίπτωση ένα: Ου να χαθείς, σκερβελέ…

Άρθρο στην ΑΥΓΗ