Διπλή πίεση στο ΚΙΝ.ΑΛΛ.
Του Τάσου Παππά.
Η συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. φαινόταν από την πρώτη στιγμή περίεργη. Ενα κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς και ένα κόμμα της συντηρητικής Δεξιάς με εθνικιστικές πλευρές, όσες εκπτώσεις και υποχωρήσεις κι αν κάνουν δεν γίνεται να συνυπάρξουν σε κανονικές συνθήκες.
Στη φάση όμως που συνέβη οι συνθήκες δεν ήταν κανονικές. Το δίπολο που δέσποζε στην πολιτική σκηνή ήταν «μνημονιακοί – αντιμνημονιακοί».
Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝ.ΕΛΛ. είχαν κοινή στάση απέναντι στα μνημόνια και πλήρη ταύτιση στα θέματα της διαπλοκής και της εκκαθάρισης των σκανδάλων, στα οποία πρωταγωνιστικό ρόλο έχουν στελέχη του συναινετικού δικομματισμού.
Η συμφωνία τον Σεπτέμβριο του 2015 ανάμεσα στους δύο αρχηγούς έκλεισε γρήγορα, παρά το γεγονός ότι στην ομάδα των μνημονιακών κομμάτων είχαν ενταχθεί πια και ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝ.ΕΛΛ. μετά την υπογραφή τους στο τρίτο Μνημόνιο.
Σε κείνη τη συγκυρία παρουσιάστηκε κι άλλος υποψήφιος εταίρος, το Ποτάμι, ωστόσο ο όρος που έβαλε ο κ. Θεοδωράκης -όχι συμμετοχή του Πάνου Καμμένου- δεν θα μπορούσε να γίνει δεκτός από τον Τσίπρα, αφού η μέχρι τότε συνεργασία του με τον υπουργό Αμυνας ήταν άψογη. Επιπλέον οι σχέσεις Τσίπρα – Θεοδωράκη δεν ήταν καλές.
Η καχυποψία για τις προθέσεις κυριαρχούσε. Μπορεί η αντιμνημονιακή πολιτική να έφυγε από το τραπέζι, παρέμεναν όμως οι άλλοι κρίκοι που συνέδεαν τον ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝ.ΕΛΛ.: η μάχη κατά της διαπλοκής και η διερεύνηση των σκανδάλων.
Και στα δύο αυτά μέτωπα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορούσε να βρει καλύτερο σύμμαχο στο πολιτικό σκηνικό. Το τελευταίο πάντως διάστημα πυκνώνουν οι φήμες ότι κάτι τρέχει μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και του Κινήματος Αλλαγής.
Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, υψηλόβαθμοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, ακόμη και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, έχουν εγκαταλείψει την πολωτική ρητορική κατά της σοσιαλδημοκρατίας και εξαπολύουν επιθέσεις φιλίας κάνοντας λόγο για την ανάγκη να ξεκινήσει ένας προγραμματικός διάλογος ανάμεσα στους δύο χώρους.
Η κινητικότητα έχει προκαλέσει εκνευρισμό στον Πάνο Καμμένο, που νιώθει ότι κάτι παίζεται πίσω από την πλάτη του και έτσι μπορεί να εξηγηθεί η νευρικότητά του στα λεγόμενα εθνικά θέματα.
Είναι προφανές ότι στέλνει μήνυμα στον πρωθυπουργό. Τα ανοίγματα των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκουν ανταπόκριση σε τμήματα του Κινήματος Αλλαγής, όχι όμως μέχρι τώρα στην ηγεσία του η οποία παραμένει σταθερή στη λογική των ίσων αποστάσεων.
Η διαφορά σε σχέση με το παρελθόν είναι ότι σήμερα λόγω των παλινωδιών του Κυριάκου Μητσοτάκη σε ορισμένα κομβικά ζητήματα (Μακεδονικό, αναθεώρηση του Συντάγματος) και της δυναμικής επανεμφάνισης του Α. Σαμαρά (προτείνει τη σύγκλιση Ν.Δ. – Κινήματος Αλλαγής, για να επαναληφθεί το μοντέλο διακυβέρνησης 2012-2014), το ΚΙΝ.ΑΛΛ. υποχρεώθηκε να σηκώσει τους τόνους κατά της Δεξιάς και εμμέσως πλην σαφώς άδειασε τα στελέχη του που συμφωνούν με τη γραμμή Σαμαρά (Βενιζέλος, Λοβέρδος). Ουδείς μπορεί να προβλέψει το αποτέλεσμα αυτής της ανεπίσημης διαδικασίας.
Το πιθανότερο είναι να μην υπάρξουν θεαματικές αλλαγές μέχρι τις εκλογές. Ωστόσο το ΚΙΝ.ΑΛΛ. πρέπει να προετοιμαστεί για να αποκρούσει τις έντονες πιέσεις που θα δεχτεί και από τη Ν.Δ. και από τον ΣΥΡΙΖΑ καθ’ όλη τη διάρκεια της μακράς προεκλογικής περιόδου. Πιέσεις που μπορεί να δημιουργήσουν προβλήματα στην ενότητά του (έτσι κι αλλιώς εύθραυστη) και να προκαλέσουν διαρροές στελεχών και ψήφων και προς τα δεξιά του και προς τ’ αριστερά του.
Ανάγωγα
Την επόμενη φορά που στελέχη του Κινήματος Αλλαγής θα μπουν στον πειρασμό να εγκαλέσουν τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή συνεργάζεται σε κυβερνητικό επίπεδο με τους ΑΝ.ΕΛΛ., ας ρωτήσουν τους ομοτράπεζούς τους στη Γερμανία πώς γίνεται να συμπλέουν με κόμματα (Χριστιανοκοινωνιστές) που έχουν ακροδεξιές απόψεις. Το σχέδιο που κατέθεσε ο υπουργός Εσωτερικών της Γερμανίας, χριστιανοκοινωνιστής Ζέεχοφερ, «ξεχειλίζει από ακροδεξιές ιδέες» δήλωσε ο εκπρόσωπος του SPD για θέματα μετανάστευσης. Για να δούμε τι θα κάνουν οι σύντροφοι του SPD; Θα φύγουν; Θα το κάνουν γαργάρα;
Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
