Εκ του πονηρού
Του Τάσου Παππά.
Αναμενόμενη η αντίδραση των ιδιοκτητών μέσων ενημέρωσης, κυρίως αυτών που διαθέτουν και κανάλια, με την κατάθεση του σχεδίου νόμου για τις συχνότητες. Οι άνθρωποι νιώθουν ότι μπορεί να απειληθεί η παντοδυναμία τους και γι’ αυτό θορυβούν, μερικοί μάλιστα με χοντροκομμένο τρόπο και με απόψεις που προκαλούν ασυγκράτητο γέλιο, λόγω της κραυγαλέας αντίφασης ανάμεσα σ’ αυτά που λένε σήμερα και σε όσα έχουν διαπράξει στο παρελθόν.
Κατανοητή επίσης και η δυσφορία ορισμένων κομμάτων της αντιπολίτευσης, ιδιαίτερα εκείνων που άσκησαν εξουσία και οργάνωσαν αυτό το φαύλο καθεστώς που επικρατεί στον χώρο των τηλεοπτικών μέσων ενημέρωσης, με το οποίο πορεύτηκαν αντάμα – παίρνοντας πολιτική στήριξη και δίνοντας παροχές, δάνεια, ασυλία και σε μερικές περιπτώσεις ατιμωρησία. Μπορεί να βγουν οι σκελετοί από την ντουλάπα και τότε θα εκτεθούν ανεπανόρθωτα.
Καταλαβαίνουμε επίσης την ανησυχία των μικρότερων κομμάτων, μήπως η κυβέρνηση συμπεριφερθεί αλαζονικά, όπως κάθε εξουσία άλλωστε, και μπει στον πειρασμό να μεθοδεύσει την αντικατάσταση του παρόντος συστήματος με ένα άλλο φιλικό σ’ αυτήν και τελικώς εξίσου προβληματικό με το προηγούμενο. Γι’ αυτό όμως υπάρχουν: για να ασκούν κριτική, να καταθέτουν προτάσεις, να καταγγέλλουν και να μάχονται εναντίον των αυθαιρεσιών τής εκάστοτε κυβέρνησης.
Αυτό όμως που προκαλεί αλγεινή εντύπωση είναι η συμπεριφορά ορισμένων δημοσιολόγων. Μέχρι τώρα δεν είχαν βγάλει άχνα για τον τρόπο που λειτουργούσαν τα ηλεκτρονικά μέσα, ανέχονταν τις αιμομικτικές σχέσεις που είχαν δημιουργηθεί ανάμεσα στις κυβερνήσεις και τους ιδιοκτήτες, σφύριζαν αδιάφορα όταν γίνονταν μαζικές απολύσεις και χυδαίοι εκβιασμοί από την εργοδοσία στους εργαζομένους, δεν ενοχλήθηκαν σε καμία φάση για τις χαριστικές ρυθμίσεις των κυβερνήσεων και τη μαζική δανειοδότηση των επιχειρήσεων από τις τράπεζες χωρίς εγγυήσεις.
Εσχάτως διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την ελευθεροφωνία που τάχα θα πληγεί, για τους εργαζομένους που θα χάσουν τις δουλειές τους γιατί οι ιδιοκτήτες δεν θα καταφέρουν να ανταποκριθούν στις υψηλές προδιαγραφές που θέτει ο νόμος, προειδοποιούν για τους επιτήδειους και τους λαθρόβιους με ποινικά βερεσέδια που καραδοκούν να πάρουν τις συχνότητες και υποστηρίζουν ότι ο διακαής πόθος της κυβέρνησης είναι να κάνει τη χώρα να μοιάζει στο τηλεοπτικό πεδίο με τη Βενεζουέλα και τη Βόρεια Κορέα.
Αν ήταν ανιδιοτελείς θα δίναμε βάση στην αγωνία τους. Δεν είναι όμως. Συνεπώς, η αναδρομική διαύγειά τους είναι εκ του πονηρού.
Ανάγωγα
Ποιο είναι το πιο κλειστό επάγγελμα που υπάρχει στη χώρα και όσοι ανήκουν σ’ αυτό αντιστέκονται σθεναρά για να μην αλλάξει τίποτε; Μα, των καναλαρχών.
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
